Αχεμ….

Τώρα πως κατάφερα να μαζέψω, μέσα σε 7 μέρες, 15 ώρες μαθήματος (συν 8 ώρες ταξιδιών), μία συνάντηση με τους τεχνίτες που θα φτιάξουν τον αντιδραστήρα (ε βάλε και 2+ ώρες πηγαινέλα τώρα που γύρισαν όλοι πίσω…) και μία πρόταση που δεν έχει ακόμα εταίρους αλλά μόνο ιδέα και δομή, δεν έχω καταλάβει είναι η αλήθεια. Άκουσα ταυτόχρονα βέβαια ότι πρέπει λέει να καταθέσω και φορολογική… Χμμμ αυτή ειδικά μου είχε διαφύγει μα εντελώς ένα πράμα… Ούτε καν τις βεβαιώσεις δεν έχω πάει να πάρω (ευτυχώς έχω γραμμένα τα βιβλία τουλάχιστον…). Η πιθανότητα να μην την καταθέσεις επειδή μπορεί μεν να έχεις τις βεβαιώσεις, τα χρήματα όμως δεν τα έχεις πάρει ακόμα, υπάρχει; Δε θα έπρεπε να προβλέπεται; Να τοκίζονται ίσως; Να τους πάρουμε με τις πέτρες ίσως; Και αυτόν που «λόγω οικονομικών δυσκολιών δεν μπόρεσε να ανταπεξέλθει πλήρως» και τον πρόεδρο που λόγω αλλαγών «δεν βρήκε χρόνο να υπογράψει» αλλά και όσους προσπαθούν να κλείσουν τρύπες με τόκους άλλων…
Κάπου στο ενδιάμεσο να προσθέσω και το γυμναστήριο...
Πλήρης η ομάδα σήμερα, ετοιμαζόμαστε για «συνομιλίες κορυφής», αλλά κάπου εκεί πίσω εύχεσαι να ήταν Μ. Τετάρτη ακόμα… και να μην είχες γυρίσει ακόμα από το Ιόνιο (θα έκανες και μπανάκι πλέον μετά τις καταιγίδες των γιορτινών ημερών). Βέβαια τότε δεν θα υπήρχε καν η ιδέα, άσε που δε θα σου είχε προκύψει κι όλας ότι 12 είναι την άλλη Δευτέρα και όχι μετά από 2-3 βδομάδες (αυτή η αίσθηση του 12 μείων 5 ίσον άπειρο… ή τείνει σε αυτό τουλάχιστον…). Άλλωστε άλλος σου θύμισε πως 12 είναι την άλλη Δευτέρα: «Φρόντισε να έχεις τις υπογραφές μέχρι την Παρασκευή». Δηλαδή σαν να λέμε: «Δευτέρα μεν, Παρασκευή δε…». Ποιού έτους;
Βέβαια θα είχαν αποφευχθεί και άλλα. Γενικότερα αυτή τη στιγμή θα προτιμούσα την παραλία και είναι και αυτά τα τσιλίχουρδα που έρχονται συνέχεια στο μυαλό, μια βδομάδα πέρασε και ακόμα η «γεύση δεν λέει να φύγει». Τσιλίχουρδα, κρασί (κόκκινο) και ηλιόλουστη παραλία… μμμ
Αυτή η άρνηση να αγχωθώ για το ο,τιδήποτε (άλλο…) με παραξενεύει αρκετές φορές αλήθεια. Όχι ότι με «χαλάει» (θα προτιμούσα όμως το ‘ο,τιδήποτε’ να μην ακολουθείται από το ‘άλλο’). Τον τίτλο του «αναίσθητου» τον έχω κερδίσει εδώ και δεκαοκτώ συναπτά έτη. Δεκαεννέα μάλλον. Δεν έχω λόγους να παραδώσω τα σκήπτρα μου μετά τόσο καιρό. Όλα θα γίνουν, σιγά-σιγά… Παρασκευή ε; Πρωί; (που να πάρεις υπογραφές Παρασκευή μεσημέρι…). Άρα Πέμπτη βράδυ; Ενδιαφέρον.
Για να δω, θα βρω κανέναν για απογευματινό καφεδάκι αύριο στην παραλία που τα νερά δεν ξέρουν τι τους γίνεται;