«Θα αποδοθούν οι ευθύνες, θα τιμωρηθεί παραδειγματικά ο ένοχος». Ε και; Με τον τρόπο αυτό θα γυρίσει ο χρόνος, αίροντας τα κακώς κείμενα, ή θα απαλείφει ο πόνος; Θα ζωντανέψουν οι νεκροί; Θα έρθει η δευτέρα παρουσία;
Χρόνια τώρα, σχεδόν από τότε που θυμάμαι, η ίδια φράση ακούγεται από πολλά χείλη. Τον τελευταίο καιρό δυστυχώς όμως ο ίδιος ο κυβερνήτης της χώρας κρύβεται πίσω από αυτή τη φράση. Λες και η εκ των υστέρων απόδοση ευθυνών διορθώνει τα πράγματα, γυρνάει το χρόνο, επουλώνει πληγές.
Το πρόβλημά μας δεν είναι αν αποδίδονται οι δεν αποδίδονται ευθύνες. Το πρόβλημά μας είναι πως δεν αίρονται οι αιτίες που δημιουργούν τα προβλήματα, τις καταστάσεις, τις δυνάμεις που ωθούν σε δολοφονίες, βανδαλισμούς και συρράξεις. Από μικροκοινωνικό έως και παγκόσμιο επίπεδο. Αιτίες και ευθύνες επί αιτιών κι αιτιατών.
Με απόδοση ευθυνών δεν λύνονται προβλήματα, με παραδειγματικές τιμωρίες δεν σωφρονίζεται η ανθρωπότητα, με φόβο κυβερνούν μόνο οι δικτάτορες.
Και σήμερα η κοινωνία φοβάται για πάρα πολλά πράγματα.
Και όχι μόνο δεν αίρονται οι αιτίες, αλλά συνεχώς δημιουργούνται και περισσότερες έτσι ώστε να δημιουργείται ένα ευρύτερο κλίμα ανασφάλειας και φόβου. Η λέξη πρόληψη λείπει εντελώς από τον σχεδιασμό σχεδόν όλων των πραγμάτων γύρω μας, και το μόνο που μας απασχολεί είναι τι συμβαίνει όταν φτάνουμε στην καταστολή. Το κακό δεν είναι ότι ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, είναι ότι δεν έχουμε μέριμνα για αυτόν που ήδη κυλάει και δεν σκεφτόμαστε αυτόν που έρχεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήοταν ενα γεγονος επαναλαμβανεται παει να ειναι τυχαιο και εδω εχουμε να κανουμε με την βια σε ολες τις τις μορφες
ΑπάντησηΔιαγραφήκριμα για το παιδι
Ότι συμβαίνει στην Ελλάδα, είναι πάντα "...μεμονωμένα γεγονότα". Κρίμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχουν μεμονωμένα γεγονότα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχουν ελαφρυντικά.
Δεν ΘΕΛΟΥΝ να εξαλειφθούν οι αιτίες, Καμηλιέρη μου.
Το πρώτο που βγήκαν και είπαν ήταν: τι δουλειά είχε ο 15χρονος έξω.
Ενώ θα ήταν πιο λογικό να είναι κλειδωμένος Σάββατο βράδυ στο σπίτι του, να αποχαυνώνεται στην τηλεόραση...
Δεν μπορώ ούτε να σκεφτώ πώς θα αντέξει αυτή η μάνα. Δεν θέλω ούτε να φανταστώ ότι στη θέση του Αλέξανδρου θα μπορούσε να είναι ο Άκης, εσύ, εγώ....
Δεν το αντέχω, τώρα.
O Eλληνας είναι θυμωμένος και αγριεμένος εδώ και καιρό και μέσα από τέτοιο αναβρασμό μόνο καλό δεν βγαίνει ...
ΑπάντησηΔιαγραφήp.s δεν μπορώ να νοιώσω τι κατάσταση επικρατεί εκεί στην Ελλάδα από ότι διαβάζω στο Ιντερνετ όταν βρίσκω λίγο καιρό
να παρουμε και εμεις σπαθια και οπλα και οποιον παρει ο χαρος αλλα αυτο δεν θα φερει πισω τον Αλεξη δυστυχως
ΑπάντησηΔιαγραφήισως ομως καταφερουμε να μην στειλουμε κι αλλους εκει...
ΑπάντησηΔιαγραφήμαζι του...
πιο κομμα μπορει να εκφρασει την οδυνη, τα κακως κειμενα? ΚΑΝΕΝΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήσκατα επομενως. να πανε να πνιγουνε τα καθικια. Σημειωτεον οτι ο Κωτσος τρεχει μεταξυ προεδρου της Δημοκρατιας και πολιτικων αρχηγων. Τι νοημα βγαζεις, για πες?
ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ Ντάρθ, ο ελληνικός λαός να αναλάβει ΚΑΜΜΙΑ ευθύνη, ποτέ. Το καταλαβαίνεις αυτό καλέ μου ιδεολόγε ( απο τους τελευταίους που έμεινες); ΠΑΝΤΑ θα επιλέγει συστήματα ωφελισμού, η δολοφονία του Αλέξη (του κάθε Αλέξη) άλλη μία πράξη ωφελισμού ήταν - για να εκπυρσοκροτήσει την εξέγερση, (πράξη που τείνω να πιστεύω ότι έγινε εσκεμμένα και ότι ο δολοφόνος είναι μισθοφόρος), για να φέρει την αλλαγή που θα εξυπηρετεί πάντα κάποιους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήθελα να απαντήσω στο Νατασσάκι, αν μου επιτρέπεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝατάσσα, γράφεις¨"Το πρώτο που βγήκαν και είπαν ήταν: τι δουλειά είχε ο 15χρονος έξω.
Ενώ θα ήταν πιο λογικό να είναι κλειδωμένος Σάββατο βράδυ στο σπίτι του, να αποχαυνώνεται στην τηλεόραση..."
Η μητέρα μου είχε 2 αδελφές, την κα Π που ζεί ακόμη κοντά μας και την Χαρίκλεια που αυτοκτόνησε. Η μικρή της κόρη της, φοιτήτρια επί Χούντας συνελήφθει απο τα ΜΑΤ την εποχή του Γκιζίκη. Ανήγγειλαν στους γονείς της το θάνατό της "απο καρδιακή προσβολή" στα κελιά της αστυνομίας - ο θεός ξέρει απο τι πέθανε και με ποιό τρόπο τη ξεκάνανε.
Επί χρόνια η μάνα μου αναρωτιόταν τι γύρευε κοριτσάκι πράγμα έξω , ένα απολίτικο παιδί που συνεπαρμένο απο τα γεγονότα φώναζε για ελευθερία. Ισως εκείνη και η μάνα της να ζούσαν αν καθόταν στη τηλεόραση και αποχαυνωνόταν, όπως εμείς οι υπόλοιποι.
Ευχαριστώ Νταρθίρ και συγνώμη για την ενόχληση.
Κι'εγώ στο Νατασσάκι ήθελα να απαντήσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε φαντάζεστε πόσο τα'χω πάρει μ'αυτές τις ατάκες.
Αν δεν ήταν όμως αυτά τα παιδιά έξω, τότε που λες Μαρίνα, δεν θα μπορούσες εσύ τώρα να λες ότι θες εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ναι, εγώ προτιμώ το παιδί μου έξω, παρά αποχαυνωμένο στην τηλεόραση. Και έτσι το μεγαλώνω, κι ας τρεμω. Αλλά αυτό ΔΕΝ δίνει το δικαιωμα σε ΚΑΝΕΝΑ ΜΠΑΤΣΟ να σηκώνει το χερι και να το δολοφονεί . ΑΟΠΛΟ. ΕΝΤΕΛΩΣ.
Και όχι, μια ζωή αποχαυνωμένη δεν τη θέλω, ούτε για μένα ούτε για το παιδί μου. Θα ντρεπόμουν να ζω έτσι, αυτό ειναι το μόνο σίγουρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι καλημέρα Καμηλιέρη,
και με συγχωρείς για το θυμό.
Και διαβάζοντας, Μαρίνα, λίγο πιο ψύχραιμα αυτά που έγραψες πριν, και η ίδια θα καταλάβαινες τι λες:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΝ ΘΕΛΕΙ, ο ελληνικός λαός να αναλάβει ΚΑΜΜΙΑ ευθύνη, ποτέ.
Και ποιος είναι ο Ελληνικός Λαός; Εσύ, εγώ, ο απέναντι, πού ζούμε, σε άλλη χώρα;
Αν όλοι ήταν έτσι, ναι -δεν θα άλλαζε τίποτα, ποτέ.
Ευτυχώς δεν είμαστε -μερικούς μας νοιάζει
κι ας μας λες "ιδεολόγους" -μερικοί είμαστε, στην πράξη ξέρεις.
Ευτυχώς.
Ναί Νατάσσα έχουμε την ελευθερία μας εξαίτίας των παιδιών του Πολυτεχνείου τότε, κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Και απέξω ο κάθε γονιός μπορεί να λεει ότι θέλει το παιδί του πραγματικό ιδεολόγο και αγωνιστή (και ας τρέμει - οπως λές) απο το να είναι μονίμως κολλημένο στο playstation. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν πεθαίνει το παιδί. Εκεί οι πεποιθήσεις κάμπτονται. Ο ενήλικας, ο άνθρωπος με συνείδηση αρχίζει και αναρωτιέται ΤΙ ΚΑΝΕΙ και πώς εκλαμβάνονται οι απόψεις του απο τα ακατέργαστα διαμάντια,απο τα παιδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όλα αυτά τα ρεμάλια που μετά το Πολυτεχνείο κορδωνόντουσαν για τη συμβολή τους στον αγώνα, αποχαυνωμένα μας κυβερνούν και εμείς το δεχόμαστε.
Ούτε και εμείς θέλαμε αποχαυνωμένη ζωή.
Νατάσσα κύττα γύρω σου ΤΙ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι ποιός, ΤΙ. Χίλιοι άνθρωποι να πεθάνουν δεν αλλάζει ο Ελληνας τη βολεψούλα. Τη βλέπω κάθε ώρα, κάθε στιγμή εξαιτίας της δουλειά μου.
Αυτή η χώρα έτσι όπως πάει με αυτούς ΠΟΤΕ δεν θα ανακάμψει. Μόνο οι ιδεολόγοι θα μείνουν με τη πίκρα στο στόμα.
Άρα, σύμφωνα με αυτά που λες, να κλειδώνουμε τα παιδιά μας μέσα, να μην τα αφήνουμε να διαβάσουν (μην παρασυρθούν), να τα κυκλοφορούμε με λουράκι -μήπως να τους κάνουμε και λοβοτομή;- για να τα έχουμε ζωντανά δίπλα μας; Για να μην κινδυνεύουν, σε μια κοινωνία από "βολεμένους", που δεν είναι άλλοι από ανθρώπους σαν εσένα κι εμενα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι;
ΟΧΙ.
Εγώ τουλάχιστον, δεν θέλω τέτοια ζωή για το δικό μου παιδί.
και γι΄ αυτούς που μας κυβερνάνε, όπως λες, ΕΜΕΙΣ έχουμε πρώτοι την ευθύνη - όχι μονο με την ψήφο μας, μα και με την αδιαφορία μας.
Και θα σου υπενθυμίσω, Μαρίνα, γιατί μάλλον ακόμα ΔΕΝ το έχεις καταλάβει, τα γεγονότα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παιδί ήταν σε ένα νετ-καφέ, Σάββατο βράδυ 9 η ώρα, στο κέντρο της πρωτεύουσας της χώρας. Και ήταν εκεί στη γιορτή του φίλου του, μαζί με 20-30 άλλα συνομήλικά του παιδιά.
ΔΕΝ ηταν σε πορεία, ΔΕΝ ήταν σε διαδήλωση, ΔΕΝ φορούσε κουκούλα, ΔΕΝ κρατούσε καδρόνια, και σύμφωνα με τους δεκάδες μάρτυρες ΔΕΝ μίλησε καν στο μπάτσο, που έβγαλε με ψυχραιμία το όπλο και (αποδεδειγμένα πια, μετά την ιατροδικαστική ξέταση και τις μαρτυρίες) τον ΠΥΡΟΒΟΛΙΣΕ κατ' ευθείαν.
Σκοποβολή, δλδ, πάνω σε 15χρονα παιδιά.
Αυτά είναι ΓΕΓΟΝΟΤΑ. Και δεν αλλάζουν.
Και όχι, δεν το θεωρώ λογικό να φοβάμαι να κυκλοφορώ στην πόλη μου, μη με πυροβολήσουν μπάτσοι!!!!
Οχι κορίτσι μου, δεν συμφωνώ. Τα νιάτα δεν μαζεύονται, πάντα θα θυσιάζονται χωρίς τυμπανοκρουσίες. Και το κείμενο για τον Αλέξη το έγραψα εν βρασμώ ψυχής εις μνήμην. Εις μνήμην της πίκρας στο στόμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο κείμενο που έγραψα στο μπλόγκ μου, δεν αμφισβητώ ότι σκοτώθηκε/δολοφονήθηκε. Βάσει άρθρου εφημερίδας, φερόταν να είπε το λάθος πράγμα στον λάθος άνθρωπο τη λάθος στιγμή. Οπως και η Ισμήνη παλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά οι μάρτυρες ειπαν ότι δεν ήταν έτσι. Το δέχομαι.
Οπως και να ήταν το αποτέλεσμα σπάει κόκκαλα.
Χααααχαχα, ξεφύγατε…
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Μαρίνα έχει την τάση να προκαλεί το θυμό τις τελευταίες μέρες :p
Χουμ γκουχ. Ας σοβαρευτούμε.
Αυτό είναι το τραγικό Σοφία μου. Τα έκτροπα δυστυχώς θα αυξηθούν και σε ποσότητα και σε ένταση. Γιατί απλά στραγγαλίζουμε αλλά δεν λύνουμε τα προβλήματα. Και ως γνωστών, ο στραγγαλισμός απλά οδηγεί κάποια στιγμή σε ξεσπάσματα.
Η βία είναι διάχυτη στις μέρες μας σκώληξ μου. Γιατί ακόμα και όσοι την θεωρούν τελευταίο καταφύγιο, αρχίζουν να έχουν έλλειψη από άλλα καταφύγια. Λογικό κάποιοι να ξεφύγουν και να χάσουν τον έλεγχο.
Γιώργο, καιρό έχω να σε «ακούσω». Όλα «μεμονωμένα γεγονότα» είναι όταν βλέπουμε εκφάνσεις και δεν ψάχνουμε αιτίες και μηχανισμούς.
Προσωπικά μανούλα θα έλεγα ότι αδιαφορούν και απλά τους βολεύει το ότι αδιαφορούμε και εμείς κοιτώντας την δουλειά μας σε ένα σύστημα κατ’ όνομα δημοκρατικό. Αυτή είναι η μόνη συλλογική ευθύνη που αναγνωρίζω στην κοινωνία, η απώλεια της συλλογικότητας, του ενδιαφέροντος για τον συνάνθρωπο, της ανθρωπιάς. Δεν ασχολούμαστε με τα κοινά, μόνο εργαζόμαστε. Είμαστε οι μοντέρνοι σκλάβοι ενός νέου δήθεν δημοκρατικού συστήματος. Μόνο που το δημοκρατικό σύστημα θέλει δημοκράτες και εμείς δεν είμαστε τέτοιοι γιατί ασχολούμαστε με τον εαυτό μας και όχι με τη δημοκρατία.
Έχεις δίκιο Πηνελόπη μου. Και στα δύο.
Μόνο αν αλλάξει ο κόσμος πανικόβλητή μου. Όταν το συνειδητοποιήσουμε, τότε θα ξεκινήσουμε. Πριν, τίποτε δε θα αλλάξει.
Εδώ και καιρό σεβάσμια σκέφτομαι πως τελικά ο εξοστρακισμός είχε τη χρησιμότητά του στη δημοκρατία. Ίσως όχι όπως τότε και ίσως είναι ουτοπική η εφαρμογή του, αλλά αν παραδεχθούμε πως η δημοκρατία είναι ουτοπία τότε τί; Πάλι θα πρέπει να μιλήσουμε σε, και για, μια νέα βάση.
Αν Μαρίνα μου είμαι ο τελευταίος ιδεολόγος (που δεν το πιστεύω) τότε μπορώ να σου πω πως όλα αυτά τότε είναι αναμενόμενα και φυσιολογικά και κακώς αναρωτιόμαστε γιατί συμβαίνουν και πως λύνονται. Δεν λύνονται και θα διαιωνίζονται και καλά θα κάνετε να το αποδεχθείτε. Εγώ διατηρώ την πολυτέλεια να μη ντο αποδέχομαι ως ιδεολόγος, αλλά οι υπόλοιποι δεν διαθέτουν το δικαίωμα. Και φυσικά η συνομωσιολογία μπορεί να ανδρωθεί τέτοιες ώρες, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν πραγματικές αιτίες πίσω απ’ όλα τα γεγονότα. Ή τις αποδέχεσαι, ή τα αποδέχεσαι.
Διατηρώ το δικαίωμα του συναθροίζομαι σε οποιοδήποτε μέρος της οποιαδήποτε πόλης, με ή χωρίς κουκούλα, μάσκα, περιδέραιο, κάλτσα, παντελόνι κοκ., οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, είμαι δεν είμαι πολιτικοποιημένος και ανεξαρτήτου ηλικίας. Αν δεν το έχω, τότε πρόβλημα έχει η κοινωνία, όχι εγώ, και καλά θα κάνει η κοινωνία να διορθώνει τα προβλήματά της αντί να μου επιβάλλει κάτι.
Ο άνθρωπος που φέρει όπλο (οποιασδήποτε μορφής) έχει ευθύνη και υποχρέωση να γνωρίζει πως το χρησιμοποιεί και πότε μπορεί και πρέπει να το σηκώσει και να το οπλίσει. Σε αντίθετη περίπτωση πρόβλημα έχει η κοινωνία που έφερε στα χέρια αυτού του ανθρώπου αυτό το όπλο και καλά θα κάνει να το διορθώσει.
Στην περίπτωση που δεν υπάρχουν ιδεολόγοι, στους υπόλοιπους προτείνω να συμβιβαστούν με τις συνέπιες που η ιδεολογική τους πενία επιφέρουν και να πάψουν να γκρινιάζουν και για θανάτους μαθητών αλλά και για καμένες περιουσίες.
Σεβάσμια τί καταλαβαίνω από τον Κωστάκη που είχαμε την ατυχία να βρεθεί στο διάβα μας; Ότι ψάχνει να βρει πολιτική συναίνεση για να πάρει μέτρα που αλλιώς θα κοστίσουν μόνο σε αυτόν. Προσπαθεί να τα νομιμοποιήσει μέσα από τη συναίνεση. Το πρόβλημα είναι ότι ανεξαρτήτως της πηγής και της συνενοχής των κομμάτων σε όσα συμβαίνουν σήμερα, αυτός είναι ο απόλυτος διαχειριστής της εξουσίας, γι’ αυτό άλλωστε δεν ζήτησε αυτοδυναμία πέρση και του την έδωσαν; Ας λουστεί μόνος του τις συνέπιες. Ήμουν πάντα αντίθετος σε συναίνεση με άτομα που εκβιάζουν για απόλυτη αυτοδυναμία.
....
ΑπάντησηΔιαγραφή(εσένα, παλιο-Καμηλιέρη, σου χρωστάω -μαζί με τα γλυκά στου Χατζή- κι ένα μεγάλο φιλί)
(να το ξέρεις)
:)
Όχι μόνο στραγγαλίζουμε και δεν λύνουμε τα προβλήματα, αλλά αντίθετα, δημιουργούμε και άλλα ακόμα χειρότερα. Οι περισσότεροι γονείς που βλέπουν ειδήσεις στα ΜΜΕ, αντί να εξοργιστούνε και να κοιτάξουν να ευαισθητοποιηθούν αυτοί και κυρίως να ευαισθητοποιήσουν τα παιδιά τους, απλά τα κλείνουνε μέσα για να μην γίνουνε κι αυτοί αλήτες σαν αυτούς που σπάνε βιτρίνες.. το άκουσα σήμερα,σε μια πόλη χωρίς έκτροπα, χωρίς απειλές, χωρίς κινδύνους... Όπου καλλιεργείται το αίσθημα του φόβου, της φοβίας και τελικά, της υποταγής, άνευ λόγου. Φαντάσου λοιπόν, εκεί που πραγματικά οι δρόμοι έχουν γίνει πεδία μάχης. Και μάλιστα, από όλους αυτούς που καταδικάζουν τα έκτροπα, οι περισσότεροι είναι φορείς βίας της μιας ή της άλλης μορφής. Ο γονιός που χτυπάει το παιδί του, και ποτέ δεν τιμωρείται, απορεί πως αυτό μετά παίρνει ένα λοστό και σπάει βιτρίνες. Αυτός που κυκλοφορεί μεθυσμένος με το αμάξι του με φουλ γκάζια, απορεί με τι θράσος σπάνε οι άλλοι βιτρίνες. Αυτός που πουλάει τσαμπουκά στα καφενεία και δεν πληρώνει τους εργάτες του, διαμαρτύρεται γιατί οι άλλοι κλέβουν. Και τελικά, αυτός, ο διπλανός μας άνθρωπος, που ποτέ δεν δέχεται ότι έχει ευθύνη των πράξεών του, ο βολεψάκιας και ο λαμόγιος, ζητάει ευθύνες από τους άλλους. Χωρίς να καταλαβαίνει στην απλή του καθημερινότητα, πως την ζωή, την δική του και των άλλων, έχει χρέος να την προστατεύει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ να δεχτώ, ούτε τα επεισόδια που γίνονται, φυσικά, αλλά ακόμα περισσότερο, δεν μπορώ να δεχτώ τις φοβίες και το αίσθημα της στρουθοκαμήλου που σκοπεύουν να μας δημιουργήσουν.
η βια μας εχει κανει και θυτες και θυματα
ΑπάντησηΔιαγραφήεχει χαθει το μετρο
μια ψυχη εφυγε
χιλιαδες αλλες πονανε
και καποιοι μαλακες μιλανε για στατιστικα νουμερα
γκρρρρ
ο καθε Κωστακης μπορει να θελει να κανει οτι του καπνισει. Σωστα λες και ουρλιαζεις οτι ειναι δική ΜΑΣ δουλεια να τον ελεγχουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήMα δεν ειναι φρικτο το συναισθημα να ανακαλυπτεις οτι ζεις σε μια ανοχυρωτη χωρα?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ρωτησε κανεις αν θελω να ζω σ αυτη τη χωρα?? Στα χαλια που ειναι???
Θυμος
Οργη
Φοβος
Δακρυα
Πικρα
και αλλα συναφη συναισθηματα.
ξαφνικα ενιωσα μοναξια...
ΑπάντησηΔιαγραφήεμενα ολες αυτες οι εννοιες, οι τοσο σοβαρες και βαρυγδουπες λεξεις τις ελληνικης γλωσσας, αυτες οι φρασεις και προτασεις που θα επρεπε να βγαινουν εκ βαθεων ...πλεον με αφηνουν ασυγκινητη.Πλεον δεν με αγγιζουν....
ΑπάντησηΔιαγραφήπροληψη,μεμονωμενα γεγονοτα, αναληψη ευθυνων,βανδαλισμοι, παραιτησεις που δεν γινονται δεκτες (να γελασω τωρα με το τελευταιο ή αργοτερα ?)....ολα αυτα τα ακουω με απαθεια αλλα και με μια δοση ηττοπαθειας....τιποτα δεν αλλαζει και ολα θα χειροτερεψουν....
λυπαμαι αυτην την οικογενεια για το χαμο της, τρεμω οτι αυριο -μεθαυριο θα ειναι τα δικα μου παιδια εφηβοι..και δεν ντρεπομαι να πω οτι ειλικρινα δεν γνωριζω τον τροπο που πρεπει να αντιδρασω και ας λενε καποιοι οτι αυτο ονομαζεται ''βολεμα''
επιτρεψτε μου να διαφωνησω!
Πολύ ενδιαφέρον
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοφάκι μου αυτό ακριβώς είναι η λειτουργία του στραγγαλισμού. Εντείνει τις δυνάμεις που ασκούνται στο σημείο στραγγαλισμού.
Μα σκώληξ μου οι μαλάκες αυτοί κοιτούν τι θα κάνουν αύριο, νομίζεις ότι νοιάζονται για τον οποιονδήποτε; Η κινούσα δύναμη γι’ αυτούς δεν είναι το νοιάξιμο αλλά το συμφέρον.
(Για τον ίδιο λόγο φυσικά, κάθε δραστηριοποίηση τα οποιουδήποτε για το συμφέρον του, είναι προβληματική για το κοινωνικό σύνολο.)
Ναι σεβάσμια. Είναι.
Μαρίνα μου, αυτό το σχόλιο δεν πρόφτασε καν να γίνει από τον κάτοχο αυτού του τόπου…
Ζεις, άρα τα ζύγια που έκανες σου δείχνουν αυτή τη χώρα Αλίκη. Για να αλλάξεις αυτά που δε σου αρέσουν πρέπει απλά να βρεις έναν τρόπο να δώσεις τη διαχείριση σε ανθρώπους που σκέφτονται όπως σου αρέσει. Πριν απλά αποδέχεσαι τις επιλογές σου και θυμώνεις, φοβάσαι, οργίζεσαι, δακρύζεις, πικραίνεσαι, αλλά ζεις. Γιατί αν δεν ζεις, δεν μπορείς να αισθάνεσαι αλλά ούτε και να ελπίζεις πως τελικά θα εισακουστείς.
Θες παρέα σκουληκάκι;
Δεν μπορείς να αντιδράσεις Αύρα μου, γι’ αυτό δεν ξέρεις πως. Γιατί στην πράξη, λόγω της αλληλένδετης κίνησης των πάντων στην κοινωνία μας, οι μεμονωμένες μονάδες δεν μπορούν να αντιδράσουν παρά μόνο με σπάσιμο της αλυσίδας και χάος. Άλλωστε η δράση φέρνει αντίδραση και η αντίδραση φέρνει αντίδραση, αντίδραση, αντίδραση --> oo
θελω να με αφησουν να μπορω να χαμογελαω χωρις να ντρεπομαι ..
ΑπάντησηΔιαγραφήνα νιωθω ελευθερη να ειμαι ελευθερη χωρις σιδερενια δημοκρατια
Όχι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ελευθερία δεν στην χαρίζουν. Την κερδίζεις με την στάση σου.
Και το χαμόγελο και την περιφάνεια.
Αυτό είναι το σφάλμα της κοινωνίας μας. Τα θεωρεί apriori κεκτημένα με αποτέλεσμα να μην τα έχει...
Ελεύθερο πραγματικά, δεν μπορεί να σε κάνει να νιώσεις κανείς άλλος, παρά μόνο ο ίδιος σου ο εαυτός.
ΑπάντησηΔιαγραφήτάμαθες τα νέα ;
ΑπάντησηΔιαγραφήη ζαρντινιέρα τελικά ήταν αθώα.
Και ο μπάτσος σκότωσε έναν "αληταρά"και αφέθηκε ελεύθερος.
Γιά κάνε μερικές υποθέσεις;τι λές να περιμένουν τα καραμανλάκια να γίνει;
δ
Τί θα γίνει ρε δημητρούλα μ’;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι πάντα. Ο καθένας θα προσπαθήσει να προστατευτεί όσο περισσότερο γίνεται, όσο περισσότερα μέσα έχει, τόσο καλύτερη προσπάθεια θα κάνει και ο κόσμος θα κοιτάξει πώς να την βγάλει και αύριο. Ήδη δρομολογείται η αθώωσή του. Άλλωστε, μην κοροϊδευόμαστε, είναι πάρα πολύ εύκολο να χάσεις τα πάντα, ακόμα και την ζωή σου αν τα βάλεις με την αστυνομία.
Σιγά τώρα, τα καραμανλάκια και όλοι γενικότερα περιμένουν να ξεθυμάνει και να επιστρέψουμε στην καθημερινότητά μας. Δηλαδή τι ακριβώς γίνεται συνεχώς και σε καθημερινή βάση; Μάρκετινγκ κάνουν οι άνθρωποι, επαγγελματίες είναι και πίστεψέ με, αρχίζω πλέον να χάνω κάθε εκτίμηση στην έννοια επαγγελματίας γιατί νόμιζα πως αναφέρεται σε ανθρώπους που κάνουν σωστά τη δουλειά τους αλλά φαίνεται ότι αναφέρεται σε ανθρώπους που μεγιστοποιούν τα κέρδη τους. Και αυτό συνεπώς τους κατατάσσει στην «κακή συνομοταξία».