Έναρξη θερινής ραστώνης

Η φετινή χρονιά στο μικρό ίδρυμα ήταν άκρως δημιουργική (και κουραστική). Άλλωστε η εμπειρία πάντα ωφελεί (ειδικά όταν της δίνεις τον κατάλληλο χρόνο να ωριμάσει, παίζοντας με τις τάπες των βαρελιών στο ενδιάμεσο) και άξαφνα, τον τελευταίο μήνα, συνειδητοποίησα - φλασάκι εν ώρα μαθήματος - πως μπορώ να αναβαθμίσω την ποιότητα (η μάθηση είναι διαχρονική). Όπερ εγένετω. Και οι εξετάσεις απέδειξαν την ορθότητα, σε σημείο που δεν περίμενα είν’ η αλήθεια!
Έμαθα και τον λόγο για τον οποίο τα θρανία του μικρού ιδρύματος είναι καρφωμένα στο έδαφος. Παλαιότερα, όταν εν ώρα εξετάσεων ένας επιτηρητής άλλαζε θέση σε «ανήσυχους» φοιτητές, αυτοί μετακινούσαν ολόκληρα τα θρανία με δικαιολογία να μεταφέρουν με την μία όλα τα πράγματά τους «σαν σε δίσκο». Φυσικά η αλήθεια ήταν πως ήθελαν να πάρουν μαζί το σκονάκι που ήταν γραμμένο στο θρανίο τους. Τέτοια γεγονότα σε κάνουν είν’ η αλήθεια να αναρωτιέσαι περί ποιότητας και αξίας υλικού…
Λιώσαμε και πάλι τελευταία μέρα. Η θερμοκρασία εντός αίθουσας αρκετά ανώτερη των 37 βαθμών. Ακουμπούσες κάτι κάτω και μετά από 5 λεπτά ήταν θερμότερο του σώματος. Το απόγευμα 5 καναντέρ πετούσαν και πάλι επάνω από την Πάρνηθα. Αναζωπυρώσεις που αποτελειώνουν όσα επέφεραν η ανευθυνότητα και η πλεονεξία. Οι συζητήσεις επί του θέματος πολλές. Από την μία η αλήθεια πως η φύση μόνη της θα κάνει πολύ καλύτερη δουλειά. Από την άλλη η άλλη αλήθεια. Μέχρι τότε τι θα αναπνέουμε και πως θα ζούμε μέσα στην ανόητη τσιμεντούπολη; Άσε που σε καμιά 30αριά χρόνια κοντοπόδαρης μνήμης και κοντόφθαλμων σχεδιασμών, θα αναρωτιόμαστε αν και πότε υπήρχε δάσος στην Πάρνηθα. Κάπου θα υπάρχει μια χρυσή τομή, απλά φοβούμαι πως δεν υπάρχουν άνθρωποι που την αναζητούν…
Γεγονός πάντως είναι πως οι υποχρεώσεις απέναντι στο μεγάλο και το μικρό ίδρυμα έλαβαν τέλος. Η μαμά Ευρώπη επίσης δεν φαίνεται διατεθειμένη να μας ενοχλήσει μέχρι το Σεπτέμβρη. Ώρα λοιπόν να ασχοληθούμε λίγο με εργασίες προσωπικής πλέον αναβάθμισης (τώρα που το θυμήθηκα, οι τελευταίοι κινέζοι που έφαγαν πόρτα δεν έχουν δευτερολογήσει… χμφφφτ.. ελπίζω να μην το κάνουν καλοκαιριάτικα). Σε εντελώς χαλαρούς λοιπόν ρυθμούς σχεδιάζονται οι επόμενες 2 δημιουργίες, ενώ η πολυπόθητη απομάκρυνση από την μουντή τσιμεντούπολη πλησιάζει με γοργούς ρυθμούς.

Σαββατοκύριακο ενόψει και λαχταρούμε απέραντο γαλάζιο.
[Αυτά τα κουνούπια πρέπει να έχουν ανακαλύψει την διακτίνηση
Δεν εξηγείται αλλιώς η παρουσία τους στο σπίτι…]