Επιπλοκές

Μετά από παρατεταμένη ταλαιπωρία η απόφαση πάρθηκε μέσα σε μια νύχτα.

Την επόμενη εξετάσεις και την παρεπόμενη εισαγωγή.

Μπήκαμε χειρουργείο στις δύο, βγήκαμε στις εννέα το βράδυ.

Δεν ήταν κάτι δύσκολο, αλλά όπως και κάθε επέμβαση, ήταν κάτι σοβαρό.

Όταν βγήκε έτρεμε από το κρύο.

Γρήγορα άρχισε να συνέρχεται.

Πρώτα άνοιξαν λίγο τα μάτια, μετά μερικά νεύματα και μετά πήραμε φόρα ανοίξαμε συζήτηση.

Οι γιατροί κουρασμένοι αλλά ευχαριστημένοι.

Λογικό, τόσες ώρες σκυμμένοι επάνω από το τραπέζι, πτώματα θα ήταν.

Φαίνεται πήγαμε καλά.

Η όψη κουρασμένη και καταβεβλημένη. Γερασμένη θα έλεγες, αν και δεν είν’ η πρώτη φορά που το παρατηρείς.

Αγωνία για την επέμβαση καμία, μάλλον πιότερη στενοχώρια για εικόνες από πιθανά μέλλοντα με άλλους πρωταγωνιστές και με δεδομένα εντελώς διαφορετικά… Πρωταγωνιστές;

Δυο χάδια, μια ζεστή κουβέντα.

Όλα φαίνεται να πήγαν καλά, ηρεμία, γι’ αύριο, έχει ο θεός.

Κι όμως, την επομένη η επιπλοκή δεν άργησε να φανεί.

Κι έτσι, μέσα σε είκοσι τέσσερεις ώρες μπήκαμε για δεύτερη φορά στο χειρουργείο.

Νυχτιάτικα, με τους γιατρούς να τρέχουν και να μην φτάνουν, στενοχωρημένοι από την τροπή.

Στις δύο τη νύχτα τελικά όλα έληξαν και αυτή τη φορά οι πόνοι υποχώρησαν.

Ραγδαία.

Σήμερα μπορέσαμε να σηκωθούμε και να καθίσουμε σε μία καρέκλα.

Από αύριο ελπίζουμε σε γεωμετρική πρόοδο. Άλλωστε η παρατεταμένη κατάκλιση τον κούρασε. Καιρός να σηκωθούμε λίγο, να βγούμε και παραέξω. Αν και αυτό θ’ αργήσει πλέον κάμποσες μέρες ακόμα.
Ας είναι.

Τί θα γίνει όμως τότε άραγε;