Κορίτσια έλεος!

Μέσα στον τελευταίο μήνα έχω διαβάσει τρείς φορές, σε τρία διαφορετικά blog για την τρέλα που σας (;;;) έχει πιάσει τον τελευταίο καιρό (ή πάντα;). Αναρωτιέμαι πλέον κατά πόσο το ίδιο ακριβώς πράγμα έχει εκφραστεί και σε άλλα blogs που δεν διάβασα, τώρα, παλιότερα και πόσες φορές!

Βασικό πρόβλημα και παντοτινό; Η ανεύρεση ενός συντρόφου. Θέλουμε δεν θέλουμε (δεν θέλουμε δεν θέλουμε εκεί που έχουμε φτάσει, αλλά δεν μπορούμε) έχουμε φτιαχτεί για να ζούμε σε δυάδες, να μοιραζόμαστε και να πορευόμαστε μαζί στην ζωή. Ο άνθρωπος δεν είναι ον μοναχικόν.

Όπως λοιπόν πολύ σωστά περιέγραψε ένας πολύ καλός μου φίλος πριν από ένα μήνα περίπου σε ένα άλλο blog, δεν σας αρέσει τίποτε, το ένα σας βρωμάει, το άλλο σας ξινίζει, είστε καλά αλλά δεν είστε καλά Σας διακατέχει ένας άκρατος κυκλοθυμισμός και δεν θέλετε να ηρεμήσετε και να σκεφτείτε λογικά. Άγεστε και φέρεσθε συνεχώς από το παραμικρό και δεν κάθεστε να ζυγίσετε τα πράγματα και να αντιληφθείτε ότι η ζωή έχει τα πάντα μέσα της και πρέπει να καταστρέφετε μέσα σε δευτερόλεπτα τα καλά, επειδή σας συνέβη κάτι που σας τάραξε και λέτε.. πού να ξεσπάσουμε; Ας ξεσπάσουμε σε αυτόν που είναι δίπλα. Δεν μας έκανε τίποτε και είναι το «εύκολο θύμα». Είναι ο μόνος που δεν πρόκειται να μας πονέσει, άρα ας τον πατήσουμε.

Και μέσα σε όλα αυτά δεν ξέρετε τι θέλετε, ζείτε στο παραμύθι σας, περιμένετε τον πρίγκιπα (καλά το ότι την φράση αυτή την διάβασα 3 φορές σε 3 Blogs μέσα σε λιγότερο από μήνα μου έκανε φοβερή έκπληξη) και μασάτε κάθε τρείς και λίγο το χολυγουντιανό παραμύθι σας.

Και ακόμα και όταν το ζείτε (γιατί μερικές φορές έχετε την τύχη να το ζήσετε) δεν το βλέπετε καν μπροστά σας! (Μέχρι και «Ζω σε παραμύθι μαζί σου αλλά είναι αλήθεια παραμύθι ή είναι ψέμα;» άκουσα, έλεος - και για την πιθανότητα να διαβάσει συγκεκριμένο άτομο αυτό που έγραψα, ναι δεν ήταν τα ακριβή λόγια, αλλά ήταν το νόημα των λόγων αυτό που ανέφερα). Aκόμα και όταν είστε με κάποιον που επικοινωνείτε, κάτι που δηλαδή διατείνεστε ότι ζητάτε, που μόνες σας λέτε ότι σας καταλαβαίνει και φροντίζει για εσάς και στέκεται δίπλα σας, ακόμα και τότε θέλετε κάτι άλλο. Κάτι..., αυτό το «κάτι», αυτό το κάτι που ποτέ δεν υπάρχει γιατί σε τελευταία ανάλυση είναι παροδικό αν υπάρξει, άν ποτέ υπήρξε.

Μα αυτό είναι το κάτι, η επικοινωνία. Το γεγονός ότι όταν είστε με τον άλλο αισθάνεστε υπέροχα, αισθάνεστε ότι είστε καλά, γελάτε όλη την ώρα και λέτε ότι όταν σας αγγίζει και σας παίρνει αγκαλιά ηρεμείτε και θέλετε να μείνετε πάντα εκεί μέσα!

Κορίτσια σοβαρευτείτε, για να τα πούμε και λίγο χύμα, στις ταινίες οι πρωταγωνιστές δεν κάνουν έρωτα με το πού ξυπνάνε, πάνε πρώτα τουαλέτα για κατούρημα, απλά η σκηνή αυτή είναι κομμένη για να μην τρώει κινηματογραφικό χρόνο! Καλό είναι η ζωή μας να συνδυάζει στοιχεία παραμυθιού, αυτό είναι εύκολο μάλιστα αν έχουμε ΕΜΕΙΣ όρεξη να την κάνουμε έτσι, αλλά δεν γίνεται να είναι και παραμύθι. Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι όλα τα παραμύθια τελειώνουν πριν το τέλος! Τελειώνουν με την φράση «Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα». Αυτό δεν το κάνουν γιατί είναι πραγματικότητα αλλά γιατί δείχνει το ποθητό μέλλον για τους πρωταγωνιστές. Είναι η ευχή για την ζωή μας. Να ζήσουμε καλά παίρνοντας τα διδάγματα του παραμυθιού και όχι το ίδιο το παραμύθι.

Άλλωστε, κανείς δεν κρίνεται στο τέλος ενός ταξιδιού του. Κρίνεται μόνο στο τέλος της συνολικής του πορείας. Και εκεί δεν είναι σίγουρο ότι θα πει «Και έζησα καλά» όσα «παραμύθια» και αν έζησε!

Γιατί το θέμα είναι πώς έζησες την ζωή σου και αν τελικά κοιτώντας πίσω, κρατάς το χέρι κάποιου και αναπολείς λέγοντας ότι είναι ωραία όσα έζησες και δημιούργησες μαζί του.

Το παραμύθι δεν βρίσκεται μπροστά σου. Το παραμύθι το αφήνεις πίσω σου κάθε μέρα.

Προσπαθήστε λοιπόν να εξηγήσετε στον εαυτό σας τι διάολο σας κάνει έτσι και μετά, αν μπορείτε, κάντε μου την χάρη να προσπαθήσετε να μου το εξηγήσετε και εμένα, μπας και καταλάβω γιατί τα τελευταία χρόνια έχω ακούσει τόσες και τόσες βλακείες από τόσα διαφορετικά γυναικεία στόματα!

Η Ιστορία της ζωής μου,
Έλεος!

ΥΓ: Σας χαλάει ο κινηματογράφος. Διαβάστε κανά βιβλίο καλύτερα. ΟΧΙ Άρλεκιν όμως!

05/07/05: Μα καμία εξήγηση τελικά;