Αποδείξεις...

Στο μπαλκόνι του πρώτου ορόφου, μέσα σε ένα κλουβάκι, κατοικεί ένα κατακίτρινο όμορφο καναρίνι. Κάθε μέρα μας ξετρελαίνει με το κελάηδημα του. Κάθε μέρα κάνει το μπάνιο του, λιάζεται και μετά πέφτει μετά μανίας στα σποράκια κανναβουριού για τα οποία τρελαίνεται. Απρόσεχτο όπως είναι, του ξεφεύγουν ορισμένα σποράκια.

Στον κήπο κάτω από το μπαλκόνι, μέσα στα παρτέρια είναι φυτεμένα μονοετή και πολυετή φυτά. Ποτίζονται καθημερινά, φυτρώνουν και αναπτύσσονται. Σιγά-σιγά ένα μικρό πράσινο φυτό ξεφυτρώνει από το έδαφος ανάμεσα στα υπόλοιπα. Μεγαλώνει, βγάζει φυλλαράκια, προσπαθεί κι αυτό να επιβιώσει και να καρποφορήσει όπως όλα τα φυτά.

Το κουδούνι της εξώπορτας χτυπά. Ανοίγοντας την πόρτα φαίνεται ο αστυνομικός του τοπικού τμήματος. «Κύριε Darthiir, θα σας παρακαλούσα να έρθετε στο τμήμα μαζί μου». Ένα βλέμμα απορίας εμφανίζεται στο πρόσωπο του γνωστού καμηλιέρη. «Γιατί; Συμβαίνει κάτι;». Η απορία είναι ολοφάνερη. Ο γνωστός άραβας της γειτονιάς δεν έκανε τίποτε. Ήταν πάντα φιλήσυχος, δεν πείραξε και δεν απείλησε κανέναν. Όλοι είχαν να λένε ότι αν και άραβας, αν και όταν πρωτοπήγε τον φοβόταν, ποτέ δεν έκανε πραγματικά τίποτε. Ήταν πάντα φιλήσυχος. «Θα θέλαμε να σας κάνουμε μερικές ερωτήσεις σχετικά με τις κανναβουριές που αναπτύσσετε στον κήπο σας.». Παύση. Σιωπή. Έκπληξη. (!!!???!!!)

Στο αστυνομικό τμήμα τα πάντα είναι ήρεμα. Ο γνωστός άραβας καμηλιέρης κάθεται και συζητά με τον αξιωματικό. Η κατηγορία είναι σαφής: «Καλλιέργεια ινδικής κάνναβης, σε αξιόλογες ποσότητες που θα μπορούσαν να καλύψουν μια μικρή ομάδα ναρκομανών. Πόσο μάλλον όταν η καλλιέργεια απαγορεύεται ακόμα και για προσωπική μόνο χρήση. Άλλωστε κε Darthiir μην κοροϊδευόμαστε. Προέρχεστε από μια περιοχή που έχει παράδοση στα ναρκωτικά». (!!!???!!!) «Μα; Κε αστυνόμε, κάθε κράτος έχει τους καλούς και τους κακούς. Στην χώρα μου τα ναρκωτικά δεν είναι ούτε νόμιμα, ούτε συνήθης τακτική. Σας διαβεβαιώνω ότι ούτε που ήξερα ότι είχε αρχίσει να φυτρώνει κανναβούρι στον κήπο μου. Το καναρίνι μου φταίει που πετάει τα σποράκια από το μπαλκόνι.». Ελαφρό μειδίαμα στο πρόσωπο του οργάνου της τάξης. Μια αναλαμπή στα μάτια του γνωστού καμηλιέρη. Μια αναλαμπή που σβήνει άμεσα: «Σας παρακαλώ κύριε Darthiir, σας ξέρουμε εσάς τους ανατολικούς. Ξέρουμε τι φάρα είστε εσείς οι μουσουλμάνοι. Καλλιεργείτε και πουλάτε ινδική κάνναβη στα σχολεία μας για να σκοτώνετε τα άμοιρα παιδάκια μας.»

Άντε τώρα ν’ αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας.
Άντε τώρα ν’ αποδείξεις ότι δεν καλλιεργείς κανναβούρι.
Άντε τώρα ν’ αποδείξεις ότι δεν θες τους σπόρους για να φτιάξεις ναρκωτικά.

Αλήθεια κάποιο τρόπο για να πείσω τις αρχές έχετε; Δεκτή κάθε πρόταση. Έχω 15 μέρες να ετοιμάσω την απολογία μου. Τόσοι έμποροι ναρκωτικών κυκλοφορούν ελεύθεροι, τόσοι έμποροι του θανάτου σπέρνουν ανενόχλητοι τα προϊόντα τους και ο καημένος καμηλιέρης είναι ο μόνος που θα την πληρώσει γιατί απλά είχε την ατυχία να του αρέσουν τα καναρίνια. Μια βοήθεια βρε παιδιά! Μια βοήθεια!

Άντε τώρα ν’ αποδείξεις ότι δεν θα φτιάξεις πυρηνική βόμβα.

Εναλλακτική πραγματικότητα

Αν οι ειδήσεις ξεκινούσαν με την φράση «Παγκόσμιος εφιάλτης ο Μπους», ίσως η τιμή του πετρελαίου να μην αποτελούσε «παγκόσμιο εφιάλτη», όπως αυτές ανέφεραν.

Ας αναλογιστούμε λίγο ποιος είναι ο πραγματικός εφιάλτης…

Τι είπε ρε ο…. ουτιδανός;

Για να μην αναπτύξει λέει πυρηνικά όπλα η Περσία και καταστεί επικίνδυνη για την ανθρωπότητα, «δεν αποκλείεται η χρήση πυρηνικών όπλων εναντίων της» (!!!) δήλωσε στην άπταιστην αμερικανικήν που έμαθε τα τελευταία χρόνια ο ουρακοτάγκος Μπούς. Ας τον μαζέψει κάποιος! Η μέρα ξεκίνησε με εντελώς διαφορετική διάθεση, αλλά με το που άκουσα το «νέο» άλλαξε άρδην η διάθεσή μου. Ρε δεν πας να κάνεις τούμπες κι εσύ και οι υπόλοιποι ανώμαλοι στρατόκαβλοι σύμβουλοί σου; Άντε τώρα να μου αποδείξετε ότι δεν υπάρχει χειραγώγηση της μάζας κε oldskipper. Γιατί αν ο αμερικανικός λαός όντως ξέρει και στηρίζει τέτοια πολιτική (και όχι μόνο αυτή…) τότε έχετε δίκιο και οι αμερικάνοι είναι όντως καθίκια του κερατά. Αν έχετε όμως άδικο τότε ο αμερικανικός λαός δεν φταίει σε τίποτε άλλο πέρα από την άγνοια και την αμάθεια. Αλλά ακόμα και η απλή άγνοια σκοτώνει…

Ασχέτως όλων αυτών όμως αναρωτιέμαι γιατί καθόμαστε και ακούμε τις ηλιθιότητες του (κάθε) ουρακοτάγκου και δεν τον παίρνουμε με τις πέτρες. Όχι με πυρηνικά, εγώ σέβομαι τους γύρω λαούς, ακόμα και τους πολίτες του ιδίου κράτους και δεν θα ήθελα να τους αφανίσω ή να τους αυξήσω την καρκινογένεση κοκ. Με τις πέτρες και δια παραδειγματικού λιθοβολισμού στην κεντρική πλατεία του χωριού!

Κε «ηθικέ» (μη-χέσω) Μπους σκεφτήκατε ποτέ ότι η γη είναι ένα κλειστό οικοσύστημα; Σκεφτήκατε ποτέ ότι η χρήση ενός πυρηνικού όπλου σε μια περιοχή της επηρεάζει όλη την υφήλιο; Όχι. Όχι όταν πρόκειται για το δικό σας, γιατί φυσικά οι απειλές σας κατευθύνονται στο να μην αναπτύξουν άλλοι τέτοια όπλα και κινδυνέψει η ανθρωπότητα. Το ότι ήδη την έχετε καταδικάσει με το να τα χρησιμοποιείτε εσείς ούτε σας περνάει από το μυαλό. Τι σου φταίνε οι Πέρσες; Τι σου φταίνε οι λαοί γύρω από την Περσία; Τι σου φταίμε εμείς που θα μας πάρει ούτως ή άλλως η μπάλα; Όχι δεν σου φταίνε τίποτε. Ούτε εμείς σου φταίμε, ούτε εσύ φυσικά που απειλείς και θα κάνεις και τον φόνο. Ο ηθικός αυτουργός είναι η Περσική κυβέρνηση που θέλει να αναπτύξει τον λαό της. Εσύ απλά είσαι το όργανο που θα επαναφέρει την τάξη στην… ανθρωπότητα που θα είναι απούσα… Θα 'λεγα τώρα τί όργανο είσαι αλλά δεν μου το επιτρέπει η γαλλίδα τροφός μου...

Και βγήκε και το τσόκαρο να μας πει ότι ο ελληνικός λαός έχει φιλοαμερικανικά αισθήματα και θα φιλοξενήσει την εκπρόσωπο της πολεμικής πολιτικής τους. Ναι ρε, λόγω φιλόξενων αισθημάτων να την φιλοξενήσουμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ούτε ότι την πάμε, ούτε ότι συμφωνούμε μαζί της. Και ελπίζω όταν με το καλό έρθει να της το κάνουμε σαφές (καλά δεν περιμένω κάτι τέτοιο από το τσόκαρο…)

Αλήθεια, που υποβάλλω χαρτιά για να εργασθώ στα ερευνητικά προγράμματα του Ιράν;

---------------
ΥΓ: Α, και μήπως μπορεί κάποιος να με πείσει ότι ο συγκεκριμένος πόλεμος έχει σχέση με όσα λέει ο ουρακοτάγκος και όχι με το γεγονός ότι το Ιραν θέλει να αντικαταστήσει το δολάριο με το ευρώ στις πετρελαϊκές δοσοληψίες;
---------------
ΥΓ2: Ακόμα πιό ανατριχιαστικό είναι το γεγονός ότι οι εν λόγω δηλώσεις του προαναφερθέντως τσόκαρου «παίχτηκαν» μονταρισμένες στο δελτίο του MEGA (20:00) αφαιρώντας εύστοχα 2,5 λέξεις από τα αμοντάριστα πλάνα που παρουσιάσθηκαν στις ειδήσεις της ΝΕΤ των 15:00 (αν και τους ξέμεινε ένα φωνήεν, φανερά η φωνή «πηδάει» στο συγκεκριμένο σημείο) ώστε να μην προκαλούν το δημόσιο αίσθημα του κατά τα άλλα φιλοαμερικανικού ελληνικού λαού. Γιατί άραγες;;; Ποιός δάκτυλος έκανε την αλλαγή;;;

Κρίμα που δεν τις γράφω σε video...
---------------

Νεύρα, πολλά νεύρα όμως. Ας το σκεφτεί κανείς διπλά πριν πει κάτι φιλοαμερικανικό σήμερα για να με πειράξει. Ας το σκεφτεί τρίδιπλα αν το εννοεί…

[Αναζητείται μέλλον ευάερο και ευήλιο να στεγάσει τα όνειρα του πλανητικού χωριού]

Darthiir vs. matrix - Η επιστροφή >:-)

Dear oldskipper (τςςς πώς το μιλάω το αγγλικό μου),

Κατά την δική μου οπτική γωνία (για σεντόνι με βλέπω πάλι :p), όλα αυτά που ανέφερες είναι η θεωρία, η οποία στην πράξη αντιστρέφεται. Για παράδειγμα: οι επιχειρήσεις και οι κυβερνήσεις δεν έχουν ακριβώς κοινό πεδίο δράσης. Οι επιχειρήσεις ενδιαφέρονται να κερδίσουν χρήματα (εγώ υποστηρίζω ότι θα έπρεπε να ενδιαφέρονται να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και σωστή απήχηση στο κοινό ώστε να κερδίσουν τα χρήματα, αντί απλά να προσπαθούν να αυξήσουν το κέρδος τους) ενώ οι κυβερνήσεις, επειδή ακριβώς βλέπουν το θέμα επαγγελματικά, ενδιαφέρονται να επανεκλεγούν αντί να δώσουν λύσεις σε προβλήματα. Η ανταλλαγή λοιπόν χρηματικών ποσών και διευκολύνσεων μεταξύ της κυβέρνησης και των ιδιωτικών εταιριών αφήνει εντελώς εκτός παιχνιδιού την κοινωνία, η οποία άγεται και φέρεται από τα μέσα ενημέρωσης (επιχειρήσεις) και την «μορφωτική κατεύθυνση» που τους δίνεται, ώστε να εκλέγει τις κυβερνήσεις, να μην σκέφτεται την πραγματική αιτία των προβλημάτων του αλλά να προσπαθεί να τα βολέψει μέσα από τα «πασαλείμματα» που του προσφέρουν, θεωρώντας τα λύσεις, και να μεταθέτει στην ουσία τα προβλήματα, εντονότερα, στις επόμενες γενιές ή ακόμα και κυβερνήσεις.

Στην θεωρία λοιπόν έχεις απόλυτο δίκιο, αυτό ακριβώς πριν ένα χρόνιο έλεγα κι εγώ στον πατέρα μου ως επιχείρημα, αλλά στην πράξη τα πράγματα χειροτερεύουν μέρα με την ημέρα. Μιλώντας για την ελληνική πραγματικότητα λοιπόν, την οποία ζω, έχω ένα 60% (στην καλύτερη περίπτωση) των ελληνικών νοικοκυριών υπερχρεωμένα σε δάνεια, να δηλώνουν αδυναμία εξόφλησης. Αυτά τα νοικοκυριά, αν και φαίνονται λόγω δανεισμού ότι μπορούν να αποτελέσουν καταναλωτική κοινωνία, η οποία θα στηρίξει τους βιομηχάνους, στην πράξη, αν δεν ανατραπεί το μισθοδοτικό σύστημα ώστε να μπορέσουν και να αποχρεώσουν τα δάνεια, αλλά και να συνεχίσουν να έχουν χρήματα, τόσα επιπλέον όσα τα δάνεια που πήραν αυτόν τον καιρό, για να συνεχίσουν να καταναλώνουν, όχι μόνο θα βγουν έξω από το παιχνίδι, αλλά θα επαναστατήσουν κι’ όλας γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε, νηστικό αρκούδι δεν χορεύει (ανάσα - σημαντικό, μην μου σκάσετε...). Αυτό λοιπόν είναι ένα απλό χρηματικό ισοζύγιο μόνιμης κατάστασης με αρνητικό ρυθμό συσσώρευσης. Για να ανατραπεί χωρίς να μηδενιστεί η ποσότητα χρημάτων στις τσέπες μας πρέπει κάποια στιγμή να αυξηθεί τόσο ο ρυθμός συσσώρευσης ώστε να υπερκαλύψει τις απώλειες, χωρίς να ελαττωθεί ο ρυθμός εξόδου χρημάτων από την τσέπη μας, ώστε να είναι ευχαριστημένη και η βιομηχανία παραγωγής αντικειμένων/υπηρεσιών. Άρα μιλάμε για ανατροπή του οικονομικού συστήματος. Κουκιά μετρημένα.

Ταυτόχρονα, στην ελληνική πραγματικότητα, από τον Γεννάρη μέχρι σήμερα έχουν υποβληθεί 70.000 αιτήσεις κατάσχεσης ΙΧ αυτοκινήτων, επειδή οι αγοραστές τους δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά στις δόσεις τους. Αυτό σημαίνει ότι από την μία πλευρά η αυτοκινητοβιομηχανία τελικά δεν μπορούσε να πουλήσει όσα υπολόγιζε, από την άλλη πλευρά σημαίνει ότι μέσω της πλύσης εγκεφάλου για το lifestyle και τα δάνεια, κατάφερε το σύστημα να απομυζήσει χρήματα από την καταναλωτική τάξη, χωρίς αντίκρισμα. Φυσικά και δεν υποστηρίζω ότι θα έπρεπε να χαριστούν τα αυτοκίνητα και να μην κατασχεθούν. Υποστηρίζω όμως ότι το σύστημα δεν θα έπρεπε να έχει ωθήσει τους πολίτες στην ψευδαίσθηση ότι μπορούν να αγοράσουν αυτοκίνητο, μόνο και μόνο για να μην χάσουν οι βιομήχανοι αυτά που ούτως ή άλλως έχουν ήδη χάσει λόγω της συμπεριφοράς τους απέναντι στην κοινωνία.

Θα σου διορθώσω μια ψευδαίσθηση που έχεις τώρα όσον αφορά στο τι είναι πιο ακριβό, και θα σε παραπέμψω στους Peters & Timmerhaus (1991) (Plant design and economics) και εν γένη στις μελέτες σκοπιμότητας, οι οποίες αποδεικνύουν ότι η πάγια επένδυση μιας εγκατάστασης είναι συνήθως το 10% του λειτουργικού κόστους ανά έτος, για τα πρώτα 10 έτη ζωής. Μετά έχει αποσβεσθεί πλήρως. Η επιχείρηση δε η οποία στις μέρες μας έχει πέραση είναι αυτή που σου δίνει χρόνο εξόφλησης κεφαλαίου (POT) μικρότερο των 2 ετών (!!!! Αν είναι ποτέ δυνατόν !!!!), ενώ η απόδοση με βάση την αρχική επένδυση (ROI), για τα πρώτα χρόνια λειτουργίας απαιτείται συνήθως μεγαλύτερη του 70%.... έλεος… δεν υπάρχει τρόπος να σχεδιαστούν τέτοιες μονάδες παρά μόνο με κλοπή!!!

Η ουσία όμως είναι ότι στην ελληνική πραγματικότητα δεν υπάρχει πλέον στην μάζα αξιοπρεπής διαβίωση χωρίς δανεισμό. Και ο δανεισμός γίνεται χωρίς να υπάρχει τελικά ικανότητα επιστροφής.

Όσον αφορά τώρα το δεύτερο μεγάλο θέμα του ιδιωτικού/δημόσιου φορέα. Δεν είναι υπέρ ενός υδροκέφαλου δημόσιου φορέα, ούτε κατά της ύπαρξης του ιδιωτικού. Μπορεί εγώ προσωπικά να μην έχω εμπιστοσύνη σε ιατρούς και εκπαιδευτικούς (έχω αναφερθεί εκτενώς) του ιδιωτικού φορέα, και θα εξηγήσω τους λόγους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα αποδεχθώ έναν σωστά δομημένο ιδιωτικό φορέα, ο οποίος θα κάνει σωστά την δουλειά του. Τουλάχιστον δεν θα απαγορεύσω την ύπαρξή του, ακόμα και αν δεν τον θεωρήσω ισότιμο του δημόσιου. Δεν είμαι λοιπόν εναντίων του ιδιωτικού φορέα, αλλά εναντίων της εκμετάλλευσης που αυτός κάνει στην κοινωνία.

Κατ’ αρχάς λοιπόν, στο θέμα της νοσοκομειακής περίθαλψης, όπου είναι και το κύριο σχόλιό σου, τα έξοδα εγκατάστασης και κυρίως (όπως είπα και ανωτέρω) συντήρησης των βασικών μηχανημάτων υγείας είναι τόσο υψηλό, που στην ουσία είναι «αρνητικές» επενδύσεις. Δηλαδή, λόγω του ότι προσφέρουν υπηρεσία στο κοινωνικό σύνολο, δέχεσαι ότι πρέπει να υπάρχουν, για να χρησιμοποιηθούν όταν παραστεί ανάγκη, χωρίς να σου επιφέρουν κέρδος, αλλά μόνο χασούρα. Κανένας όμως ιδιωτικός επενδυτής δεν δέχεται τέτοιου είδους συσκευές. Στην πράξη, μια από τις πιο πολυσυζητημένες συσκευές είναι οι αξονικοί τομογράφοι, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν σε διάφορα ιατρικά κέντρα και όταν οι ιδιοκτήτες είδαν ότι δεν βγάζουν τα χρήματά τους, παρακίνησαν τους γιατρούς να στέλνουν περισσότερους ασθενείς, ακόμα και αν δεν χρειάζονται τομογραφία, μόνο και μόνο για να βγάλουν χρήματα. Δηλαδή δημιούργησαν «ανάγκη» εκ του μη-όντως στο κοινωνικό σύνολο, στηριζόμενοι στον φόβο για την υγεία τους. Να προχωρήσω παραπέρα στα ιδιωτικά μαιευτήρια, τα οποία εκτελούν καισαρικές τομές, το 70% των οποίων δεν θα έπρεπε να γίνουν; Με ποιο ήθος βάζεις μαχαίρι σε έναν υγιέστατο άνθρωπο μόνο και μόνο για να πλουτίσεις; Με ποιο ήθος «κόβεις» το 70% των γυναικών μας, των μανάδων μας για να βγάλεις λίγα λεφτά παραπάνω; Να τελειώσω δε με την τελευταία ανακοίνωση του ιατρικού συλλόγου που έγινε την Παρασκευή που μας πέρασε (14/04/06); Στην τελευταία λοιπόν αυτή ανακοίνωση, η οποία ουδέποτε δημοσιεύθηκε στα ιδιωτικά κανάλια, αλλά μόνο στην τηλεόραση της ΝΕΤ, και μόνο στην μεσημεριανή ώρα ειδήσεων, ο ιατρικός σύλλογος αναφέρει ότι το μεγαλύτερο μέρος των «μοντέρνων ασθενειών» είναι προϊόν της φαρμακοβιομηχανίας, η οποία προσπαθώντας να αυξήσει τα κέρδη της, δημιουργεί μέσω των μέσων ενημέρωσης τεχνητές ανάγκες και προβλήματα στους πολίτες, ώστε να προωθήσει τα παραϊατρικά της κυρίως σκευάσματα (και μέσω της πολυφαρμακίας που δημιουργείται και τα ιατρικά της) και να αυξήσει την κατανάλωση, εκεί που δεν υφίσταται καν λόγος. Είναι τέλος γνωστό ότι το μεγαλύτερο μέρος των πλασιέ φαρμάκων, για να πιάσει τους στόχους κέρδους που τους επιβάλλουν οι εταιρίες (αγνοώντας τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας) δίνουν bonus στους γιατρούς για τις συνταγογραφήσεις. Δηλαδή, της «ανάγκες» της κοινωνίας σε φάρμακα δεν τις καθορίζει πλέον η αρρώστια, αλλά το επιδιωκόμενο κέρδος των βιομηχάνων.

Όλα τα ανωτέρω αποτελούν επίσημες ανακοινώσεις του ιατρικού συλλόγου, οι οποίες όμως περνιούνται στα ψηλά γράμματα και δεν προωθούνται προς τους πολίτες, σε αντίθεση με άλλες «ειδήσεις». Όλες οι ανωτέρω ανακοινώσεις στοιχειοθετούν και την αντίθεσή μου στο ιδιωτικό σύστημα υγείας.

Παρόλ’ αυτά, δεν υπάρχει καμία απαγόρευση για την ίδρυση ιδιωτικών νοσοκομείων. Παρ’ όλο που δεν υπάρχει όμως απαγόρευση, τα ιδιωτικά νοσοκομεία ούτε επαρκούν, ούτε είναι ικανά φυσικά να αντιμετωπίσουν σοβαρά περιστατικά, τα οποία τα προωθούν στα δημόσια, είτε λόγω ελλείψεων εξοπλισμού (ε όχι και να τους πληρώσει το κράτος τον εξοπλισμό) είτε λόγω μη ανάληψης σοβαρής ευθύνης απόφασης. Και φυσικά είμαι ενωτίων της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων νοσοκομείων. Ο Έλληνας (και απανταχού) φορολογούμενος δεν έχει κανένα λόγο να πλήρωσε από την τσέπη του όλα αυτά τα μηχανήματα που αγοράστηκαν προς όφελός του και που κανένας ιδιώτης δεν θα αγόραζε προς όφελός του, για να καρπωθεί μετά ο ιδιώτης χρήματα από την δωρεάν περίθαλψη που θα έπρεπε να έχει ο φορολογούμενος που ήδη πλήρωσε από την τσέπη του τα μηχανήματα. Είσαι ιδιώτης κύριε; Ανέλαβε το ρίσκο της επένδυσής σου και όρισε το χρηματικό σου ισοζύγιο χωρίς να ζητάς λεφτά του πολίτη από τους φόρους και μετά τα ξαναζητάς από τις υπηρεσίες που παρέχεις.

Κατά τα άλλα, δεν έχω κανένα πρόβλημα να αποδεχθώ και τα ιδιωτικά νοσοκομεία, όσο όμως δεν μου δημιουργούν ανάγκες εκ του μη-όντως για να βγάλουν χρήματα επειδή δεν αρρωσταίνω όσο συχνά θα τους βόλευε και όσο δρουν μέσα στα πλαίσια της ηθικής (αυτό με τις καισαρικές στο στομάχι μου κάθεται… ευχαρίστως πετσόκοβα μερικούς από αυτούς που κόβουν τσάμπα και βερεσέ τα σώματα των γυναικών). Εδώ να σημειώσω ότι ο ιατρικός σύλλογος δεν έχει συμφέρον να υποστηρίξει τις συγκεκριμένες απόψεις, αλλά τις υποστηρίζει σε αντίθεση με το συμφέρον του συνόλου των ιατρών που ασκούν ελεύθερο επάγγελμα στην χώρα μας και που ανέρχεται στο 100% σχεδόν του συνόλου των ιατρών!

Συνεπώς στην θεωρία θα συμφωνήσω μαζί σου. Η πράξη όμως έχει αποδείξει ότι η αδηφαγία των επενδυτών είναι τόσο μεγάλη που αν δεν την περιορίσει το νομοθετικό πλαίσιο και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της κοινωνίας, τους οποίους αναγκαστικά δίδουμε στα χέρια του κράτους και τις κυβέρνησης, και δεν προβλέψει το κράτος ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει τα προβλήματα που θα δημιουργήσει η αποτυχία του ιδιωτικού τομέα, η κοινωνία θα οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή.

Την προηγούμενη 50ετία υπήρξαν σοβαροί επιχειρηματίες στην Ελλάδα. Οι επιχειρηματίες αυτοί προσέφερα στο κοινωνικό σύνολο και μέσω της προσφοράς τους και της επιδιωκόμενης ανάπτυξης του συνόλου κέρδισαν πολλά. Γιατί για να κερδίζεις, όπως πολύ εύστοχα το έθεσες, πρέπει να υπάρχουν χρήματα και διάθεση για κατανάλωση. Οι σημερινοί επιχειρηματίες ενδιαφέρονται πλέον μόνο για την τσέπη τους. Ενδιαφέρονται να προκαλέσουν μαρασμό στους γύρω τους μόνο και μόνο για να πάρουν όλη την πίτα οι ίδιοι. Αυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημα. Όταν δεν νοιάζεσαι για την κοινωνία που σε τρέφει (και δεν νοιάζονται, απόδειξη ο εμπαιγμός κατά την διάρκεια των συζητήσεων και η καταστροφή του περιβάλλοντος του ανθρώπου, άλλο μεγάλο κεφάλαιο που θυσιάζεται στο βωμό του κέρδους, και κατ’ επέκταση συνεπώς η δολοφονία του ίδιου του ανθρώπου), τότε δεν θα μπορείς να συνεχίσεις να κερδίζεις.

Κλείνοντας απλά θα αναφέρω ότι όπως και στο θέμα της υγείας, έτσι και σε όλα τα υπόλοιπα θέματα, ο ιδιωτικός τομέας χρησιμοποιεί τον φόβο ως μέσο χειραγώγησης των εργαζομένων. Αυτό είναι λοιπόν δικτατορία. Αν πείσεις τους εργαζόμενους ότι έτσι πρέπει να γίνει, δεν θα έχει κανένας λόγο να αντιδράσει. Αν όμως τους εξαναγκάζεις με τον φόβο να κάνουν αυτό που θέλεις, είτε έχεις δίκιο, είτε έχεις άδικο, είσαι κατάπτυστος δικτάτωρ και καταπατάς την ελευθερία του κοινωνικού συνόλου. Ακόμα και όταν έχεις δίκιο.

Αυτό είναι το matrix στο οποίο αντιτίθεμαι. Η χειραγώγιση της κοινωνίας για το κέρδος των ολίγων.

[Μήπως να αγοράσω την βέτλανς Νάουσα και να το γυρίσω στις κουβέρτες; Αλλιώς τουλάχιστον η πειραϊκή πατραϊκή μου ανήκει νομίζω δικαιωματικά….]

Σήμερα

Επειδή έρευνα είναι η ανάπτυξη νέων διαδικασιών που υπηρετούν και προάγουν την επιστήμη και τον άνθρωπο,
Επειδή τα χέρια μου είναι καθαρά και δεν επιζώ ούτε ανέχομαι να συνυπογράφω ψευδείς αναφορές εκτέλεσης έργων,
Επειδή ναι μεν θέλω τα προς το ζην αλλά αρνούμαι να τα κερδίσω παρουσιάζοντας ψευδή στοιχεία στο ελληνικό κράτος και την ευρωπαϊκή ένωση, εκμεταλλευόμενος έτσι τους φόρους του Έλληνα και του Ευρωπαίου πολίτη, διακινδυνεύοντας σε τελευταία ανάλυση το όνομα μου και καταστρατηγώντας την ηθική μου,
Επειδή εσύ και η σκέψη, η λογική και η επιστήμη καμία σχέση ένα πράμα όμως.

Vive La France - vol2 - Αναζητήσεις/απαντήσεις

Ξεκίνησα μια απάντηση σε comments του vol1, αλλά η KV πρόκαμε και έβαλε το 101 σχόλιο, προτρέποντάς με για post. Οπότε κι εγώ το μεταφέρω αυτούσιο σε post (μην θεωρηθεί ότι προσπαθώ να παραβγώ τον Νίκο Δήμου δηλαδή... :p)!

Vas μου ξέρεις πόσες φορές έχω πει ακριβώς το ίδιο ρητό «κράτος είμαστε εμείς οι ίδιοι» και μου έχουν απαντήσει ότι δεν ξέρω τι μου γίνεται; Δυστυχώς ο κόσμος αρνείται να δει το προφανές και ψάχνει άλλοθι για τον συμφεροντολογισμό και την δυστυχία του σε άλλους (ας αρχίσουν οι χοροί…). Αυτή ακριβώς η αδιαφορία για τον διπλανό μας γίνεται στο τέλος αδιαφορία για τον ίδιο μας τον εαυτό, αλλά εθελοτυφλούμε και δεν θέλουμε να το δούμε γιατί μόνο όταν πληγούμε εμείς ψάχνουμε για υποστηρικτές, ξεχνώντας ότι δεν υποστηρίξαμε κανέναν όταν αυτός το ζήτησε! Όπως εθελοτυφλούμε και στην εικονική πραγματικότητα που μας προβάλλουν μόνο και μόνο γιατί αισθανόμαστε ελεύθεροι κι βολεμένοι όταν επιλέγουμε φυσικά τον τρόπο ζωής που μας πέρασαν με την πλύση εγκεφάλου. Στην ουσία σε αυτά ακριβώς είναι τα δύο σημεία που πιστεύω και λέω πάντα ότι πρέπει να αντιδράσουμε με κάθε τρόπο, ακόμα και αν αυτός είναι η ρίψη στην πυρά ενός ολόκληρου πολιτικο/οικονομικού συστήματος. Γιατί ακριβώς στην πράξη εμείς ως άνθρωποι έχουμε σημασία και όχι το οποιοδήποτε σύστημα, το οποίο είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα για να υπηρετήσει τον άνθρωπο και όχι για να υπηρετηθεί από αυτόν.

Γυριστρούλα μου, ειδικά στην Ελλάδα του σήμερα, η λέξη ουτοπία είναι πολύ μικρή εκεί που την χρησιμοποιείς. Φαίνεται ότι και οι Γάλλοι ακριβώς την ίδια άποψη έχουν. Το σύστημα μέχρι σήμερα έχει αποδείξει ότι χρησιμοποιεί κάθε μέτρο προς όφελος της τσέπης και όχι προς όφελος της κοινωνίας. Η ανασφάλιστη-αβέβαιη εργασία λοιπόν, πέρα απ’ όσα από μόνη σου λες ότι θα πλήξει αν δεν χρησιμοποιηθεί σωστά (γεγονός για το οποίο είμαι σίγουρος) πλήττει και τα θεμέλια της ίδιας της οικογένειας, όπου σε μια Ευρώπη μαστιζόμενη από την υπογεννητικότητα και τα προβλήματα σχέσεων, εισάγουμε και τον παράγοντα της σίγουρης οικονομικής αβεβαιότητας στα μέλη της. Το πρόβλημα είναι σίγουρα πολυσύνθετο και σίγουρα πολύ δύσκολο να αναλυθεί απ’ όλες του τις πλευρές. Στέκομαι απλά στο γεγονός ότι έχει αποδειχθεί περίτρανα πως όλα τα μέτρα χρησιμοποιούνται με τον πιο οφέλημο τρόπο για την τσέπη και εναντίων των εργαζομένων φυσικά. Σε περίπτωση που η εργοδοσία είχε αποδείξει το αντίθετο και είχε αποδείξει ότι θα δεχόταν να αναιρέσει άμεσα μέτρα που αποδείχθηκε ότι πλήττουν το κοινωνικό σύνολο, ακόμα και αν αυτό σήμαινε χασούρα για την τσέπη τους, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να γίνει προσπάθεια εφαρμογής του κάθε μέτρου. Όμως συνήθως ότι εφαρμόσθηκε ποτέ δεν αναιρείται, ακόμα και όταν βλέπουμε τα στραβά του και μάλιστα, εφαρμογή σε μία χώρα, έστω και με μετέπειτα αναίρεση, λειτουργεί ως «δεδικασμένο» στην Ελλάδα της ξενομανίας. Επειδή λοιπόν έχω βαρεθεί τους συνεχείς συμβιβασμούς οι οποίοι πάντα βαίνουν εις βάρος μου/μας, ενώ η άλλη πλευρά δεν συμβιβάστηκε ποτέ προς όφελός μου/μας (είτε είναι το κράτος, είτε ο ιδιωτικός τομέας), γι’ αυτό εγώ βλέπω ως μόνη λύση την αλλαγή του συστήματος αντί του συμβιβασμού μας στο «έτσι είναι». Άλλωστε τίποτε δεν «είναι έτσι», όλα είναι όπως τα φτιάχνουμε εμείς – εμείς, με την συμμετοχή μας, βάζουμε τα λιθαράκια που φτιάχνουν την κοινωνία – και όπως τα φτιάξαμε μπορούμε και να τα χαλάσουμε, όταν αποδειχθούν εσφαλμένα. Άλλωστε, ότι δημιουργείται από άνθρωπο, η μοίρα του είναι να καταστραφεί από άνθρωπο. Αυτός είναι ο νόμος της προόδου της ανθρωπότητας. Το πρόβλημα λοιπόν είναι να υποστούμε τις μικρότερες συνέπειες ως κοινωνικό σύνολο.

Εφόσον λοιπόν εγώ δεν διαφωνώ στο (1) που παραθέτεις oldskipper μου, ενώ φυσικά διαφωνώ κάθετα στο (2), παρόλο που δυστυχώς υπάρχουν τομείς όπου ο δημόσιος φορέας υπολειτουργεί και χρειάζεται αθρόες προσλήψεις (παράδειγμα τα νοσοκομεία που ο αριθμός των εργαζομένων κινείται στο 1/3 – 1/2 του ελάχιστου απαιτούμενου για να λειτουργήσουν σωστά) προτιμώ τον αγώνα προς την αλλαγή. Άλλωστε σε τελευταία ανάλυση, με μεταρρυθμίσεις μας ευαγγελίζουν όλη την ώρα, ασχέτως αν τις εννοούν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αυτό είναι το σημείο της διαφωνίας μας. Δεν δέχομαι ένα σύστημα το οποίο ωραιοποιεί την εκμετάλλευση και οδηγεί τους ανθρώπους στην αθρόα κατανάλωση, με σκοπό το κέρδος των λίγων και την χειραγώγηση της μάζας παράλληλα με την πλήρη αδιαφορία για τον ίδιο τον πολίτη/άνθρωπο. Δεν συμβιβάζομαι με όσους έχουν «πάρει ψηλά τον αμανέ» και θεωρούν ότι αντί να υπηρετούν την κοινωνία (κρατικοί λειτουργοί, πολιτικοί, βιομήχανοι), η κοινωνία υπάρχει για να τους υπηρετεί.

Η ιστορία λοιπόν έχει αποδείξει ότι οι άνθρωποι είναι αδηφάγοι και μόνο με επιβολή μέτρων σταματούν. Αυτό λοιπόν ισχύει για τους εργαζόμενους αλλά ισχύει και για τους εργοδότες. Συνεπώς αν δεν επιβληθούν μέτρα που θα περιορίζουν τις ορέξεις των εργοδοτών δεν υπάρχει πιθανότητα να προστατευθεί ο εργαζόμενος. Θέλουμε λοιπόν θέσεις εργασίας; Επειδή είμαι φυσικά εναντίων του ελαστικού ωραρίου και εναντίων της εξάρτησης της εργασίας από συγκεκριμένους ανθρώπους, αφαιρώντας τους το δικαίωμα να λείψουν έστω και γιατί είναι άρρωστο το παιδί τους, νομίζω ότι αμέσως-αμέσως δημιούργησα πολλές θέσεις εργασίας. Βέβαια τα έξοδα θα είναι μεγάλα, το γνωρίζω, αλλά η ποιότητα ζωής των ανθρώπων έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία για εμένα από τα κέρδη του ενός ή των πολλών. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει και μάλιστα θεωρώ ότι θα έπρεπε να ισχύει για τον καθέναν μας, όχι μόνο για εμένα.
Φυσικά λοιπόν, μέσα στην εικονική πραγματικότητα που μας σερβίρουν εμπεριέχεται και αυτό που εσύ ονομάζεις ρουσφέτι και που στην ουσία είναι τροφή ελπίδας έτσι όπως το ζούμε, όχι ρουσφέτι, με σκοπό την καπηλεία της ψήφου. Γιατί στον άνθρωπο που πεινάει, όταν του πεις ότι θα λύσεις το πρόβλημά του, θα σε εμπιστευτεί. Δεν έχει τίποτε να χάσει. Είναι ακριβώς ο ίδιος λόγος γιατί ο εργαζόμενος των 600 ευρώ αδιαφορεί για τα πάντα και απεργεί μέχρι θανάτου. Δεν έχει τίποτε να χάσει. Και επειδή εσύ των 1200 θα είσαι ο αυριανός πολίτης των 600 και εσύ των 1800 θα είσαι ο μεθαυριανός πολίτης των 600, καλύτερα να συμπαρασταθείς σήμερα σε αυτόν των 600, ώστε να γλυτώσει και αυτός αλλά και εσύ. Αυτός είναι ο λόγος που είμαι υπέρ της μαζικής κινητοποίησης.
Ο εργάτης του δήμου δεν παίρνει την σύνταξη του αγρότη. Κάθε ένας παίρνει αυτό που του αναλογεί. Έστω ότι υπάρχει ανάγκη για λιτότητα. Θα περιοριστούν λοιπόν όλα τα έξοδα, από τον βιομήχανο μέχρι τον τελευταίο εργαζόμενο και θα κατανεμηθούν έτσι τα πάντα ώστε να μην υπάρχει κάποιος ο οποίος δεν μπορεί να ζήσει. Κομουνιστικό; Όχι. Δεν μίλησα για ισοκατανομή. Μίλησα για δίκαιη κατανομή ανάλογη προσφοράς και δυνατοτήτων, η οποία όμως θα δίνει στον πιο χαμηλόμισθο την δυνατότητα της αξιοπρεπούς διαβίωσης, με δεδομένο ότι θα προσφέρει κι αυτός όσα μπορεί στην κοινωνία.
Φυσικά δεν ανέχομαι λοιπόν μέσα στην εικονική πραγματικότητα που μου προμηθεύουν, να παρουσιάζουν ως αύξηση την 9% ελάττωση (3%-12%=-9%) του μισθού. Γι’ αυτό και θεωρώ ότι δεν μπορώ καν να συζητήσω με ανθρώπους που με εμπαίζουν με αυτόν τον τρόπο. Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να το κάνω, μου αρέσει η ειρηνική επίλυση των προβλημάτων, αλλά υπάρχουν και κάποια όρια ανοχής στον εμπαιγμό. Έναν εμπαιγμό ο οποίος ξεκινάει από αυτό και καταλήγει στο γεγονός ότι το ίδιο το σύστημα (κράτος/βιομήχανοι) έχει οδηγήσει με τον τρόπο του, την ανωριμότητα του και την άγνοιά του την Ελλάδα στην αποβιομηχάνιση, στην μηδενική επιστημονική/οικονομική/κοινωνική ανάπτυξη και στην πλήρη ασυδοσία απέναντι στο περιβάλλον των ίδιων των ανθρώπων και κατ' επέκταση στην υγεία τους και την ζωή τους. Σε ένα σύστημα όπου ο υπουργός ανάπτυξής του αναφέρει σε (σημερινή) ομιλία του ότι η Ευρώπη πρέπει να απεξαρητθεί από την εισαγωγή ενέργειας, αφού η ενεργειακή εξάρτηση θα αυξηθεί κατά 70% μέσα στα επόμενα 10 χρόνια, συνεχίζει λέγοντας ότι η Ελλάδα θα γίνει ενεργειακός πολος με τις νέες ενεργειακές εγκαταστάσεις και καταλήγει λέγοντας ότι αυτές οι εγκαταστάσεις (που όπως προείπε πρέπει να απεξαρτήσουν την ευρώπη από την εισαγωγή καυσίμων και να είναι «πράσινες») είναι ο αγωγός φυσικού αερίου (!!!!????!!!!), μα για όνομα κύριε Σιούφα, υπάρχουν και άνθρωποι με μυαλό σε αυτόν τον τόπο! Σε ένα σύστημα που με τον ίδιο τρόπο έχει οδηγήσει σε παρόμοιες καταστροφές και τις χώρες του εξωτερικού.

Η ομόψυχη αντιπαράθεση λοιπόν δεν είναι αυτή που λες εσύ (εμείς – εκείνοι) αλλά η αντιπαράθεση ανθρωπότητας – matrix. Και όποιοι διαλέξουν το σύστημα ας γνωρίζουν ότι οι υπόλοιποι θα τους αντιταχθούν σθεναρά. Μπορεί όχι τώρα, γιατί είναι λίγοι, αλλά αργότερα σίγουρα. Όταν θα αρχίσουν να αυξάνονται οι δυσκολίες και οι εργαζόμενοι των 1200 του σήμερα θα έχουν γίνει αυτοί των 600 του αύριο. Απλά από σεβασμό προς τον άνθρωπο ελπίζω να μην χρειαστεί να φτάσουμε ως εκεί.

Γιατί όπως ξαναείπα, το matrix δεν ήταν φαντασία. Ήταν αλληγορία.

[Eδώ τα καλά σεντόνιαααααα… KV μου έκλεψες τα 101 σκυλιά της Δαλματίας! Έχω άλλα 2 θέματα αλλά δεν μπορώ ν' ανοίξω τόσα μέτωπα!! Ανέμενε το αυριανό βέβαια αφού σήμερα είναι 1 και σήμερα!!! Παναϊαμ' τί έγραψα πάλι... το είδα σε preview ως comment και έπαθα... χμμμ ας το κάνω post καλύτερα!!!]

Vive la France

Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα κάποιοι οι οποίοι γνωρίζουν ποιος έχει την πραγματική δύναμη σε αυτή την κοινωνία. Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι οι οποίοι καταλαβαίνουν ότι η ελευθερία και τα δικαιώματα κερδίζονται με αγώνα και θυσίες και όχι μέσα από τα σαλόνια και με υποχωρήσεις για να μην στενοχωρηθούν οι κατέχοντες την εξουσία, ώστε να τους δώσουν μερικά ψιχουλάκια, δώρο για να «πουλήσουν την ψυχή τους» στο όνομα της ολιγαρχίας.
Η ομόψυχη αντίδραση των Γάλλων ανάγκασε τον Ντε Βιλπέν να πάρει πίσω κακήν κακώς το νομοσχέδιό του. Τώρα τουλάχιστον όμως ξέρει. Γνωρίζει ότι ο κόσμος δεν δέχεται την πλήρη εκμετάλλευση. Γνωρίζει ότι ο λαός, όταν δεν θέλει να του επιβάλλεις κάτι, μπορεί να μην το αποδεχθεί. Αρκεί να αποφασίσει να αντιταχθεί ομόψυχα.
Εμείς πότε θα το μάθουμε επιτέλους; Πότε θα σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από τον φόβο; Θα καταλάβουμε άραγε κάποτε το μάθημα που έδωσε η νεολαία της Γαλλίας; Ή θα συνεχίσουμε να βιώνουμε την ακρίβεια και την εκμετάλλευση από τα σαλόνια μας, με την δικαιολογία ότι «δεν αλλάζει τίποτε» μόνο και μόνο για να μην ξεβολευτούμε;
Χρειάστηκαν μόνο δύο μήνες καταλήψεων και διαδηλώσεων και αντιδράσεων για να τραπεί άτακτα σε φυγή ένας πρωθυπουργός, που με την υποστήριξη του προέδρου του, δήλωνε ότι ο νόμος του θα εφαρμοσθεί ασυζητητί. Ο νόμος δεν θα εφαρμοσθεί. Ασυζητητί.

Εμείς ξεχάσαμε τις διδαχές των πατεράδων μας. Κάποιοι άλλοι ευτυχώς δεν τις ξέχασαν και μας δείχνουν τον δρόμο. Ελπίζω μόνο να μην τις θυμηθούμε (γιατί θα τις θυμηθούμε) όταν θα πρέπει να χυθεί αίμα για να πάρουμε πίσω αυτά που δικαιούμαστε, που οι γονείς μας κέρδισαν για λογαριασμό μας με το αίμα τους και που εν μία νυκτί παραδώσαμε πίσω, μόνο και μόνο για να μην κουραστούμε και ξεβολευτούμε.

Η ομοψυχία πάντα κερδίζει. Το έθνος μας το γνωρίζει καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο. Ας (ξανα-)μάθουμε επιτέλους πώς πρέπει να διεκδικούμε. Ας ξυπνήσουμε από τη εικονική πραγματικότητα που μας προμηθεύουν.

Ζήτω ο Γαλλικός λαός. Χαίρομαι για λογαριασμό του!

Λιακάδες…

Αααχ ωραία. Πάνε τα σύννεφα. Μόνο καταγάλανος ουρανός και ήλιος από το πρωί! Μην κάνεις καμιά μπαγαποντιά πάλι και τον ξανακρύψεις εεε; Άντε γιατί θέλω να πλύνω και τ’ αμάξι μου και θα σπαστώ αν μου το γεμίσεις πάλι με χώματα… Γιατί όλο χώμα βρέχεις τώρα τελευταία. Και προχτές το βράδυ επειδή δεν είχες νερό να ρίξεις, για σπάσιμο έφερες σκέτο χώμα. Τι πράμα ήταν αυτό; Άμα ανάσαινες με ανοιχτό το στόμα νόμιζες ότι έτρωγες άμμο!
Τώρα όμως ήλιος. Ας ελπίσουμε μόνιμος. Άντε να ζεστάνει για να κάνουμε και το κλασικό μας πρώτο μπάνιο! Για την ώρα η διάθεση είναι: θαλασσίτσα, ουζάκι, ήλιος ντάλα να μας βαράει και δροσερό αλμυρό αεράκι να μας δροσίζει. Να ’χαμε μια ψαροταβέρνα λέει…. Έ ρε γλένια….

Άντε να διορθώσω και το λάθος της Παρασκευής να μην γκρινιάζει η γιαγιάκα, γιατί είναι και σε κρίσιμη ηλικία και μην μας μείνει στον τόπο δεν ξέρω. Αλλά τι να κάνεις… Άμα βιάζεσαι πολύ κόβεις μέρες από το μέλλον για να τελειώνεις πιο γρήγορα… Συνεπώς, για να βάλουμε και τα πράματα στην θέση τους και να απαντήσουμε και στις συνεχείς ερωτήσεις της γιαγιάκας λοιπόν: τέσσερεις και σήμερα. Οι τεχνίτες μου έχουν ήδη αρχίσει τις κατασκευές!

ΥΓ: Γιαγιάκαααα... γουουουουουτου-γουτου-γουτου-γουτου...!!!!!
ΥΓ2: KVούλα... τηρείς σιγή ιχθύος (χεχεχε) για το θέμα του γεύματος των εθελοντών… καλά που δεν έπεσα στην παγίδα…

4 και σήμερα!

Μέσα – έξω…

Αυτό δεν είναι άνοιξη, χρειάζεσαι πλέον αστρική και όχι μετεωρολογική πρόβλεψη για να δεις αν θα έχει ήλιο ή συννεφιά τα επόμενα πέντε λεπτά. Και να έχεις και τους συνεταίρους να σου μιλάνε για Ρία και για ντεΤζανέιρα και Ρίο-Αντίρριο με σχεδία…

Α τώρα βγήκε ο ήλιος, δεν αγχώνομαι, θα ξαναμπεί! Άντε γιατί έρχεται Πάσχα και πρέπει να κάνουμε και το πρώτο μας μπάνιο, (ξαναμπήκε.. ο ήλιος εννοώ) αλλά δεν το βλέπω με τέτοιο καιρό. Τι καλά στην όαση που έχει πάντα ήλιο και νεράκι για μπανάκι με την αλεπουδίτσα…

Περιέργως από το πρωί σήμερα οι συζητήσεις είναι περί χρόνου. Τα παιδιά λέει δεν έχουν καθόλου ελεύθερο χρόνο και έχουν καταντήσει οι «σκληρότεροι εργαζόμενοι» όλων. Σχολείο – διάβασμα – φροντιστήρια, χορό/εκδηλώσεις κτλ. Εγώ πότε θα παίξω μαμά; Λογικό είναι η ψυχολογική τους κατάσταση να είναι διαλυμένη, από μικρά, αφού αισθάνονται να είναι ρομποτάκια. Ενώ οι μεγάλοι ε; Κάποτε η οικογένεια έτρωγε το μεσημεριανό της και είχε τον χρόνο της να ασχοληθεί με τα παιδιά, με την επικοινωνία, με τα πάντα. Τώρα μέχρι τις έξι το απόγευμα τρέχουν όλοι και δεν φτάνουν. Πτώματα γυρνούν σπίτι, πού ν’ ασχοληθούν με τα οικογενειακά; Κούραση τους καταβάλει, αυξημένη κούραση λόγω άγχους για το μέλλον και την οικονομική αβεβαιότητα, αυξημένη κούραση λόγω του ανθυγιεινού περιβάλλοντος που έχουμε δημιουργήσει στην πόλη. Βαριεστιμάρα. Ναι βαριεστιμάρα γιατί όταν αισθάνεσαι ότι δεν έχεις κάτι σοβαρό να κάνεις και ότι (καλή μεν η δουλειά, αλλά) το μόνο που έχεις στην ζωή σου είναι να δουλεύεις σαν είλωτας για να εξασφαλίσεις το προς το ζην, αλλά καταλαβαίνεις ότι ο καιρός περνά και το μόνο που έχεις να θυμάσαι είναι η δουλειά, ε γιατί να συνεχίσεις να προσπαθείς; Ας μην αναρωτιόμαστε γιατί πλέον η μισή Αθήνα (για να μην πω η μισή ανθρωπότητα ή μάλλον η μισή ανθρωπότητα που ζει με το «δυτικό τρόπο ζωής») βρίσκεται ξαπλωμένη στους καναπέδες και μιλάει στους ψυχιάτρους (πριν 3 χρόνια είχε γίνει και σλόγκαν ότι η μισή Αθήνα είναι ξαπλωμένη σε έναν καναπέ και μιλάει στην άλλη μισή!). Όταν όμως καταργείς την παραγωγή και στρέφεσαι στο να προσφέρεις υπηρεσίες έτσι είναι. Οι υπηρεσίες δεν έχουν ώρα, σε θέλουν 24-365 απίκο να περιμένεις πότε θα σε χρειαστούν!

Ένας φίλος πήρε από τα παλιά. Τον λέγαμε τότε Altaiir. Ο Sadus παντρεύεται άντε με το καλό. Μας έβγαλε την πίστη 15 χρόνια. Οι παρέες διαλύθηκαν λέει κι εκεί στην ΠανωΠόλη. Μου θύμισε τα παλιά. Όντως κάθε φέτος και χειρότερα. Οι γονείς μας ζήσαν το αντίθετο. Εμείς;

Εμείς τελικά τρέχουμε και δεν φτάνουμε με την ελπίδα ότι μια μέρα ίσως ζήσουμε και κάνουμε και κάτι ευχάριστο, με την ελπίδα ότι θα κατανοήσουμε την ζωή μας, με την ελπίδα ότι όταν γυρίσουμε πίσω και κοιτάξουμε, θα δούμε πράγματα να είμαστε ευχαριστημένοι που τα κάναμε και δεν θα χρειαστεί να τα ψάχνουμε μέσα στις ατελείωτες ώρες δουλειάς. Οι γονείς μας το είχαν αυτό το προνόμιο. Για εμάς δεν είμαι καθόλου σίγουρος. Δεν ξέρω αν στο τέλος θα συνειδητοποιήσουμε ότι ζήσαμε πολύ λιγότερα από αυτούς. Και αν ναι, τότε θα είναι πολύ άδικο. Γιατί αναπτύξαμε την τεχνολογία και τις επιστήμες για να ελευθερώσουμε τον άνθρωπο και να του προσφέρουμε καλύτερη ποιότητα ζωής. Ποιος την έκλεψε όμως αυτή την ποιότητα; Γιατί δεν μπορώ να πω ότι αισθάνομαι να έχω καλύτερη ποιότητα ζωής από τους γονείς μου. Χειρότερη έχω. Γιατί η ποιότητα ζωής δεν μετριέται με τις παροχές, μετριέται με τα συναισθήματα. Και αν είναι έτσι… καλύτερα στη όαση με το μποστάνι και τις αντιλόπες… Δεν γίνεται κάθε πέρσι και καλύτερα, πρέπει να ξαναγίνει κάθε φέτος και καλύτερα. Και πρέπει όλοι μας να δουλέψουμε γι’ αυτό.

Για την ώρα 6 και σήμερα. 6 και σήμερα γιατί εγώ δεν συμβιβάζομαι με αυτόν τον τρόπο ζωής. Μου είναι αδύνατο. Θέλω να γυρνάω σπίτι μου και να έχω το χρόνο να ασχοληθώ με τα παιδιά μου και με την ζωή μου και με την αλεπού μου και με όλα. 6 και σήμερα για να δώσω μια μούτζα σε έναν από τους εκπροσώπους επιβολής αυτού του τρόπου ζωής. Και σε αυτόν αλλά και σε όλη του την φατρία. Του το έχω πει ήδη κατάμουτρα, θα του την δώσω κι όλας. Και τώρα, αλλά και σε ένα χρόνο, γιατί η εκδίκηση είναι ως γνωστών κρύο πιάτο.

Εγώ πότε θα ζήσω μαμά;
Έξι και σήμερα

Όπως αγαπάτε....

(KV: την εταιρική ενδοεπικοινωνία την έχω μαζί μου, μην ανησυχείς)

Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε ο καιρός! :(

Μόλις επέστρεψα από το γαλατικό χωριό, έχοντας στα χέρια μου την συμφωνία αποκλειστικής διάθεσης του custom made menhir®. Και τι βρήκα; Χειμώνα πάλι! Για όνομα αυτός ο καιρός. Τι πράμα είναι αυτό; Μα τις χίλιες πιπίλες του Horus. Εγώ περίμενα ότι θα γυρίσω και θα βρω άνοιξη, και έχω πήξει στη μουντίλα και την βροχή!
Βλέπω ότι οι παραγγελίες καλά κρατούν! Μπράβο-μπράβο! Κάτι ξέραμε που το Σάββατο, μετά την υπογραφή της συμφωνίας, κάναμε τρικούβερτο γλέντι! Άφθονο φαΐ, άφθονο κρασί (πόσο ήπιαμε ρε παιδιά;;;), άφθονο τραγούδι και κέφι! Ο alοmbar ήταν εκεί, υπεύθυνος των διασυνδέσεων και του δικτύου υποστήριξης, το κουρκουμπίνι, για να προσφέρει ιδέες και σχέδια ως εξωτερικός συνεργάτης, η morgana μπας και καταφέρει να κουνήσει καμιά φορά το ραβδάκι της και μας βοηθήσει στην μεταφορά (αλλιώς την βλέπω εγώ την δουλειά, θα πάω στο σουσάμι να πάρω το ιπτάμενο χαλί να τελειώνουμε) και φυσικά η αλεπουδίτσα η οποία έχει αναλάβει το εμπορικό τμήμα της επιχείρησης! Η KV δεν παρέστη λόγω μετακόμισης, αλλά επικοινώνησε μαζί μας να μας πει ότι έχει πρασινίσει από την ζήλεια της! Γι’ αυτό και εμείς υποσχεθήκαμε να επαναλάβουμε το γλέντι με την πρώτη παραλαβή και την επίσημη έναρξη λειτουργίας των καταστημάτων μας.

Αλλά αυτός ο καιρός ρε παιδί μου. Με χειμώνα έφυγα, με χειμώνα επέστρεψα;;; Δεν είναι δυνατόν δηλαδή…
ΟΥΦ…

Άντε… 10 και σήμερα…
Άντε άντε…