Ξεκίνησα μια απάντηση σε comments του vol1, αλλά η KV πρόκαμε και έβαλε το 101 σχόλιο, προτρέποντάς με για post. Οπότε κι εγώ το μεταφέρω αυτούσιο σε post (μην θεωρηθεί ότι προσπαθώ να παραβγώ τον Νίκο Δήμου δηλαδή... :p)!
Vas μου ξέρεις πόσες φορές έχω πει ακριβώς το ίδιο ρητό «κράτος είμαστε εμείς οι ίδιοι» και μου έχουν απαντήσει ότι δεν ξέρω τι μου γίνεται; Δυστυχώς ο κόσμος αρνείται να δει το προφανές και ψάχνει άλλοθι για τον συμφεροντολογισμό και την δυστυχία του σε άλλους (ας αρχίσουν οι χοροί…). Αυτή ακριβώς η αδιαφορία για τον διπλανό μας γίνεται στο τέλος αδιαφορία για τον ίδιο μας τον εαυτό, αλλά εθελοτυφλούμε και δεν θέλουμε να το δούμε γιατί μόνο όταν πληγούμε εμείς ψάχνουμε για υποστηρικτές, ξεχνώντας ότι δεν υποστηρίξαμε κανέναν όταν αυτός το ζήτησε! Όπως εθελοτυφλούμε και στην εικονική πραγματικότητα που μας προβάλλουν μόνο και μόνο γιατί αισθανόμαστε ελεύθεροι κι βολεμένοι όταν επιλέγουμε φυσικά τον τρόπο ζωής που μας πέρασαν με την πλύση εγκεφάλου. Στην ουσία σε αυτά ακριβώς είναι τα δύο σημεία που πιστεύω και λέω πάντα ότι πρέπει να αντιδράσουμε με κάθε τρόπο, ακόμα και αν αυτός είναι η ρίψη στην πυρά ενός ολόκληρου πολιτικο/οικονομικού συστήματος. Γιατί ακριβώς στην πράξη εμείς ως άνθρωποι έχουμε σημασία και όχι το οποιοδήποτε σύστημα, το οποίο είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα για να υπηρετήσει τον άνθρωπο και όχι για να υπηρετηθεί από αυτόν.
Γυριστρούλα μου, ειδικά στην Ελλάδα του σήμερα, η λέξη ουτοπία είναι πολύ μικρή εκεί που την χρησιμοποιείς. Φαίνεται ότι και οι Γάλλοι ακριβώς την ίδια άποψη έχουν. Το σύστημα μέχρι σήμερα έχει αποδείξει ότι χρησιμοποιεί κάθε μέτρο προς όφελος της τσέπης και όχι προς όφελος της κοινωνίας. Η ανασφάλιστη-αβέβαιη εργασία λοιπόν, πέρα απ’ όσα από μόνη σου λες ότι θα πλήξει αν δεν χρησιμοποιηθεί σωστά (γεγονός για το οποίο είμαι σίγουρος) πλήττει και τα θεμέλια της ίδιας της οικογένειας, όπου σε μια Ευρώπη μαστιζόμενη από την υπογεννητικότητα και τα προβλήματα σχέσεων, εισάγουμε και τον παράγοντα της σίγουρης οικονομικής αβεβαιότητας στα μέλη της. Το πρόβλημα είναι σίγουρα πολυσύνθετο και σίγουρα πολύ δύσκολο να αναλυθεί απ’ όλες του τις πλευρές. Στέκομαι απλά στο γεγονός ότι έχει αποδειχθεί περίτρανα πως όλα τα μέτρα χρησιμοποιούνται με τον πιο οφέλημο τρόπο για την τσέπη και εναντίων των εργαζομένων φυσικά. Σε περίπτωση που η εργοδοσία είχε αποδείξει το αντίθετο και είχε αποδείξει ότι θα δεχόταν να αναιρέσει άμεσα μέτρα που αποδείχθηκε ότι πλήττουν το κοινωνικό σύνολο, ακόμα και αν αυτό σήμαινε χασούρα για την τσέπη τους, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να γίνει προσπάθεια εφαρμογής του κάθε μέτρου. Όμως συνήθως ότι εφαρμόσθηκε ποτέ δεν αναιρείται, ακόμα και όταν βλέπουμε τα στραβά του και μάλιστα, εφαρμογή σε μία χώρα, έστω και με μετέπειτα αναίρεση, λειτουργεί ως «δεδικασμένο» στην Ελλάδα της ξενομανίας. Επειδή λοιπόν έχω βαρεθεί τους συνεχείς συμβιβασμούς οι οποίοι πάντα βαίνουν εις βάρος μου/μας, ενώ η άλλη πλευρά δεν συμβιβάστηκε ποτέ προς όφελός μου/μας (είτε είναι το κράτος, είτε ο ιδιωτικός τομέας), γι’ αυτό εγώ βλέπω ως μόνη λύση την αλλαγή του συστήματος αντί του συμβιβασμού μας στο «έτσι είναι». Άλλωστε τίποτε δεν «είναι έτσι», όλα είναι όπως τα φτιάχνουμε εμείς – εμείς, με την συμμετοχή μας, βάζουμε τα λιθαράκια που φτιάχνουν την κοινωνία – και όπως τα φτιάξαμε μπορούμε και να τα χαλάσουμε, όταν αποδειχθούν εσφαλμένα. Άλλωστε, ότι δημιουργείται από άνθρωπο, η μοίρα του είναι να καταστραφεί από άνθρωπο. Αυτός είναι ο νόμος της προόδου της ανθρωπότητας. Το πρόβλημα λοιπόν είναι να υποστούμε τις μικρότερες συνέπειες ως κοινωνικό σύνολο.
Εφόσον λοιπόν εγώ δεν διαφωνώ στο (1) που παραθέτεις oldskipper μου, ενώ φυσικά διαφωνώ κάθετα στο (2), παρόλο που δυστυχώς υπάρχουν τομείς όπου ο δημόσιος φορέας υπολειτουργεί και χρειάζεται αθρόες προσλήψεις (παράδειγμα τα νοσοκομεία που ο αριθμός των εργαζομένων κινείται στο 1/3 – 1/2 του ελάχιστου απαιτούμενου για να λειτουργήσουν σωστά) προτιμώ τον αγώνα προς την αλλαγή. Άλλωστε σε τελευταία ανάλυση, με μεταρρυθμίσεις μας ευαγγελίζουν όλη την ώρα, ασχέτως αν τις εννοούν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αυτό είναι το σημείο της διαφωνίας μας. Δεν δέχομαι ένα σύστημα το οποίο ωραιοποιεί την εκμετάλλευση και οδηγεί τους ανθρώπους στην αθρόα κατανάλωση, με σκοπό το κέρδος των λίγων και την χειραγώγηση της μάζας παράλληλα με την πλήρη αδιαφορία για τον ίδιο τον πολίτη/άνθρωπο. Δεν συμβιβάζομαι με όσους έχουν «πάρει ψηλά τον αμανέ» και θεωρούν ότι αντί να υπηρετούν την κοινωνία (κρατικοί λειτουργοί, πολιτικοί, βιομήχανοι), η κοινωνία υπάρχει για να τους υπηρετεί.
Η ιστορία λοιπόν έχει αποδείξει ότι οι άνθρωποι είναι αδηφάγοι και μόνο με επιβολή μέτρων σταματούν. Αυτό λοιπόν ισχύει για τους εργαζόμενους αλλά ισχύει και για τους εργοδότες. Συνεπώς αν δεν επιβληθούν μέτρα που θα περιορίζουν τις ορέξεις των εργοδοτών δεν υπάρχει πιθανότητα να προστατευθεί ο εργαζόμενος. Θέλουμε λοιπόν θέσεις εργασίας; Επειδή είμαι φυσικά εναντίων του ελαστικού ωραρίου και εναντίων της εξάρτησης της εργασίας από συγκεκριμένους ανθρώπους, αφαιρώντας τους το δικαίωμα να λείψουν έστω και γιατί είναι άρρωστο το παιδί τους, νομίζω ότι αμέσως-αμέσως δημιούργησα πολλές θέσεις εργασίας. Βέβαια τα έξοδα θα είναι μεγάλα, το γνωρίζω, αλλά η ποιότητα ζωής των ανθρώπων έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία για εμένα από τα κέρδη του ενός ή των πολλών. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει και μάλιστα θεωρώ ότι θα έπρεπε να ισχύει για τον καθέναν μας, όχι μόνο για εμένα.
Φυσικά λοιπόν, μέσα στην εικονική πραγματικότητα που μας σερβίρουν εμπεριέχεται και αυτό που εσύ ονομάζεις ρουσφέτι και που στην ουσία είναι τροφή ελπίδας έτσι όπως το ζούμε, όχι ρουσφέτι, με σκοπό την καπηλεία της ψήφου. Γιατί στον άνθρωπο που πεινάει, όταν του πεις ότι θα λύσεις το πρόβλημά του, θα σε εμπιστευτεί. Δεν έχει τίποτε να χάσει. Είναι ακριβώς ο ίδιος λόγος γιατί ο εργαζόμενος των 600 ευρώ αδιαφορεί για τα πάντα και απεργεί μέχρι θανάτου. Δεν έχει τίποτε να χάσει. Και επειδή εσύ των 1200 θα είσαι ο αυριανός πολίτης των 600 και εσύ των 1800 θα είσαι ο μεθαυριανός πολίτης των 600, καλύτερα να συμπαρασταθείς σήμερα σε αυτόν των 600, ώστε να γλυτώσει και αυτός αλλά και εσύ. Αυτός είναι ο λόγος που είμαι υπέρ της μαζικής κινητοποίησης.
Ο εργάτης του δήμου δεν παίρνει την σύνταξη του αγρότη. Κάθε ένας παίρνει αυτό που του αναλογεί. Έστω ότι υπάρχει ανάγκη για λιτότητα. Θα περιοριστούν λοιπόν όλα τα έξοδα, από τον βιομήχανο μέχρι τον τελευταίο εργαζόμενο και θα κατανεμηθούν έτσι τα πάντα ώστε να μην υπάρχει κάποιος ο οποίος δεν μπορεί να ζήσει. Κομουνιστικό; Όχι. Δεν μίλησα για ισοκατανομή. Μίλησα για δίκαιη κατανομή ανάλογη προσφοράς και δυνατοτήτων, η οποία όμως θα δίνει στον πιο χαμηλόμισθο την δυνατότητα της αξιοπρεπούς διαβίωσης, με δεδομένο ότι θα προσφέρει κι αυτός όσα μπορεί στην κοινωνία.
Φυσικά δεν ανέχομαι λοιπόν μέσα στην εικονική πραγματικότητα που μου προμηθεύουν, να παρουσιάζουν ως αύξηση την 9% ελάττωση (3%-12%=-9%) του μισθού. Γι’ αυτό και θεωρώ ότι δεν μπορώ καν να συζητήσω με ανθρώπους που με εμπαίζουν με αυτόν τον τρόπο. Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να το κάνω, μου αρέσει η ειρηνική επίλυση των προβλημάτων, αλλά υπάρχουν και κάποια όρια ανοχής στον εμπαιγμό. Έναν εμπαιγμό ο οποίος ξεκινάει από αυτό και καταλήγει στο γεγονός ότι το ίδιο το σύστημα (κράτος/βιομήχανοι) έχει οδηγήσει με τον τρόπο του, την ανωριμότητα του και την άγνοιά του την Ελλάδα στην αποβιομηχάνιση, στην μηδενική επιστημονική/οικονομική/κοινωνική ανάπτυξη και στην πλήρη ασυδοσία απέναντι στο περιβάλλον των ίδιων των ανθρώπων και κατ' επέκταση στην υγεία τους και την ζωή τους. Σε ένα σύστημα όπου ο υπουργός ανάπτυξής του αναφέρει σε (σημερινή) ομιλία του ότι η Ευρώπη πρέπει να απεξαρητθεί από την εισαγωγή ενέργειας, αφού η ενεργειακή εξάρτηση θα αυξηθεί κατά 70% μέσα στα επόμενα 10 χρόνια, συνεχίζει λέγοντας ότι η Ελλάδα θα γίνει ενεργειακός πολος με τις νέες ενεργειακές εγκαταστάσεις και καταλήγει λέγοντας ότι αυτές οι εγκαταστάσεις (που όπως προείπε πρέπει να απεξαρτήσουν την ευρώπη από την εισαγωγή καυσίμων και να είναι «πράσινες») είναι ο αγωγός φυσικού αερίου (!!!!????!!!!), μα για όνομα κύριε Σιούφα, υπάρχουν και άνθρωποι με μυαλό σε αυτόν τον τόπο! Σε ένα σύστημα που με τον ίδιο τρόπο έχει οδηγήσει σε παρόμοιες καταστροφές και τις χώρες του εξωτερικού.
Η ομόψυχη αντιπαράθεση λοιπόν δεν είναι αυτή που λες εσύ (εμείς – εκείνοι) αλλά η αντιπαράθεση ανθρωπότητας – matrix. Και όποιοι διαλέξουν το σύστημα ας γνωρίζουν ότι οι υπόλοιποι θα τους αντιταχθούν σθεναρά. Μπορεί όχι τώρα, γιατί είναι λίγοι, αλλά αργότερα σίγουρα. Όταν θα αρχίσουν να αυξάνονται οι δυσκολίες και οι εργαζόμενοι των 1200 του σήμερα θα έχουν γίνει αυτοί των 600 του αύριο. Απλά από σεβασμό προς τον άνθρωπο ελπίζω να μην χρειαστεί να φτάσουμε ως εκεί.
Γιατί όπως ξαναείπα, το matrix δεν ήταν φαντασία. Ήταν αλληγορία.
[Eδώ τα καλά σεντόνιαααααα… KV μου έκλεψες τα 101 σκυλιά της Δαλματίας! Έχω άλλα 2 θέματα αλλά δεν μπορώ ν' ανοίξω τόσα μέτωπα!! Ανέμενε το αυριανό βέβαια αφού σήμερα είναι 1 και σήμερα!!! Παναϊαμ' τί έγραψα πάλι... το είδα σε preview ως comment και έπαθα... χμμμ ας το κάνω post καλύτερα!!!]
On the road again. Cannot send comment in greek. Talk to you tomorrow.
ΑπάντησηΔιαγραφήRespect and best wishes
Το θέμα είναι σημαντικό, αχανές και περίπλοκο...το σημαντικό πάντως που σίγουρα θέλω να πω(γιατί δεν ξέρω αν έγινε σαφές στο σχόλιο του προηγούμενο post και γιατί έχω και μία βαλίτσα να ετοιμάσω...και ένα αεροπλάνο να μην χάσω!!) είναι ότι χρέος μας είναι στην Ελλάδα να ξυπνήσουμε και να δράσουμε...γιατί δεν μας βλέπω καλά. Τώρα ο τρόπος δράσης μπορεί και να είναι το επόμενο θέμα μας...Τι λες;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλωστε τίποτε δεν «είναι έτσι», όλα είναι όπως τα φτιάχνουμε εμείς – εμείς, με την συμμετοχή μας, βάζουμε τα λιθαράκια που φτιάχνουν την κοινωνία – και όπως τα φτιάξαμε μπορούμε και να τα χαλάσουμε, όταν αποδειχθούν εσφαλμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήμπράβο βρε νταρθ, κι εγώ αυτό λέω.
όσο για τον καταναλωτισμό και την πλύση εγκεφάλου που λες... όταν έχουν φτάσει οι γονείς να πιστεύουν πως η μπάρμπι είναι "αναγκαία" για τα παιδιά τους, τί λέμε; (το λινκ επειδή έτυχε να σχολιάσω γι αυτό σήμερα σε άλλο μπλογκ)
καλημερα σε ολους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ giaramondo ουσιαστικα ειπε σε μια φραση αυτο που σκεφτομαι χρονια τωρα.
Ειναι χρεος μας να κινητοποιηθουμε.
να κατεβουμε στους δρομους.
Για τους σωστους λογους ομως...
Αν η εκμετάλλευση των ανθρώπων δεν είναι οι σωστοί λόγοι, δεν αναρωτιέμαι γιατί μόνο οι κατσαρίδες θα επιβιώσουν σε αυτή τη γη. Βέβαια η γυριστρούλα υπέδειξε και τους λόγους αλλά το παραβλέψαμε αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤουλάχιστον συμφωνίσαμε στην κινητοποίηση. Κινητοποίηση χωρίς "θύματα" δεν υπάρχει, καλό θα ήταν να το χωνέψουμε.
Επειδή έγινε μια ολόκληρη ανάλυση για το ποιός κατευθείνει ποιόν τελικά:
Όταν οι ειδήσεις ξεκινούν το θέμα της απεργείας των σκουπιδιαρέων με την φράση: Το αποτρόπαιο θέαμα των σκουπιδιών είναι πλεόν..., αντί να ενημερώσουν πραγματικά τους πολίτες, εντελώς ουδέτερα, είναι φανερό νομίζω χωρίς περεταίρω σχόλια προς ποιά πλευρά προασπαθούν να προκαταλάβουν τους πολίτες.
Ασε τα σκουπιδια χριστιανε μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήεδω εσυ κατι αλλο μας λες εδω απο πανου...
στο αλλο ποστ ντε!
Πιστεύεις ότι δεν έχουν καμία συσχέτιση έτσι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα μου όμως που στην βάση τους έχουν...
παρακαλω?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα darthiir και ολοι οι υπολοιποι συνομιλητες. Συγνωμη για την μακρια απουσια - μελετουσα τα 2 ποστ, το "παραθυρο στην επιστημη" (ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ) και αλλες πηγες. Κανονικα ειναι νωρις για να απαντησω - θα χρειαζομουν μερικες βδομαδες μελετης ακομα. Τεσπα, πιανω λιγα σημεια και βλεπουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε θεωρητικο επιπεδο δεν βλεπω την αντιπαραθεση ανθρωποτητας - ματριξ οπως ο darthiir. Δεν το θεωρω λογικο, να εχουν ολες οι κυβερνησεις + επιχειρησεις κοινο πλανο δρασης. Υπαρχει σκληρος ανταγωνισμος και αντικρουομενα συμφεροντα. Ουτε συμφερει - γενικα - τις επιχειρησεις να φτωχυνουν ολοι κατα 20%, οπως περιγραφει ο darthiir ("αυτοι που παιρνουν τωρα 2000 ευρω, θα παιρνουν 1000 και αυτοι που παιρνουν 1000 θα παιρνουν 600 ..."). Οι επιχειρησεις βασιζονται στον καταναλωτισμο. Οι αριθμοι της καταναλωτικης μαζας ειναι ασυλληπτα μεγαλοι.
Ας υποθεσουμε οτι μας νικησε το ματριξ. Ας υποθεσουμε οτι υπαρχουν 5 μεγαλο-εισοδηματιες των 300 εκατομμυριων ευρω, καπου 1-2 εκατομμυρια υψηλομισθοι, προνομιουχοι και ολοι οι υπολοιποι στο οριο της εξαθλιωσης η και πιο κατω. Με αυτο το σεναριο (θα επρεπε να) εχουν χρεωκοπησει ολες οι βιομηχανιες. Στην Γερμανια και μονο πουλιωνται περιπου 50000 καινουργια (!) αυτοκινητα τον μηνα. Ποιος θα τα αγορασει αυτα; Ο εξαθλιωμενος συνταξιουχος η ο πεινασμενος ανεργος; Με τι λεφτα; Ο αριθμος των υψηλομισθων (συνεργατες του ματριξ) δεν αρκει για να συντηρησει τους αριθμους παραγωγης. Χωρις καταλληλους αριθμους παραγωγης, η βιομηχανια καταρρεει.
Το ακριβοτερο σε ενα εργοστασιο ειναι το χτισιμο και η αγορα των μηχανηματων παραγωγης. Η αρχικη επενδυση. Τα εξοδα αυτα πρεπει να κατανεμηθουν σε πολλες μοναδες (= πολλα αυτοκινητα), αλλιως το καθε αυτοκινητο θα κοστιζει εκατονταδες χιλιαδες ευρω.
Δεν με παιρνει ο χωρος να το αναπτυξω παραπανω. Η γενικη γνωμη μου ειναι, οτι το "ματριξ" που αναφερει ο darthiir μπορει να υπαρξει μονο εφ' οσον μας δωσει τις προυποθεσεις να καταναλωνουμε. Που σε πρακτικο επιπεδο σημαινει, οτι θα εχουμε περισσοτερα λεφτα και ενα αξιοπρεπες επιπεδο ζωης.
Σε πρακτικα θεματα: στην Ελλαδα υπαρχει λιγο το διλημμα "ειτε ανεργος, ειτε στο δημοσιο" (υπερβαλλω λιγο). Ανθρωποι με ανεπτυγμενο αισθημα δικαιου, οπως ο darthii,r προτεινουν δημοσιες δαπανες προκειμενου να υπαρξει μια δικαιη κατανομη του εισοδηματος. Ακομα και οι γαλλοι νεολαιοι - απο αυτους ξεκινησε η κουβεντα -, τωρα που θα μεινουν ανεργοι, θα τρεφονται τελικα απο το κρατος (επιδομα ανεργιας, η αλλες κοινωνικες παροχες). Αν ξεχασουμε το ματριξ, σε πρακτικο επιπεδο και με τις υπαρχουσες συνθηκες, δεν μπορει το κρατος να φορολογησει τους βιομηχανους, γιατι απλα θα τα μαζεψουν και θα φυγουν.
Επειδη λοιπον τα εσοδα απο την φορολογια των βιομηχανων δεν μπορουν να αυξηθουν οσο χρειαζεται, το κρατος εχει ενα περιορισμενο ποσο χρηματων. Ειτε θα τα παρουν οι αγροτες, ειτε οι εργατες, ειτε καποια αλλη κοινωνικη ομαδα.
Προσωπικα θα επιθυμουσα να σπασει επι τελους αυτο το διλημμα "προκειμενου να πεινασουν ανθρωποι, καλυτερα να τα δωσει το κρατος". Δινω ενα παραδειγμα - χωρις να ειμαι ειδικος στο θεμα.
Ειπε ο darthiir - και πολυ σωστα - οτι πολλοι κρατικοι τομεις (νοσοκομεια, πυροσβεστικη, κοινωνικοι λειτουργοι...) εχουν υποαπασχοληση. Κανονικα θα επρεπε να προσλαβουν κι αλλους δημοσιους υπαλληλους.
Γιατι ομως; Γιατι θεωρουμε τον τομεα της υγειας (ενα απο τα πολλα παραδειγματα) μια κρατικη υποθεση; Στην Γερμανια η υγεια ειναι πληρως ιδιωτικοποιημενη. Υπαρχουν πολλες ιδιωτικες εταιρειες (νοσοκομεια, γηροκομεια και πολλα, πολλα αλλα) που φροντιζουν οποιον εχει αναγκη - και μαλιστα με υπηρεσιες πολυ ψηλου επιπεδου.
ΟΛΟΙ οι πολιτες εχουν αυτην την περιθαλψη. ΟΛΟΙ οι πολιτες ειναι ασφαλισμενοι σε καποιον ιδιωτικο (!) φορεα. Οι φτωχοι, οσοι δεν μπορουν να πληρωσουν τα ασφαλιστρα, παιρνουν απο το κρατος επιδομα που καλυπτει το υψος των ασφαλιστρων.
Τελικα ειναι πολυ πιο φτηνο για το κρατος να δινει ενα επιδομα ασφαλιστρων στους φτωχους, απο το να συντηρει μια στρατια γιατρων / νοσηλευτων σαν δημοσιους υπαλληλους. Ασε τα εξοδα που γλιτωνει για το χτισιμο, εξοπλισμο και συντηρηση νοσοκομειων κλπ. Οι ασφαλισμενοι (δηλαδη ολοι) απολαμβανουν ψηλες υπηρεσιες στον τομεα της υγειας. Η ποιοτητα των υπηρεσιων ελεγχεται απο το κρατος.
Το ιδιο θα μπορουσα να πω για την συλλογη των σκουπιδιων και για αλλα θεματα.
Οταν λοιπον βλεπω μια αντιπαραθεση αναμεσα σε απεργους "πειναμε, δωστε μας λεφτα" και του κρατους "δεν εχουμε, κοφτε τον λαιμο σας", θα προτεινα καποιες εξυπνες λυσεις που θα ελυναν το προβλημα χωρις να αυξηθουν τα εξοδα του κρατους και χωρις να κλεισουν ολες τις βιομηχανιες. Το ποιες ειναι αυτες οι λυσεις...χρειαζεται σκεψη.