Μία παράγραφος

Κάτι είναι και αυτό. «Μια παράγραφος μετά» και πάλι στην αρχή αισθάνεσαι. Το ακόμα χειρότερο βέβαια είναι η νύστα. Η χτεσινή νύχτα ήταν τρομερά «ανήσυχη». Το γιατί υπό διερεύνηση. Έχεις κάποιες πιθανές αιτίες στο μυαλό σου, αλλά το κακό είναι πως δεν έχεις λύσεις. Πρακτικά αισθάνεσαι πλήρη αδυναμία επίλυσης. Συνεπώς ανέχεσαι τα μάτια που πονάνε, την αίσθηση πως ακόμα και το μυαλό πονάει και πως το μόνο που θες είναι να κοιμηθείς και προσπαθείς να ξεχάσεις τις κατάρες που έριξες το πρωί στο ξυπνητήρι που σε ξύπνησε, αφού τελικά κάποια εκ των πρωινών ωρών κατάφερες να πέσεις σε λήθαργο. Μακάρι…
Τουλάχιστον προστέθηκε μία παράγραφος. Μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις που νοιώθεις είναι η θεματολογία. Θερμοδυναμική! Τελικά συνέχεια και παντού ασχολείσαι με θερμοδυναμική. Σύμφωνα δε με δημόσιες ομολογίες, θεωρείσαι καλός σε αυτή. Αυτό και αν είναι οξύμωρο. Πάντα θεωρούσες πως η θερμοδυναμική είναι ένας τομέας που κανένας ανθρώπινος νους δεν μπορεί να εμβαθύνει αρκετά, ώστε να θεωρηθεί «καλός» σε αυτή. Πάντα θεωρούσες πως οποιαδήποτε προσπάθεια κατανόησης μπορεί να είναι μόνο επιδερμική. Στα πρώτα σου βήματα άλλοι λογάριαζαν πως θα ασχοληθείς μαζί της και εσύ, θεωρώντας δεδομένο πως είναι ανόητο, το απέφυγες, ασχολήθηκες όντως επιδερμικά μαζί της και στράφηκες σε πρακτικά θέματα.
Ώ του θαύματος, χωρίς να το καταλάβεις, μέσα από τον συνδυασμό της πράξης με την επιδερμική μεν, σημαντική δε, ενασχόλησή σου με αυτή, ανακάλυψες τη… θερμοδυναμική. Όχι ότι άλλαξες άποψη, πως δηλαδή μπορεί ο ανθρώπινος νους να εισχωρήσει στο απόλυτο κέντρο της και να την «κάνει τάλιρα», συνεχίζεις να το θεωρείς απ’ τους πιο δύσκολους, ανέφικτους ίσως, στόχους. Μάλιστα όσο και αν ψάχνεις, δυσκολεύεσαι πολύ να βρίσκεις τρόπους να την εξηγείς και βλέπεις και πόσο δύσκολο είναι να γίνουν, απλές κατά τα άλλα έννοιες, κατανοητές. Στην πράξη όμως πλέον ασχολείσαι μόνο μαζί της. Αυτό που πάντα απέφευγες γιατί το θεωρούσες δύσκολο κατέληξε εδώ και αρκετά πλέον χρόνια να είναι η μόνιμη ενασχόλησή σου και αισθάνεσαι «συνεπαρμένος» από την σημασία της στην ζωή, στον κόσμο, στα πάντα…
Σαν να λέμε, άνοιξε ένας ολόκληρος κόσμος που δεν φανταζόσουν καν πως μπορεί να υπάρχει. Βέβαια αυτό δεν βοηθάει ούτε στην αϋπνία, ούτε πουθενά αλλού. Και το βέβαιο είναι πως ειδικά σήμερα, το μυαλό αρνείται να κινηθεί σε θερμοδυναμικά μονοπάτια. Τόσο που το μόνο επίσης σίγουρο είναι πως αν από χτες μέχρι σήμερα είσαι «μια παράγραφο μετά», το αύριο από το σήμερα δεν θα απέχει καμία παράγραφο. Ούτε καν λέξη μπορείς να πεις.
Στην πράξη, η μοναδική έντονη επιθυμία αυτή τη στιγμή, όχι τόσο όμως ώστε να την εφαρμόσεις, ίσως και αυτή κινείται στη σφαίρα του «το επιθυμώ πολύ γιατί απλά δεν το έχω και δεν το αποκτώ γιατί τότε ίσως πάψω να το επιθυμώ», είναι να ξεφύγεις απ’ όλα αυτά και να πας να καλλιεργείς ελιές και ζαρζαβατικά (ή μάλλον μόνο το δεύτερο, μιας και το πρώτο δε συμβιβάζεται με τις αλλεργίες σου, εδώ που τα λέμε και το δεύτερο δηλαδή δεν είναι και τόσο συμβατό… γρουμφ…). Εν γένει εμφανίζεται που και πού αυτή η διάθεση αλλά γρήγορα εξαφανίζεται μέσα στην καθημερινότητά σου. Σήμερα όμως στο ανέφερε και ο σύντεκνος και άρχισες να σκέφτεσαι τη σημασία όλων αυτών. Σε τελευταία ανάλυση, ούτε με τη θερμοδυναμική ήθελες ποτέ να ασχοληθείς αλλά τελικά όλο μαζί της ασχολείσαι. Και στην πράξη δεν μπορείς να βρεις έτσι διεξόδους στην ισοπεδωτικά χαμηλή στάθμη δραστηριοποίησης της σημερινής πραγματικότητας (μην μειδιάς εσύ καρντάση, ούτε αυτό θα ήταν λύση, όχι προς τα εκεί που θα με ευχαριστούσε). Μήπως η λύση βρίσκεται λοιπόν στα ζαρζαβατικά;
Όχι ότι το πιστεύεις, ούτε πιθανότατα θα το εφαρμόσεις μιας και είναι πέρα από κάθε σχέδιο που είχες, αλλά σαμ πως και η θερμοδυναμική το ίδιο δεν ήταν; Βέβαια θερμοδυναμική και ζαρζαβατικά δεν πάνε μαζί, αλλά μήπως τελικά ούτως ή άλλως τόσα άλλα δεν είναι τα πράγματα που «δεν πάνε μαζί σου»; Η ουσία πάντως είναι πως σήμερα καλοδέχεσαι τα «χαζοδιαδικαστικά χαμαλίκια» για να περάσει η ώρα στο γραφείο, αντί να κάνεις κάτι εποικοδομητικό. Πού μυαλό άλλωστε για τέτοιο;

Χάος…
[ήτοι υψηλή τιμή εντροπίας…]