«Επαμφοτερίζουσα»

Εξέρχεται κι ο Αύγουστος, με βήμα ταχύ και με… ψύχρα. Κατ’ άλλους κρύο. Δροσούλα κυρίως, αν και τα ρούχα διπλασιάστηκαν, αλλιώς στον πόντε δεν κάθεσαι άνετα. Ο μαΐστρος δυνατούλης, για βράδυ. Το μεσημέρι δε, έβαλε ένα γαϊδουρομαΐστρο, έφερε και μαύρα σύννεφα, άδειασε η παραλία. Μάλλον… άδειασαν οι ομπρέλες, γιατί η παραλία παρέμεινε γεμάτη. Με ομπρέλες. Ψεύτικος συναγερμός βέβαια, αλλά το κακό είχε γίνει. Μετά τις λιγοστές ψιχάλες ποιός γυρνάει στην θάλασσα;
Κι έτσι έμειναν οι ομπρέλες ν’ ατενίζουν τον ουρανό, μέχρι να μαζευτούν κι αυτές δηλαδή κάποια στιγμή και ν’ αδειάσει πραγματικά η παραλία, να ξαναγίνει «ανθρώπινη», να εξαλειφθεί η οπτική ρύπανση… Μέχρι τότε φυσικά θα μετρήσει ένας ακόμη μήνας.
Για την ακρίβεια, τυπικά πλέον, ήδη εξήλθε ο Αύγουστος. Στις ανθρώπινες συμβάσεις βέβαια, η νύχτα, προ του ύπνου, λογίζεται στην προηγούμενη κι όχι στη μέρα που ξημερώνει, παρότι ο ψυχρός υπολογιστής θα γράψει στην κεφαλίδα «πρώτη του Σεπτέμβρη». Εξήλθε γρήγορα, αλλά εξήλθε κι αργά. Πολύβουος, γεμάτος κόσμο και παρέες, αλλά και μοναχικός. Συνονθύλευμα αντικρουόμενων αισθήσεων. Δεν μπορεί, κάπου πρέπει να υπάρχει μια άκρη σε αυτή τη «χρονική ανωμαλία».
Από αύριο (σήμερα) λοιπόν θα αρχίσει να επιστρέφει σιγά σιγά η καθημερινότητα, αν και η πρώτη του φυντανοτροφείου έχει μέλλον ακόμα.

Ανασχηματισμός μύρισε, εκλογές έρχονται, μπαρούτι προβλέπεται ο «ερχόμενος»!