«Δημοκρατία»

Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, αντιθέτως τα μέσα δικαιολογούν το σκοπό. Η χθεσινή κοινοβουλευτική συνεδρίαση, ανεξαρτήτως θετικής ή αρνητικής «πολιτικής» τοποθέτησης, το μόνο που αποδεικνύει είναι την αποδοχή από το ελληνικό κοινοβούλιο της εγκαθίδρυση ενός τύπου οικονομικού φασισμού.

Μετά από την μαζική προπαγάνδα πρωθυπουργού, υπουργών και μέσων αποχαύνωσης, πως θα πουληθεί η Ελλάδα, το νέο μνημόνιο πέρασε από τη βουλή. Για να πουληθεί όμως κάτι δεν αρκεί να υπάρχει αγοραστής με πολλά λεφτά και επιθυμία να αγοράσει, απαραίτητο είναι να υπάρχει και πωλητής. Κάτι που δεν πωλείται δεν γίνεται να αγοραστεί. Αυτό λοιπόν που πουλήθηκε χτες ήταν τα τελευταία ψήγματα υπερηφάνειας ενός λαού από ένα επί χρήμασι εκδιδόμενο πολιτικό σύστημα. Ένα πολιτικό σύστημα που, σύμφωνα με το ίδιο το μνημόνιο που ψήφισε, θα εισάγει νέους φόρους ζητώντας από τους έλληνες να πουλήσουν για να μπορέσουν να τους αποπληρώσουν, αφού η ανεργία σπάει καθημερινά το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.

Τη χτεσινή νύχτα κάηκε η Αθήνα. Ποιος δεν το περίμενε; Βόλευε αφάνταστα το «πολιτικό σύστημα». Η προγραμματισμένη διαδήλωση στην πράξη δεν έγινε ποτέ. Ο κόσμος που ήθελε να διαμαρτυρηθεί, δικαίως ή αδίκως, δεν προβλήθηκε, ούτε καν κατάφερε να μαζευτεί. Με κροκοδείλια δάκρυα ο πολιτικός κόσμος καταδίκασε τους βανδαλισμούς που θίγουν τη δημοκρατία, χωρίς να σκεφτεί δεύτερη φορά το πλήγμα που ο ίδιος επέφερε σε αυτή, με την «κομματική πειθαρχεία» που τον διακρίνει.

Οι ασιατικές χρηματαγορές υποδέχθηκαν ήδη θετικά τα χτεσινά αποτελέσματα, δοξολογώντας το χρήμα με την άνοδο του ευρώ, μια άνοδο που σίγουρα δεν βοηθά στην «αποκατάστασης της χαμένης ελληνικής ανταγωνιστικότητας», αφού ακυρώνει ένα μέρος της αποτελεσματικότητας των μέτρων μείωσης μισθών που υποτίθεται ότι θα την ωθούσαν σε άνοδο.

Με αισιοδοξία ο πρωθυπουργός αναμένει την ανάκαμψη της πόρνης της Ευρώπης ακόμα και μέσα στο 2013. Αλήθεια, ποιες είναι άραγε οι πιθανότητες τον Ιούνιο να συζητείται ένα ακόμα μεσοπρόθεσμο και του χρόνου να ψηφίζεται «δημοκρατικά» το μνημόνιο νούμερο τρία;