Χάραξη στρατηγικής

Πώς να περιμένει προκοπή ετούτος ο τόπος; Παραγωγή ενέργειας και κλιματικές αλλαγές το θέμα. Και οι πολιτικοί ήρθαν, μίλησαν, ευλόγησαν τα γένια τους και αφού «περιμένουν εναγωνίως τα αποτελέσματα της συζήτησης», έφυγαν για δικούς τους λόγους ο καθένας, όχι απλά πριν τη συζήτηση, αλλά αμέσως μόλις μίλησαν και περηφανεύτηκαν ο ένας για τον άλλο όσον αφορά στο πόσο έχουν αναδείξει τα προβλήματα του περιβάλλοντος. Αλλά σε αυτόν τον τόπο κύριε πρόεδρε της επιτροπής περιβάλλοντος της βουλής αναλώνεστε μόνο στο να καταδεικνύετε τα προβλήματα και να αποχωρείτε, να τα διορθώσετε ποτέ δεν ασχολείστε. Προφανής λοιπόν η αδιαφορία για το σύνολο των προτάσεων και των στρατηγικών σχεδιασμών που παρουσιάστηκαν εν τη απουσία σας και για τη συζήτηση που θα ακολουθούσε αν ήσασταν ακόμα εκεί. Άλλωστε την «εθνική στρατηγική» τη χαράσσετε με τα δικά σας «κριτήρια», και όχι με κριτήριο τη βιωσιμότητα. Δεν ενδιαφέρεστε καν για το ότι το νομοθετικό πλαίσιο που αρνείστε πεισματικά να αλλάξετε εδώ και χρόνια – ενώ την ίδια στιγμή αλλάζετε τόσα άλλα – δυσκολεύει και αποτρέπει τη διάδοση της χρήσης των αποκεντρωμένων ΑΠΕ, όσο και αν έχει καταδειχθεί η ανάγκη αποκέντρωσης της παραγωγής ενέργειας. Ακόμα, σε ένα σύστημα στο οποίο επιβάλλεται η ελάττωση της κατανάλωσης για να επιστρέψει σε βιώσιμες συνθήκες, το καταδεικνύετε κι εσείς άλλωστε στους λόγους σας, σχεδιάζετε στρατηγικά με γνώμονα την ετήσια αύξηση με ρυθμούς 4% και άνω, χωρίς πρόνοια ή μέτρα για να επέλθει η επιβαλλόμενη μείωση.
Το κακό είναι ότι για μία ακόμη φορά καταδείχθηκε αυτό που ήλπιζα να μπορούμε να αποφύγουμε. Καλές οι ΑΠΕ, αλλά χωρίς μια σταθερή βάση παραγωγής που θα στηρίζει το μίγμα των ΑΠΕ, δε γίνεται να στηθεί το σύστημα παραγωγής. Αντί όμως να επενδύσουμε σε ανάπτυξη σταθερής βάσης που δεν επεμβαίνει στον κύκλο του άνθρακα, πεισματικά προτιμούμε να επενδύουμε σε φυσικό αέριο και άλλες «καθαρές» τεχνολογίες ορυκτών καυσίμων. Λες και δεν θα ήταν εύκολη η ανάπτυξη μη επιβαρυντικών τεχνολογιών, που δε δημιουργούν ρυθμούς συσσώρευσης άνθρακα στο περιβάλλον της βιόσφαιρας, αν όλα αυτά τα κονδύλια κατευθυνόταν στην έρευνα αντί της επένδυσης σε αγωγούς, και μάλιστα πολύ νωρίτερα από την περάτωση των αγωγών και τη διείσδυσή στους καταναλωτές.
Εν γένει επικροτώ κάθε μέτρο ελάττωσης των ρύπων του θερμοκηπίου και σίγουρα κάθε μέτρο ελάττωσης της κατανάλωσης, αλλά αυτή η προσκόλληση στα εισπρακτικού τύπου μέτρα καταντάει επιεικώς γελοία. Όπως πολύ σωστά αναφέρθηκε, το να βοηθάω εγώ όσο μπορώ είναι εντελώς ανούσιο αν ο διπλανός μου, εντελώς ασύδοτα, αναιρεί το όφελος που προσέφερα. Όλη αυτή η παραφιλολογία λοιπόν των εισπρακτικών μέτρων μάλλον δε δουλεύει ουσιαστικά, αφού όποιος έχει υψηλό βαλάντιο αδιαφορεί να συμμετάσχει στην προσπάθεια. Αυτή είναι η «παιδεία» που ευαγγελιζόμαστε; Δεν έχεις χρήματα, δεν κυκλοφορείς, βγάλε κι εσύ χρήματα να μπορείς να ρυπαίνεις ανεξέλεγκτα; Σαφώς και προτιμώ τα μέτρα που αναφέρονται σε ισότιμη συμμετοχή όλων στη λύση του προβλήματος. Αφού επιβάλλεται η μείωση, πρέπει οι περιορισμοί να είναι για όλους ίδιοι. Κομμένο για όλους ό,τι ρυπαίνει, ελάττωση της κατανάλωσης στο ίδιο επίπεδο για όλους, ότι βαλάντιο κι αν έχουν. Έχει δεν έχει χρήματα κάποιος, δε δικαιούται να ρυπαίνει επιβαρύνοντας τους υπόλοιπους. Δικαιώματα κι ελευθερίες έχουν όρια. Αλλά όταν στην πράξη σε ενδιαφέρουν μόνο τα έσοδα, ανεξάρτητα από τις δηλώσεις σου, μόνο σε διόδια και φόρους καταφεύγεις.

Χάραξη στρατηγικών «αειφόρου ανάπτυξης»...

Ανέκδοτο γελοίων «πολιτικών»…