Η κακιά πεθερά

Η διαδρομή μουντή και η υγρασία υπερβολική για τα γούστα μου, το κεφάλι μου, τα πνευμόνια μου και.. τα κόκαλά μου…
Η πρώτη μέρα ξεκίνησε με εγγραφές στα εργαστήρια και φοιτητική συνέλευση.
Την ώρα των εγγραφών λοιπόν να ‘σου κουνάμενη σειάμενη φοιτήτρια με αξιώσεις:
- Δεν μπορούμε να παρακολουθούμε το εργαστήριο αυτές τις ώρες, να το βάλετε άλλη μέρα!
- Ώχ γιατί; (πρώτη αντίδραση ένας «κρύος ιδρώτας», λες να έχει γίνει λάθος στο πρόγραμμα;)
- Γιατί έχουμε αυτό και αυτό ταυτόχρονα!
- Ε… μα… Μα αυτά δεν είναι του έτους σου! Είναι άλλου! (ουφ)
- Ναι αλλά πρέπει να τα παρακολουθήσω και αυτά και είναι και αυτά εργαστήρια, δεν θα είχα πρόβλημα αν ήταν θεωρίες… (ε ναι, αμα ήταν θεωρίες δεν θα σε ένοιαζαν.. να μάθεις γιατί γίνεται κάτι; να κουραστείς;)
- Ναι, αλλά ξέρεις, οι ώρες κάθε έτους αλληλεπικαλύπτονται, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι…
- Μα γιατί; Να το βάλουμε άλλη μέρα, για να μπορώ να τα παρακολουθήσω και τα δύο… (μήπως να γίνεται μόνο ένα μάθημα κάθε ώρα σε όλο το ίδρυμα, για να μην υπάρχει πρόβλημα για κανέναν φοιτητή;)
- Διάλεξε τι θες και παρακολούθησέ το, και τα δύο δεν μπορείς…
Από το ύφος και την ένταση πάντως ένα ήταν σίγουρο… Πτυχίο δεν ξέρω αν θα πάρει, αλλά κακιά πεθερά θα γίνει σίγουρα…

Κατά τα άλλα, μου έκανε εντύπωση η προσέλευση των φοιτητών στην συνέλευση. Το μεγάλο αμφιθέατρο ήταν «κατάμεστο». Οι πόρτες ανοιχτές και φοιτητές που δεν χωρούσαν προσπαθούσαν να δουν και να ακούσουν (εμείς τέτοιες συνελεύσεις – όσες παρακολούθησα δηλαδή - δεν είχαμε ειν’ η αλήθεια). Όταν η συνέλευση τελείωσε, το πλήθος θύμιζε κατσαρίδες που εγκαταλείπουν φωλιά! Τόσοι φοιτητές δεν υπάρχουν σε καθημερινή βάση στους διαδρόμους!

Απόφαση η αναμενόμενη… λουκέτο…