Άνοιξη και πάλι

Μπήκε πλέον επίσημα και προχωρά με ταχείς ρυθμούς. Η άνοιξη – της φύσης, μην μπερδεύεσαι με τα λογοπαίγνια των πολιτικών. Πλησιάζει και η εικοστή πέμπτη. Πλησιάζουν και οι εκλογές. Η ατμόσφαιρα φοβισμένη. Οι πολιτικοί φοβούνται και σκαρφίζονται τρόπους για να γιορταστεί μεν η επέτειος, να μην κινδυνέψουν οι ίδιοι δε να στραπατσαριστούν σωματικά, ή ονομαστικά έστω. Αλλού απομακρύνονται από τον κόσμο – λες και ήταν ποτέ κοντά του δηλαδή. Αλλού πάλι με πρόσχημα πως πρέπει να είναι κοντά του, προσπαθούν να χαθούν μεσ’ το πλήθος. Είτε μακριά λοιπόν, όπως ζουν άλλωστε και το σύνολο της ζωής τους, είτε μη αναγνωρίσιμοι - απόντες. Αυτό κι αν είναι πρόοδος!

Άρχισε και πάλι η συζήτηση για τα καύσιμα και τη μείωση της φορολογίας. Για μια ακόμη φορά, με γνώμονα την τσέπη, η συζήτηση απομακρύνεται από την πραγματικότητα και προσπαθεί να εξυπηρετήσει συμφέροντα. Συμφέροντα χρήματος και αίματος και σίγουρα καθόλου του απλού πολίτη. Ο απλός πολίτης απλά βολεύεται και γι’ αυτό προτιμά να θεωρεί ότι εξυπηρετείται κι όλας.

Προεκλογική περίοδος λοιπόν, και η προηγούμενη συζήτηση δεν είναι τίποτε άλλο παρά η βούλα της έναρξής της. Συζητήσεις και αποκαλύψεις περί διαφθοράς και βελτιώσεων και αναπλάσεων και άλλων θα, θα, θα… Χρόνια τώρα το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται ανά (σχετικά) τακτά χρονικά διαστήματα, και χρόνια τώρα μετά κάθε επανάληψη της ίδιας εξαγγελίας έρχεται η διάψευση, η λήθη και η επανέναρξη. Επανεκκίνηση, πάλης ξεκίνημα, πες το όπως θες…

Το ότι οι πολιτικοί φοβούνται τον κόσμο είναι το μόνο νέο στοιχείο. Βέβαια ο φόβος δεν φέρνει ακριβώς τα επιθυμητά αποτελέσματα, ως γνωστό φέρνει μάλλον περισσότερη «επιτήρηση», αστυνόμευση, βία, πες το όπως θες, πάρε όποιο θες. Πιο ενδιαφέρον νέο στοιχείο θα ήταν ο κόσμος να βάλει τους κλασικούς «δοκιμασμένους» ανθρώπους στο χρονοντούλαπο της ιστορίας – μόνιμα, όχι προσωρινά όπως βάζουν οι σοσιαληστές τους δεξιούς –, άλλωστε αυτοί οι δοκιμασμένοι ήταν στο τιμόνι τόσα χρόνια και είδαμε που φτάσαμε. Αλλά μάλλον αυτά είναι οι ευσεβείς πόθοι ενός αμπελοφιλοσοφούντα και όχι κάποια πιθανή – ρεαλιστική μελλοντική πραγματικότητα. Βλέπεις οι πιθανότητες καθορίζονται από πολλές συνισταμένες στις πολυπαραγοντικές κοινωνίες, πολλές από αυτές δεν είναι διόλου λογικές, άλλες πάλι, ύπουλα, παίρνουν περισσότερη βαρύτητα απ’ όση τους αρμόζει και το τελικό αποτέλεσμα…

Τουλάχιστον άνοιξε ο καιρός και γλύκαναν οι βραδιές. Είναι πλέον ευχάριστο να κάνεις βόλτα στο νυχτερινό βουνό. Κάτι είναι κι αυτό!

Ξεκίνησαν όμως και τα έντομα… Γρουμφ…