Του θέρους τα καμώματα

Η περίοδος θερινής ραστώνης έχει ξεκινήσει εδώ και μέρες. Πάνε δύο βδομάδες που έκλεισε το φυντανοτροφείο, σχεδόν άμεσα τελείωσαν και οι πίνακες του κακού-κακού editor· ευγενική χορηγία του «συν-συγγραφέα» η απαιτούμενη βιβλιογραφία βρισκόταν στον υπολογιστή την ημέρα λήξης της εξεταστικής περιόδου.

Η γκέισα ακόμα να ξεμουλαρώσει, τα πεθερικά κατέφθασαν από τη μακρινή ανατολή και οι φήμες λένε πως η «μητρική» συνεισφορά θα τη βοηθήσει να αποκαταστήσει την επικοινωνία της με τον έξω κόσμο.

Παρότι ο χειμώνας ήταν ζεστός, σε σημείο που μόνο δύο μήνες όλους κι όλους μπήκαμε στον εσωτερικό χώρο των μαγαζιών (για όνομα…), όλον τον υπόλοιπο καιρό «τη βγάλαμε» στις αυλές, το καλοκαιράκι, με εξαίρεση λίγες μέρες, έχει αποδειχθεί αρκετά δροσερό, άντε ανεκτό τις μεσημεριανές. Το παγοκούτι ζήτημα αν έχει δουλέψει τρεις φορές μέχρι στιγμής, τρία μεσημέρια δηλαδή στην ουσία.
Απόφαση για αποχή από κάθε είδους επικοινωνία με τη μαμά ευρώπη αυτή την περίοδο. Καλοκαιρινή «σιέστα» διαρκείας, πλήρης πνευματική αποσύνθεση… Το ντάντεμα και οι δουλειές του σπιτιού στην ημερήσια διάταξη βέβαια κάνουν το χρόνο να κυλά πιο γρήγορα απ’ το αναμενόμενο. Σύντομα και η αποχώρηση διαρκείας από τα τσιμέντα.
Το μόνο εντατικό στοιχείο της περιόδου: το κολύμπι. Αν και υπάρχει μια φανερή απέχθεια για οτιδήποτε «μοναχικό», τουτέστιν: απουσία παρέας ο καναπές γίνεται ο καλύτερος φίλος, το κολύμπι είναι κάτι που μπορείς να επιδίδεσαι με τις ώρες. Οπότε, ο «ελεύθερος» χρόνος ξοδεύεται σε μερικά χιλιόμετρα «ελεύθερου» την ημέρα. Μάλιστα, την τελευταία βδομάδα οι επιδόσεις κυμαίνονται στα τρία χιλιόμετρα ημερησίως. Το υγρό στοιχείο τελικά κάνει πάντα καλή παρέα.
Η συνάντηση «από το παρελθόν» επανελήφθη με επιτυχία, όχι στην προηγούμενη έκταση, αλλά τουλάχιστον μεταξύ όσων παραμένουν στην κοντινή περιοχή. Ωραία τα μεγαλόπνοα σχέδια για εξορμήσεις, αλλά μερικά πιο άμεσα και ρεαλιστικά έχουν περισσότερες πιθανότητες υλοποίησης, και δίνουν και αβάντα για τα πιο μεγαλεπήβολα. Αμ έπος αμ έργον!

Ζζζζζζζζζζζ…