Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

Αλλαγή πλάνων

Ολίγη συννεφιά, και δροσιά σήμερα. Συννεφόκαμα δηλαδή, αλλά σε σχέση με τις προηγούμενες μέρες τουλάχιστον ο αέρας και το βαρύ σύννεφο έριξαν την θερμοκρασία κατά έξι-επτά βαθμούς. Για λίγο βέβαια. Η βροχή, σε συνδυασμό με τον ήλιο που φαίνεται στον ορίζοντα, προμηνύουν νέο κύμα ταλαιπωρίας.
Αυτή η συνεχής εφίδρωση, ακόμα και ακίνητος, καταντά ενοχλητική και άκρως εκνευριστική. Εκεί που κάθεσαι ωραία ωραία, τσουπ, να ‘σου η σταγόνα να κυλά στο μπράτσο, στο πλευρό… όπου νά ‘ναι. Δηλαδή αν κινούσουν τι θα γινόταν; Τα παγοκούτια τις τελευταίες μέρες δουλεύουν στο μέγιστο. Και πάλι, υπάρχουν ώρες που δεν αρκούν…
Αυτή η άμεσης έμπνευσης-εκτέλεσης φυγή, η οποία ήταν και προ-προγραμματισμένη, για πρώτη φορά ίσως εδώ και καιρό (πάνε πέντε χρόνια;), ακυρώθηκε σε δευτερόλεπτα (μα πάντα η πραγματική λήψη απόφασης δευτερόλεπτο δεν «κρατάει»;). Για την ακρίβεια ακυρώθηκε πολύ πριν γίνει συνείδηση η ίδια η ακύρωση… Τα υπόλοιπα ήταν διαδικαστικά… Ποιος είχε πει να μην κάνεις σχέδια γιατί «ο θεός γελάει»;
Παραμονή στο τσιμέντο για λίγο ακόμα, όσο δηλαδή είναι επιτρεπτό από τις ανειλημμένες υποχρεώσεις. Διακοπές και ανειλημμένες υποχρεώσεις «συντάσσονται»; Έτσι φαίνεται…
Εποικοδομητική ακύρωση λοιπόν. Αυτά πάλι «συντάσσονται»; Έτσι φαίνεται…, επίσης…
Παράξενο τελικά πόσα «πράγματα» βρίσκονται κάτω από τη μύτη σου, κυριολεκτικά, και παρόλ’ αυτά δεν γνωρίζεις γι’ αυτά.
Παράξενο, επίσης, πόσα πράγματα μπορούν να ξυπνήσουν μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, κι ας πήρε καιρό να αποκοιμηθούν και να «αναισθητοποιηθούν». Ηθελημένα κατά μέρος, αθέλητα κατά άλλο.
Εν κατακλείδι, καλοδεχούμενα τα πρώτα, μετά από πολύ καιρό, αναπάντεχα, «θετικά νέα». Αυτό το αναπάντεχο ακριβώς ήταν που οδήγησε και στην αναπάντεχη ακύρωση της αναχώρησης. Εξ ου και τελικά απέβη και απολύτως, και αναπάντεχα (:p), εποικοδομητική, για το παρόν, και πιθανότατα για το μέλλον. Παρόλ’ αυτά, ο καιρός γαρ εγγύς, αν και η σημασία της αναχώρησης άλλαξε «όψη»… Και πιθανόν να μεταβάλλει εκ νέου τα καλοκαιρινά πλάνα.
Ή μήπως η απόφαση μεταβολής τους έχει ήδη ληφθεί, αλλά απλά αυτό δεν έχει γίνει ακόμα συνείδηση;

7 σχόλια:

  1. Θεωρώ ότι το βασανίζεις πολύ. Απόλαυσέ το, ακόμα και αυτό.
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. To παρόν είναι εδώ για να το ζήσεις και το μέλλον χτίζεται κάθε δευτερόλεπτο που περνάει και το κάνει και αυτό παρόν.... Το χτίζει και το αποδομεί ταυτόχρονα...Και, ω, είμαι απόλυτα βέβαιη για την μεταβολή...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είμαι «βασανιστικός» τύπος βρε αθηνόβια, τι να κάνουμε, δεν αλλάζουν τα χούγια στα γεράματα! ;)

    Πάλι καλά βρε Σοφία μου, για ενημέρωσέ με λοιπόν για το τί μέλλει γενέσθαι; :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χεχεχεχε... σε έχω ήδη ενημερώσει!!
    ;-Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μάλλον έχουν λήξει οι... δάφνες σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. :-P
    Α, ναι? Νο worries, they respawn...
    :-P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Απλώς όπου φυσάει ο άνεμος. Ή η βροχή, το ίδιο είναι καθότι ο άνεμος φέρνει σύννεφα και το σύννεφο έφερε βροχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για πες...