Τα τελευταία ψήγματα αρμύρας

Ελάχιστες οι ξαπλώστρες πια στην παραλία. Κι ο κόσμος λιγοστός, μια παρέα ανά πέντε μέτρα ας πούμε, σε μερικά σημεία και ανά δέκα. Ήρεμη θάλασσα, ζεστή, εκπληκτικά ζεστή αν λάβει κανείς υπ’ όψη την θερμοκρασία της κατά Ιούνιο μεριά. Μπούζι εκείνες τις μέρες…

Τελικά χωρίς τουρισμό ο τόπος είναι πανέμορφος, αλλά χωρίς αυτόν μάλλον δεν υπάρχει και καμία ελπίδα για τον τόπο, ειδικά με τους φωστήρες, εντόπιους και αλλοδαπούς, που του έχουν κατσικωθεί στο σβέρκο. Χαΐρι από πολιτικούς δεν βλέπεις, από επιχειρηματίες δεν βλέπεις, από παραγωγή δεν βλέπεις, μόνο ο τουρισμός μπορεί να σας σώσει, παρότι αυτός θα γίνει και η καταστροφή σας αν δεν αλλάξει η πολιτική της χώρας…

Τελευταία μέρα στο Ιόνιο, από αύριο στα τσιμέντα και στη βουή της πόλης. Πίσω στη βουή της τρέλας, γιατί περί τρέλας πρόκειται, η οποία φτάνει σε επίπεδα σχιζοφρένειας με τους νιοφερμένους από τα ξένα επιτηρητές. Οι οποίοι παρεμπιπτόντως δεν πείθουν καθόλου για την ικανότητά τους να συγγράφουν ριπόρτς. Όλα κι όλα, εσύ όταν είχες να παραδώσεις ριπόρτ στη μαμά ευρώπη έκοβες τον κώλο σου και το είχες έτοιμο τουλάχιστον δυο-τρεις μέρες νωρίτερα, τούτοι ‘δω από τώρα σήκωσαν τα χέρια ψηλά και δήλωσαν πως δεν θα προκάμουν! Σκιτζήδες, αλμπάνηδες με κανέναν επαγγελματισμό… μόνο παίγνια και πορδές είναι ‘τοι!

Όλ’ αυτά θα έρθουν να πλαισιώσουν την πραγματικότητα από αύριο, ενώ μέχρι χτες η φύση ηρεμούσε λίγο το πνεύμα από τις ανοησίες που δεχόταν κατά κόρον καθημερινώς από τους πολυχρονεμένους μας κυβερνήτες. Τοπία σαν τη λίμνη του Ζηρού και του Αώου επιτρέπουν για λίγο στη σκέψη να ξεφεύγει από τον καθημερινό βομβαρδισμό.

Στάση στο Μέτσοβο, με απαραίτητη περιήγηση στο κελάρι της οινοποιίας. Εδώ είσαι στο στοιχείο σου και σας δόθηκε και η ευκαιρία να τιμήσατε για άλλη μια φορά τον τίτλο του κροκόδειλου! Διότι χωρίς οίνο δε ζεις, όπως και να το κάνεις! Το μεσημεριανό ραχάτι απαραίτητο για να μπορέσετε να πάρετε το δρόμο της επιστροφής˙ έπρεπε να αυξηθεί ξανά λίγο η συγκέντρωση του αίματος στο αλκοόλ σου!

Στάση και στο σπίτι του πολιτικού που παρότι ασχολήθηκε σθεναρά με διώξεις και μια ύποπτη μαυρίλα πλαισιώνει τη μνήμη του, τουλάχιστον μπορεί να του αναγνωρίσει κανείς πως με τα χρήματα που του έμελλε να διαχειριστεί έκανε γενεές δωρεές στο κράτος και στο κοινωνικό σύνολο.

Είναι ν’ αναρωτιέσαι πότε ακριβώς έγινε η αλλαγή και ο κάθε «πολιτικός» άρχισε να φροντίζει για την τσέπη του και όχι για τον τόπο. Τον πατριωτισμό άλλωστε οι νέοι πολιτικίσκοι τον έχουν μόνο ως καλολογικό στοιχείο των λόγων τους, κατά τα άλλα έχουν διακόψει κάθε διπλωματική σχέση μαζί του. Κερδοσκοπικό επάγγελμα ασκούν οι άνθρωποι βλέπεις… Μην τους αδικούμε όμως, κάθε χρόνο μας μοστράρουν το «πόθεν έσχες» τους και μας κάνουν τα μούτρα κρέας!

Πώς το είπε να δεις προχτές το άλλο το λαμόγιο, αυτός ο λιγδιάρης της αξιωματικής αντιπολίτευσης ντε: «δεν γίνεται να μιλάμε για περικοπές στις αποζημιώσεις μας, πληρώνω τόσα στα ταξίδια και στα γραφεία μου, δίνω και τόσα μισθά στους γραμματείς μου», είπε. Ενώ οι πολίτες αυτής της χώρας βλέπεις μπορούν να φάνε και με λιγότερα χρήματα, αυτοί δεν έχουν άλλες υποχρεώσεις, αυτούς μπορούμε να τους στύβουμε, ο πολιτικός όμως πρέπει να έχει να ξοδεύει, αν δεν ξοδέψει άλλωστε πώς θα καταφέρει να σώσει τη χώρα; Με τρύπιο παντελόνι; Δε γίνεται… Το θράσος περισσεύει ώρες-ώρες, να και κάτι που δεν διαθέτει η Ελλάδα σε έλλειμμα! Να το δώκουμε στους δανειστές μας να ξεχρεώσουμε!

Είναι στιγμές πάντως που, προσπαθώντας να αξιολογήσεις τους έλληνες πολιτικούς, ξεκινάς από τον καποδίστρια και… σταματάς στον καποδίστρια! Μετά από αυτόν μάλλον δεν υπήρξε πραγματικός πολιτικός σε τούτο τον τόπο. Είτε χειραγωγημένα ανδρείκελα που άγονται και φέρονται από ξένες πολιτικές και δόγματα, είτε συμφεροντολογικά λαμόγια. Με δυσκολία μπορείς ν’ αναγνωρίσεις ελληνική πολιτική θωριά στους μετέπειτα χρόνους, εκείνη η σφαίρα που σταμάτησε τη ζωή του πρέπει να ξεκίνησε και την καταστροφή του τόπου σχεδόν από γεννησιμιού του…

Για το μόνο που δεν έχεις ν’ ανησυχείς πάντως είναι πως στην Ελλάδα, με την κυβέρνηση αυτή, δεν πρόκειται να μπουν καπιταλιστικού τύπου φόροι όπως στη Δανία! Θα υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων και ιδεολογίας με τα θωρηκτά «Πάγκαλος» και «Βενιζέλος». Μετά τις εκλογές όμως, κανείς δεν ξέρει…

Μα κανείς δεν πιστεύει ότι θα γίνουμε Ινδία, Κίνα θα γίνουμε!