Φυντανοημέρα

Μετά τις εκλογές ήρθε η ζέστη και η υγρασία – σημαδιακό να είναι;
Αλλού πάλι ήρθε η ξηρασία. Οι αντιδράσεις του περιβάλλοντος ραγδαίες. Και μέχρι να συνειδητοποιήσουμε πως οι πόροι αυτού του πλανήτη είναι πεπερασμένοι, δεν προβλέπω βελτιώσεις.
Η ευγένεια του διευθυντή του αλλεργιολογικού και της γιατρού μου, στην πανεπιστημιακή κλινική, είναι η αλήθεια σκλαβώνει. Αξίζει να μνημονευθεί.
Τα φυντανάκια ήσυχα σήμερα. Παράξενα ήσυχα. Αλλά φυσικά όχι διαβασμένα. Αν όμως λάβει κανείς υπ’ όψη ότι μετά από 10 ώρες επιτήρησης μετακινήθηκαν μόνο 2 άτομα, πρέπει να παραδεχτεί πως παραήταν ήσυχα. Ανησυχητικά ήσυχα…
Κάποια προβλήματα του μικρού ιδρύματος ποτέ δεν λύθηκαν και δεν προβλέπεται να λύνονται. Ο υφυπουργός (προφορικώς και αυτοπροσώπως) τα έριξε στην αυτοδιοίκηση, παραβλέποντας συστηματικά το γεγονός πως ο πρόεδρος είναι «χρισμένος» εκ της παράταξής του.
Η επιστροφή εύκολη σαν τον πηγαιμό.
Τα Σκόπια δε έλαβαν ακόμα μία αναγνώριση. Καναδέζικα πισωμαχαίρωμα στον Κωστάκη.
Και αφού εις τριπλούν έσβησα το κείμενο συνειδητοποιώ πως εκτός από περίοδο γενικής απογοήτευσης περνώ και περίοδο δυστοκίας. Και αρνητικότητας...