«Ο καθένας οδηγεί όπως μπορεί και νομίζει»
«Ε όχι, ο καθένας δεν έχει το δικαίωμα να θέτει τους άλλους σε κίνδυνο».
«Δηλαδή εσύ οδηγείς μόνο με σαράντα στο δρόμο αυτό;»
«Μπορεί και να τα ξεπερνάω, σαράντα πέντε ας πούμε, άντε πενήντα, αλλά τρελές ταχύτητες σε αυτές τις στροφές, όχι δεν πιάνω, δε τις σηκώνουν, οδηγώ όπως πρέπει, δεν μου ξεφεύγει το αμάξι στο αντίθετο ρεύμα, και μάλιστα με ορατότητα δέκα μόνο μέτρων, ούτε το κάνω και επίτηδες»
«Εγώ όμως πιάνω, δεν οδηγώ όπως πρέπει!»
Όσο ήπιος ο ένας τόνος, τόσο εριστικός ο άλλος. Και στο τέλος αισθάνεσαι και ανόητος που άνοιξες συζήτηση με την ίδια την «αήττητη ανοησία». Και όμως, παρά τρίχα δεν έγινες αυτόπτης μάρτυρας ενός ακόμα, άσχημου στα σίγουρα, ατυχήματος, μετωπική θα ήταν.
Πιο κάτω ένα νεοχτισμένο «εκκλησάκι». Μνημείο για κάποια οικογένεια που δεν έκανε ανάσταση φέτος. Πολλές δηλαδή δεν έκαναν, αλλά αυτή δεν έκανε λόγω ανόητου παραλογισμού. Λες και οι άλλες δεν έκαναν για άλλο λόγο…
Τί ταχύτητα άραγε είχε το όχημα που έκανε τέτοια ζημιά; Ο βόμβος του ατυχήματος έφτασε μέχρι το σπίτι, αν και η αρχική εντύπωση ήταν πως κάπου κοντά έσκασε κάποια βόμβα, είναι και οι μέρες «πονηρές». Μάλλον σείστηκε λίγο και το έδαφος μέσα στη νύχτα. Μέσα σε πέντε λεπτά ασθενοφόρο και πυροσβεστική μαζί πέρασαν μπροστά απ’ το παράθυρο. Μάταιη η αναμονή για κάποια έκτακτη είδηση στην τηλεόραση. Την επόμενη μέρα όλα αποκαλύφθηκαν, σπασμένα τάσια και απομεινάρια από κάποιο αυτοκίνητο που είχε μετακινηθεί γρήγορα-γρήγορα από το σημείο. Μερικά λουλούδια.
Αήττητη η ανοησία τελικά του ανθρώπου. Και όχι, το πρόβλημα δεν είναι η παραβατικότητα, το πρόβλημα είναι πως ο άνθρωπος δεν έχει αρκετή σύνεση να κατανοήσει πως ο ίδιος του ο εαυτός ή το ίδιο του το παιδί είναι αυτοί που κινδυνεύουν, τα πρόσωπα που αγαπά. Όταν αγνοεί αυτήν την τόσο τραγική αλήθεια, όποια τιμωρία και αν του επιβληθεί, όλα άσκοπα είναι. Σαμ πως έχει η τιμωρία μεγαλύτερη ισχύ από την ίδια τη ζωή που αγνοεί;
Μπορεί η μάνα να είναι για λύπηση, για το βλαστάρι που πόνεσε κι έχασε τόσο οδυνηρά, ο πατέρας όχι, έπρεπε, αν δεν έπαιρνε ο γιος από λόγια, να του δώσει ένα γερό χέρι ξύλο και να του πάρει το αυτοκίνητο, το δίπλωμα, να τον παρακολουθήσει, ν’ ασχοληθεί μαζί του, να τον ελέγξει και να τον νουθετήσει, όχι να τον αφήσει να κυκλοφορεί θέτοντας σε κίνδυνο εαυτό και άλλους. Ίσως βέβαια κι ο ίδιος να μην ήταν καλύτερο πρότυπο, τότε σίγουρα όχι μόνο λύπηση δεν του αξίζει, αλλά ευθύνες. Όσο για τους ίδιους τους ανόητους οδηγούς, καλύτερα να πάνε μια ώρ’ αρχύτερα, μόνοι τους, να μην πάρουν κι άλλους στο λαιμό τους. Γιατί μπορεί η ανοησία να είναι αήττητη, αλλά δεν χρειάζεται να γίνει και δολοφονική.
Τα προβλήματά μας δεν είναι καθόλου θέμα παραβατικότητας, θέμα μυαλού είναι…
Ή μάλλον, θέμα απουσίας μυαλού.
Δεν θα βάλεις εσύ μυαλό στον κόσμο...
Αυτό με τους ανόητους γονείς, που περηφανεύονται όταν τα παιδιά τους οδηγούν με τσαμπουκά, είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που βλέπω εδώ πέρα. Και με την τροχαία, να κάνει NADA.. Μέχρι το ατύχημα. Μετά, όλοι κλαίμε....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι στο μεταξύ, εσύ που τηρείς τα όρια ταχύτητας, που σέβεσαι τους πεζούς, που επιμένεις να φοράνε ΟΛΟΙ ζώνες και κράνη, που βγάζεις άφθες με την άμετρη βλακεία που δέρνει τον κόσμο όσον αφορά την δική τους (και την δική σου τελικά) ασφάλεια, είσαι ο γραφικός, ο βλάκας, ο ανόητος, ο ξενέρωτος... Και το να είσαι αυτά, δεν πειράζει, αν υπάρχει η εγγύηση ότι θα είσαι και ο ζωντανός.. Αλλά δεν υπάρχει.
Άσε, και σήμερα, έπεσα πάνω σε 2.... Και στον κλασσικό σκοτώδρομο, έχω μετρήσει με τα μάτια μου 3-4 φορές, νεκρούς, κομμάτια στην άσφαλτο.
Αλλά, δυστυχώς, το μυαλό, δεν είναι προϋπόθεση για πολλά πράγματα στην ζωή μας.
συμφωνω και με την σοφια και με εσενα στα οσα γραφεις
ΑπάντησηΔιαγραφήειλικρινα οι γονεις εχουν την ευθυνη
καλημερα
Τί να σου κάνει και η τροχαία βρε Σοφία; Και σε τελευταία ανάλυση, μπορούμε να έχουμε όλοι μέσα στο αυτοκίνητό μας έναν τροχονόμο συνεχώς για να μας βεβαιώνει παραβάσεις; Και ακόμα και έτσι να ήταν, τί «ιδεολογία» είν’ αυτή; Όταν αποτελείς απειλή για τη ζωή των άλλων πληρώνεις απλά ένα πρόστιμο, με έκπτωση μάλιστα αν το πληρώσεις εντός 10 ημερών;! Αδύνατο. Αν δε συνειδητοποιήσουμε τί έχει αξία και πώς πρέπει να το προστατεύουμε, η συνθήκες οδήγησης δεν θα καλυτερέψουν. Αλλά βλέπεις οι «διδακτικές» διαφημίσεις για το θέμα στα κανάλια μας παίζονται τις πρώτες πρωινές ώρες που ο κόσμος κοιμάται. Και οι γονείς αλλά και οι παράγοντες του τόπου, αδιαφορούν για τη ζωή, πόσο μάλλον για το μυαλό…
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ παιδεία που δίδεται στα σημερινά, αλλά και που δόθηκε στα «χτεσινά» παιδιά που σήμερα φέρνουν στη ζωή καινούργια, είναι μηδενική σκώληξ μου. Βλέπεις η κοινωνία μας ιεράρχησε διαφορετικά τις αξίες της!
Μα συμφωνώ απόλυτα. Αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός, ότι είναι ευθύνη της τροχαίας να μην αφήνει τα 12χρονα και τα 13χρονα να οδηγούν το αμάξι του πατέρα τους και της μάνας τους κανονικά μέσα στον οικισμό, να μην επιτρέπει να κάθονται μικρά στο μπροστινό κάθισμα με την τσάντα στην πλάτη ΧΩΡΙΣ ζώνη καθώς και στους γονείς τους, να μην επιτρέπει να κυκλοφορούνε κανονικά τα επίσης 13χρονα και 14χρονα ή και οποιασδήποτε ηλικίας προς τα κάτω με τα μηχανάκια χωρίς δίπλωμα και ΚΥΡΙΩΣ κράνος, να μην επιτρέπει τα τρικάβαλα και τα τετρακάβαλα, ούτε την χρήση του μωρού σαν αερόσακο από τον οδηγό του οχήματος, την κυκλοφορία τρακτέρ χωρίς φώτα μέσα στην μαύρη νύχτα και με την θεριστική να εξέχει του οχήματος μέσα στα καραντίπ σκοτάδια χωρίς ανακλαστήρες, όσο για την ταχύτητα μέσα στις πόλεις, καλά, εννοείται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, δεν είναι δυνατόν να ξέρω εγώ που είμαι και πανασχέτου όσον αφορά τα κουτσομπολιά εδώ, πότε κάνουνε drift στον παραπάνω δρόμο ή κόντρες, και να μην ξέρει η αστυνομία που περιφέρεται συνέχεια πέρα δώθε.
Δεν θέλω να έχουν όλοι ένα τροχονόμο πάνω από το κεφάλι τους, θέλω φυσικά, να τους γίνει βίωμα ο σεβασμός και η προστασία της ζωής. Αλλά απαιτώ και από το θεσμικό αρμόδιο όργανο, να τηρεί την νομοθεσία και να μην είναι οι ίδιοι οι πρώτοι παραβάτες. Όχι τίποτε άλλο, γιατί 2 φορές, βράδυ κόντεψα να τρακάρω με το περιπολικό, επειδή πήγαινε ανάποδα στον κεντρικό δρόμο εδώ.
Αλλά, πράγματι, η έλλειψη μυαλού από το σύνολο του πληθυσμού, είναι τρομακτική πλέον σε τέτοια (και άλλα) θέματα. Δεν μπορεί το σχολείο να ζητάει από τον γονιό να μην επιτρέπει στο ανήλικο και χωρίς δίπλωμα ΚΑΙ ΚΡΑΝΟΣ παιδί του να έρχεται με μηχανάκι στο σχολείο γιατί άμα συμβεί ξανά θα ειδοποιήσουμε την τροχαία και να σου λέει ο γονιός "α, μα εμείς τον αφήνουμε, γιατί από το να το παίρνει κρυφά, καλύτερα να του το δίνουμε εμείς". Λοιπόν? Υπάρχει συννενόηση? Και έχουνε πάει στην εντατική μαθητές μας από ατύχημα με μηχανάκι (φυσικά, χωρίς κράνος), τουλάχιστον 3 φορές στα χρόνια μου εδώ και όλοι σε μικρές διαδρομές εντός οικισμού ή λίγο παραέξω, για να μην μιλήσω για τα συνεχή θανατηφόρα τροχαία στην περιοχή.
Πού να έβλεπες τι γίνεται και στο Μπακού, όπου ο ΚΟΚ απλά ΔΕΝ υφίσταται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυθύνη της τροχαίας να μην αφήνει όλα αυτά να συμβαίνουν όντως είναι Σοφία, δεν διαφωνούμε καθόλου. Όταν όμως αυτό είναι γενικευμένο, τότε η κατάσταση εμπίπτει στο «πρέπει να πιαστούν όλοι», δηλαδή, ο καθένας να έχει έναν τροχαίο στο όχημά του. Κοινώς χρειάζεται ολικός έλεγχος και όχι δειγματοληπτικός. Αυτό είναι αδύνατο. Το άμεσα παρεπόμενο είναι να καταργηθεί κάθε έλεγχος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιπλέον, σε ένα μικρό μέρος, ο αυστηρός έλεγχος είναι «αδύνατος» με τις παρούσες συνθήκες. Απλά γιατί όλοι είναι γνωστοί και συνεπώς είναι διαφορετικές οι συνθήκες άσκησης του ελέγχου. Αυτό θα λυνόταν μόνο αν τα αστυνομικά όργανα απαγορευόταν να δραστηριοποιούνται στον τόπο τους, καθώς και σε κάθε τόπο άνω των 2 ετών. Πράγμα αδύνατο και πάλι, και ανόητο επίσης. Άρα, αν ψάχνουμε για λύσεις και όχι απλά για επίρριψη ευθυνών, αλλού πρέπει να στραφούμε. Αλλιώς θα μείνουμε, όπως μένουμε πάντα, στον εντοπισμό του προβλήματος αλλά στη μη-επίλυσή του.
Σε τελευταία ανάλυση, ο άνθρωπος που δεν «φοβάται» πως θα χάσει τη ζωή του, δεν θα φοβηθεί κανενός είδους τιμωρία που θα του επιβάλλουν οι τροχαίοι που θα προσπαθήσουν να σταματήσουν όσα λες, και το επόμενο δεκάλεπτο θα τα έχει επαναλάβει. Τόσο απλά.
(Οπότε η δεύτερη και η πρώτη παράγραφός σου είναι σε αντιδιαστολή)
Φυσικά και κάθε παράβαση από θεσμικό όργανο πρέπει να τιμωρείται με άμεση καθαίρεση από το θεσμό, αλλά δεν έχω γνωρίσει μέχρι σήμερα θεσμό που «αυτοτιμωρείται». Ο μαζοχισμός είναι «προνόμιο» των ατόμων.
Ο γονιός, σε αυτό που λέει, με βάση το σημερινό γίγνεσθαι, έχει «δίκιο». Γιατί σήμερα είμαστε όπως και να το κάνεις «φιλελεύθεροι» στη σκέψη (το μυαλό μας και μια λύρα). Βλέπεις, όντως σήμερα, αν το απαγορέψεις στο παιδί, θα το πάρει κρυφά και θα κάνει χειρότερες τρέλες με τον «απαγορευμένο καρπό» του. Συνεπώς ο γονιός θα πρέπει να εντείνει τους περιορισμούς και να νουθετήσει ταυτόχρονα. Αλλά τόσοι περιορισμοί στις μέρες μας είναι πολύ πολύ δύσκολοι. Εξ ου και έπρεπε από νωρίτερα να αρχίσει τη σωστή διαπαιδαγώγηση, εξ ου και ο γονιός και το μυαλό του έχουν τελικά την πλήρη ευθύνη για το πρόβλημα.
Υποθέτω πως γίνεται ότι και στο Κάιρο Γοργονίτσα μου, οπότε σε αντιλαμβάνομαι απόλυτα!
ΑΚΡΙΒΩΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
Ας μην ψάχνουμε τα όπλα σε γιάφκες. Τα όπλα είναι πιο κοντά απ'ό,τι νομίζουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα
Τί να κάνουμε που σήμερα το αυτοκίνητο έχει γίνει gadget και ο κόσμος ξέχασε πως αποτελεί φονικό όργανο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσες φορές έγραψα για αυτό το θέμα (στα εύκολα θυμήθηκα αυτό, αυτό, αυτό, αυτό, κι αυτό). Κι όλοι συμφωνούμε, κι όλοι τα ξαναβλέπουμε να επαναλαμβάνονται ξανά μανά και πάλι (όσοι οι επαναληπτικοί πλεοναμσοί, τόσος και ο φόβος ακι η οργή μου).
ΑπάντησηΔιαγραφήH επανάληψη των προβλημάτων είναι η κυριότερη καταδίκη που επιφέρει η ελλειμματική παιδεία...
ΑπάντησηΔιαγραφή