Περιμένοντας το ΣΚ…

Πέρας και του δεύτερου. Η διαφωνία δημιούργησε λίγα πρωινά νεύρα, δεν είναι λίγο να πρέπει να ξανακαταστρώσεις για τρίτη φορά όλο το πλάνο, αλλά τελικά τα πράγματα παρέμειναν όπως τα είχα καταστρώσει από προχτές. Σιγά και μην τα άλλαζα δηλαδή. Ψάχνεις τώρα κι εσύ λογική σε μυαλό που δεν τη διαθέτει;
Αυτό με λίγα λόγια σημαίνει… σημαίνει ότι αν εξαιρέσουμε την κλασική στοίβα που διαμαρτύρεται επάνω στο γραφείο και η οποία είναι λίγο πιο ενισχυμένη απ’ ότι θα έπρεπε, μιας και την προηγούμενη Κυριακή «μισή» στοίβα είχε επιμελώς καταφέρει να κρυφτεί σε ένα απομακρυσμένο (μα εντελώς κεντρικό κατά τα άλλα) ράφι της βιβλιοθήκης μου και να μην βρίσκεται την κατάλληλη στιγμή μαζί με την «αδερφούλα» της επάνω στο γραφείο μου, ως όφειλε σαν καλή και επιμελής στοίβα που σέβεται τον εαυτό της… σημαίνει λοιπόν πως αυτό το σαββατοκύριακο μπορώ να απεργήσω άνετα χωρίς κανένας να με πάρει χαμπάρι.
Δεν έχει γούστο έτσι όμως…
Άλλη η χάρη του να αρνείσαι πεισματικά να κάνεις κάτι και άλλη το να κάνεις ότι αρνείσαι…
Βέβαια πάντα θα μπορούσες να βρεις κάτι ακόμα που έχεις να κάνεις (αυτά έχουν το κακό συνήθειο να μην τελειώνουν ποτέ, σε αντίθεση με τον χρόνο σου - που ρέει σαν τους κόκκους της άμμου της Σαχάρας μέσα στν κλεφύδρα που... μπλα μπλα μπλα.... :@) και μετά να αρνηθείς πεισματικά να το κάνεις!
Είναι ας πούμε εκείνο το αρθράκι που έλεγες, αλλά ποτέ δεν ξεκίνησες; Μμμμ… να μια καλή ιδέα… Είναι ούτως ή άλλως κάτι που βαριέσαι τραγικά να ξεκινήσεις…
Οπότε να τι θα αρνείσαι πεισματικά να κάνεις αύριο!
Ησύχασα τώρα. Η βαρεμάρα μου «απέκτησε ένα νόημα» όπως και να το κάνουμε.
Άλλο ένα σαββατοκύριακο λοιπόν μπροστά μας. Θα ανοίξουμε πάλι τον κατάλογο και θα αρχίσουμε να ποντάρουμε για το ποσοστό των «εξαφανισμένων».
Και όταν βαρεθείς να βαριέσαι; Το αρθράκι εντελώς άουτ οφ κουέσιον πάντως. Δεν το συζητώ.

Χμφφφττττ…. Μου την δίνουν τα…
Γενικότερα μου την δίνουν τέλος πάντων… Χμμμμφφφττττ…