Αυτό παιδιά είναι το σύστημα των εξισώσεων που προκύπτει από την μοντελοποίηση της διεργασίας. Κάνουμε αυτό και μετά αυτό και μετά αυτό και… και αυτό και καταλήγουμε στο τελικό μοντέλο που αποτελεί την συνάρτηση μεταφοράς της διεργασίας.
Μα γιατί να τα κάνουμε όλα αυτά; Γιατί δεν μας δίνετε κατευθείαν τον τελικό τύπο να τελειώνουμε;
Μπαρδόν; (αδύνατο να κρύψω την έκπληξή μου)
Ε ναι, τόσες πράξεις πια, σίγουρα θα κάνουμε λάθος!
Αποσβολωμένος ψάχνω να βρω εις μάτην κάποια λογική απάντηση. Ύστερα από αρκετή ώρα βέβαια καταλήξαμε στο αυταρχικό «Θα τις κάνεις και θα πεις και ένα τραγούδι…».
Και εκεί που νομίζεις ότι όλα τελείωσαν έρχεται η εκδίκηση:
Χμμμ. Μα γιατί κάναμε όλες αυτές τις πράξεις, γιατί πήραμε τόσα πράματα, γιατί κάναμε αυτό και αυτό και αυτό, αφού απ’ ότι βλέπω, άμα προσθέσουμε κατά μέλη αυτό που φτάσαμε καταλήγουμε στο αρχικό και άρα μπορούσαμε κατευθείαν να κάνουμε αυτό στο αρχικό!
Έκπληξη! Τι κάναμε λέει;
Ε ναι, αυτό βγαίνει έτσι, αυτό έτσι και αυτό έτσι. Το είδα, έτσι είναι!
Αντιπαρερχόμενος την παρόρμηση να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο: Παλικάρι μου, κάνε τις πράξεις και απέδειξε αυτό που μου λες.
Ε μα με τις πράξεις τώρα, αφού το είδα. Το είχατε γράψει!
Κάνε τις πράξεις, απέδειξε το και μετά μιλάμε.
Έρχεται με χαρτάκι που έχει δύο σχέσεις. Να, αυτά γράψατε και αν κάνουμε αυτή την πράξη βγαίνει αυτό.
ΚΑΝ'ΤΗ (Α εδώ πρέπει να είναι που ξελαρυγγιάστηκα…)
5 λεπτά μετά: Ααα όχι, είναι αυτό αλλά του λείπει αυτό και αυτό, άρα.. εε να είχαμε πάρει το αρχικό παραλείποντας αυτά;
ΟΧΙ. Το αρχικό καταλήγει εδώ μετά από όλες αυτές τις πράξεις και όχι γιατί παρέλειψα αυτά. Τίποτε δεν παρέλειψα. Δεν υπάρχει άλλη λογική από αυτές τις πάξεις.
Μα; Αμάν πια με τις πράξεις….
Εδώ πλέον χάνεις την ικανότητα να σκεφτείς λογικά ώστε να δώσεις λογική απάντηση. Και μετά έρχεται ο συνάδελφος και λέει: «Γιατί τα παίρνεις όλα τόσο σοβαρά; Αφού δεν τα παίρνει, τι προσπαθείς;»…
Χμμμ έλα ντε; Μήπως γιατί αυτό πρέπει να κάνω; Αλλά όντως, πιο το νόημα αφού δεν θέλει να «τα πάρει»; Έλα μου ντε;
Ένα έχω να ρωτήσω: Τον πονοκέφαλο μπορούσες να τον παρκάρεις, αυτό όμως τι το κάνεις που δεν παρκάρεται με τίποτε;
Τον αράπη κι αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς…
Να κάνω μια ερώτηση κι εγώ η μπερδεμένη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το παλικάρι (λέμε τώρα) ΠΩΣ πέρασε σε σχολή; ΠΩΣ?
Γιατί δε νομίζω ότι του προέκυψε τώρα...
Καλησπέρα και κουράγιο (δε μπορώ να πω τίποτα άλλο) :))
Το έχω πει και σε άλλους: αφήνεις να προεξέχει η λαβή του magnum η του colt από την ζώνη σου και κάνεις μάθημα! :p
ΑπάντησηΔιαγραφήα, θα συμφωνήσω με το συνάδελφο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνήλικο το παιδί, αποφασίζει τι θα μάθει, κοβεται στις εξετάσεις, και πορευόμαστε.
Καλησπέρα
Όλη αυτή η ιστορία μου θυμίζει την πολυ-ειπωμένη ατάκα κάποιων συμμαθητών μου που πάντα με έβγαζε από τα ρούχα μου: "Κύριε καθηγητά, αυτό που μας μαθαίνετε τώρα πρέπει αναγκαστικά να το μάθουμε; Θα μας χρησιμεύσει πιο ύστερα;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι να μη σου χρησιμεύσει ποτέ, και να μην το δεις ξανά στη ζωή σου, βάλε το μυαλό σου να τριφτεί λίγο παραπάνω και να φτιάξεις καινούριες συνάψεις στο ανεγκέφαλο κεφαλάκι σου. Δεν είναι πάντα η ίδια η ύλη που μας είναι χρήσιμη πιο ύστερα στη ζωή μας αλλά η όλη διαδικασία εκμάθησης!!! Να μάθεις να χρησιμοποιείς αυτό που λέγεται μυαλό! (αυτή είναι η λογική εξήγηση που μπορούσες να του δώσεις!)
Ουφ τα είπα και ξελάφρωσα! :Ρ Τέτοιους ανθρώπους σαν τον φοιτητή σου μου βγάζουν τον αφινιασμένο άλογο από μέσα μου! :ΡρρΡΡρΡΡΡρρ
Καλημέρες!!! :))))))))
Αυτός δεν θέλει/μπορεί να τα πάρει, αλλά εσύ καλέ μου τα έχεις πάρει εντελώς!!!! [χιχιχιχιχιιχιιιιι]
ΑπάντησηΔιαγραφήΗΡΕΜΙΑ, έχεις και άλλους μαθητές στην τάξη και δυστυχώς όσο η παιδεία δεν είναι 2,3, 5 ταχυτήτων (που δεν θα έπρεπε να είναι σε αυτο το επίπεδο) η ταχύτητα που οφείλεις τελικά να επιλέξεις είναι αυτή του καλυτερου. {και μην μου πεις ότι ΑΥΤΟΣ είναι ο καλυτερος γιατί σκίζω εισητήριο επι τόπου!)
Επίσης ... ΓΙΑΤΙ δεν μπορείς να τον παρκάρεις;;;; Θρανία/έδρανα δεν έχετε στο Ίδρυμα;;; Πες του να κάνει τις πράξεις στο τετράδιό του όσο εσύ συνεχίζεις το μάθημα, και να μην σταματήσει μέχρι να τις λύσει γιατί θα του δώσεις και καλά bonus βαθμό στον τελικό (0+1=1 μην ανησυχείς), και να δεις πως θα νοιώσεις ότι είναι καλοπαρκαρισμένος!
μάκια
Και παρκαρισμένος πίσω-πίσω να είναι, πάλι "ρωτάει να μαθαίνει" (αναρωτιέμαι πότε θα με ρωτήσει πόσο κάνει 1+1 _και γιατί_!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν έχεις 2-3 ανθρώπους, σε εργασιακό χώρο, μπορείς να κάνεις παρκαρίσματα. Σε αίθουσα φοιτητών δεν μπορείς γιατί αυτό σημαίνει "διάκριση" και ως γνωστών η παιδεία δεν κάνει διακρίσεις και δίνει ίσες ευκαιρίες....
Άβυσσος...
παίρνεις αυστηρό ύφος αλλά δεν φωνάζεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήερώτηση: γιατί κύριε πρέπει να κάνουμε όλες τις πράξεις;
απάντηση 1: για να μάθεις να λειτουργεις το μυαλό σου
απάντηση 2: γιατί έτσι είναι ο κανόνας
απάντηση 3: γιατί αν θέλεις να περάσεις το μάθημα, πρέπει να τις μάθεις, διαφορετικά από εμένα δεν περνάς...
Βεβαίως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά όλα αυτά έλαβαν χώρα στο μάθημα της Τρίτης :)
Σίγουρα ήρθε για να μάθει το "απαρκάριστο" ή απλά σου πουλάει μούρη;;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Ελλάδα (δυστυχώς) βρισκόμαστε...
ψυχραινεμία, μπορεί αυτό το παλικάρι απλά να έκανε πλάκα ή να έπαθε κάποιο σπβαρό ατύχημα μόλις πέρασε στη σχολή, μπορεί επίσης να αρέσκεται στο να δίνει φιλάκια μπρος πίσω καθώς παρκάρει ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή:-))
Ρε παιδιά, η απάντηση είναι μία, αποστομοτική, ειλικρινής και, προπάντων, ΉΡΕΜΗ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟποιοσδήποτε τρόπος καταλήγει στο σωστό αποτέλεσμα, είναι δεκτός απο εμένα. Στα μαθηματικά δεν υπάρχει μία οδός, εγώ απλα σας δείχνω έναν γενικό...
Ηρεμία πάνω από όλα...
Επειδή προφανώς κάτι δεν έπιασες, να το πάρουμε αναλυτικά:
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχουμε την χαρακτηριστική συνάρτηση ενός συστήματος δεύτερης τάξης με τελεστή αβεβαιότητας στην σταθερά και τον πρωτοβάθμιο. Αφού λοιπόν κάνουμε τις πραξούλες για να «μαζέψουμε» τους όρους (για να μην έχουμε την αβεβαιότητα σε 3-4 όρους) και φέρουμε το πολυώνυμο στην σωστή του μορφή παίρνουμε τους τελεστές που περιέχουν την αβεβαιότητα και βρίσκουμε πού φράσσονται οι συντελεστές από τα φράγματα της αβεβαιότητας. Έτσι κατασκευάζουμε τα 4 ακραία πολυώνυμα. Αυτή είναι η μαθηματική μέθοδος. Και αφού λοιπόν καταλήξαμε σε 2 ανισότητες και διαπληκτιστήκαμε στο γιατί τα ακραία πολυώνυμα είναι 4 και όχι 2 (ήμαρτον), μετά περάσαμε στο ότι δεν χρειαζόταν τίποτε απ’ όλα αυτά, ότι τα ακραία πολυώνυμα έπρεπε να είναι 2 και ότι αντί να κάνουμε όλες αυτές τις πράξεις έπρεπε εξ αρχής να βάλουμε τις ακραίες τιμές της αβεβαιότητας στους τελεστές αβεβαιότητας της αρχικής σχέσης, να καταλήξουμε σε δύο πολυώνυμα και να τελειώνουμε πιο γρήγορα αντί να κάνουμε όλα αυτά τα μακρινάρια.
Προχωρώντας ακόμα παραπέρα υποστήριζε πως αν προσθέσουμε κατά μέλη τις δύο ανισότητες που φράσουν τους τελεστές αβεβαιότητας (δούλευα με σύμβολα χωρίς να κάνω αριθμητική αντικατάσταση) καταλήγουμε στην αρχική σχέση, πριν την ανάπτυξη και το «μάζεμα» των όρων για να έρθει σε πολυωνυμική μορφή, και αρνούνταν πεισματικά να κάνει τις πράξεις για να αποδείξει αυτό που υποστήριζε, ενώ παρέβλεπε συστηματικά το γεγονός ότι έλειπε η ίδια η μεταβλητή του πολυωνύμου από τις τελικές ανισότητες!
Και συνέχιζε να επιμένει μέχρι που του έβαλα τις φωνές για να πάει να κάνει τις πράξεις. Κοινώς μέχρι να αποφασίσω ότι η ηρεμία δεν βγάζει πουθενά, γιατί όταν ο άλλος δεν θέλει να σε ακούσει, ή απλά κάνει πως σε ακούει, τότε δεν υπάρχει ούτως ή άλλως διάλογος και ηρεμία.
Όταν αυτό είναι το κερασάκι στην τούρτα, δεν υπάρχει τρόπος να κρατήσεις ηρεμία. Και το ότι και άλλοι 2-3 δεν βάρεσαν μαζί μου το κεφάλι τους στον τοίχο είναι θαύμα… Μέχρι και νεκρός δηλαδή θα εκνευριζόταν σε τέτοια κατάσταση, πόσο μάλλον μη αναίσθητος άνθρωπος…
Ακόμα και η ηρεμία έχει μέτρο seePyou μου, δεν είναι πανάκεια. Η ηλιθιότητα πάλι…
Ωχχχ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον μαύρες Τρίτες θα περνάς μέχρι να βαρεθεί ο μαθητάρας.
Εκτός αν αρχίσεις να του δίνεις εργασίες. "Πολύ καλή η ιδέα σου, πρέπει να την αποδείξεις. Κάνε την έρευνα σπίτι και την επόμενη φορά μας την παρουσιάζεις." Μια, δυο, τρεις... θα σταματήσει να έρχεται. Ελπίζω.
Είναι εμφανές, ο τέκνος επιτέλεσε δόκιμος στην "Χρυσή Καρδιά" μαζί με τον Ζάφοντ Μπήμπλιμπροξ και λύνει συστήματα εξισώσεων με συντελεστή 'Απειρης Απιθανότητας! Κουράγιο! Στις δυσκολίες, βάλε μια καμήλα να τον διδάξει (μαθαίνω έχουν μεγάλη υπομονή) και στην τελική να τον φτύσει επιτέλους στη μούρη (και ευστοχία στο φτύσιμο, όπως τα λάμα).
ΑπάντησηΔιαγραφή;-D
Δεν πιστεύω σε πανάκειες. Απλά απο την ηρεμία μπορείς να περάσεις στην αδιαφορεία, γιατί δηλαδή να χαλάς τη ζαχαρένεια σου? Αυτό δεν καταλαβαίνω, χεχε, στο κάτω κάτω εσύ εκνευρίστηκες, ο άλλος παρέμεινε βλάκας (εκτός κι αν πιστεύεις ότι επειδή διαπίστωσε ότι είχε λάθος, έμαθε κάτι...) και εσύ ήσουν στην τσίτα. Αυτό που είπα στο σχόλειό μου ήταν ένας ευγενικός τρόπος για να τον αγνοήσεις... Στο κάτω κάτω, ηλίθιος είναι, και εσύ αντιδικείς με έναν ηλίθιο... ποιος είναι πιο ηλίθιος απο τους δύο; (με όλο το σεβασμο και αγάπη που σου τρέφω...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιλήφθης πως μιλάμε για έναν φοιτητή ανάμεσα σε πολλούς έτσι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορείς να συνεχίσεις το μάθημα όταν υπάρχει οποιαδήποτε απορία που διατυπώνεται συνεχώς;
Τι εικόνα δίνει ένας καθηγητής όταν «επιλεκτικά» ζητάει από έναν φοιτητή του να μην ξαναμιλήσει γιατί δεν θα του λύσει την απορία;
Μήπως ούτως ή άλλως η «δουλειά» του είναι να εξηγήσει το βιβλίο και να πάει στα θέματα που αυτό δεν μπορεί να καλύψει, και όχι απλά να παραδώσει το βιβλίο; Και η διαφορά εργαζόμενου – λειτουργού που πάει άραγε;
Σκέφτηκες ποτέ ότι οι φοιτητές είναι δεμένοι μεταξύ τους και η αδιαφορία ως προς τον οποιονδήποτε και μάλιστα μέσα στην ίδια την αίθουσα διδασκαλίας καταστρέφει ότι έχεις δώσει στους άλλους;
Εκτός αίθουσας και σε προσωπικό επίπεδο το έχω κάνει, εντός αίθουσας όμως και το μάθημα δεν θα μπορούσα να συνεχίσω αλλά και οι υπόλοιποι θα έπαιρναν το μέρος του συμφοιτητή τους αντί το δικό μου.
Ποτέ δεν ξέρεις τί θα γίνει μέχρι το τέλος του εξαμήνου... Άλλωστε πάντα μπορείς να βάλεις ένα λιθαράκι, ανεξάρτητα αν ο άλλος θα το χρησιμοποιήσει :)
Ακριβώς εδώ είναι η διαφωνεία μου. Μέσα στην παράδωση του μαθήματος, δεν είμαι με έναν μόνο, έχω και άλλους πόσους να διδάξω... Και πότε είπα ότι δεν θα του ξαναμιλήσεις; Αυτό που είπα ότι εγώ θα έλεγα στον φοιτητή αυτό, δεν δείχνει ούτε αδιαφορία, ούτε άρνηση. Και η διαφορά λειτουργού - εργαζόμενου είναι στο ότι και μετά την αίθουσα είναι διαθέσιμος, στη αγάπη για αυτό που κάνει, στο πάθος να διδάξει σε όλους όσους έχουν όρεξη να μάθουν, στην υπομονή που δείχνεις απέναντι στους υποδοχείς του λειτουργήματός σου γιατί είναι οι αποδέκτες του έργου του πάθους σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήυπομονή...μαγική λέξη...
ΑπάντησηΔιαγραφήηρεμία...άλλη μαγική λέξη...
στο κάτω-κάτω όποιος ΘΕΛΕΙ, θα σε ακούσει...
όποιος ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ...μπορεί να χτυπηθείς σαν χταπόδι αλλά ουσιαστικά κακό στον εαυτό σου- από το χτύπημα- θα κάνεις.
Το ζήτημα είναι να βάζεις το λιθαράκι, όχι αν θα χρησιμοποιηθεί το λιθαράκι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλωστε τίποτε δεν πάει χαμένο. Ποτέ.
Και όταν προσπαθείς για κάτι, δεν κάνεις κακό στον εαυτό σου :)
όταν προσπαθείς, κακό δεν κάνεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήόταν όμως εκνευρίζεσαι και χάνεις την ηρεμία σου....μήπως κάνεις;
:-)