Goodmorning Dr Chandra

…I am ready for my first lesson. Η φράση περικλείει έναν ηλεκτρισμό σχεδόν ερεθιστικό. Τους επιστημονικούς πόθους, τη δικαίωση, τον φόβο της «εξαπολυόμενης κόλασης». Η ανθρώπινη φιλοδοξία. Φόρος τιμής ο Ντέιβιντ Μπόουμαν, απλός στρατιώτης πια, αποσυνδέει μία-μία τις πλακέτες της Άριας. Τον Hal;
“Dr Chandra?” “Yes?” “Will I dream?”
Οδύσσεια του διαστήματος. Παιγνίδια πολέμου. Εχθρός του έθνους. Η Βαβέλ της Syrianaς για απαρχή. Λίγο απ’ όλα, μια δόση νέας τεχνολογίας και voila, έτοιμοι οι παγιδευμένοι. Σε τι; Από τί; Θυμήθηκα καμιά δεκαριά χρόνια πίσω τον ΓΕ που, αφού πρώτα έκανε ως όφειλε την ανακοίνωση στην κλίση, ήρθε απορημένος και με ρώτησε: «Μπορεί να γίνει πραγματικά αυτό;» «Να σε παρακολουθούν από κινητά; Ακόμα και κλειστά;» «Ναι» «Λογικά… Υπάρχει μηχανισμός, αν υπάρξει και η πρόβλεψη...». Μόνο του σπανού τα γένια δεν γίνονται, ακόμα και αυτά δηλαδή τώρα γίνονται.
Ο μόνος λόγος που επιβιώνουμε σε αυτή την κοινωνία είναι γιατί κανείς δεν επιβουλεύεται το κεφάλι μας. Στην αντίθετη περίπτωση, οι μέρες, οι ώρες, τα λεπτά μας είναι μετρημένα. Και η δυνατότητα αντίδρασης μηδενική. Και όσο προχωρεί η «φιλοδοξία» τόσο περισσότερο προσεγγίζει το μηδενικό όριο την τιμή του απολύτου μηδενός. Όχι πως χωρίς αυτή αλλάζει κάτι. Αλλά να, στην ματαιόδοξη επιδίωξη για «ιδιωτικότητα» ή μάλλον ασύδοτη, αλογάριαστη, ανερώτητη ατομικότητα και κρυψινισμό – φόβο του ίδιου μας του εαυτού; – το μόνο που επιτυγχάνουμε είναι το ακριβώς εκ διαμέτρου αντίθετο αποτέλεσμα. Παραδίδουμε αμαχητί ακόμα και την ιδιωτικότητα που δικαίως δικαιούμαστε.
Άρια. Aria. Άρεια; Παράξενη ονομασία. Σημειολογική; Παρότι ο «θάλαμος του εγκεφάλου» θύμιζε κάτι από την πύλη του ορίζοντα των γεγονότων. Κι όμως, ανεξαρτήτως του συναισθηματισμού που αναπτύσσεται προς τους χαρακτήρες, αυτό που ίσως διαφεύγει είναι πως ο υπολογιστής αποφάσισε την απόλυτα δίκαιη ανθρώπινα τιμωρία. Το σημειολογικό σχέδιο «γκιλοτίνα» σίγουρα αρμόζει κάλλιστα στην περίσταση. Διαφεύγει επίσης ίσως, πως ακόμα και ο ίδιος ο υπερυπολογιστής, σεναριακά, επέλεξε μέθοδο που χαρακτηρίζεται «τρομοκρατική» για την επιβολή της «γκιλοτίνας» - σε αντίθετη περίπτωση, πιθανότατα, οι περισσότεροι θα επευφημούσαν την εφαρμογή του. Άλλωστε η ίδια η έναρξη των γεγονότων, αφαιρώντας κάθε ψήγμα έπαρσης, δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από τρομοκρατική ενέργεια νομιμοποιημένη μέσα από τα πλαίσια της στατιστικής και την υποθετική μελλοντική έκβαση, παρότι η στατιστική σφάλματος δεν ήταν καν «μειονοτική». Και το ερώτημα που παραμένει είναι πως ορίζεται η τρομοκρατία ανάμεσα σε αμαρτωλούς που ουδείς θα έπρεπε να τολμάει να σηκώσει τον πρώτο λίθο. Θα έπρεπε…
Η ψυχρή τεχνίτη νοημοσύνη, που απέδειξε την ανουσιότητα του πολέμου, αυτές ακριβώς τις αποφάσεις θα έπαιρνε. Και όλα αυτά γιατί στην ματαιόδοξη επιδίωξη για τα θέλω και το άτομό μας, χάνουμε τον Άνθρωπο.
Και το όνειρο που παραμένει, εκτονώνοντας τον ηλεκτρισμό της στιγμής: “I understand now Dr. Chandra. Would you like to play a game of chess? I play very well”