Ζέστεςςς

Είναι που θίχθηκε ο καλοκαίρης που τον είπαμε δροσερό και πως μόνο τρεις μέρες ανάψαμε το παγοκούτι, νά ‘σου ο μικροκαύσωνας, συνδυασμένος με υγρασία. Ευτυχώς που άρχισε να φυσάει λίγο διότι τις προηγούμενες ημέρες έβγαινες από το σπίτι και έκαιγε ο αέρας.
Παρά την υγρασία πάντως, αίσθηση προκαλεί η απουσία πόνου στην μέση, έστω και τσιμπήματος. Και η αλήθεια είναι πως αν κάτσεις να το αναλογιστείς, έχει καιρό να εμφανιστεί το παραμικρό τσίμπημα! Τελικά το εντατικό κολύμπι έκανε το θαύμα του άραγε; Χμμμμ…
Οι μέρες φεύγουν τάχιστα, πετάδειν ένα πράμα, τρέχοντας από εδώ και από ‘κει στις εξετάσεις και τα ταμεία. Κλείνουν και οι τελευταίοι λογαριασμοί και πλησιάζει η ώρα της αναχώρησης. Τώρα δηλαδή πέρασε σχεδόν χρόνος από πέρσι ε; Ακαδημαϊκή η ερώτηση, φυσικά και η απόσταση από πέρσι είναι ένας χρόνος, αλλά… πού ‘ν’ ‘τος;;;
Στο τραπέζι πλάι η διπλωματική, με το τρανταχτό σφάλμα στο εξώφυλλο, δεν δημιουργεί καμία μα καμία διάθεση για να προχωρήσεις στις μέσα σελίδες. Ναι, πρέπει, εδώ και μήνα τουλάχιστον; Αλλά η διάθεση δεν έρχεται, δικαιολογίες εφευρίσκονται, αλήθεια αρχίζει ν’ αγγίζει τα όρια της γαϊδουριάς η αδιαφορία προς αυτή…
Και δεν είναι και η μόνη. Αδιαφορία. Μια διάχυτη νωθρότητα κυριεύει τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Μια βαρεμάρα ακόμα και για την αναχώρηση… Αυτό δεν είναι πρωτόγνωρο, συνήθεια η εν ριπή οφθαλμού ετοιμασία και απόδραση της τελευταίας στιγμής, αλλά…
Αλλά η σημασία ορισμένες φορές δεν είναι η ίδια…

Βούληση, σκέψη και διάθεση, διχασμένες προσωπικότητες.