Παντού υπάρχει ένας μύθος!

Μία μία, σαν τουβλάκια του ντόμινο, οι αραβικές χώρες εξεγείρονται. Ένας ένας, οι «φύλαρχοι» σπεύδουν στο νοσοκομείο με εγκεφαλικά. Προσεχώς και ο μέγας φύλαρχος Ομπάμα, μετά του διοικητικού συρφετού των ΗΠΑ, μιας και πολύ τους στοίχησε απ’ ότι φαίνεται το Μπαχρέιν. Και άντε τώρα να μαζέψεις τα αποκαΐδια μετά την στρατιωτική επέμβαση για την καταστολή των διαδηλώσεων. Βέβαια, αυτοί εκεί είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας – «τρίτος κόσμος» σου λέει, λίγο ενδιαφέρει που τρέχουν τώρα σε ομαδικές κηδείες, εμείς εδώ να τηνε βγάλουμε καθαρή, να μην μας λείψει το φτηνό πετρέλαιο για να το ακριβαίνουμε στο χρηματιστήριο κατά το δοκούν. Βλέπεις, μία ο χρυσός, μία το πετρέλαιο, πάνω κάτω κι αντιστρόφως, τα μαζεύουνε τα λεφτά του κοσμάκη για να τονε ελέγχουν κανονικά και με το νόμο! Τον χρηματιστηριακό εδώ, τον στρατιωτικό εκεί, δεν τίθεται ζήτημα, παντού υπάρχει ένας νόμος!

Είναι και που τα σιτηρά τώρα έχουνε μπει για τα καλά στο χρηματιστηριακό παιγνίδι, είναι και που το μεγαλύτερο μέρος της υφηλίου δεν έχει πρόσβαση σε ένα πιάτο φαΐ την ημέρα, ανεξαρτήτως που δηλαδής ένα πιάτο φαΐ για τον καθένα μας υπάρχει, το επισιτιστικό πάει από το κακό στο χειρότερο! Σήμερα, που κάθε μέρα η τεχνολογία κάνει άλματα και η ανθρωπότητα προοδεύει και αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς»! Πού να μην προοδεύαμε κι όλας! Έτσι κι εδώ στο ελλαδιστάν, οι πολυχρονεμένοι μας αφέντες – δημοκρατικά εκλεγμένοι φύλαρχοι – για την ανάπτυξη αυτή ωρύονται, για να μην μας λείψει κι εμάς το πιάτο το φαΐ! Γιατί το να το παράξουμε και να το φάμε δεν περνάει από το μυαλό κανενός εδώ που τα λέμε, ούτε το ότι υπάρχει αυτό το πιάτο περνάει δηλαδής, απλά να, τα προσκολλημένα μυαλά αδυνατούν να δουν πως και οι μηχανισμοί αλλάζουν και θέλουν με τα τετριμμένα να κάνουν μεταρρυθμίσεις! Γι’ αυτό τις λένε μεταρρυθμίσεις και όχι επανάσταση, θα πεις…

Ε, επανάσταση κάνουν και επιδοτούν τα αυτοκίνητα! Εδώ κάποτες που άλλαξε το μοτίβο έγινε «βιομηχανική επανάστασις» σου λέει και εσώθη η ανθρωπότης, να μην επενδύσουμε στη σωτηρία της; Μηδένα προ του τέλους μακάριζε…

Τώρα δηλαδή εκνευριστήκανε που κάποιος από το σινάφι τους τούς κατηγόρησε για ψεύτες; Δηλαδή πότε ήταν φερέγγυοι; Κάτσε μια στιγμή να θυμηθώ πότε είπαν την αλήθεια στον Ελληνικό λαό πριν τις εκλογές; (Λάθος τονισμός της λέξης: Ποτέ!) Και πότε τήρησαν την οποιαδήποτε δέσμευση; (Συνήθειο τελικά οι παρατονισμοί! Τα φυντάνια θα φταιν!) Ή μήπως είναι η λέξη η ίδια που ενοχλεί; Ή μήπως απλά το ότι το άκουσαν τ’ αυτιά τους και τους χάλασε την νιρβάνα; (Ε ναι, σε νιρβάνα φαίνονται κάθε που τους πιάνει ο φακός χαμογελαστούς να μπαινοβγαίνουν στα υπουργικά και κομματικά συμβούλια!) Γιατί εγώ εδώ και δεκαετίες για ψεύτες και λωποδύτες ακούω, αλλά κανένας δεν είχε θιχθεί μέχρι σήμερα.

Δεν λένε ψέματα βρε, θα μου πεις, αυτά είναι τα τερτίπια της πολιτικής διπλωματίας! Αλήθεια λέγεις, είχα ξεχάσει πως στην επίσημη πολιτική σκηνή, η έννοια της ψευτιάς έχει αντικατασταθεί από την «διπλωματική κίνηση»! Εντυπωσιακό πάντως, ένα είδος τσίπας το έχουν επάνω τους. Απλά είναι πολύ «περιορισμένης ευθύνης» αυτή η τσίπα! Και, εμ πας περιπτώσει, ας έχουμε και λίγο τακτ, δεν είναι ψεύτες, αρχιερείς της διαπλοκής είναι!

Πάντως, καλό θα ήταν να ασχοληθεί και λίγο η διπλωματική σκηνή με τα σοβαρά προβλήματα. Ξυπνάνε σιγά σιγά οι σκλάβοι και σε λίγο βρακί να φορέσει δεν θα έχει ο μέσος «δυτικός»! Βέβαια, πάντα υπάρχει και η λύση του πολέμου και των βομβών· δοκιμασμένη τακτική, άμα τους διαλύσεις τις κοινωνικές δομές θα παραμείνουν σκλάβοι! Μωρ’ τί μου θυμίζει, τί μου θυμίζει…