Πάει κι αυτή…

Η εκλογική αναμέτρηση. Πέρασε, και δεν έφερε νέο εκλογικό πυρετό στη χώρα. Να ησυχάσουν και οι αγορές γιατί μια μικρή βαρυστομαχιά την είχαν τούτες τις μέρες: Θα κάνουν οι αχώνευτοι εκλογές; Να τους ανεβάσουμε κι άλλο τα σπρεντςςςς;

Θετικό: Τουλάχιστον ένας εκ των υπευθύνων για τα «πάρτι» εκατομμυρίων πήγε σπίτι του. Οριστικά ίσως;
Αρνητικό: Όλο το πολιτικό σκηνικό πανηγυρίζει. Όχι ότι είναι αρνητικοί από μόνοι τους οι πανηγυρισμοί και τα χαμόγελα, αλλά όταν οι κάτοικοι της χώρας σφίγγουν τα δόντια τους, αγγίζει ολίγο από ύβρη ο πανηγυρισμός των πολιτικών. Ο όρος «πολίτες», αν και ήρθε πρώτος στο μυαλό, δεν χρησιμοποιήθηκε. Eσκεμμένα. Πολύ λίγοι από τους κατοίκους αυτής της χώρας είναι πολίτες, οι υπόλοιποι ιδιωτεύουν. Μάλιστα, ιδιωτεύουν πολλοί περισσότεροι απ’ όσοι απείχαν, αλλά οι πολιτικοί τους διαχειρίζονται όλους.
Πανηγυρίζει λοιπόν ο πολιτικός κόσμος για τα «μηνύματα της κάλπης», δηλαδή για την προσπάθεια μέσω δημοσκοπήσεων και αναλύσεων να «ερμηνευτεί η λαϊκή βούληση». Αλήθεια, αν όντως ήθελαν να ερμηνεύσουν τη λαϊκή βούληση γιατί δεν κάνουν δημοψηφίσματα; Όχι ότι και αυτά δεν θα τύγχαναν ερμηνειών και παρερμηνειών, αυτά άλλωστε είναι που έχουν ως προαπαιτούμενο την ύπαρξη πολιτών και όχι ιδιωτών, αλλά τουλάχιστον θα παρείχαν πιο εμπεριστατωμένες ερμηνείες. Και παρερμηνείες. Αν και θα ελλόχευαν και τον κίνδυνο να υποδηλώσουν κάθετη αντίθεση με την ακολουθούμενη πολιτική, τέτοια που να μην χωράει παρερμηνείες.
Ενώ τώρα υπάρχουν ασφαλείς τρόποι να αναλυθεί ο κώνωπας και ν’ αποκτήσει προβοσκίδα. Μεγάλο ποσοστό των κατοίκων λοιπόν θεωρεί πως η κυβέρνηση «νομιμοποιείται να λάβει νέα μέτρα». Ενδιαφέρουσα διατύπωση, ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως η νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση έχει ως αντικείμενο να λαμβάνει μέτρα και να διαχειρίζεται το κράτος. Για όλη την τετραετία. Το αποτέλεσμα της κάλπης αυτής δεν έχει καμία σχέση με την κυβέρνηση. Άλλο αν θα το σκεφτόταν και δεύτερη φορά πριν τα λάβει, μιας και ως γνωστόν, όσο οι βουλευτές δρουν σαν πειθήνια όργανα, η κυβέρνηση έχει το μαχαίρι και το καρπούζι και σφάζει όπου και όσο θέλει, και άλλο αν «νομιμοποιείται». Η νόμιμη κυβέρνηση δεν χρειάζεται νομιμοποίηση. Και το πανηγύρι στο χώρο της παραφιλολογίας της (παρ)ερμηνείας της ψήφου και της αποχής συνεχίζεται ακάθεκτο.
Το ίδιο και τα μέτρα της τρόικας και των εταίρων. Ο παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος κρατεί καλά και καταστρέφει ανθρώπους, οικογένειες, κοινωνίες ολόκληρες. Στο όνομα του «φιλελευθερισμού» και του καπιταλισμού. Αλλά αλήθεια, διαχρονικά, στο όνομα της ελευθερίας δεν έγιναν και τα περισσότερα εγκλήματα;
Τί κι αν οι μπότες των ισχυρών πατούν λαιμούς και στύβουν ανθρώπους, τί κι αν η παγκόσμια παραγωγή υπερκαλύπτει τις ανάγκες του συνόλου της ανθρωπότητας; Πιστοί στο ισχύον χρηματοπιστωτικό σύστημα, στο ισχύον καπιταλιστικό διαχειριστικό σύστημα και στην «ελευθερία της αγοράς» οι πολιτικοί διαπράττουν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας προς ίδιον όφελος. Των ιδίων και των ημετέρων δηλαδή. Και με τους κατοίκους να ιδιωτεύουν και να «διαμαρτύρονται» από τον καναπέ, όπως προστάζει ο σύγχρονος «πολιτικός πολιτισμός», ποιός ο λόγος να μην χαμογελούν και να μην πανηγυρίζουν οι πολιτικοί, την ώρα που κατεργάζονται, υπογράφουν και εξασφαλίζουν ένα δυστυχέστερο μέλλον για τους κατοίκους του τόπου και του πλανήτη ολόκληρου.