Εκ διαμέτρου αντίθετα

Ράθυμα φεύγει ο Αύγουστος. Μέχρι και ο άνεμος ράθυμος είναι. Τα πανιά είναι άχρηστα, φταίει κι εκείνος ο νόμος που λέει πως και να τα φυσάς εσύ, η σανίδα δεν κινείται… Κι όταν λέει κάτι η φύση το εννοεί, όχι σαν τους ανθρώπους που την επομένη ξεχνάν τους λόγους της προηγουμένης.
Το μυαλό ετοιμάζεται να ξεστρατίσει από νωρίς, ακολουθώντας συνειρμούς που δεν είχαν γίνει πριν σχηματιστούν οι λέξεις στην οθόνη…
Η φασαρία του καλοκαιριού έχει σχεδόν εξαλειφθεί. Τα αυτοκίνητα δεν πήζουν μπροστά απ’ το σπίτι, όπως τις μέρες της «μεγάλης αιχμής», που μπορεί το μποτιλιάρισμα να διαρκέσει και δεκάλεπτο, πολλαπλά δεκάλεπτα μάλιστα, επαναλαμβανόμενα… Μποτιλιάρισμα για εκατό μέτρα! Αλλά λογικό είναι, αφού όταν παρκάρουν οι επισκέπτες δεξιά και αριστερά, ο δρόμος με μποτίλια ομοιάζει! Τρομάζει κανείς να περάσει μόνος του, που να συναντηθεί και με άλλον!
Οι επιβάτες του πετρελαιοκίνητου αποφάσισαν πως είναι προτιμότερο να διαμείνουν στο αμάξι αντί να νοικιάσουν δωμάτιο για διανυκτέρευση. Το «άραξαν» στη ράμπα, κάτω από το παραθύρι, άφησαν τη μηχανή να «καίει» όλη νύχτα για να έχουν κλιματισμό ανοιχτό στην καμπίνα, και κοιμήθηκαν στις θέσεις του οδηγού και του συνοδηγού. Ακατάσχετη επιθυμία για πετροπόλεμο…
Αν κάτσουν όλοι οι κάτοικοι στην παραλία και φυσάνε θα πιάσει; Αυτό όμως δε χαρακτηρίζεται κατασπατάληση πόρων;
Κι ενώ οι οικοδομικές εργασίες βαίνουν προς το τέλος τους, επιτέλους, διότι «αν δεν έχεις χτίσει σπίτι…», πλησιάζει και το τέλος της θερινής περιόδου. Νωρίτερα απ’ το απαιτούμενο και προγραμματισμένο. Στενόχωρο… Από μόνο του σίγουρα. Κι ένα κομμάτι θα μείνει πίσω, ενώ το υπόλοιπο θα πάει να συναντήσει το άλλο κομμάτι…
Η κυβέρνηση πάλι, ακούγεται, έχει ήδη ξεκινήσει το έργο της. Αναγέννηση; Επανίδρυση; Μεταρρύθμιση; Μετά από τόσους εκμοντερνισμούς και «αλλαγές» – από πότε μετράει αλήθεια αυτό το «αλλαγή τώρα», πάει καιρός – ο κόσμος έχει χάσει πια το λογαριασμό. Τ’ αυτί κάπου έπιασε και την παλιά καλή γνώριμη ρήση: «Αγαπάς την Ελλάδα; Απόδειξη!». Αμφιλεγόμενο το πόσοι αγαπούν την Ελλάδα βέβαια. Ο περισσότερος κόσμος μάλλον το αντίθετο κάνει. Βέβαια, η απόδειξη έχει να κάνει με την εύρυθμη λειτουργία κι όχι με την Ελλάδα αυτή καθ’ εαυτή. Γι’ αυτούς τους λόγους μάλλον δεν πέτυχε τελικά το σκοπό της η παλαιά αυτή ρήση; Και σήμερα έρχεται νέα πιο μοντέρνα μέθοδος: Οι ίδιοι οι πολίτες θα «σκαρφιστούν» την επόμενη διαφημιστική καμπάνια της εφορίας, μπας και τελικά πετύχουν να συγκινήσουν το κοινό, κάτι που οι διαφημιστές μέχρι σήμερα δεν έχουν καταφέρει. Πρέπει να βρίσκονται σε απελπιστική θέση, έχουν δοκιμάσει (σχεδόν) τα πάντα. Το ούλτρεξ μόνο μένει μάλλον και μετά…
Μετά, αφού θα έχουν ξαναχρυσώσει τις τράπεζες, όπως και οι προκάτοχοί τους, τους οποίους και κατηγορούσαν τότε, θα παραδώσουν κι αυτοί. Όντως, ο άνθρωπος και η φύση διαφέρουν πολύ! Τί κακό κι αυτό, οι φόροι των πολιτών να τροφοδοτούν ιδιώτες, αντί να επιστρέφουν στους ίδιους ως κοινωνικές παροχές… Κι ο κόσμος συνεχίζει ν’ αναρωτιέται «που πήγαν τα λεφτά» και γιατί φοροδιαφεύγουν «οι άλλοι»… Και οι τροϊκανοί συνεχίζουν να δίνουν εύσημα «στη χώρα μας» που φαίνεται να «πετυχαίνει» τους στόχους της. Κατάλληλα προσαρμοσμένους στις οικονομικές παρωπίδες του σήμερα…
Από κάτω, το πρώτο μποτιλιάρισμα της ημέρας. Ε καλά, έσπασε ο κόσμος είπαμε, δεν είπαμε πως ερήμωσε η νυφούλα! Η μέρα προβλέπεται ζεστή. Καυτή. Μαζί με το μίγμα υγρασίας και νηνεμίας… αποπνικτική. Κι είναι φοβερό να σκίζεσαι στα δύο, όταν έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε δυο εκ διαμέτρου αντίθετες επιθυμίες.