Ένας φίλος ήρθ’ απόψε…

Συνάδελφος, συνεργάτης, συμφοιτητής, RPGάς, κολητός.

«Είμαι Αθήνα.»
«Καλά ρε, Κυριακή βράδυ παίρνεις;»
«Πότε σε χάλασε;»
«Ποτέ!»
«Τί ώρα;»

Χρόνια και χρόνια μαζί. Ο σιδερόφρακτος ιππότης που μπήκε σε ένα dungeon μου για να ξορκίσει το κακό και βγήκε μόνο με ένα σπαθί, όχι το δικό του, και το σωβρακάκι του. Οι ατελείωτες νύχτες στην Θεσσαλονίκη. Φίλοι παλιοί, καλοί που τώρα είναι μόνο στις αναμνήσεις μου. Ούζο στον Μπάτη. Πολλά d8. Ακόμα και ο παπαtempus ήταν εκεί να ζωγραφίζει τον Εlminster να κόβει και να πουλάει γύρο με τζατζίκι. Καλά, βάρδο έχω ακούσει να εμψυχώνει με την μουσική του την ώρα της μάχης, Ζωγράφο όμως;;;; (Κάτσε λίγο να βγάλω τον καμβά μου να αποθανατίσω το τοπίο!). Α ναι.. είναι και ο «άλλος».. Αυτός ντε που σε όλα τα spells είχε για somatic component την «Χαρακτηριστική κίνηση»!

Μια ατελείωτη βραδιά με μπύρες.
Που είναι οι παλιοί καιροί που ήμασταν υποψήφιοι διδάκτορες και ξυνόμασταν όλη μέρα και το βράδυ, υπό την επήρεια του ουίσκι και τους ήχους της ethnic μουσικής του Ethnic να συζητάμε για αντιδραστήρες!

Άπειρα ξύδια στο Grotesque, άντε και στο Λούκυ Λούκ. Αυτή η οδός της ακολασίας τελικά είναι αξέχαστη. (Προξένου Κορομηλά για τους νέους)
Βόλτες, κρεπάλες και μπάτσες, πολλές μπάτσες. Νύχτες με ξεκαθάρισμα λογαριασμών, νύχτες με μπουζούκια, νύχτες με φίλους, νύχτες με γυναίκες.

Σήμερα φεύγει. Γερμανία. Εκεί δουλεύει τώρα. «Δεν τους αντέχω τους ξενέρωτους. Θα γυρίσω.» Δυο – τρία χρονάκια ακόμα και πίσω, με όλες τις εμπειρίες που αποκόμισε από το εξωτερικό. Ζει ρε ο Έλληνας χωρίς Τζατζίκι, Χτυπητή, Μεζεκλίκια, Κοψίδια, άφθονο Κρασί και ατελείωτη Αμπελοφιλοσοφία;

Δέκα χρόνια σινεμά…..
Μια συνάντηση, μια συζήτηση μα πάνω απ’ όλα μια ζεστή καρντάσικη αγκαλιά.
Καλό ταξίδι.