Χμμμμ…

Μιας και επέρασε η ώρα, με τις γνωστές πραξούλες (συν, πλην, διά, επί, χμφφφτττ), τελειώσαμε κακήν κακώς, δώκαμε δουλειά για το σπίτι και εξανεμίστηκαν τα φυντάνια στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Αφού λοιπόν ετοιμάσαμε στα πεταχτά την αίθουσα για το επόμενο μάθημα (βου α βά, βου ε βέ), περιμένουμε, περιμένουμε, κανένας. Αποχή, συνέλευση, κατάληψη δεν είχαν προγραμματιστεί. Παράξενο.
Διόλου, διότι σήμερα το μάθημα έληγε στις τρεις! Ουχί στις δύο.
Μα καλά, ένας χριστιανός δεν αναρωτήθηκε;;; Έλα τώρα, όχι πως δεν το πρόσεξαν, αλλά να, δεν περιμένει κανείς να μην πετάξουν κι όλας απ’ τη χαρά τους για το θείο δώρο της μίας ώρας κενού! Ας είμαστε λογικοί! (Χμπφφφφ)
Σωστά, σήμερα το μυαλό αργεί. Η νύχτα δεν ήταν και από τις πιο ξεκούραστες. Σίγουρα φταίει κατά μέρος η άσχημη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Δύσκολα τα πράγματα, δεν πάνε όπως θα ήταν αναμενόμενο. Όχι στην «οικονομία», υπάρχουν άλλωστε πολύ σημαντικότερα προβλήματα σε αυτόν τον κόσμο. Όπως η υγεία ας πούμε… Ακόμα και οι σκέψεις που δημιουργήθηκαν από τους επισκέπτες που βρήκες κατά την χτεσινοβραδινή επιστροφή… Γύρισαν το νου μήνες πίσω, κάπου στα μέσα του Σεπτέμβρη…
Όχι ότι και η «οικονομία» δεν αναλύθηκε αρκούντως όλο το χτεσινό απόγευμα. Ε τώρα κακώς παραξενεύει η ύπαρξη καί τέτοιων ανθρώπων. Είναι λογικό να υπάρχουν. Το ότι για πρώτη ίσως φορά συνέπεσε κάποιος από αυτούς στο τραπέζι δεν ήταν παράξενο. Στατιστικά πολύ πιθανό άλλωστε. Ειδικά όταν το τραπέζι είναι πολύ βόρεια…
Αλλά όπως και να το κάνει κανείς, το άκουσμα της πρότασης «Χούντα και πάλι χούντα, τότε η ανάπτυξη ήταν ραγδαία» φέρνει ρίγη. Το ίδιο και η διατύπωση της φράσης «Είμαστε πολλοί, καιρός να γίνει και κανά καλό ξεκαθάρισμα να γλυτώσουμε και απ’ τον υπερπληθυσμό». Και όλα αυτά για την «οικονομία», ε; Τί να πεις, όταν είσαι επιχειρηματίας βλέπεις τα πράγματα αλλιώς, ακόμα και αν διατείνεσαι πως «έχεις ώτα ανοικτά».

Άλλοι πάλι ασχολούμαστε με πιο γήινα πράγματα…