«Ασφαλιστικοί» προβληματισμοί

Το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα που θα δημιουργήσει η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης το σκεφτήκαμε ποτέ ή μόνο η οικονομία πάλι μας ενδιαφέρει;

Το γεγονός ότι θα επιβαρυνθεί η ήδη βεβαρυμένη αγορά εργασίας των νέων και θα αυξηθεί η ανεργία τους;

Το γεγονός ότι η νεανική ανεργία δυναμιτίζει το θεσμό της οικογένειας και τον μεταθέτει σε μεγαλύτερες ηλικίες, τις οποίες δεν αποδέχεται η ίδια η φύση, μας πέρασε από το μυαλό;

Δεν φτάνει η έκπτωση που έχουν επιφέρει η χαλάρωση και η συνεχής γονική απουσία;

Ως πότε θα υποσκάπτουμε την δυνατότητα των νέων να φτιάξουν την ζωή τους μόνοι τους; Ως πότε θα τους επιβάλλουμε το δεκανίκι στο ξεκίνημα της ζωής τους;

Πάλι μόνο για την οικονομία θα μιλήσουμε και θα ξεχάσουμε τις ανθρώπινες ιδιότητες και την ανθρώπινη φύση;

Το «μέλλον της κοινωνίας» είναι οι νέοι, αλλά αυτούς φροντίζουμε να πλήττουμε πάντα περισσότερο;

Τι σημασία έχει η οικονομία όταν η κοινωνία πάψει να είναι ανθρώπινη και ο άνθρωπος πάψει να είναι Άνθρωπος;

Ως πότε θα βελτιστοποιούμε ως προς την οικονομία, όταν το ζητούμενο είναι η βελτιστοποίηση ως προς την ανθρώπινη ζωή της οποίας η οικονομία είναι απλή παράμετρος;

Ως πότε θα βλέπουμε κοντόφθαλμα, κρύβοντας υποκριτικά τα κοινωνικά προβλήματα που δημιουργούμε προς χάριν της «οικονομικής βελτίωσης» κάτω από το χαλάκι;

Μήπως κάποτε να βελτιστοποιούσαμε την κοινωνία αντί να μεγιστοποιούμε τα κέρδη;