Καυτερή σάλτσα και διαφημίσεις.

Μικρή η ανάσα δροσιάς. Άρχισε πάλι η ζέστη. Δεν μας έφτανε βλέπεις η παγκόσμια κλιματολογική αλλαγή, φροντίσαμε για μια mini-τοπική, πιο δραστική και πιο επίπονη. Διαταράχθηκε έτσι πολύ άσχημα η κλιματική ρύθμιση και ισορροπία της περιοχής, εντείνοντας το φαινόμενο ερημοποίησης. Μέσα στην ζέστη λοιπόν το πρωινό έφυγε γρήγορα, κάπου ανάμεσα στο αστυνομικό τμήμα, το ταχυδρομείο και τις τελευταίες τηλεφωνικές επικοινωνίες ώστε να έλθει σε πέρας η «μετακόμιση». Στο ενδιάμεσο ζέστη… και δεν την αντέχω την ζέστη… για την ακρίβεια μου την δίνει η ζέστη .
Προς μεγάλη χαρά του μπαρμπουνακίου έλαβα στα χέρια και το νέο διαβατήριο . Για να δούμε τώρα τις ικανότητες οργάνωσης του 3ήμερου εορταστικών εκδηλώσεων . Τουλάχιστον έχουν βάλει εικονίτσες από ελληνικά μνημεία στις σελίδες. Αυτό είναι μια αναβάθμιση, όπως και να το κάνουμε.
Επιστροφή στο σπίτι και μαγειρικές επιδόσεις. Απαραίτητες για την δοκιμή (επιτέλους) μιας σάλτσας που εδώ και ένα χρόνο μου έχουν φέρει ως δώρο από το Περού. Διέλυσα λοιπόν 4 σταγόνες από δαύτη σε μια από της δικής μου παρασκευής κόκκινες, λαχταριστές, μιαμ μιαμ σάλτσες για μακαρόνια και πρέπει να ομολογήσω πως παρότι δεν έβαλα ούτε μια πρεζούλα τόση δα από πιπέρι, καγιέν και τα συναφή, το αποτέλεσμα ήταν καυτερό. Πολύ καυτερό ακόμα και για τα δεδομένα μου! Όχι ότι δεν την έφαγα, αλλά… σίγουρα δεν είναι για καλοκαίρι. Με δυσκόλεψε είναι η αλήθεια… (μα 4 σταγόνες μόνο…)
Η τηλεόραση διαλαλεί τα μηνύματά της και ετοιμάζομαι για μια ακόμα φορά να αλλάξω κανάλι μιας και γενικότερα αδιαφορώ και τσαντίζομαι με των διαφόρων ειδών διαφημίσεις που παίζονται στα ΜΜΕ. Παρόλ’ αυτά κάτι μου τραβάει την προσοχή και κάθομαι και παρακολουθώ τη συγκεκριμένη διαφήμιση. Εν γένει είμαι εναντίων κάθε είδους διαφήμισης που κυκλοφορεί στις μέρες μας, διότι ο στόχος τους πλέον δεν είναι η ενημέρωση του καταναλωτή, αλλά η προσέλκυση και χειραγώγηση του καταναλωτή, η παραπληροφόρηση, η δημιουργία τάσεων και ρευμάτων κοκ, έννοιες που με βρίσκουν όχι απλά αντίθετο, αλλά αντίπαλο. Είχε και μια πολύ ωραία εκπομπή με διακεκριμένους επιστήμονες η ΕΤ3 για το θέμα πριν 5-6 μέρες (μετά τις 12 τα μεσάνυχτα, μην ξυπνήσει και πολλούς...), όπου πραγματευόταν την καταστροφική επίδραση της διαφήμισης φέρνοντας ως παράδειγμα, τι άλλο, τον τρόπο πλασαρίσματος του τσιγάρου από την Αμερική του ’60 έως το παγκόσμιο σήμερα. Συγκλονίστηκα είναι η αλήθεια βλέποντας την διαχρονικότητα της μεθόδου επιβολής ιδεών στο υποσυνείδητο με στόχο απλά και μόνο την κατανάλωση… Ταυτόχρονα στενοχωριέμαι αφάνταστα που δεν προβάλλονται διαφημιστικά σποτάκια για την οδική ασφάλεια, όπως τα γαλλικά, γιατί «κρίνονται σκληρά για την ελληνική κοινωνία». Λες και η ίδια δεν νοιώθει σκληρά στο πετσί της όσα συμβαίνουν στα οδικά της δίκτυα…
Ξέφυγα… Επικεντρώθηκα λοιπόν στην διαφήμιση όπου ένα πιτσιρίκι τα χώνει «στους μεγάλους» για το περιβάλλον. Κύρια ιδέα του: «Μπορείτε να πείτε χίλια πράγματα, δεν μπορείτε να πείτε πλέον ότι δεν γνωρίζατε». Και καταλήγει: «Είτε είστε φίλοι μας, είτε εχθροί». Είναι η πρώτη φορά στην ζωή μου που συμφώνησα απόλυτα με μια διαφήμιση. Ορισμένα σημαντικά θέματα όπως το περιβάλλον (ο σεβασμός του συνανθρώπου, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο κοκ) δεν είναι ούτε θέμα πολιτικής, ούτε θέμα οπτικής. Δεν υπάρχουν μέσες οδοί. Είσαι είτε φίλος, είτε εχθρός. Τελικά ίσως η ελληνική τηλεόραση αρχίζει να εκπολιτίζεται…