Ήρθε να αντικαταστήσει το ψωμί, παιδεία, ελευθερία. Κάποτε τραγουδούσαν πως για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή, αλλά σήμερα εφευρέθηκε το ρητό: Το χρήμα κάνει τον κόσμο να γυρνάει. Μόνο που στην πρώτη περίπτωση, με δουλειά παραγόταν τα προς το ζην, ενώ σήμερα, παρότι η παραγωγή και τα μέσα αρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες του συνόλου της ανθρωπότητας, το χρήμα εξασφαλίζει πως μόνο ένα μικρό μέρος της θα καλύπτει τις ανάγκες του, ενώ το υπόλοιπο απλά θα αγωνίζεται, ή θα πεθαίνει. Απλά και ανθρώπινα.
Όλες οι μεγάλες ιδέες της ιστορίας αντικαταστάθηκαν από το κέρδος και αυτό είναι που φιγουράρει πια πρώτο στις απαιτήσεις όλων. Και η ανθρωπότητα, επίπεδη αξιών, ψάχνει την κινούσα δύναμη που θα κυλήσει τα αγαθά να τα διανείμει στο σύνολό της. Ποιός ν’ ασχοληθεί πια με την παιδεία και την ελευθερία; Με στόχο το χρήμα αδιαφορεί και καταπνίγει την πρώτη και για το χρήμα απαρνείται τη δεύτερη.
Σήμερα, ημέρα τιμής προς όσους έχασαν τη ζωή τους για αυτές τις ιδέες, κανένας δεν ασχολήθηκε με την ελευθερία και την παιδεία. Πρωταγωνιστικό ρόλο και πάλι έπαιξαν το χρήμα, τα σπρεντς, τα δάνεια και λίγη από τη δόξα έκλεψε η απήχηση των ελληνικών πανεπιστημίων στην αγορά εργασίας. Παιδεία και ελευθερία πουθενά.
Και όλα αυτά σε μια Ευρώπη που ξεκίνησε την πορεία της με σημαία της τον άνθρωπο για να καταλήξει να γίνει η αριθμολάγνα πόρνη του διεθνούς τραπεζικού συστήματος. Η ήπειρος των καριεριστών που δεν διαθέτουν χρόνο για τα κοινά, που επαφίενται σε διαχειριστές για να κυβερνηθούν, που έχασαν την ιδιότητα του πολίτη· η ήπειρος που γέννησε την πολιτική και την κατάντησε υποδεέστερη της κερδοφορίας. Η ήπειρος που γέννησε τη δημοκρατία και την εκφύλισε σε εκλεκτορική μοναρχία, η ήπειρος που ανέδειξε την εκκλησία του δήμου για να ανάγει την καριέρα ως αυτοσκοπό του ανθρώπου και να ακολουθήσει, απεμπολώντας κάθε πολιτική, το ανταγωνιστικό παιγνίδι, στραγγίζοντας τους κατοίκους της από χρόνο και πολιτική ταυτότητα και εκμηδενίζοντας την συμμετοχή τους στα κοινά. Η ήπειρος στην οποία ο άνθρωπος γεννήθηκε ως ον πολιτικό και κατέληξε να γίνει τυχοδιώκτης χρυσοθήρας.
Για ποιά κοινωνία μιλάμε και για ποιά ιδανικά; Για ποιό πολυτεχνείο και για ποιά επανάσταση; Πόσα ευρώ θέλεις για να επαναστατήσεις;
οσο ο καιρος περναει δεν υπαρχουν ιδανικα διοτι αυτα δεν θα σε ταισουν αν πεινασεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλως η κακως τα παντα εχουν παρανομαστη το χρημα
η καριερα , η αγαπη , η οικογενεια , οι φιλοι ολα εχουν στα κριτηρια τους και την λεξη χρημα ..
τα ποσοστα αλλαζουν αναλογα τους χαρακτηρες
ναι υπαρχουν και ανθρωποι που δεν δινουν καμια σημασια στα λεφτα αλλα μαλλον θα χρειαστει μεγενθυτικος φακος για να τους βρεις
Αυτή ακριβώς είναι η σημερινή κατάντια. Ο άνθρωπος νομίζει πως το χρήμα είναι που θα τον ταΐσει, ενώ στην πράξη το φαγητό τον ταΐζει. Αλλά το φαγητό σήμερα υπάρχει άφθονο, ενώ το χρήμα, από ανταλλακτικό μέσο, έχει μετατραπεί σε τροχοπέδη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρίμα, κρίμα, κρίμα... και ακόμα πιο κρίμα, που ο περισσότερος κόσμος δεν βλέπει τις αντιφάσεις ανάμεσα στα λόγια και τα έργα... (Μόλις διάβασα την ομιλία της δικιάς μας, να την χαιρόμαστε, και όσο βλέπω αυτά που λέει πόσο αντιφάσκουν με τα έργα και τις ημέρες της εκπαίδευσης -παρατηρείς, δεν λέω παιδείας...- δεν ξέρω αν πρέπει να βάλω τα γέλια ή τα κλάματα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα πάντως μια εμετική διάθεση με πιάνει με το σήμερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ δικιά μας είναι ο τελευταίος κρίκος μιας αλυσίδας που έκανε τον άνθρωπο να σκέπτεται μονοδιάστατα.
Παγκόσμιο ύμνο τελικά κατάφεραν να γράψουν οι ABBA!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ούτε καν στη μαμά τους δεν το είπαν!
ΑπάντησηΔιαγραφή