Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

Βαθιές ανάσες

Καιρός νεφελώδης. Βροχή, υγρασία, μερικά βαριά συννεφάκια και μια αίσθηση πλήρους διάλυσης να συνοδεύει το κλασικό βασανιστήριο.
Λες και δεν είναι δεδομένα με μαθηματική ακρίβεια τα βήματα…
Σαν ένα άσχημο σίκουελ με τον ίδιο πρωταγωνιστή και διαφορετικούς συμπρωταγωνιστές, το ίδιο ακριβώς σενάριο δοσμένο σε διάφορες παραλλαγές.
Καταντά βαρετό αλλά για κάποιο λόγο ο σκηνοθέτης επιμένει πως η επιτυχία της νέας έκδοσης θα είναι καλύτερη από των προηγούμενων και έτσι το έργο βγαίνει ξανά και ξανά στους κινηματογράφους.
Σύντομα σε μια αίθουσα κοντά σας.
Θ’ απολαύσετε γι’ ακόμα μια φορά την ίδια πνευματική, συναισθηματική και ψυχική ακολουθία που δημιουργεί το χιλιοπαιγμένο σενάριο. Περιμένοντας εναγωνίως ένα διαφορετικό τέλος. Κάτι που να δικαιώνει τη μανία του σκηνοθέτη να επαναλαμβάνει την ίδια ιδέα, σε μια απέλπιδα προσπάθεια επιτυχίας.
Εις μάτην ίσως. Τελικά καταντά βαρετό και κουραστικό. Μόνο που ο σκηνοθέτης επιμένει…
Βαθιές ανάσες μπας και φύγει η δυσφορία της βαριάς ατμόσφαιρας.

Ένας βοριάς θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά…

9 σχόλια:

  1. Χοχοχοχοχο, η μέρα της μαρμότας (θα έλεγα η ζωή, αλλά ΔΕΝ το λέω..). Λοιπόν, στο είπαμε? Άλλαξε το σενάριο.
    ;-Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο βοριάς που τ'αρνάκια παγώνει... ποιανού ήταν το ποίημα; Του Ζαλοκώστα; Δεν θυμάμαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σου στέλνω το τηλέφωνο του σκηνοθέτη να συνεννοηθείς πάραυτα Σοφάκι…

    Ναι ξηροκαρπήτα μου, Ζαλοκώστας. Χμμμ θα μπορούσες να το δεις αλληγορικά…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Να ήταν τουλάχιστον καλό το σενάριο ... φρούδες ελπίδες (ενίοτε και φλούδες,μπανανοφλούδες)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Βοριάς; Μπάαα, δε νομίζω Καμηλιέρη....
    Ενας Κατρίν και βάλε, καλύτερα...
    Μήπως και...
    (Λέμε, τώρα...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλώς ή κακώς, με την ελπίδα ζούμε όμως Χάπι μου, χωρίς αυτή υπάρχει παραίτηση.

    Βρε και κατρίν άμαν είναι βιολιστή μου, εμένα δε με πειράζει…
    Αρκεί να φυσήξει ρε γμτ… μπας και…

    :’(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ωραία η πύλη της φωτογραφίας σου..ευελπιστείς άραγε σαν άλλος πιστολέρο (Μαύρος Πύργος)να δείς τα φυντάνια να αλλάζουν ακόμη και την απόχρωση των ματιών τους πρίν διαβούν τη πύλη της γνώσης;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η απόχρωση των ματιών τους αλλάζει πολύ εύκολα, την πύλη δεν νομίζω όμως πως θέλουν να τη διαβούν…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κακό αυτό! Δεν θα πάνε μπροστά χωρίς τη τόλμη που σου προσφέρει η γνώση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για πες...