Επιδότηση καλλιέργειας

Ο αδιάλειπτος επτάωρος ύπνος έχει καταλήξει να είναι «πολυτέλεια», το σύνηθες στις τεσσερισήμισι με πεντέμιση ώρες, άντε καμιά φορά στις έξι, μετά αρχίζουν τα διαλείμματα, ψάξε βρες γιατί, λες και δεν ξέρεις δηλαδή Ζαχαρή μου. Πολυτέλεια όμως που όποτε προκύπτει, αναζωογονεί, τουλάχιστον περιστασιακά. Η προηγούμενη ήταν μια από αυτές τις νύχτες κι έτσι το πρωινό ήταν απ’ αυτά που δεν ξεκινούν με υποβόσκοντα ψήγματα εκνευρισμού.
Παραλίγο ατύχημα, με θύματα παιδιά, κι αυτό από αμέλεια της βασικής αρχής: παράκαμψη ακινητοποιημένου οχήματος στην πόλη γίνεται μόνο με πολλή προσοχή «κι ευλάβεια». Τα παιδιά είναι κοντά, δεν φαίνονται, και ξεπετιούνται και από εκεί που δεν έχουν καν λόγο να βρίσκονται! Ο οδηγός πρέπει να είναι προετοιμασμένος για τα πάντα, να μην επαφίεται ούτε σε νόμους, ούτε σε λογική. Ευτυχώς, αυτού του είδους η «προσοχή» έχει εμφυτευτεί μέχρι και στα αντανακλαστικά.
Αλλού όμως αυτή η απουσία «κοινής λογικής» γίνεται εκνευριστική. Δηλαδή με τι τρόπο θα αποφύγεις τη γαϊδουριά όσων καταλαμβάνουν δύο θέσεις παρκαρίσματος; Λίγο πιο μπροστά, λίγο πιο ταξινομημένα, και η ζωή θα ήταν για όλους πιο άνετη! Βέβαια η τάξη και η οργάνωση στις μέρες μας είναι πολυτέλεια. Ή βρίσκονται υπό διωγμό. Και τα δύο; Ή ίσως το δεύτερο μόνο, μιας και το πρώτο είναι άμεση συνέπεια του δεύτερου. Άλλωστε σήμερα, μη γελιόμαστε, η οργάνωση έχει αντικατασταθεί από την αυτορύθμιση!
Το φυντανοτροφείο έχει ήδη αρχίσει να αδειάζει, όχι από κηπουρούς, από πελάτες. Κάθε χρόνο άλλωστε, τέτοια εποχή, ανεβαίνει το ίδιο έργο. Εργάσιμες ημέρες δεν υπάρχουν, μόνο «η διάθεση του πελάτη». «Εσείς μπορείτε να έρθετε όποτε θέλετε, εμείς δεν θα βρισκόμαστε πάντως εδώ, σας το δίνουμε και υπογεγραμμένο», είπαν οι πελάτες. Οι οποίοι πιστεύουν πως η υπογραφή τους τούς νομιμοποιεί να «απέχουν»; Ή ίσως η συλλογική απόφαση «αποχής» υποχρεώνει τους μαγαζάτορες σε υποταγή στην «κοινή γνώμη»; Δημοκρατία άλλωστε δεν έχουμε; Και «πελατοκεντρική», αυτορυθμιζόμενη κοινωνία; Σίγουρα «πελατοκεντρική» παιδεία «ελαστικών ωραρίων»…
Μάλλον απλά διαστρέβλωση των εννοιών «δημοκρατία» και «ελευθερία» έχουμε στις μέρες μας. Και η κοινή γνώμη θα πει: «εφάρμοσε τα δέοντα». Αυτό φυσικά το λέει η ίδια «κοινή γνώμη» που λέει: «έλα μωρέ τα παιδάκια, δώσ’ τους πτυχίο, θα τα βρουν αλλού μπαστούνια». Η ίδια «κοινή γνώμη» που επίσης πιστεύει πως: «το δικό μου φυντάνι είναι αστέρι». Και το χάος συνεχίζει να αλώνει την ανθρώπινη κοινωνία. Γιατί όπου δεν υπάρχει σεβασμός, υπάρχει πόλεμος, και ο πόλεμος έχει πάντα θύματα. Εκατέρωθεν. Και οι κηπουροί προσπαθούν να βρουν τη χρυσή τομή, ενώ τελικά κανένας δε μένει ευχαριστημένος. Ούτε θα έμενε, όποια και αν ήταν η στάση τους, γιατί ευχαριστημένοι θα ήταν οι άνθρωποι μόνο αν τα πράγματα γινόταν ως όφειλαν, κάτι όμως που προφανώς δεν ευχαριστεί. Τους ανθρώπους. Εντροπία φαύλου κύκλου.
Μάλλον το βασικό πρόβλημα της κοινωνίας είναι πως έπαψε να καλλιεργεί το σεβασμό και αντ’ αυτού καλλιεργεί το θράσος.
Παίρνει ίσως γενναία επιδότηση γι’ αυτού του είδους τις καλλιέργειες…

Πλησιάζουν οι γιορτές, άρχισαν οι δρόμοι να πήζουν από αυτοκίνητα... ταπ ταπ ταπ...