Σαν βγεις στον πηγαιμό για το Ανάπλι….

Ο λαιμός μου σχεδόν έχει περάσει και ο πυρετός φυσικά έχει πέσει εντελώς εδώ και 24 ώρες. Θα αφήσω ασχολίαστη αυτή την άλλη ανωμαλία μου που αρρωσταίνω και πέφτω κάτω και υποφέρω κυριολεκτικά χωρίς να μπορώ να κάνω σχεδόν τίποτε για ένα 24άωρο και μετά, ως δια μαγείας, τα πάντα φτιάχνουν μέσα στις επόμενες 48 ώρες….

Η βαλίτσα είναι έτοιμη στο αμάξι και σε λίγο εγκαταλείπουμε την Αθήνα με προορισμό θαλασσινό! Τα κινητά κλειστά και άσε τον ΝΚ να με ψάξει όσο θέλει!

Α τώρα που είπα ΝΚ και το θυμήθηκα, παίρνει προχτές τηλέφωνο ο ΝΚ και μου λέει:
- Κοίταξε τι μπορούμε να κάνουμε με το ΠΑΒΕΤ.
- Ωραία, θα το κοιτάξω. Ποιος ασχολείται με αυτό και για πότε είναι η καταληκτική;
- 7 του μηνός (προχτές είχαμε 5, υπάρχει πιθανότητα αυτό το τηλεφώνημα να έφταιγε για τον πυρετό μου γιατί μου ανέβηκε ακριβώς εκείνη την στιγμή!!!)
- 7 του μηνός… ωραία… σήμερα έχουμε 5 του μηνός άρα μας…. Εμμμ μας μένουν 2 μέρες.
- Ναι, κοίταξε να δεις τι θα κάνουμε.
- Μα δεν προφταίνουμε.
- Ε οργανωθείτε!
- Τι να οργανωθούμε; Να οργανωθούμε για κάτι που προφταίνουμε ευχαρίστως, εδώ δεν προφταίνουμε να οργανωθούμε μέχρι μεθαύριο.
- Και τι θα γίνει;
- Δεν θα γίνει τίποτε. Απλά. Κάτι άλλο έχουμε;;;;

Ναι, αυτά. Μετά από αυτή την ευχάριστη ανάμνηση/παρένθεση και ύστερα από μια ολόκληρη μέρα που δούλευα από το σπίτι (και συνεπώς ήσυχος) αντί για το γραφείο, είμαι έτοιμος για την εξόρμηση! Τα κινητά κλειστά λοιπόν και γραμμή για το Ανάπλι!
Το πιστεύεις δεν το πιστεύεις καλή μου γκαμήλα, θα κάτσεις μόνη σου στο παχνί αυτό το ΣΚ. Καιρός να ξεκουραστείς και λίγο, να ξεκουραστώ κι εγώ από τα στριμένα καμώματά σου!

Εμείς αγάπη μου θα πίνουμε καφέ με θέα το μπούρτζι!

Άντε καλό μας/σας/του Σαββατοκύριακο!