Βρεγμένη σανίδα...

Yγρασία υψηλή. Το αυτοκίνητο βρεγμένο. Ο πρώτος ήλιος την διαλύει αρκετά ώστε να φανεί ο δίσκος του. Σχηματάρι. Εκεί τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Η υγρασία από τους καυστήρες της ΜΟΝΥΑΛ δημιουργεί έναν άλλο κόσμο. Πολλές φορές έχω παρατηρήσει την μεγάλη ποσότητα υγρασίας που εκλύει η καμινάδα της. Σήμερα όμως, συνδυασμένη με την υγρασία της ατμόσφαιρας δημιουργούσε ένα «πέπλο» ομίχλης στην «λάκα». Έτσι το αυτοκίνητο βούτηξε ξαφνικά και πάλι κάτω από τα σύννεφα, για να ξαναβγεί έξω λίγο αργότερα. Ώρες αργότερα, κατά την επιστροφή, κοντά στην δύση του ηλίου, πάλι το ίδιο φαινόμενο. Στην περιοχή είναι σαν ο ήλιος να μην ανέτειλε ποτέ.
Το πρώτο τρίωρο πέρασε άσκοπα. Δεν ενεφανίσθην ουδείς. Το να έχεις δαπανήσει 4-5 ώρες για να στήσεις σωστά μια διάλεξη και να φτιάξεις τις ασκήσεις, και να μην πατάει κανείς στο μάθημα, ειδικά όταν έχεις ξυπνήσει από τις 6:30 και έχεις ταξιδέψει σχεδόν 2 ώρες για να το κάνεις σου δημιουργεί έναν κάποιο εκνευρισμό. Δυστυχώς απουσία δικτύου (για την ώρα) στην καινούργια αίθουσα δεν υπήρχε τρόπος να «εκτελέσω» την ώρα μου. Έτσι «εκτέλεσα» τα νεύρα μου και το έριξα στις βόλτες μέσα στο ίδρυμα. Το μάθημα υποχρεωτικό. Κάποιος μίλησε για έχθρα των καθηγητών απέναντι στους φοιτητές. Το γεγονός όμως του σεβασμού του κόπου και της διάθεσης του καθηγητή παραμένει αδιάφορο, όπως όλα τα ηθικά/σημαντικά πράγματα στην σημερινή μας κοινωνία (κοινώς ό,τι δεν υπόκειται σε αγοραπωλησία είναι ανάξιο λόγου - ρε άντε μου στο διάλο). Ας είναι. Όταν θα έρθουν να παρακαλέσουν για την απουσία θα σεβαστώ την αγωνία τους και το χαμένο έτος τους όσο αυτοί τον κόπο μου.
Στην συνέχεια η διαμάχη με τον «βαριέμαι που ζώ». Φαινόμενο. Το ζητούμενο είναι με επαναληπτική μέθοδο να υπολογισθούν 20 τιμές μιας γραμμικής εξίσωσης. Στην πραγματικότητα φυσικά θα καλούνταν να υπολογίσει από καμιά 50αριά έως και μερικά εκατομμύρια σε ορισμένες περιπτώσεις. Η χειρότερη περίπτωση που μου έχει τύχει εμένα είναι περίπου 400000 σημεία ενός συστήματος 3-4 μη γραμμικών εξισώσεων (μετά από κατάλληλη γραμμικοποίηση βέβαια).

Πώς να το κάνω δάσκαλε; Μα με έναν υπολογιστή φυσικά. Δηλαδή; Ε φτιάξε έναν αλγόριθμο στο matlab, στο mathcad, ή σε fortran ή ακόμα και σε basic σε τελευταία ανάλυση. Σε γλώσσα προγραμματισμού είναι 6 γραμμές κώδικα. Μα δάσκαλε έκανα αμάν και πως να περάσω τους υπολογιστές για να μην τους ξαναχρησιμοποιήσω… (!!!!!!) Σου προέκυψε ποτέ αγόρι μου πως τους υπολογιστές τους έβαλαν στο πρόγραμμα σπουδών σου γιατι ακριβώς αποτελούν εργαλείο της δουλειάς σου;;; :@
Αναρωτιέμαι τελικά μήπως δεν πρέπει καν να θυμόμαστε πως 1+1=2. Τι να το κάνουμε άλλωστε; Υπάρχουν τα κομπιουτεράκια. Θα έπρεπε αφού περάσαμε την τάξη του νηπιαγωγείου που μας το δίδαξε να το ξεχνάμε μετά. Να διευκολύνουμε και την ζωή μας βρε αδερφέ...

Ε ρε βρεγμένη σανίδα που χρειάζεται ώρες-ώρες…

Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά