Η μέρα ήταν εξαιρετική, φωτεινή, ήρεμη, «καθάρια», ζεστή, κατάλληλη για να μείνεις έξω από το σπίτι, να γιορτάσεις το Πάσχα, να τριγυρίσεις ανάμεσα στις πρασινάδες. Ανοιξιάτικη. Από αυτές που πλέον το σπίτι παύει να σε χωράει. Όχι ότι ήταν η μόνη, μέρες τώρα συμβαίνει αυτό.
Ξεκίνησε λοιπόν το ψήσιμο, υπ’ ευθύνη των γειτόνων, μιας και φέτος το Πάσχα γιορτάστηκε εντός των τειχών λόγω τον ατυχιών αλλά και των μετέπειτα επιπλοκών. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, χαμένα στη λήθη πια, η οικογένεια απομακρύνεται από την τσιμεντούπολη τέτοιες μέρες. Φέτος όμως όχι. Διαμοιράστηκε ανάμεσα στη γειτονιά, το βουνό και το νοσοκομείο.
.jpg)
Πρώτα πέσαν τα παϊδάκια, για πρόφτασμα, να κρατήσουν τους ψήστες σε εγρήγορση μέχρι να στραγγίξει το κοκορέτσι. Αυτό πήγε υπέρ πίστεως και πατρίδος δεύτερο. Και τρίτο! Μετά, σειρά είχαν τα’ αρνιά και τα κατσίκια. Τα ποτήρια αποδείχθηκαν τρύπια, και το μέτρημα γύρισε σε κανάτες, για να μην φαντάζει μεγάλος ο αριθμός. Μέχρι που χάθηκε κι αυτό. Το τζατζίκι σπιτικό και δυνατό. Να ξορκίσει το σκόρδο το κακό και τα δαιμόνια του κάτω κόσμου; Ή να ρίξει λίγο την πίεση; Να φαγωθεί, σίγουρα!
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Η πόλη άδεια, οι δρόμοι άνετοι και χωρίς καθόλου κίνηση. Η μετακίνηση γρήγορη, ακόμα και με μικρές ταχύτητες. Δεν λείπουν φυσικά και οι «βιαστικοί», αλλά αυτό δεν χαλάει ιδιαίτερα την «εικόνα», χάνονται μέσα στην ανυπαρξία. Αλήθεια πάντως, τόσο ακατανόητη και άστοχα άσκοπη αυτή η τάση να αυξάνεις στροφές κάνοντας μια μηχανή να μουγκρίζει μέσα στην πόλη…
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Η άνοιξη έχει μπει για τα καλά, η φύση αναγεννιέται με γοργούς ρυθμούς. Μπορείς να κάθεσαι με τις ώρες στο παγκάκι, ανάμεσα στα ανθισμένα δέντρα, ν’ αναπολείς, να σκέφτεσαι, άλλωστε οι τοίχοι είναι τόσο πνιγηροί τέτοιες μέρες. Κι όμως, αν και σήμερα, μια μέρα μετά το γλέντι, ο καιρός είναι ο ίδιος, η διάθεση φυγής είναι η ίδια, τελικά κάποιος απομένει μέσα, να πατάει τα πλήκτρα του πληκτρολογίου.
Γιατί σε τελευταία ανάλυση, ακόμα και το να κάθεσαι στο παγκάκι και να τριγυρίζεις μέσα στο μυαλό, καταντάει και αυτό βαρετό…
Όλα θέμα μοιρασιάς... σε μοναδιαίο όμως παρανομαστή... :/
Χοχοχοχοχο, καλά, εμάς αποφάσισε η ομήγυρη επίσης, ότι δεν χρειάζεται να πλένουμε και τα πιάτα, και το ένα σερβίτσιο πήγε υπέρ πίστεως ανιψιού (μεγάλου) και συναφών ζεϊμπεκεδιάρηδων, και των πρώτων βημάτων άνευ βοήθειας, της μικρής μικρής ανιψιάς...
ΑπάντησηΔιαγραφή(Πσστ... από το μυαλό του, δύσκολα να ξεφύγει κανείς...)
;-)
Όπως τα λες... η ευτυχ΄λια είναι μέρος της υγείας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστός Ανέστη! Πολλές ευχές από την πέρα όχθη του Ατλαντικού! Περαστικά!
Χρόνια πολλά! Μας χτύπησε η άνοιξη μου φαίνεται...(ή έπεσε βαρύ τ αρνί) :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πινακίδα κάτω από τις δύο σούβλες τί είναι ακριβώς;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή χώνεψη :)
Και εμένα η πινακίδα με τράβηξε! Σούπερ !!! {από το πολύ κοψίδι μάλλον μας απωθούν όλους οι εικόνες του κρέατος!}
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχές, Σμακ
Εμείς πάλι Σοφία μου αποφασίσαμε πως πρέπει να βαράμε τα κουδούνια, αλλά επειδή δεν ήταν καλά στερεωμένα, κάναν κάθετη εφόρμηση πάνω στα πιάτα με τα’ αυγά! Ε και τα τσουγκρίσαμε όλα μαζί, αυγά και πιάτα, να τελειώνουμε βρε αδερφέ μια ώρ’ αρχύτερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι πήγασέ μου, αλλά μάλλον αργούμε πολύ να το συνειδητοποιήσουμε…
Άσε που μάλλον μας διαφεύγει η ίδια η ευτυχία στο δρόμο για το κυνήγι της!
Το θέμα μπούρδου μου είναι πως δεν μας χτύπησε απ’ τη σωστή πλευρά!
Η πινακίδα; Έλα μ’ ντε; Φήμες λένε πως αναφέρεται στη δέουσα προσοχή που απαιτείται κατά την ανάβαση κλιμακοστασίων μετά την οινοποσία!
Κατά τα άλλα, σούβλα εδώ, μην φάτε κανά γόνατο ε;
Εμένα σύντεκνε δε με απωθούν διόλου πάλι οι εικόνες…
Ίσως δεν έφαγα πολύ τελικά! :)
Σμακ!
Και το δικό μας τζατζίκι ήταν δυνατό
ΑπάντησηΔιαγραφή(μέχρι λιποθυμίας... :p)
(αλλά βγήκαμε εκτός πόλης -αν και όχι πολύ μακρυά)
:))
Κατά τα άλλα, και του χρόνου καλύτερα Καμηλιέρη παιδί μου!
Σμακ!
χρονια πολλα
ΑπάντησηΔιαγραφήεγω σαν σπαστικο εχω 2 προβληματα
δεν πολυπιστευω οποτε το πασχα δεν μου λεει και κατι ας πουμε
και δευτερον δεν τρωω κρεας
αραααααααααααα παλι θεσ/νικη στα μαγαζια πηγα !!
ανασταση !!! ψωνισα :)
το τζατζικι !! δεν ειναι σικ !!!
Χρόνια πολλά ρε συ Καμηλιέρη και πολλά περαστικά (αν είναι καρδιά να την προσέχεις μπρε μην την πολυζορίζεις) σου !
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τη μία, αν του χρόνου είναι όπως εφέτος, είναι θετικό, σημαίνει ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα γιορτάσουμε. Από την άλλη, θα προτιμούσα του χρόνου να είναι αλλιώς, γιατί αν είναι όπως και φέτο, θα είναι αρνητικό. Τι να πεις…
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι του χρόνου μανούλα! :)
Σκώληξ μου, άλλο η πίστη σε μια θρησκεία και την θρησκευτική σημασία του Πάσχα, και άλλο οι συμβολισμοί και οι έννοιες που σηματοδοτούν συγκεκριμένες ημέρες. Οι δεύτεροι έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και αξίζουν αρκετά ώστε να είναι καλό να διατηρούνται μέσω των πρώτων, αρκεί να μην μπαίνουν σε υποδεέστερη μοίρα!
Το δεύτερο τώρα εμάς δεν μας πειράζει, να πηγαίνουμε για φαγητό μαζί αν είναι! Μην ανησυχείς, θα τρώω εγώ όσα δεν τρως εσύ!!!
Δεν ξέρω αν είναι σικ το τζατζίκι, μαστ όμως είναι!!!
Να ‘σαι καλά Χάπι μου, δεν ήμουν όμως εγώ ο ασθενής, άσε που εγώ… να «την προσέχω»… μπααα…
Al εχω καιρό να γυρίσω την μπλογκόσφαιρα και μπήκα τώρα βλέπω ότι πέρασες ζόρια οικογενειακά περαστικά να είναι όλα. Ομορφη η άνοιξη και οι φωτο
ΑπάντησηΔιαγραφήυ.γ πιο πολύ χάρηκα γιατί μπηκα στο μπλογκ σου και δεν είχε μουσική πολυ ανακουφιστικό...
Δεν είχε μουσική;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σε στενοχωρήσω, αλλά μάλλον χάλασαν τα ηχεία σου!!!! ;)
:ppp