Με αφορμή 700 ευρώ

Αν ένας οδηγός ταξί «πειράξει» το ταξίμετρό του και κλέψει κάποια ευρώπουλα από τον πελάτη θα πληρώσει πρόστιμο χίλια ευρά. Αν ο ίδιος οδηγός ταξί παραβιάσει έναν κόκκινο σηματοδότη και γίνει εν δυνάμει φονιάς θα πληρώσει επτακόσια ευρά. Το γεγονός αυτό από μόνο του φανερώνει πως στον καιρό μας το οικονομικό έγκλημα θεωρείται ανώτερο του δυνητικού φόνου. Η αξία της ανθρώπινης ζωής αποτιμάται λιγότερο από την αξία μερικών ευρώ.

Μα το ίδιο ακριβώς δεν συμβαίνει και με την νοοτροπία των προστίμων του κοκ; Η πολιτεία δεν ενδιαφέρθηκε να μας μάθει να σεβόμαστε την ανθρώπινη ζωή. Μας μαθαίνει όμως να σεβόμαστε το χρήμα αυτό καθεαυτό περισσότερο από την ανθρώπινη ζωή. Και μετά θέλουμε να λεγόμαστε πολιτισμένοι. Με το χρηματιστήριο αξιών μας να δείχνει ανώτερη τιμή στην μετοχή του χρήματος από την μετοχή του ανθρώπου.

Το πρόβλημα δεν είναι το ύψος των προστίμων. Το πρόβλημα είναι τα πρόστιμα αυτά καθεαυτά. Το πρόβλημα είναι και το ότι συζητιούνται τα πρόστιμα από πλευράς ύψους που σημαίνει ότι ήδη υπάρχει η προδιάθεση παραβίασης και απλά αναρωτιόμαστε πόσο να την αποτιμήσουμε. Το πρόβλημα είναι η κουλτούρα που δείχνει και εμφυσεί η πολιτεία στους πολίτες της υποδεικνύοντας τους τον σεβασμό προς το χρήμα και όχι προς την ασφάλεια και την ζωή.

Ο άνθρωπος που μπήκε σε ένα μπαρ και πυροβόλησε προσπαθώντας να αφαιρέσει μια ζωή τιμωρείται με στέρηση. Ο άνθρωπος που περνά ένα κόκκινο (6 φορές την ημέρα είναι λίγες για τον συστηματικό παραβάτη) και έχει πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες από τον τρελό που κρατά εξάσφαιρο και δεν ξέρει σημάδι, τιμωρείται με επτακόσια ευρώ και αφήνεται ελεύθερος να συνεχίσει το έργο του!

Ο πατέρας του οποίου ο γιός κυκλοφορεί με αμάξι, αν κάνει παραβάσεις, πρώτα τον νουθετεί, μετά του φωνάζει και τελικά του αφαιρεί το αμάξι. Ποτέ δεν του αφαιρεί το χαρτζιλίκι αλλά τον αφήνει να κυκλοφορεί ελεύθερο και ας σπάσει το κεφάλι του. Αλλά ξέχασα. Η κοινωνία μας δεν είναι μια μεγάλη οικογένεια, αλλά απλά το μέσο για να πλουτίζουν όσοι δίνουν μεγαλύτερη αξία στο χρήμα απ’ ότι στην ανθρώπινη ζωή. Είναι ένα απρόσωπο μπουρδέλο, που μας αρέσει να είναι απρόσωπο για να γλυτώνουμε τις τύψεις για την εκμετάλλευση και τον ανθρώπινο πόνο που προκαλούμε καθημερινά. Όσοι δηλαδή έχουν ακόμα την ανθρωπιά να αισθάνονται τύψεις.

Το πρόβλημα δεν είναι το ύψος του πρόστιμου. Το πρόβλημα είναι η μέθοδος του πρόστιμου αυτή καθεαυτή και η καπιταλιστική νοοτροπία της υπεροχής του χρήματος έναντι της ανθρώπινης ζωής που «διδάσκεται» στους πολίτες σε καθημερινή βάση. Όσα πρόστιμα και αν πληρώσεις, σε όποια τιμή και αν τα πληρώσεις, καλός οδηγός δεν θα γίνεις. Μόνο η αυτογνωσία και η παιδεία μπορούν να σε κάνουν καλό οδηγό. Και ο κακός οδηγός θα προκαλεί ατυχήματα ότι ύψος και αν έχουν τα πρόστιμα, ακόμα και αν γίνουν ακριβότερα από αυτά των «οικονομικών εγκλημάτων».