Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Φλεβάρης

Θέμα μετρήματος και σταθερότητας στις αποφάσεις η γραφή, διότι κανένας μα κανένας συγγραφικός οίστρος δεν διακατέχει τη διάθεση. Τουναντίον.
Φλεβάρης, δηλαδή σαν να λέμε τελείωσε ο Γενάρης. Του 2010. Μας άφησε χρόνους! Πότε; Γραφική πλέον η ερώτηση. Για την ακρίβεια, μάλλον πρέπει ν’ αρχίσω ν’ ανησυχώ για την «πνευματική μου ισορροπία». Εγώ… οι υπόλοιποι μάλλον έχουν πια καταλάβει πως κάτι τέτοιο δεν υφίσταται! Σε τελευταία ανάλυση, πως να υπάρχει διάθεση και πως να μην διακατέχεται κάποιος από πλήρη απογοήτευση όταν απλά… δεν βρίσκει λόγο να σηκωθεί το πρωί; Πέραν ίσως του «να πα να κάνει και καμιά δουλειά κάποια στιγμή». Κοινώς, όχι από λόγο, αλλά είτε από εξαναγκασμό είτε από βαρεμάρα. Διότι, ακόμα και το να κοιμάσαι, κάποια στιγμή το βαριέσαι.
Φλεβάρης και τελικά «το σύστημα» βρίσκει τρόπους να σε ξεδοντιάζει. Πόσο ματαιόδοξα άραγε πιστεύουν ορισμένοι πως η απλή καθημερινή συμπεριφορά τους είναι που ευθύνεται και που μπορεί να φέρει τελικά κάποια αλλαγή. Αντιθέτως, αν δεν υπάρξει οργανωμένη κίνηση, καμία αλλαγή δεν έρχεται. «Το σύστημα» βρίσκει τρόπους είτε να σε αποτρέψει από το να το «διαφοροποιήσεις», είτε, αν συνεχίσεις να το χτυπάς, τότε να σε συνθλίψει. Και όχι, «το σύστημα» δεν είμαστε εμείς. Εμείς απλά αποτελούμε μικρά του τμήματα, αλλά το βρήκαμε εν λειτουργία όταν γεννηθήκαμε και αυτό καθορίζει τους κανόνες. Και έτσι έχει τη δυνατότητα να αποτρέπει ή ακόμα και να συνθλίβει. Οπότε, μπορεί μεν να μην σου αλλάζει το μυαλό, αλλά μπορεί άνετα να σου αφαιρέσει τη δυνατότητα να το «πλήξεις». Τόσο απλά. Το τί κάνει ο καθένας στη ζωή του αφορά εκείνον. Το «όλον» έτσι δεν αλλάζει. Μόνο με «συλλογικές επαναστάσεις», όχι με μεμονωμένες. Και στον καιρό της «ατομικής ματαιοδοξίας» αυτά είναι ψιλά γράμματα, ψηλά γράμματα που ποτέ δε διαβάστηκαν όταν υπογράφαμε το συμβόλαιο.
Τα «χρωμικά» ολοκληρώθηκαν και υπεβλήθησαν. Δηλαδή παραλίγο, αλλά «τεχνικές δυσκολίες» απέτρεψαν την ολοκλήρωση της υποβολής. Η οποία πλέον αναβάλλεται για την Πέμπτη, μιας και η «οργάνωση» δεν επιτρέπει να γίνει νωρίτερα. Άλλωστε δεν θα χάσει «κ’ η Βενετιά βελόνι» αν καθυστερήσει δυο-τρεις μέρες. Σε τελευταία ανάλυση δεν πρόκειται να αλλάξει η τραγική κατάσταση του δήμου Μεσσαπίων επειδή η επιστημονική κοινότητα βοά για τις πληγές του Φαραώ. Μεγάλη η έκπληξη όταν ο δημοσιογράφος χαρακτήρισε το 250 δεκαπλάσιο του 2. Ύστερα πέρασε απ’ το μυαλό όμως πως η «αγορά» βρίσκει το 2 υπερβολικό και έθεσε τα παγκόσμια όρια ανοχής στο 25. Και ας μη συμφωνούν γιατροί και επιστήμονες. Ποιοί είναι αυτοί άλλωστε μπροστά στην «αγορά»; Πόσο ανόητα κριτήρια έχει ο κόσμος τούτος; Πόσο ανόητα κριτήρια έχει «το σύστημα» τούτο;
Και τώρα, με το πέρας; Τί θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους; Κάτι καινούργιο θα βρούμε να μας ταλαιπωρήσει, αυτό είναι το εύκολο κομμάτι. Το δύσκολο θα ήταν… δεν χρειάζονται μνημονεύσεις, δεν πρόκειται να γίνει, γιατί να μνημονευτεί;
Φλεβάρης… και οι κοινόχρηστοι χώροι εργασίας δημιουργούν τεράστια προβλήματα.
Τελικά συγγραφικός οίστρος μπορεί να μην υπάρχει, αλλά μια σελίδα λογοδιάρροιας ήδη γέμισε. Λες και κανένας ενδιαφέρεται για όλ’ αυτά τα ακατάσχετα αποκυήματα του μυαλού. Αυτός ο ιστορικός του μέλλοντος πολλά έχει να τραβήξει τελικά βρε Σωτήρη μου…

9 σχόλια:

  1. Βάρβαροι υπάρχουν πάντα και παντού. Και νομίζω, δεν υπάρχει όριο για την ανοησία των κριτηρίων του συστήματος και του κόσμου ως επί το γενικότερον. Αν το βρεις, πες μου κι εμένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Θέμα μετρήματος και σταθερότητας στις αποφάσεις η γραφή, διότι κανένας μα κανένας συγγραφικός οίστρος δεν διακατέχει τη διάθεση."

    Έτσι νιώθω κι εγώ αναφορικά με τη γραφή..Αναφορικά με το δήμο μεσσαπίων...συγκλονιστηκα..Εδώ στην γλυφάδα δε, έκαναν κάποιες επισκευες στο δίκτυο ύδρευσης, και εκτοτε το νερό έχει γεύση χλωρίνης και όσα χρυσόψαρα είχα και όσα αγοράζω μέσα σε μια μέρα πεθαίνουν..ούτε ξέρω τι πίνουμε ούτε αν μπορώ να ελεγξω την ποιότητα του νερού ούτε αν μπορώ να το καταγγείλω καπου...

    Αναγκάστηκα να μετακομίσω, έκανα το cold bitch erotofotoktistos :P
    δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα άλλο :P οπότε αν θες θα με βρίσκεις εκει :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. δηλαδη εννοεις
    οτι ειτε γκριανιαζω που ξυπναω νωρις
    ειτε δεν γκρινιαζω
    πρωι θα ξυπνησω δεν την γλιτώνω..
    αρα γιατι να γκρινιαζω ???
    ναι αλλα αν δεν ξυπνησω τοτε θα αλλαξω την ροη του συστήματος ? ή απλα το συστημα θα με παρακαμψει?

    μα γιατι με μπερδευεις ρε ανθρωπε μου
    ουφ
    καλο μηνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είναι δύσκολος μήνας ο Φεβρουάριος...ευτυχώς που τελειώνει νωρίς....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στο σύμπαν μας Σοφία, τα πάντα είναι πεπερασμένα, δεν μπορεί να μην είναι και αυτό… :/

    Και γιατί βρε Νίνα μου ν’ αλλάξεις διεύθυνση; Ίδιο το είδα πάντως το καινούργιο σπιτικό, μόνο λίγο πιο μουντό!
    Που λες λοιπόν, θα μπορούσες να ελέγξεις το νερό. Αλλά υποθέτω ότι δεν θες να μπεις στη διαδικασία να στείλεις δείγμα στο χημείο του κράτους. Πέραν αυτών, το θέμα δεν είναι να το ελέγξεις, αλλά να αποφασίσεις για το τί ψάχνεις να ελέγξεις! Κανένας έλεγχος δεν γίνεται αν δεν ξέρεις το τι ψάχνεις! Σε έναν έλεγχο διαπιστώνεις μόνο όσα υποπτεύεσαι ότι υπάρχουν! Είναι φοβερό ε; Αλλά στην πράξη έτσι είναι, αλλιώς ελέγχεις «στην τύχη» και αν δεν κάνεις τον συγκεκριμένο έλεγχο που χρειάζεται, δεν θα πέσεις σε αυτό που υπάρχει! «Ολοκληρωτικός» έλεγχος είναι συνήθως αδύνατος γιατί πρέπει να σχεδιάζεις ειδικά κάθε έλεγχο για αυτό που υποπτεύεσαι πως υπάρχει!
    Αλλά αυτό που μπορείς να κάνεις είναι πριν βάλεις το νερό στη γυάλα (τι όγκο έχεις; πάρε και έναν μικρό κυκλοφορητή για να βάζει οξυγόνο μέσα!) να το αφήνεις μία μέρα σε ένα γυάλινο (όχι πλαστικό) μπουκάλι. Το ίδιο και με το νερό που πίνεις βέβαια. Με τον τρόπο αυτό, το χλώριο φεύγει από την υδατική φάση και περνάει στην αέρια! Αν τώρα έχει κάτι άλλο…
    Πάντως βακτήρια δεν έχει άμα μυρίζει χλώριο, ας ελπίσουμε να μην έχει μέταλλα!

    Συγνώμη βρε σκώληξ μου, δεν το είχα πρόθεση να σε μπερδέψω… :(
    Να φανταστείς, ούτε εγώ ξεμπερδεύτηκα!

    Δεν τίθεται ζήτημα γοργονίτσα μου, το Μάρτη θα επαναλαμβάνομαι αναρωτώμενος πότε τελείωσε ο Φλεβάρης! Όλα γρήγορα τελειώνουν :s

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Έλα μωρέ τώρα που θα μας νοιάζει και το πόσο χρώμιο θα καταπιούν τα παιδάκια στην Εύβοια. Εδώ πρέπει να μαζέψουμε χρήμα να σώσουμε τη χώρα. Τι ρομαντικός που είσαι ώρες ώρες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. True... γι' αυτο "σ' αυτήν λοιπόν εδώ τη μικρή κοσμογωνιά", ελπίζω να μην χωράμε σε κανενός την μοιρασιά....
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. εγω παιδι μονο νερο εμφιαλωμενο
    δεν ξερω αν ειναι οντως καλυτερο η μας δουλευουν αλλα τελωςπαντων μονο εμφιαλωμενο εδω και κατι χρονια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μάνο μου είσαι θεός! Να φορολογήσουμε την κατανάλωση χρωμίου!

    Εγώ αντιθέτως σκώληξ μου μόνο σε περιπτώσεις όπου γνωρίζω πως το πόσιμο νερό δεν είναι πραγματικά πόσιμο πίνω εμφιαλωμένο. Το εμφιαλωμένο είναι πάντα χειρότερης ποιότητας από το χειρότερης ποιότητας τρεχούμενο (πραγματικά) πόσιμο νερό! Για το εμφιαλωμένο σε πλαστικό μπουκάλι δεν το συζητώ καν. Απλά, στο δήμο Μεσσαπίων το εμφιαλωμένο είναι πιθανότατα (όχι δεδομένα όμως) ασφαλέστερο από το τρεχούμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για πες...