Οκτώ ώρες μπλαμπλα

Δεν είναι καθόλου λίγες. Και όπως κάθε αρχή, άρχισαν τα τσάγια. Με τα πόδια και το σβέρκο τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Χμφφφφτ να ξεκινάμε και τα μυοχαλαρωτικά μήπως;
Κάθε φορά θυμάμαι την πρόταση των δώδεκα συνεχόμενων ωρών και γελάω. Ορισμένα πράγματα είναι αδύνατα, εκτός και αν δεν σε ενδιαφέρει η ποιότητα πάντα. Άλλωστε η μεγάλη ποσότητα ανέκαθεν υπήρξε εχθρός της ποιότητας. Μακράν καλύτερες οι δύο ημέρες. Σε άλλη περίπτωση η απόδοση θα ήταν μηδενική. Ή, όπως λέει και η «θεία η καλή», καλό είναι να είμαστε άνθρωποι, όχι ρομπότ, ούτε σκλάβοι, χρειαζόμαστε και λίγη ποιότητα. Αυτό μου θυμίζει πως μάλλον πρέπει να αποφύγω ορισμένες εκ των υποχρεώσεων.
Σκέφτηκα πως θα ήταν ταχύτερο και αποτελεσματικότερο, αντί να ρωτήσω τον έλληνα αντιπρόσωπο, να απευθυνθώ στην μητρική εταιρία.
“Dear Sir, I am writing to ask about the type and brand of the GPS receiver integrated in your Diamond Touch HTC product.”
“Dear customer, thank you for your inquiry, there is no need to buy an extra GPS receiver as Diamond Touch HTC product has a built in receiver. You only need to buy a navigation software, like (μπλαμπλαμπλα).”
Η ηλιθιότητα φαίνεται πως αυξάνει εκθετικά γύρω μου και η αλήθεια είναι πως εδώ και καιρό έχω αντιληφθεί πως η ανθρωπότητα τον τελευταίο καιρό αδυνατεί να επικοινωνήσει. Σύνηθες το φαινόμενο να παίρνεις άσχετες απαντήσεις από κάθε τμήμα σέρβις, αλλά περίμενα πως το φαινόμενο περιορίζεται στις εταιρίες λογισμικού και οι τεχνικοί των εταιριών μηχανημάτων θα είχαν ξεφύγει του μικροβίου. Η ασθένεια όμως μάλλον λαμβάνει διαστάσεις επιδημίας, εγώ παραπονιέμαι για τα φυντάνια μου;
Προσωπικά έχω αρχίσει να απολαμβάνω υπερβολικά την «νταρδιριάδα», ποτέ δε θεωρούσα πως θα καταγράψω ένα σενάριο σαν βιβλίο, σενάρια απλά έχω φτιάξει αρκετά αλλά ποτέ σε δεμένο κείμενο. Η αλήθεια είναι πως κάτι που ξεκίνησε «για το χαβαλέ», έχει αρχίσει να μου κινεί το ενδιαφέρον και πλέον θέλω να το ολοκληρώσω, όχι γιατί ξέρω τι θα βγει, αλλά γιατί αναρωτιέμαι κι εγώ να δω τί θα βγει στο τέλος. Σε τελευταία ανάλυση, μπορεί να θεωρώ τον εαυτό μου «αυθεντία» σε συγκεκριμένους τομείς, αλλά αυτός είναι ένας που ποτέ δεν θεώρησα πως έχω κάποια σημαντική ικανότητα – θεωρούσα πως οτιδήποτε κι αν βγει θα είναι κάτω του μετρίου. Αρχίζει λοιπόν να με στενοχωρεί και να με δυσκολεύει το γεγονός της έλλειψης χρόνου.
Σε τελευταία ανάλυση καλύτερα να ασχοληθώ με την «νταρδιριάδα», παρά με τους καραγκιόζηδες της σημερινής πραγματικότητας. Πάντως χαίρομαι αφάνταστα για την ξαφνική αύξηση της κρατικής παρέμβασης (βέβαια στην Ελλάδα η κρατική παρέμβαση συγχέεται με την εξυπηρέτηση συμφερόντων από τους κυβερνώντες...). Εγώ βέβαια θα προτιμούσα την δήμευση (μόνο τέτοια μοίρα αξίζει σε «γκόλντεν μπόις» και τους λοιπούς της συνομοταξίας) μιας και τελικά όσοι έπαιξαν στις πλάτες των άλλων και θα την γλυτώσουν, αλλά και θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν στα πολυτελή τους σαλόνια, αντί να νοιώσουν την πραγματικότητα των υπόλοιπων και την αγωνία που οι ίδιοι εισάγουν στην κοινωνία. Ελπίζω πάντως και ο έλεγχος να αυξηθεί, αλλά και η κρατική παρέμβαση. Η κοινωνία χρειάζεται οργάνωση για να είναι βιώσιμη, όχι αυθαίρετη δραστηριοποίηση και αδυσώπητο ανταγωνισμό.
Ευτυχώς το τσάι βοηθά κατά πολύ το λαιμό. Με το σβέρκο και τα πόδια, ακόμη δεν βρήκα λύση. Αναρωτιέμαι πως θα καταλήξει η αυριανή. Γιατί στο τέλος μου φαίνεται πως εκάστη η μεθαυριανή θα απαιτεί αναρρωτική. Η αλλαγή πάντως του αέρα και η διέλευση στο πλάι της θάλασσας, έστω και λίγο ανταριασμένης, δημιουργεί αίσθημα ευχαρίστησης, έστω και όταν κυριαρχεί αίσθημα κόπωσης.

Κάτι πρέπει να βρω και για σβέρκο και πόδια :(