Τα ταξί και τα κουνούπια

Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ουδέποτε έτρεφες ιδιαίτερη συμπάθεια προς τους ταξιτζίδες. Όχι από κάποιο ρατσιστικό μένος, ούτε από κάποια αίσθηση ανωτερότητας απέναντί τους. Η όλη σου αντιπάθεια πηγάζει από την οδηγική συμπεριφορά που παρουσιάζει ένα μεγάλο μέρος τους. Όχι όλοι, και πιθανών όχι οι περισσότεροι, αλλά όπως πολλές φορές διατείνεσαι, το στραβό έχει την τάση να γίνεται αντιληπτό και εκνευριστικό ακόμα και σε μικρές ποσότητες, δεν χρειάζονται μεγάλες για να εκνευριστείς τόσο πολύ που να αρχίσεις να γενικεύεις. Όταν όμως έχεις φτάσει στο σημείο να βλέπεις μπροστά σου ταξί και να σκέφτεσαι: για κάτσε να φυλαχτώ γιατί ή σφήνα θα κάνει, ή θα σταματήσει απότομα για «ψάρεμα», δυσχεραίνοντας την κυκλοφορία για όλους τους υπόλοιπους και αυξάνοντας την πιθανότητα ατυχήματος, ε τότε ξεκινά η αντιπάθεια, ανεξάρτητα με το πώς θα φερθεί τελικά ο οδηγός του. Άλλωστε, εκατό φορές μπορεί να μην γίνει το κακό, μία όμως να γίνει και δεν ξέρεις μέχρι που μπορεί να φτάσουν οι συνέπειες!

Η αλήθεια επίσης είναι πως ούτε ιδιαίτερη χρήση κάνεις στα ταξί. Ζήτημα αν έχεις μπει σε κάποιο από αυτά την τελευταία διετία. Οπότε, τις ημέρες που απεργούν, η πόλη είναι μια όαση! Η οδήγηση πολύ πιο ήρεμη, διαταράσσεται πλέον μόνο από τα δίτροχα που επίσης θεωρούν τον δρόμο ιδιοκτησία τους! (Όχι όλα κι εδώ, αλλά είπαμε…)

Σύγκρυο και ιδρώτας σε πιάνει όταν σκέφτεσαι την επόμενη της πλήρους απελευθέρωσης του επαγγέλματος. Ένα δέκα τοις εκατό επιπλέον από δαύτα πόσο θα επιβαρύνει άραγε το κυκλοφοριακό της πόλης; Πόσο θα κάνει αβίωτη τη ζωή στους πολίτες; Αυτό άλλωστε δεν συμβαίνει πάντα; Όταν ένα είδος χάνει τους «ανταγωνιστές» του, πολλαπλασιάζεται με θαυμαστούς ρυθμούς και…

Πώς γέμισε η πόλη κουνούπια; Γιατί απλά λείπουν οι ανταγωνιστές τους και τώρα πίνουν το αίμα των κατοίκων της με «το μπουρί της σόμπας»! Κάποια στιγμή βέβαια θα πάψουν να πολλαπλασιάζονται «ασύστολα», η πείνα από τον αναμεταξύ τους ανταγωνισμό θα σταθεροποιήσει κάπως το πλήθος τους, όμως ο αριθμός τους θα είναι μεγάλος, σαν σε έλος ένα πράμα, μη-βιώσιμος για την ανθρώπινη κοινωνία.

Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τα ταξί. Αν αφεθούν ανεξέλεγκτα, χωρίς ρυθμιστικό πλαίσιο που να παίζει το ρόλο «εξωγενούς ανταγωνιστή», τότε, με μόνο γνώμονα τον αναμεταξύ τους ανταγωνισμό, θα καταστήσουν και τις πόλεις αλλά και το επάγγελμα μη-βιώσιμα. Το ίδιο άλλωστε δεν ισχύει και για όλα τα επαγγέλματα;

Σίγουρα, η σημερινή μορφή των κλειστών επαγγελμάτων δεν είναι και το καλύτερο ρυθμιστικό πλαίσιο, αλλά η πλήρως ανεξέλεγκτη δραστηριοποίηση δεν είναι και το ζητούμενο βιώσιμο διαχειριστικό σχήμα. Η «μοναδική» και αδιαμφισβήτητη αποτελεσματικότητα της ελεύθερης αγοράς άλλωστε αποτελεί μόνο αποκύημα της φαντασίας των οικονομολόγων που έφτιαξαν μια θεωρία και προσπαθούν να βάλουν τον κόσμο να χορεύει στον ρυθμό της.

Άλλωστε, πέρα απ’ όλη την παραφιλολογία για την βελτίωση της ποιότητας μέσω του ανταγωνισμού, όλα καταλήγουν στο: ν’ ανοίξει ο ανταγωνισμός, να πέσουν οι τιμές. Κάπου εδώ όμως δεν πρέπει να πέσουν και οι μάσκες; Ο ανταγωνισμός μας είναι αποτελεσματικός, αλλά όχι για όλους, ούτε καν για τους περισσότερους, μόνο για λίγους. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στον πλανήτη για να καταλάβει πόσοι πεινάνε και πόσοι είναι χορτάτοι…

Κάποτε όμως θα καταλάβουμε ως είδος πως έχουμε «πάρει τον ανταγωνισμό λάθος».