Η χρονιά αναμενόταν εξ αρχής «θερμή», αλλά έκλεψαν το εναρκτήριο λάκτισμα άλλες ευρωπαϊκές χώρες, στις οποίες οι φοιτητές ξεσηκώθηκαν πολύ πριν τα φυντάνια για τις περικοπές και την εμπορευματοποίησης της παιδείας.
Τα φυντάνια όμως ακολούθησαν. Με στόχο να καθαριστούν οι αίθουσες η σημερινή κατάληψη. Όχι για να γίνει η δουλειά δηλαδή, αλλά για να πιεστούν οι υπεύθυνοι. Και με στόχο να αντληθούν τα κονδύλια για πληρωμές ανθρώπων οι οποίοι προσπαθούν, αλλά η πολιτεία αναβάλει τις υποχρεώσεις της στις καλένδες. Πάλι τα φυντάνια χαμένα είναι, αλλά τα αιτήματά τους είναι σοβαρά και σίγουρα μη κομματικά, αν και πολιτικά.
Αλήθεια φέρουν κι αυτά την ευθύνη, καφέ, τσιγάρο και φαΐ μέσα στις αίθουσες προφανώς και υποδηλώνει ένα είδος ασέβειας προς το χώρο και για όσα αυτός προορίζεται. Πώς να μην γεμίσει το καλάθι, να μην ξεχειλίσει, και να μην μετατραπεί το μισό δάπεδο σε σκουπιδότοπο; Όμως φταίει πρώτα η πολιτεία, δεν διαθέτει κονδύλια για καθαρισμό, καθαρίστριες δεν υπάρχουν, γιατί αν υπήρχαν θα «μεταλλασσόταν» γρήγορα σε διοικητικό προσωπικό, άσε που θα κόστιζαν παραπάνω από μια σύμβαση με ιδιωτική επιχείρηση. Όμως ακόμα και αυτή λειψή μέσα στην οικονομική κρίση. Φτάνουν δε φτάνουν τα χρήματα για τις εργατοώρες που χρειάζονται οι διάδρομοι. Οι υπεύθυνοι της εταιρίας φροντίζουν ώστε να υπάρχει «προϊσταμένη» που δεν επιτρέπει την είσοδο των καθαριστριών στις αίθουσες. Ακόμα και αν κάποιες φιλοτιμούνται και δεν θέλουν να βλέπουν τα φυντάνια μέσα στη βρώμα.
Κι αυτά πάλι, όταν η πολιτεία τους φέρεται σαν να είναι γουρούνια, γιατί να περιμένει κανείς να φερθούν καλύτερα; Γιατί να σεβαστούν το χώρο; Γιατί να μην φερθούν κι αυτά ως «γουρούνια»; Αυτήν την παιδεία άλλωστε διδάσκονται. Επαγγελματική κατάρτιση, στεγνά και παρωπιδικά, κι από παιδεία… Ας όψονται η Αννούλα κι ο Γιαννάκης που ασελγούν στο ψυχοραγόν κουφάρι της παιδείας…
Περικοπές, άκριτες περικοπές στο δημόσιο, χωρίς κανείς να αντιλαμβάνεται σε τί οδηγεί η συνεχής προσπάθεια συμπίεσης του κόστους. Κι όσο και αν προσπαθεί κάποιος να κρατήσει σε υποφερτά επίπεδα ένα γραφείο και ένα εργαστήριο, πώς μπορεί, όταν οι χώροι δέχονται καθημερινά την επίσκεψη μερικών δεκάδων;
Αλλά γιατί να αναζητηθεί η παιδεία στα είκοσι; Γιατί να μην αναζητηθεί νωρίτερα; Στα οκτώ ας πούμε που ο μικρός Στεφανάκος είπε στη μαμά του ότι αγαπάει τα χρήματα πιο πολύ από τους γονείς του; Μιας και με αυτά μπορεί να αγοράσει παιγνίδια από τα τζάμπο; Να παιδεία! Να πως ξεκινάει η θεσμοθέτηση αξιών!
Πόσο άσχημο ακούστηκε στ’ αυτιά των παρευρισκομένων, πόσο αληθινό όμως, όλοι σήμερα πατούν επί πτωμάτων γι’ αυτά, παντού διδάσκεται κατανάλωση και διαφημίζονται εταιρίες, και τα μπραντ νέιμς έχουν σκεπάσει και αποκρύψει κάθε τι το ανθρώπινο, το φυσικό, η ανθρωπότητα ζει στον ξέφρενο, εικονικό κόσμο του χρήματος και της κατανάλωσης.
Αυτή είναι η παιδεία της σημερινής κοινωνίας που ζει μέσα σε απαστράπτοντα εμπορικά κέντρα, γεμάτα με πολύχρωμα στολίδια και ποικιλία από μάρκες και προϊόντα, δαπανώντας όσο το δυνατό λιγότερες ώρες σε βρώμικα και άχρωμα σχολεία και πανεπιστήμια, τα οποία προσφέρουν απλές, στερεότυπες «οδηγίες χρήσεως» για μελλοντικές επαγγελματικές θέσεις, στοχεύοντας απλά σε μια καλή οικονομική αποκατάσταση, ώστε να μην χρειαστεί να ελαττωθούν οι ώρες που δαπανώνται στα αστραφτερά mall και στα «διασκεδαστήρια».
Α, κι εμείς, δεν έχουμε παράπονο, σήμερα πήγαμε στο σχολείο για να δούμε τις τουαλέτες σπασμένες, με κάτι κοτρώνες που τις πετάξανε από το παράθυρο... όσο για τα σκουπίδια,η default συμπεριφορά είναι να τα πετάνε κάτω γιατί "αφού θα καθαρίσει η καθαρίστρια" και άντε εσύ να τους μάθεις βασικούς τρόπους συμπεριφοράς, από το μηδέν σχεδόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σημερινή κοινωνία, έχει ελάχιστη έως καθόλου παιδεία, και το χειρότερο είναι, ότι τα μικρά παιδιά σήμερα, α-διαπαιδαγωγούνται από τους συνομηλίκους μας... Είναι απλά, θλιβερό. Γιατί αυτοί που είναι διαφορετικοί, είναι λίγοι. Πολύ λίγοι. Και συνήθως, αλλού.
Δε θα μπορούσαν να λειτουργήσουν σαν ακτιβιστές και να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, αντί να κάνουν κατάληψη και να μετατρέψουν σε χειρότερο σκουπιδότοπο τη σχολή τους; Αν ενδιαφερόντουσαν για την μόρφωσή τους και αν είχαν πάρει και τις απαραίτητες αρχές από τα σπίτια τους (όχι όμως από γονείς που πετούν σκουπίδια από το αυτοκίνητο όταν οδηγούν ή το ίδιο και όταν περπατούν, που βγάζουν τα σκουπίδια τους και τα αφήνουν στο δρόμο δίπλα σε ξεχειλισμένους κάδους όταν υπάρχει έκκλιση να μην τα κατεβάζουν λόγω απεργίας και πολλές άλλες γουρουνιές), λοιπόν, αν υπήρχαν αυτές οι προϋποθέσεις θα μπορούσαν να καθαρίσουν όλοι μαζί οι φοιτητές τον χώρο και στην συνέχεια να τον προστατεύουν. Και όποιον βλέπουν να τον λερώνει, να τον τιμωρούν με ό,τι τρόπο θα αποφάσιζαν όλοι μαζί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν το κράτος δεν κάνει αυτά που πρέπει στο σπίτι μας, στη δουλειά μας, στη γειτονιά μας, στο δρόμο μας, στο πανεπιστήμιό μας, στο πάρκο μας, γιατί να μην αναλάβουμε εμείς δράση, όλοι μαζί οι ενδιαφερόμενοι;
Απαιτώντας ταυτόχρονα από το κράτος τα δικαιώματά μας, αλλά με τρόπο θετικό, που να μην στρέφεται τελικά και πάλι εναντίον μας.
Ε ναι βρε Σοφάκι, αφού πληρώνουμε καθαρίστριες να εξασφαλίσουμε πως θα έχουν και δουλειά, ξέρουν τι κάνουν τα παιδιά, μην της έρθει της Αννούλας και τις απολύσει τις καημένες για να ελαττώσει τους κηφήνες στο δημόσιο τομέα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίτα να δεις ξηροκαρπήτα μου, το θέμα κατ’ αρχάς είναι τι παιδεία δίδεται σε αυτά τα παιδιά, όταν λοιπόν ακριβώς οι γονείς τους αρχικά τα καλομαθαίνουν αλλά εν συνεχεία φέρονται ως γουρούνια, η κοινωνία τους φέρεται ως γουρούνια (γιατί θέλουμε να λέμε «το κράτος», η κοινωνία είναι το κράτος, γιατί σήμερα άραγε αναφέρουμε «το κράτος» σαν κάτι απρόσωπο;), γουρούνια θα γίνουν.
Κατά τα άλλα, καλός εν μέρει ο ακτιβισμός, αποτελεί μια μορφή επανάστασης, αλλά ακριβώς αυτό: είναι μια μορφή επανάστασης. Η κοινωνία διαθέτει οργανωτική δομή, και τη διαθέτει για συγκεκριμένους λόγους, όταν εμείς την ακυρώνουμε, στη συνέχεια αυτή καθίσταται μη-αναγκαία. Κι έτσι και το χάος επικρατεί αλλά και δεν γίνεται πλέον η οργανωμένη κίνηση και ανάπτυξη της κοινωνίας. Για σκέψου λίγο καλύτερα τα φυντάνια σε ρόλο καθαρίστριας και φύλακα; Πότε θα διαβάσουν; (Φιλοσοφικό το ερώτημα…)
Το να παίρνεις την κατάσταση συνεχώς στα χέρια σου και όχι να απαιτείς την ορθή λειτουργία δεν είναι τίποτε άλλο από κατάλυση της κοινωνικής δομής και ιδεολογία άκρατου «φιλελευθερισμού», μιας και η οργάνωση πρέπει να έρχεται μέσα από δημοκρατικούς κανόνες, ενώ «η κατάσταση των χεριών του καθενός» δεν είναι απαραιτήτως αποδεκτή από το σύνολο και προφανώς είναι καταδικασμένη να οδηγεί στο χάος.
Δες όμως κάτι άλλο: Τα φυντάνια είναι πρόθυμα να καθαρίζουν κάθε εβδομάδα τις αίθουσες, αρκεί να τους ανεβάσεις κατά μία μονάδα το βαθμό! Αυτό αλήθεια, τί μας λέει για την παιδεία που τους δίδεται;
Το είπες τόσο ωραία. Μιλάμε για το δημόσιο χρήμα, αλλά κανείς σε σέβεται το δημόσιο χώρο. δεν είναι τα δικά σου φυντάνια, αλλά κι εκείνα που πετούν ό,τι θέλουν στο δρόμο, που αδειάζουν τασάκια, που κατεβάζουν σκουπίδια, ενώ ξέρουν ότι έχει απεργία. Είναι απλά η βόλεψή μας και οι απαιτήσεις να πράττουν οι άλλοι, γιατί αυτό κρίνουμε σωστό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ παιδεία είναι μία πράξη ξεχασμένη κάπου μέσα σε σκονισμένα βιβλία που κινείται σε βιωματικό επίπεδο μόνο στο πλαίσιο της οικογένειας. Η παιδεία έχει καταντήσει συνώνυμο -τρομακτικό ψυχοσυναισθηματικά για ένα παιδί- της γνώσης και της παπαγαλίας. Κι όμως η παιδεία είναι συμπεριφορά, είναι στάσεις και κρίσεις της προσωπικότητας του ατόμου.
Αν και δεν μπορώ να συμμεριστώ την αγανάκτησή σας γιατί δεν έχω επαφές με παιδιά και σχολεία ,με θλίβει το γεγονός οτι όλα αυτά το σκουπίδια αντανακλούν τη βρωμιά στις καρδιές και το μυαλό των παιδιών και των γονιών τους,τη βρωμιά στην καρδιά και στο μυαλό όλων μας πια.
ΑπάντησηΔιαγραφήειμαι ενας στεφανος
ΑπάντησηΔιαγραφήεδω που εχω φτασει !!
και πως να μην σπαζομαι οταν ημουν τις προαλλες για καφε και πεταξε κατω στο δρομο ενας το μπουκαλακι με το νερο το κλωτσησε κιολας και συνεχισε γιουχου την βολτα του !!!
μια χαρα !!! παιδεια ή γαιδουρια ?
και τα 2 ασφαλως