Λάθος εποχή;

Το έχω ξαναπεί, το έχω πει πολλάκις μέχρι τώρα, αλλά κανένας δεν με πιστεύει.
Γεννήθηκα σε λάθος εποχή. Είμαι πλέον πεπεισμένος γι' αυτό.

Στην εποχή μας το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να κυνηγάς το χρήμα, να προσπαθείς να τελειώσεις την δουλειά σου, η οποία είναι στο γραφείο σου ή σε συγκεκριμένο χώρο εμ πας περιπτώσει, και να είσαι ευχαριστημένος αν πας σπίτι σου σε μια σοβαρή ώρα ώστε να μπορέσεις να χαλαρώσεις λίγο και να δεις και δυο τρεις ανθρώπους που θες να αισθανθείς ρε παιδί μου άνθρωπος κι εσύ, με ενδιαφέροντα, με φίλους ή οικογένεια να σε περιβάλλει και να μπορείς να ανταλλάξεις δυο τρεις καλές κουβέντες, να νοιώσεις άνθρωπος, να νοιώσεις ότι κάτι κάνεις. Και στην καλύτερη των περιπτώσεων... Άντε να πεις ότι θα μπορέσεις να ξεκλέψεις 15 μέρες το καλοκαίρι, αν μπορείς να ανταπεξέλθεις οικονομικά, για να πας να «ξεσκάσεις» λίγο σε διακοπές, με μια καλή παρέα, αν υπάρχει και αυτή, μιας και οι καλές παρέες σπανίζουν στις μέρες μας και τα θέρετρα είναι γεμάτα από δήθεν, «bodybuiltεράδες» και «ξανθές καλλονές μημουάπτου ψηλομύτες» που προσπαθούν να προβάλλουν τον εαυτό τους και καλά ως το πρότυπο της νέας μας εποχής.

Εγώ πάλι αισθάνομαι γεμάτος όταν μπορώ και κάνω πολλά πράματα σε μια μέρα. Βαριέμαι την ρουτίνα του κάθε μέρα στον ίδιο χώρο, κάνε τα ίδια πράματα, άκου τις ίδιες μα@@@@ες και προσπάθησε να τελειώσεις δουλειές χωρίς αντίκρισμα, χωρίς πραγματική δημιουργικότητα.

Οι καλύτερες και πιο «γεμάτες» μέρες μου; Αυτές που πάω από το πρωί και βλέπω πολλά μέρη ή πράγματα, που πάω μετά για το μπάνιο μου, κάνω με τις ώρες windsurf και στο τέλος της μέρας κάνω βόλτες με την παρέα μου μέχρι τα μεσάνυχτα και βάλε. Σε αυτές τις περιπτώσεις αισθάνομαι ότι δεν κουράζομαι καθόλου. Να επισημάνω ότι windsurf κάνω για την δική μου ευχαρίστηση και μου αρέσει η πορεία και η αίσθηση ότι δαμάζω τον αέρα και τα κύματα. Ούτε αγωνιστικές επιδόσεις έχω, ούτε στυλ αθλητικό - συνήθως προτιμώ παραλίες χωρίς κόσμο για να μπορώ να ρίξω την σανίδα μου με την ησυχία μου, να περιεργαστώ το σκάφος και το ιστίο μου με μεράκι (θαλασσινός γαρ) και να μην γίνομαι επικίνδυνος κάθε φορά που κατά λάθος ή λόγω άγνοιας μου φεύγει το πανί ή πέφτω στα νερά. Η αίσθηση όμως ότι δαμάζεις την φύση είναι ανεπανάληπτη!

Τελικά αυτό που θα ήθελα είναι ή να βρίσκομαι στον κάπου στο μεσαίωνα, να ανακαλύπτω νέα μέρη ως ένας άλλος Βεσπούκι, ή να καλπάζω με το άλογό μου ξιφασκώντας όλη μέρα, να γράφω ποιήματα και να «σηκώνω μυρωδάτα μαντίλια», ώς άλλος Σιρανό ντεΜπερζεράκ. Ή αλλιώς να ζούσα μερικούς αιώνες μετά, πρωτοπόρος, ταξιδεύοντας προς τα άστρα και κατακτώντας το παγωμένο και αφιλόξενο σύμπαν.

Όμως τίποτε από αυτά δεν θα συμβεί. Έτσι το μόνο που θα ήθελα είναι να μπορώ να ζήσω μια δημιουργική ζωή, γεμάτη από τους ανθρώπους που με περιβάλλουν και όχι να ζω για να δουλεύω ώστε κάποιοι άλλοι να θησαυρίζουν και να ζουν την ζωή που θα έπρεπε να είχαμε όλοι μας.

Γίνεται; Θα γίνει; Θα τα καταφέρω;
Κανείς δεν ξέρει. Ελπίζω όμως κάποτε να πω ότι έζησα μια ζωή γεμάτη και δημιουργική, όχι μια ζωή αφιερωμένη απλά στην υπηρεσία ενός εργοδότη.

Λάθος εποχή ή λάθος νοοτροπία του κόσμου; Ή λάθος δική μου αντιμετώπιση;