«Για μερικά δευτερόλεπτα τα μάτια ξεθολώνουν. Μέσα από το ποτάμι δακρύων το βλέπω ξανά στα χέρια μου. Σπαρταράει τον επιθανάτιο ρόγχο. Γεμάτο αίμα και εγκαύματα. Η τελευταία πνοή φεύγει και τα πάντα θολώνουν και σκοτεινιάζουν ξανά γύρω μου. Τώρα τον καταλαβαίνω.
Πάντα έλεγα στον κολλητό μου ότι δεν είναι λύση η εκδίκηση. Ποτέ δεν τον δικαιολόγησα όταν ζώστηκε τα εκρηκτικά και έστειλε ένα ολόκληρο λεωφορείο στον τάφο. Προσπάθησα να τον αποτρέψω. Επί 5 χρόνια τον καταριόμουν. Τώρα δεν τον δικαιολογώ, απλά τον καταλαβαίνω.
Το σπλάχνο μου στα χέρια μου μέσα, τα χέρια που δεν μπόρεσαν να το προστατέψουν. Τα χέρια που το ανάθρεψαν με κόπους και ελπίδα, τα ίδια χέρια το κρατούν και αναζητούν μια ελπίδα στην ζωή. Μάταια. Δεν έχω πια τίποτε άλλο για να ζήσω. Δεν έχω μέλλον. Μου το στέρησαν όπως το στέρησαν και από το παιδί μου, από τον λαό μου, από τους φίλους και τους γνωστούς μου, αλλά πάνω απ’ όλα από το σπλάχνο μου το ίδιο.
Το ανάθρεψα, το βοήθησα, ήλπισα μέσα από αυτό και το κράτησα να υποφέρει και να βγάζει την τελευταία του πνοή, άψυχο κουφάρι πια που δεν θυμίζει τίποτε από άνθρωπο. Είναι απλά ένας καμένος σάκος από βλέννες και αίμα. Το ίδιο είμαι και εγώ. Το ίδιο είναι και αυτοί.»
Αφιερωμένο σε όσους δεν «καταλαβαίνουν» την λεπτή γραμμή που χωρίζει την λογική από την παραφροσύνη. Ο ανωτέρω άνθρωπος δεν έχει σημασία τι εθνικότητας είναι. Είναι ο επόμενος τρομοκράτης. Και αυτό δεν θα σταματήσει αν δεν σταματήσει η γενεσιουργός του αιτία. Ούτε οι Ισραηλινοί, ούτε οι Παλαιστίνιοι δικαιολογούνται. Όπως και οι ανωτέρω άνθρωποι δεν δικαιολογούνται. Κατανοούνται. Και δεδομένο είναι ότι όσο δεν λύνονται τα προβλήματα θα δημιουργούνται καινούργιοι.
Πριν από χρόνια οι ισραηλινοί είχαν έναν εχθρό ακόμα. Την Αίγυπτο. Ο εχθρός αυτός έπαψε να υφίσταται και να θεωρείται τρομοκράτης όταν οι Ισραηλινοί επέστρεψαν τα εδάφη του Σινά που είχαν στην κατοχή τους. Για να πάψουν οι Σύριοι να θεωρούνται τρομοκράτες πρέπει να τους επιστραφούν τα εδάφη τους. Για να πάψουν οι παλαιστίνιοι να επικροτούν την Χεσμπολά πρέπει να τους επιστραφούν τα εδάφη τους. Για τα παιδιά και τους αμάχους μπορεί να μην έχει σημασία ποιος ξεκίνησε, αλλά πάντα θα έχει σημασία ποιος καταπιέζει ποιόν και έτσι θα υπάρχει μίσος και εχθρότητα που θα τρέφεται από βόμβες. Δεν χρειαζόμαστε ούτε αμερικάνους (ή άλλου είδους) σερίφηδες, ούτε δήμιους αμάχων για να διατηρήσουμε την ειρήνη. Αντίθετα αυτοί είναι που δημιουργούν τους τρομοκράτες και υποσκάπτουν την ειρήνη. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι σεβασμός στην ατομικότητα και την προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου. Χρειαζόμαστε δηλαδή αυτό που ακριβώς λείπει από τους αστυνομούντες την οικουμένη. Δεν υπάρχει λόγος να αποδυναμωθεί κανένας. Υπάρχουν χιλιάδες λόγοι όμως για να σεβαστούμε τον κάθε άνθρωπο και τον κάθε λαό.
Δεδομένων των περιστάσεων ούτε οι μεν, ούτε οι δε, δικαιολογούνται. Τους παλαιστίνιους όμως μπορώ να τους κατανοήσω, κάτι που δεν μπορώ να κάνω με τίποτε για την κυνικότητα των ισραηλινών και την κοροϊδία των αμερικάνων.
Λεπτή η γραμμή που χωρίζει την λογική από την παράνοια.
Το πρόβλημα Ντάρθ μου, είναι ότι κάποιοι ξένοι και άσχετοι με τις περιοχές πήραν το χάρτη και χάραξαν σύνορα, σα να έκοβαν κομμάτια μπακλαβά, χωρίς να λαμβάνουν υπόψην πατρίδες, ιστορίες, ανθρώπους. Είναι οι ίδιοι κάποιοι που νωρίτερα διαφέντευαν αυτούς τους τόπους, ξεζουμίζοντας και τα εδάφη και τους ανθρώπους. Είναι οι ίδιοι κάποιοι που σήμερα πουλάνε όπλα σε όλους, και μετά αποφασίζουν αν και πότε θα υπάρξει κατάπαυση του πυρός (όταν καταναλωθούν όλα τα όπλα που πούλησαν;), και με περισσή "γενναιοδωρία" χαρακτηρίζουν τις αντιδράσεις υπερβολικές και ολόκληρους λαούς ως τρομοκράτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήCow-boys που αντιμετωπίζουν τον κόσμο σαν ένα κοπάδι γελάδια ή σαν φυτεία με βαμβάκι... Σερίφηδες που βλέπουν Ντάλτον παντού και τους κυνηγάνε με το λάσο...
Το κρατος του Ισραηλ *δεν* εγινε επειδη "καποιος τραβηξε γραμμες στον χαρτη".
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπαρχουν πολλα στοιχεια (δημοδιευμενα και σε μπλογκς) γυρω απο την ιδρυση αυτου του κρατους.
Η διαμαχη ειναι παλιοτερη απο τις ζωες των περισσοτερων απο μας και εχουν γινει τεραστια λαθη και εγκληματα και απο τις δυο πλευρες. Η πολιτικη "δωσε γη για να εχεις ειρηνη" ηταν η επισημη πολιτικη του Ισραηλ μεχρι πριν λιγο καιρο.
Αυτη η πολιτικη ειναι πολυ καλη και απεδωσε καρπους. Εχει ομως τα ορια της. Ουτε το Ισραηλ μπορει να παραχωρησει ολο του το εδαφος, ουτε οι παλαιστινιοι αρκουνται σε αυτα που παραχωρει το Ισραηλ. Μην ξεχναμε οτι οι 2 πιο δυναμικες παλαιστινιακες ομαδες δεν αναγνωριζουν στο Ισραηλ δικαιωμα υπαρξης. Αρα δεν θα ικανοποιηθουν με μερικα στρεμματα γης. [*]
Σε προσωπικο επιπεδο καταλαβαινω απολυτα οσους πονανε. Αν ο φιλος μου, η γυναικα μου, η αδερφη μου πεθαιναν απο εκρηξη βομβας, θα επαιρνα οτι οπλο εβρισκα μπροστα μου και θα καθαριζα οσο περισσοτερους γινεται απο τους "αλλους". Ο θανατος δεν εχει παραταξη. Ο φονος ειναι παντα αδικος.
Σε γενικο επειπεδο, ετοιμες λυσεις δεν υπαρχουν. Υπαρχουν πολλα συμφεροντα και αδιστακτοι δολοφονοι (λεγε με προεδρο των ΗΠΑ) που τα προωθουν. Υπαρχει μισος γενεων αναμεσα στους ανθρωπους, που δεν ξεπερνιεται ευκολα. Εδω ακομα αλληλομισουνται οικογενειες στην Ελλαδα επειδη στον εμφυλιο ανηκαν σε αντιθετες παραταξεις.
Χωρις να θεωρητικολογουμε πανω σε ατερμονες συζητησεις γυρω απο το "ποιος φταιει", θα προτεινα να αγωνιστουμε για αμεση καταπαυση πυρος και αμεση ανθρωπιστικη βοηθεια για τον Λιβανο.
Ηδη το δευτερο αιτημα μου ειναι πολυ δυσκολο να πραγματοποιηθει. Η ανθρωπιστικη βοηθεια θα μοιραστει στον λαο μεσω της Χεζμπολλαχ και φυσικα κανεις δεν θελει να δωσει λεφτα στους φανατικους.
Παρα τις δυσκολιες, δεν εχω καλυτερη προταση.
[*] Ενα ερωτημα ειναι, γιατι ο λαος ακολουθει τους φανατικους της Χεζμπολλαχ. Θα μπορουσαν οι ισραηλινοι και οι δυτικοι α) να δωσουν γη β) να δωσουν χρηματα για την ανοδο του βιοτικου επιπεδου. Ετσι θα στερουσαν απο τους φανατικους το λαικο ερεισμα.
Στην πραγματικοτητα αυτο γινοταν επι χρονια. 500 εκ. ευρω/χρονο εδινε μονο η ΕΕ στους παλαιστινιους. Συν οσα μαζευαν απο ολους τους αλλους. Αυτα ειναι Πολλα Λεφτα για εναν λαο 10 εκατομμυριων με μεσο εισοδημα 700 ευρω/χρονο. Φαινεται οτι αυτα τα Πολλα Λεφτα δεν εφταναν στον λαο αλλα στους επιτηδειους (λεγε με Αραφατ και η κλικα μου).
Για να μην παρεξηγιόμαστε: "Δώσε γη από αυτή που δεν σου ανήκει ούτως ή άλλως" ήταν η πολιτική, και τα όριά της είναι ακριβώς το σημείο στο οποίο τελειώνει η κατοχή γης που δεν σου ανήκει. Και δεν τα έχουν φτάσει ακόμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ άμεση κατάπαυση του πυρός είναι ένα αίτημα ολονών. Όμως μερικοί προχωρούμε και παρακάτω και ζητούμε να σταματήσουν οι κατοχές και οι αστυνομεύσεις και οι πρακτικές που δημιουργούν τους φανατικούς, ώστε να μην χρειαστεί να ξαναζητήσουμε ποτέ άμεση κατάπαυση του πυρός.
Λύσεις, όχι πασαλείμματα, όχι να την βγάλουμε και σήμερα και να έχουμε "ήσυχη την συνείδησή μας" και αύριο έχει ο θεός/αλλάχ/βούδας
Το πως έγινε το Ισραήλ, το ποιος τραβάει γραμμές στο χάρτη, το ποιος είναι θύμα και ποιος θύτης έχουν σημασία και ... όχι ... Το βασικό είναι αυτό που δεν έθεσε σαν ερώτημα ο Καμηλιέρης ... Επέτρεψέ μου να το παραφράσω: "Υπάρχει πια η λεπτή γραμμή που χωρίζει την λογική από την παράνοια ;;;;;;;;;;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπικροτώ κάθε λέξη του ποστ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛύση; Μια εξωτερική πολιτική με βάση αρχές και όχι συμφέροντα. Πότε έχουν γίνει αυτά; Ποτέ...
γραφεις: "...μερικοί προχωρούμε και παρακάτω και ζητούμε να σταματήσουν οι κατοχές και οι αστυνομεύσεις..."
ΑπάντησηΔιαγραφήεπισης παρακατω: "Λύσεις, όχι πασαλείμματα..."
Ο ορος "κατοχη" οριζεται διαφορετικα απο τις αντιμαχομενες παραταξεις. Οι παλαιστινιοι θεωρουν κατεχομενα ΟΛΑ τα εδαφη του ισραηλινου κρατους. Οι ισραηλινοι εχουν προφανως αντιθετη γνωμη.
Ο ορος "λυση του προβληματος" οριζεται επισης διαφορετικα. Για τους παλαιστινιους "λυση" σημαινει να εξαφανιστει το Ισραηλ απο τον χαρτη. Για τους ισραηλιτες "λυση" σημαινει να εξοντωθουν ολοι οσους το Ισραηλ θεωρει τρομοκρατες.
Ιδιες διαφορες υπαρχουν στον ορισμο της εννοιας "δικαιο", "αμαχος", "τρομοκρατης", "απελευθερωτης", "στρατιωτικη επεμβαση", "ειρηνευτικη δυναμη" κλπ. Γενικα μιλωντας, η καθε παραταξη χρησιμοποιει δικο της λεξικο.
Οι εννοιες "αμεση καταπαυση πυρος", "ανθρωπιστικη βοηθεια, που να μην περναει απο τα χερια της Χεζμπολλαχ" και "ειρηνευτικη δυναμη του ΟΗΕ" ειναι μη αμβισβητησιμες και απο τις 2 παραταξεις. Θα προτεινα να ξεκινησουμε απο αυτες.
Το να ζητας τοσο επιτακτικα "Λύσεις, όχι πασαλείμματα" ειναι τελειως αντιπαραγωγικο. Μην ξεχνας, οτι οι ισραηλινοι αυτο ακριβως κανουν. Η καταστροφη του Λιβανου και η τελειωτικη εξοντωση της Χεζμπολλαχ ειναι γι' αυτους η ultima ratio. Οχι οτι ασπαζομαι την γνωμη τους βεβαια - αλλα το χατηρι σου κανουν. Οτιδηποτε λιγοτερο απο την πληρη εξοντωση της Χεζμπολλαχ ειναι "πασαλειμμα" (κατ' αυτους παντα).
Λύση είναι η άρση των αιτιών καπετάνιο, όχι η επιβολή της ειρήνης με αποδοχή των αιτιών. Λύση είναι η άρση των αιτιών που δημιουργούν αυτά ακριβώς που περιγράφεις, όχι η αποδοχή τους υπό το κράτος των όπλων. Ο φόβος δεν πρέπει να φυλάει τα έρμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή