Ni vista

Αόρατο. Μέχρι να πάρεις την τελευταία στροφή και να μπεις μέσα στο διάσελο τίποτε δεν σε προϊδεάζει για το όμορφο χωριό που θα συναντήσεις μπροστά σου, το Νυμφαίο! Χτισμένο ανάμεσα σε δύο βουνοκορφές, είναι πραγματικά αόρατο από μακριά. Με το που στρίβεις όμως και μπαίνεις στο διάσελο, βλέπεις μπροστά σου τα όμορφα πέτρινα σπίτια και τα μεγάλα λιβάδια στα οποία βόσκουν αμέριμνες οι φοράδες! Ένας καλοδιατηρημένος οικισμός με όμορφα σπίτια, δουλεμένα με μεράκι, κρυμμένος κυριολεκτικά μέσα στην φύση!

Το τοπίο φθινοπωρινό. Τα φύλλα του δάσους δίνουν στα βουνά ακανόνιστα αναμεμιγμένους καφέ, κόκκινους και κίτρινους χρωματισμούς. Ένα πανέμορφο θέαμα που ξεκουράζει το μάτι από τα συνηθισμένα χρώματα και σχήματα της πόλης.

Εκεί, ανάμεσα στα βουνά βρίσκεται και το καταφύγιο της αρκούδας, ένα μέρος όπου οι αρκούδες που κάποτε ήταν θύματα εκμετάλλευσης των ανθρώπων προσπαθούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια την υπόλοιπη ζωή τους, αφού δεν είναι ικανές να απεξαρτηθούν από τον άνθρωπο. Μωρά όντας όταν τα απομακρύναν από την μαμά, την οποία και σκότωσαν για να μπορέσουν να τα πάρουν, δεν έμαθαν ποτέ πώς να βρίσκουν τροφή και πώς να προφυλάσονται από τους κινδύνους του δάσους. Εκεί βρίσκεται και το καταφύγιο των λύκων, όπου φιλοξενούνται λύκοι που για τους ίδιους λόγους είναι ανίκανοι να ζήσουν αυτόνομα μέσα στα δάση! Μια φιλότιμη προσπάθεια να διατηρήσουμε ορισμένα είδη που τείνουν να εξαφανιστούν από τα δάση μας και να τα γνωρίσουμε καλύτερα. Δύο είδη που στην φύση βρίσκονται στην ίδια «βαθμίδα» με τον άνθρωπο. Δύο είδη που ο μόνος τους εχθρός είναι ο άνθρωπος. Εχθρός λόγω, και μέσα, στην άγνοιά του.

Κοντά και οι όμορφες Πρέσπες, από τους σημαντικότερους βιότοπους, η Καστοριά, όμορφα χτισμένη αμφιθεατρικά γύρω από την λίμνη της αλλά και η Έδεσσα, με τους ωραίους καταρράκτες και τα πάρκα της.

Μια εκδρομή πανέμορφη, μιας και δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο απ' το να περπατάς σε όμορφα μέρη, ή να αγναντεύεις, αγκαλιά με κάποιον που αγαπάς. Σου υποσχέθηκα ότι θα σε ξαναπάω, αυτή την φορά χειμώνα όμως, να δεις και το χιονισμένο τοπίο που είναι εξίσου όμορφο, αν και διαφορετικό από το φθινοπωρινό. Οι αρκούδες θα κοιμούνται, οι λύκοι όμως θα είναι πιό ενεργητικοί και τα Χάσκυ θα τρέχουν μέσα στα χιονισμένα λιβάδια!

Βαθυστόχαστοι προβληματισμοί!

Και πού να ήξερες ακόμα......

Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι….

Ώρα 10 το πρωί και αλλάζω τακάκια και λάδια για την εξόρμηση του 3ήμερου! Να ’σου ο τάδε3 από την Α3 στο τηλέφωνο! Με συγχωρείς που σε ενοχλώ στο κινητό! (πάντα ζητάνε συγνώμη λόγω δέους επειδή τα έχω καλά με τον ΑποΚάτω όπως έχουμε πει). Τίποτε, δεν πειράζει (θα προσθέσω ένα δύο βασανιστριάκια για εσένα στην μηνιαία λίστα που θα του στείλω) πες μου ποιο το πρόβλημα; Ε να, δύο νούμερα είναι λάθος! Λάθος; Χμμ τι μπορώ να κάνω; (Ελεύθερη μετάφραση του «Εσύ μου τα έδωσες ρε!») Εεεεε να τα διορθώσουμε; Μήπως να τα διόρθωνες εσύ πριν τυπώσεις; Άλλωστε δικά σας νούμερα είναι! Α μπορώ; Μα φυσικά και μπορείς (…άμα πατήσεις τα αντίστοιχα πλήκτρα….)!
Τελειώνω με τα του αμαξιού μου λοιπόν και οδεύω προς το γραφείο. Παίρνω και τα τηλεφωνάκια μου στους partners να μου στείλουν τα στοιχεία και μου λένε όλοι ότι ο «δικός μου» κανόνισε μαζί τους να περάσει από τις εταιρείες να τα πάρει! Πολύ ωραία, είμαι έτοιμος λοιπόν, έχω τελειώσει μάλιστα 2 μέρες πριν το deadline! Και έρχεται το απόγευμα. Ρωτάει ο ΝΚ. Γιατί ο τάδε3 παραπονιέται για τον προϋπολογισμό; Δεν ξέρω, δεν τον έκανα εγώ. Ναι αλλά γιατί του είπες να πάρει την ΧΧΧ και δεν του απάντησες εσύ; Μα;; Είπαμε, δεν τον έκανα εγώ, πώς να του απαντήσω εγώ;;; Μα να του απαντούσες! Πώς να του απαντήσω για κάτι που δεν ξέρω; Είσαι καλά;
Δεν συνεχίζω για να μην ξαναγίνω Τούρκος. Η ουσία είναι ότι με άκουσε όλο το κτίριο για τα επόμενα 5 λεπτά. Αφού βγαίνοντας έξω μου κάνει η γραμματέας: Μην φωνάζεις έτσι καλέ, μιλάμε και στο τηλέφωνο! (Μου έχουν μείνει κενά πλάκα-πλάκα δύο μαστιγωματάκια γι’ αυτό το μήνα… ρε λες;;;;)
Μετά από λίγο μπαίνει ο ΥΥΥ στο γραφείο: Ο ΝΚ ρωτάει πώς θα πάρει την πρόταση από την Α3. (Να σημειώσουμε ότι συνήθως με ρωτάει ο ίδιος αυτοπροσώπως!) Μα; Αφού ο τάδε3 μου είπε ότι έχει συνεννοηθεί μαζί του να συναντηθούν! Βγαίνει, ξαναμπαίνει και ξαναλέει: Πότε; Σοκ εγώ. (Να ξανασημειώσω ότι με ανοιχτή την πόρτα ακούγονται ότι λέμε από το ένα γραφείο στο άλλο και δεν χρειαζόμασταν τον ΥΥΥ για διάμεσο!) Τι πότε; Το πρωί ο τάδε3 μου είπε ότι έχει συνεννοηθεί! Καλά, ο ΝΚ ρωτάει γιατί δεν του το είπες; Τι να του πω παιδί μου; Να του πω ότι συνεννοήθηκε με τον τάδε3 να πάει να συναντηθεί μαζί του;;;;; Εγώ θα του πω τι είπε με κάποιον την στιγμή που δεν ήμουν παρόν στην συζήτησή τους;;;; (Εγώ τώρα γιατί δεν βγάζω λογική σε αυτό δεν ξέρω…) Για κάτσε να πάω να τον ρωτήσω να δούμε… Μέχρι να βγω από το γραφείο ο ΝΚ έχει γίνει Λούης από το δικό του!!!!
Τέσπα, μετά από μισή ώρα γυρνάει… ΝΚ, εγώ έχω τηλεφωνήσει τρείς φορές στις εταιρείες παρακαλώντας τους να στείλουν κάτι. Και αυτοί απαντούν κάθε φορά ότι συνεννοήθηκαν μαζί σου να περάσεις να τα πάρεις. Όταν λοιπόν αναλαμβάνεις τις συνεννοήσεις, να ξέρεις ότι θα τις φέρνεις και σε πέρας. Εγώ παραπάνω δεν μπορώ να βοηθήσω. Ναι-ναι, εντάξει θα τα πάρω εγώ…

Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα πάρει τίποτε. Και το μόνο σίγουρο είναι ότι εγώ θα λείπω!

Ρε μπας και παίζω σε ταινία των Μόντυ Πάιθονς;

ΥΓ: Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την απουσία καμηλών από το Αττικό Πάρκο, έφερα και εκθέτω το κοπάδι μου στο παρόν blog!

Ήχοι και χρώματα!

Κυριακή μεσημέρι και η εξόρμηση στο Αττικό Πάρκο ξεκινά. Είναι ένας ζωολογικός κήπος, λίγο διαφορετικός όμως απ’ ότι έχουμε συνηθίσει. Τα ζώα βρίσκονται σε μεγάλες περιοχές, οι οποίες προσομοιώνουν το φυσικό περιβάλλον τους, όχι σε κλουβιά, όπως στους μέχρι τώρα ζωολογικούς κήπους. Η βόλτα μέσα στα δρομάκια, ανάμεσα στις περιοχές όπου ζουν ζώα της σαβάνας, αλιγάτορες, τίγρεις, καμηλοπαρδάλεις και άλλα θηλαστικά και τρωκτικά είναι πολύ όμορφη. Σε μερικές περιοχές μπορείς να μπεις μέσα στο «κλουβί» και να περπατήσεις με τα ζώα!

Αποκάλυψη ήταν το κλουβί με τα μικρά μαϊμουδάκια! Τα βλέπεις να τρέχουν γύρω σου και φυσικά, όπως και τα περισσότερα από τα «ήμερα» ζώα του πάρκου, δεν σε φοβούνται καθόλου! Μάλιστα έρχονται και παίρνουν πράγματα από τα χέρια σου, παίζουν μπροστά σου και ανεβαίνουν ακόμα και επάνω σου! Δεν το περίμενα, αλλά το μαϊμουδάκι είναι ελαφρύ και το πάτημά του απαλό! Δεν «γαντζώθηκε» επάνω μου! Απλά περπάτησε ανάλαφρα στους ώμους μου!!!
Στην συνέχεια έρχονται οι αρκούδες. Νωχελικές και «οικογενειακές» είτε θα κοιμούνται όλες μαζί, είτε θα παίζουν τα παιδιά όλα μαζί, σου δίνουν την αίσθηση μιας εντελώς ανθρώπινης συμπεριφοράς. Οξύμωρο ίσως βέβαια. Ίσως θα έπρεπε να πούμε ότι ο άνθρωπος ορισμένες φορές συμπεριφέρεται «φυσικά» και προσομοιώνει αυτές τις συμπεριφορές… Η φύση είναι μία και ίδια παντού, σε όλα τα είδη της. Συνεπώς οι συμπεριφορές αυτές είναι αναμενόμενες. Απλά εμάς μας γεμίζει δέος το γεγονός γιατί έχουμε μάθει να βλέπουμε τα πράγματα διαχωρισμένα, οι άνθρωποι και τα ζώα, όχι τα είδη της φύσης που είναι παρόμοια αλλά απλά ο άνθρωπος έχει εξελιχθεί πνευματικά και βιολογικά περισσότερα από τα άλλα.

Τέλος έρχονται τα πουλιά. Όπως είπες μωρό μου, η φύση είναι ο καλύτερος δάσκαλος για τους καλλιτέχνες. Τα χρώματα των πουλιών είναι υπέροχα! Τι ροζ ανεπαίσθητες αποχρώσεις μέσα στα λευκά, φτερά, τι λαμπερά μπλε και μωβ χρώματα, τι αναμίξεις όμορφων αποχρώσεων του κόκκινου του κίτρινου και του πράσινου! Είδαμε και κάτι παπιά Αφρικής, υπέροχα, με τέλειες καφέ αποχρώσεις και το φτέρωμά τους δημιουργούσε «τείχος» δεξιά και αριστερά από την πλάτη τους! Είναι φανερό ότι ορισμένα από τα «άρματα» που μετέφεραν τους φαραώ είναι εμπνευσμένα από αυτό το είδος πάπιας!
Υπάρχουν επίσης ορισμένοι χώροι με πουλιά Ασίας, Αφρικής και Αμερικής που μπαίνεις μέσα στο κλουβί, το οποίο είναι τεράστιο φυσικά, και περπατάς μέσα στην «φύση» της αντίστοιχης «ζούγκλας», και βλέπεις τα πουλιά να πετάνε γύρω σου και να κάθονται σε κλαδιά από πάνω σου. Αισθάνεσαι πολλές φορές ότι όντως είσαι μέσα σε μια ζούγκλα, κάπου μακριά, και κάνεις βόλτα στον Αμαζόνιο, ή στον Γάγγη ή στον Νείλο… Το ξέρατε ότι στην Αφρική υπάρχουν πιγκουίνοι;;; Μάθετέ το!

Πάπια να ερωτοτροπεί με το χέρι σας έχετε δεί; Η συγκεκριμένη μπορούσε να κάθεται να σου τσιμπολογάει το δάχτυλο και να το γλύφει με τις ώρες! Το ράμφος της ήταν πολύ μαλακό και δεν σε πονούσε καθόλου! Ήταν σαν να σου έδινε φιλάκια!

Ο άνθρωπος αντιγράφει την φύση! Και πάντα θα την αντιγράφει γιατί είναι τμήμα της, όσο και αν δεν θέλει να το παραδεχτεί και προσπαθεί, βλάσφημα, να θεωρήσει και να αποδείξει ότι είναι υπέρ άνω της φύσης!

Μια ευχάριστη απόδραση δίπλα στην Αθήνα. Μια ευχάριστη εκδρομή, μια ευχάριστη ανάπαυλα από την καθημερινότητα. Μια εκδρομή που μπορεί να την κάνει εύκολα ο καθένας. Ένα μέρος που σίγουρα άξιζε που το επισκεφθήκαμε!

Καμιά καμήλα όμως δεν έχετε βρε παιδιά; Τι έγινε; Στην απ’ έξω οι καμηλίτσες μου;;;

Σχετικά με το προχτεσινή ερώτηση της ημέρας: Μάλλον ο Γύπας ή αρρώστησε, ή τον κλείσαν σε καραντίνα! Σας έλεγα εγώ ότι είναι ομάδα υψηλού κινδύνου! Έχει να γράψει από τότε που εμφανίστηκε η νόσος των πουλερικών!!!

ΥΓ: Όπως καταλαβαίνετε, μετά από τόσα ζώα και τόσο περπάτημα, η μέρα, μάλλον το απόγευμα, πρόσταζε ένα καλό φαΐ! Οπότε πήγαμε και φάγαμε κάτι παϊδάκια… μα κάτι παϊδάκια…

Νέα μέτρα για τον ιό των πουλερικών!

Σύμφωνα με επείγουσα εγκύκλιο του Υπουργείου Υγείας, λαμβάνονται τα κάτωθι προληπτικά μέτρα για την άμεση αντιμετώπιση των κινδύνων που πιθανόν να προκύψουν από ενδεχόμενη εισβολή της γρίπης των πουλερικών:

• Απαγορεύεται η μετάδοση των τραγουδιών "Όταν θα πάω κυρά μου.... θα σου αγοράσω ένα κοκοράκι", "Παπάκι πάει στην ποταμιά", καθώς και το χιτ των '80ς "Παπάκια". Ομοίως και το "Είμαι της γερακίνας γιός".
• Τα ερωτευμένα ζευγάρια απαγορεύεται στο εξής να αποκαλούνται πιτσουνάκια ή περιστεράκια μου. Προτεινόμενες ονομασίες: κολιμπρί, εμού, κοάλα.
• Η γριά κότα παύει να έχει το ζουμί. Παρακαλείται να το παραδώσει στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής της.
• Όπου λαλούν πολλοί κοκόροι δεν θα αργεί πλέον να ξημερώσει. Σε αντίθετη περίπτωση θα γίνονται μετατροπές στα ωράρια των καταστημάτων και των δημοσίων υπηρεσιών.
• Αναστέλλονται οι άδειες κυκλοφορίας σε όσους οδηγούν παπάκια. Αντ' αυτού προτείνεται το περπάτημα. (Προσοχή όμως: όχι το βάδισμα της χήνας).
• Όποιος κυκλοφορεί με χτένισμα κοκοράκι θα συλλαμβάνεται και θα υποχρεώνεται να το αλλάζει σε ράστα.
• Στη φράση "κάτσε στ'αυγά σου" θα πρέπει να διευκρινίζεται ότι τα εν λόγω αυγά είναι αυγά χελώνας και όχι κότας.
• Το αυγό του Κολόμβου καταδικάζεται σε θάνατο δια τηγανισμού. Ο ίδιος ο Κολόμβος εξορίζεται στις Δυτικές Ινδίες.
• Οι σαράντα πέντε Γιάννηδες απαγορεύεται στο εξής να διαθέτουν ενός κοκόρου γνώση. Η πολιτεία θα μεριμνήσει για την ίδρυση ειδικών φροντιστηρίων για τη βελτίωση των γνώσεων των συγκεκριμένων ατόμων. Αρκεί να μην τα φορτώσουν στον κόκορα.!!!!
• Το "Πριν αλέκτωρ φωνήσαι" διαγράφεται από τα ιερά κείμενα. Στη θέση του τοποθετείται ψηφιακός αφυπνηστήρ.
• Το σύμβολο @ παύει στο εξής να ονομάζεται παπάκι. Από σήμερα ονομάζεται ουραγκοτάγκος.
• Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα στο εξής θα τον τρώνε οι .... τύψεις.
• Αποσύρονται οι πάπιες από τα νοσοκομεία και τις κλινικές. Αντικαθίστανται με φορητές χημικές κουκουβάγιες.
• Το θέατρο Κοτοπούλη μετονομάζεται σε Θέατρο Παπακαλιάτη.
• Ο Δήμος Περιστερίου τίθεται σε καραντίνα και ο Ατρόμητος Περιστερίου υποβιβάζεται στη Β' Εθνική.
• Τέλος, όποιος ερμηνεύει δημοσίως το κύκνειο άσμα του θα εκτελείται επί τόπου.

IQ-ραδικιού

Αργά-αργά, βασανιστικά, κυλούν οι τελευταίες ώρες της εργάσιμης εβδομάδος. Πρέπει να ομολογήσω ότι τουλάχιστον στον δρόμο μου προς το γραφείο είμαι από τους προνομιούχους. Δεν «πατάω» κανέναν από τους κεντρικούς δρόμους. Δεν συναντάω κίνηση παρά για 150 μέτρα και ακόμα και αυτή είναι στρωτή ροή. Συνεπώς ευτυχώς ποτέ δεν φτάνω στο γραφείο με νεύρα. Εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων όπου θα συναντήσω έναν παππού ή έναν Ν(έο) οδηγό στα στενά του Χολαργού και θα με πιάσουν τα διαόλια μου! Αλλά ευτυχώς και αυτά περνάνε άμεσα…
Αυτό είναι πολύ καλό. Γιατί έτσι λοιπόν φτάνω με κέφι στο γραφείο. Και ξεκινάω φυσικά την δουλειά με χαρά και αφοσίωση, ως καλός επαγγελματίας… Και σήμερα έχω να μαζέψω τα στοιχεία που έχω ζητήσει εδώ και μία εβδομάδα από τρεις ελληνικές εταιρίες, και τους έχω πει ότι πρέπει να είναι έτοιμα σήμερα, ώστε να τους τα στείλω την Δευτέρα για υπογραφές. Παίρνω την πρώτη εταιρία Α1. Καλημέρα σας. Τον κύριο τάδε1 θα ήθελα. Δεν είναι εδώ, ποιος τον ζητεί; Εδώ Darthiir (μια παύση από την άλλη γραμμή, πάντα το όνομά μου δημιουργούσε ένα δέος… άλλωστε ως γνωστόν τα έχω καλά και με τον ΑποΚάτω). Προσπαθώ να τον βρω τρεις μέρες και όλο λείπει. Ελπίζω κάποιος να συλλέγει τα στοιχεία που ζήτησα. Θα δω τι γίνεται κύριε και θα σας πω. Μετά από λίγο με παίρνει τηλέφωνο και μου εξηγεί ότι δεν ξέρει τι γίνεται και ότι έχει συνεννοηθεί η γυναίκα του κύριου τάδε1 να περάσει να μου φέρει τα στοιχεία. Ή μάλλον για την ακρίβεια να τα φέρει στον «δικό μου» αφού συνεννοήθηκε μαζί του. ΜΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΕΓΩ, όχι εκτυπωμένα αυτά που θέλει ο ΝΚ. Δεν ξέρω κύριε, εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Το ξέρω, αλλά μπορείς. Μπορείς να πείς απλά στον κύριο τάδε1 ότι αν εγώ δεν έχω τα στοιχεία που ζήτησα εγώ σήμερα το απόγευμα, αυτός δεν θα έχει την Δευτέρα την πρόταση για να την υπογράψει. Και συνεπώς επειδή εμείς θέλουμε να κατεβάσουμε την πρόταση, απλά θα σας βγάλουμε εκτός. Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς!
Συνεχίζω λοιπόν παίρνοντας τηλέφωνο την εταιρία Α2. Μια από τα ίδια:
Καλημέρα σας, την τάδε2 θα ήθελα (εδώ έχουμε προχωρήσει παραπέρα γιατί έχω μιλήσει με τον υπεύθυνο και έχει αναθέσει την δουλειά σε μια κοπέλα του λογιστηρίου οπότε υποτίθεται ότι έχει ξεκινήσει να κάνει αυτά που ζήτησα). Καλημέρα τάδε2, πώς πάει η συμπλήρωση των πινάκων; Καλά πάει. Αλλά δεν έχω τελειώσει το ιστορικό της Α2 γιατί πρέπει να το δω με μια άλλη κοπέλα. Κοίταξε να δεις, αν δεν έχω εγώ τα στοιχεία σήμερα, πως θα έχεις εσύ το κείμενο την Δευτέρα, να βρείς τον διευθυντή σου να το υπογράψει; … (κενό σύνολο) … Μίλησα με τον ΝΚ. Και μου είπε ότι θα περάσει την Δευτέρα να πάρει τα έγγραφα. ΠΟΙΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΚΟΠΕΛΑ;;; ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΕΓΩ, όχι ότι σας ζήτησε ο ΝΚ. Αν δεν τα στείλετε μέχρι το απόγευμα, πρόταση γιοκ. Α καλά, θα δω τι μπορώ να κάνω… Για το άλλο που μίλησα με τον ΝΚ… Εκεί την κόβω απότομα: Ότι είπες με τον ΝΚ κανόνισέ το με τον ΝΚ. Ότι είπες με εμένα, θα το κανονίσεις μόνο με εμένα και κανέναν άλλο. Αυτά που ζήτησα εγώ λοιπόν φρόντισε να μου τα στείλεις σήμερα. Ευχαριστώ.
Και περνάμε στην Α3… Την μεγάλη επιχείρηση! Τιτιτιτιτιτιτι… Ντρίν ντρίν… Μάλιστα; Ο κος τάδε3; Ο ίδιος. Είμαι ο Darthiir (και εδώ έχουμε ξεπεράσει το στάδιο γνωριμίας και έχουμε ξεκινήσει την καταγραφή). Τι κάνετε; Καλά; Καλά, εσείς; Καλά (έχουμε και κοινωνικότητα…) Είναι έτοιμη η φόρμα; … εεε την ετοιμάζω (μα δεν καταλαβαίνω το «την ετοιμάζω». Είναι 6 πίνακες με απλές ερωτησούλες του στυλ: Το όνομα του υπεύθυνου, το όνομά σας, το όνομα όσων θα συμμετάσχουν, τα στοιχεία της εταιρίας σας, τα παλιότερα προγράμματα που συμμετείχατε, ποιος σας χρηματοδότησε, πόσα πήρατε, τι του δώσατε… απλά πράματα… την οικονομική μελέτη την κάναμε μόνοι μας για λογαριασμό τους χωρίς καν να τους ρωτήσουμε!!!). Μάλιστα, έχετε κάποιο πρόβλημα; Εε να δούμε τα στοιχεία μαζί; (Πάλι; Προχτές τα είδαμε) Να τα δούμε. Πίνακας 1. Εκεί θα βάλετε την διεύθυνσή σας, το τηλέφωνό σας και τον δήμο που βρίσκεται η εταιρία σας. Μάλιστα. Πίνακας 2 Θα βάλετε το όνομα, τηλέφωνο κτλ. του υπεύθυνου. Μάλιστα. Πίνακας 3. Αυτό δεν ξέρω να σας πω εγώ τι είστε εσείς. Βρείτε το καταστατικό σας και δείτε τι δηλώνετε εκεί! Μάλιστα… δηλαδή;;;;; (….) Δηλαδή βρείτε το καταστατικό και δείτε τι δηλώνετε εκεί. Α καλά… (ΟΥΦ). Το σύντομο ιστορικό δεν το έχω στείλει για υπογραφή… να σας στείλω το κείμενο του word;;; Μα δεν θέλω υπογραφή ούτε θέλω 30 σελίδες κείμενο. Θέλω μια περίληψη 10 γραμμών. Μα τόσες είναι. Ε κάντε ‘τες copy/paste στον πίνακα. Να σας στείλω το κείμενο; Στείλτε μου το κείμενο… (ραδικιού είπα; αμοιβάδας μάλλον! τα ραδίκια έχουν και ένα στάτους….). Τα έργα δεν τα έχω ανά φορέα χρηματοδότησης. Ρωτήστε το λογιστήριό σας, θα ξέρουν (μα στο λογιστήριο είναι και αυτός….)
Με αυτά και με αυτά πέρασαν αργά και βασανιστικά μερικές από τις ώρες που απομένουν για το επόμενο ΣΚ. Και μετά εσύ KV μου, γκρινιάζεις για το Γαλλόδι σου. Μια χαρά περνάς εκεί που είσαι με το Γαλλοδάκι. Εκτός κι αν θες καμιά σκάτζα…. Κανονίζεται, αλλά μετά μην γκρινιάζεις κι εδώ…
Καλά που δεν με πιάνουνε εύκολα τα νεύρα μου…

Καλή σας ημέρα.

Ερώτηση της ημέρας: Ο Γύπας κινδυνεύει από την γρίπη των πουλερικών;

Με ανακάλυψαν!

Κοντά στον τόπο όπου η Ίσιδα γέννησε και ανάθρεψε τον Όρο, στον τόπο απ’ όπου ξεκίνησε ο νέος θεός του Άνω Κόσμου! Εκεί απ’ όπου πηγάζει η δημιουργία, η γονιμοποίηση, η αναγέννηση, η αθανασία και η βασιλική δύναμη. Εκεί λοιπόν βρίσκεται το ησυχαστήριο του Darthiir.

Εκεί, στα παράλια του Νείλου, στην άνω Αίγυπτο, στην χώρα του λωτού, βρίσκεται το εξοχικό μου σπιτάκι. Ο isos το ανακάλυψε βάζοντας παπαράτσι να με ακολουθούν. Όπως όμως βλέπετε είναι φρούριο απόρθητο. Κανείς τους δεν μπόρεσε να περάσει και να δει το εσωτερικό του. Είναι ένας μικρός προσωπικός χώρος που αποσύρομαι για να βρω την ησυχία μου απ’ όσους με κυνηγούν για να εξοικονομήσουν ένα βαρέλι πετρέλαιο!

Την επόμενη φορά βρε isos μου, πάρε την jojo και ελάτε εσείς για καφέ, αντί να μου στείλεις όλον αυτόν τον συρφετό από φωτορεπόρτερ. Εσείς μπορεί και να καταφέρετε να μπείτε στα άδυτα των αδύτων!

Ο Ιός του (παρα)κράτους

Αγία Σοφία

Συλλέγονται υπογραφές ώστε να αποκατασταθεί η Αγιά Σοφιά ως Χριστιανικός ναός. Όποιος θέλει ας συνεισφέρει.

Παράξενα πράματα…

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, και η δική μου δεν ξεκίνησε πολύ καλά. Γενικά κάτι με κρατούσε στο κρεβάτι. Φυσικά όμως έπρεπε να σηκωθώ και να έρθω στο γραφείο. Άλλωστε έχουμε και νέα πρόταση να καταθέσουμε μέχρι τις 27. 25 για μένα λέω. 26 και 27 θα έχω άλλες δουλειές. Άρα πρέπει να τελειώνουμε αυτή την βδομάδα.
Οπότε σηκώθηκα ο καλός σου και ξεκίνησα την πρωινή ιεροτελεστία. Ελληνικός μοσχοβοληστός (μμμμ ), προετοιμασία σάντουιτς-κολατσιού για το γραφείο, ντουζάκι να ξυπνήσουμε, μερικά κουλουράκια για πρωινό γιατί δεν είχα γλυκό και βαριόμουν να αλείψω φρυγανιές, και πορτοκαλάδα…
Και πάνω που πάω να στύψω το πρώτο πορτοκάλι, συνειδητοποιώ γιατί δεν με άφηνε το κρεβάτι να σηκωθώ! Ένοιωσα το πλευρό μου να σουβλίζεται από τον πόνο . Έπαθα τράβηγμα!!! Εντάξει, να πάθω τράβηγμα επειδή σήκωσα βάρος το καταλαβαίνω, να πάθω τράβηγμα από επικίνδυνες κινήσεις επίσης το καταλαβαίνω, από στύψιμο πορτοκαλιού όμως… δεν το έχω ξανακούσει! Τι να πει κανείς…
Γρήγορα τέντωμα επάνω και το προφταίνουμε. Και ναι όντως το πρόφτασα. Δεν με άφησε κάτω. Μου άφησε όμως ένα πιάσιμο στο πλευρό. Έτσι, έχω ένα προβληματάκι στις κινήσεις που περιλαμβάνουν στέψη του σώματος δεξιά. Και είναι πολλές αυτές τελικά (ευτυχώς όμως όχι βασικές). Ας προσέχουν λοιπόν οι οδηγοί που έρχονται από τα δεξιά μου! Εκεί έχω το μεγαλύτερο πρόβλημα !
Τέλος πάντων, κατάφερα ο έρμος και το ξεπέρασα (χτύπησα το αντίστοιχο μεζουλίντ μου για να χαλαρώσουν οι μύες) και συνέχισα το στύψιμο… Με λίγη δυσκολία βέβαια γιατί δεν μπορούσα να πιέσω το χέρι μου στον στύφτη!!! Μετά από αυτό άλλο ατύχημα δεν είχαμε. Απλά μου έχει μείνει η ζαβλακομάρα του πρωινού και το σπάσιμο από την ενόχληση στην μέση. Συνηθισμένα πράματα βέβαια μιας και έχω και ευπάθεια! Ιεροποίηση πέμπτου οσφυϊκού! Έτσι είπαν οι ακτινογραφίες (εδώ και χρόνια). Το έχει και ο μπαμπάς μου. Είναι κληρονομικό λέει. Ο 5ος οσφυϊκός σπόνδυλος έχει συνοστεωθεί με το ιερό οστό. Πώς τα 5 κοκαλάκια της ιερής μοίρας συνοστεώθηκαν και έκαναν το ιερό οστό; Έ σε εμένα και τον πατέρα μου προχώρησε λίγο παραπάνω και συνοστέωσε και ένα ακόμα κοκαλάκι! Α ρε τι σου κάνει η εξέλιξη! Αποτελούμε πρωτοπόρο είδος, πείραμα της φύσης για το επόμενο εξελικτικό βήμα του ανθρώπου! Αν είναι ο άνθρωπος εξελισσόμενος να αρχίσει να έχει πρόβλημα με την μέση, καλύτερα να μείνει στάσιμος! Ο 5ος οσφυϊκός είναι ο ισχυρότερος σπόνδυλος και κρατά όλο το βάρος του σώματος. Λόγω συνοστέωσης λοιπόν, το βάρος σε εμένα πέφτει στον 4το οσφυϊκό που είναι μικρότερος. Αποτέλεσμα μια ευαισθησία! Είμαι και ευαισθητούλης λοιπόν ! Τόση ευαισθησία όμως στην πορτοκαλάδα δεν την περίμενα!
Έφτασα τελικά στο γραφείο. Εδώ με περίμενε η γνωστή κατάσταση του τρελού αφεντικού! Εμ έχασε το IP, έχει αρχίσει να τα χάνει. Σε λίγο θα τον έχω με τα χαπάκια του για να μην χτυπιέται! Αν και λέω να του κάνω δώρο ένα… μίξερ… Χτυπιέται που χτυπιέται, να χτυπιέται αποδοτικότερα και με στύλ!!!

ΥΓ: Πάντως τώρα είμαι εντάξει (το πλευρό πονάει λίγο αλλά δεν πειράζει). Άκουσα το γέλιο σου στο τηλέφωνο και φτιάχτηκα! Η ζαβλακομάρα πέρασε!

Είμ' ένας φτωχός και μόνος καμηλιέρης

Η μέρα πέφτει, ο ήλιος γέρνει. Το χρώμα πορφυρό. Τα ηλιοβασιλέματα στην έρημο πάντα ματωμένα. Το ταξίδι όμως υπέροχο αν και κουραστικό, και ο προορισμός αποζημιώνει.

Το πρόσωπο γεμάτο από την άμμο και τα χείλη φριγμένα, περιμένουν με λαχτάρα την όαση, το νερό που θα απαλύνει την δίψα, το χάδι του δροσερού αέρα που θα τινάξει την κούραση. Ο ήλιος τυραννικά έκαψε το δέρμα και η δροσιά καλοδεχούμενη. Η όαση είναι κοντά. Μερικά βήματα ακόμα

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε...

...ότι όπως πληροφορηθήκαμε από έγκυρες πηγές...
...τα χριστούγεννα φέτος θα ματαιωθούν...
...αφού η αγγλική αστυνομία συνεχίζει την εφαρμογή του νέου αντιτρομοκρατικού νόμου με απόλυτη επιτυχία!

Από Λονδίνο για Αθήνα, ΜΛ.ΜΛ

16+1 απορίες για τα σήριαλ

1. Οι φοιτητές από την επαρχία ζουν σε σπίτι 120τµ µε θέα την Ακρόπολη ή τον Λυκαßηττό.

2. Η παρέα µπαίνει Σάßßατο ßράδυ στο µπαρ και ßρίσκει πάντα θέσεις στο πιο κεντρικό σηµείο της µπάρας.

3. Στο µπαρ λένε «ένα ουίσκι, παρακαλώ» χωρίς προτίµηση σε ιδιαίτερη µάρκα.

4. Βρισκουν πάντα πάρκινγκ κάτω από το σπίτι χωρίς να κάνουν γύρους στα τετράγωνα.

5. Η πρωταγωνίστρια ßρίσκει ταξί µε το που θα ßγει από το σπίτι, ακόµη και στο πιο αποµονωµένο πευκόφυτο δρόµο της Εκάλης.

6. Όταν φεύγουν από το σπίτι δεν κλειδώνουν ποτέ την πόρτα κι ενίοτε την ξεχνούν ανοιχτή.

7. Βγαίνοντας από το αµάξι, δεν ενεργοποιούν ποτέ το συναγερµό.

8. Οι συζητήσεις που αρχίζουν µε την φράση «να σου εξηγήσω» δεν έχουν ποτέ καλή κατάληξη.

9. Το ζευγάρι λύνει τα προßλήµατα του σε σικ εστιατόρια του Κολωνακίου χωρίς να ßάλει µπουκιά στο στόµα του από το φαγητό.

10. Στο εστιατόριο πάντα θα γίνει µια παρεξήγηση κι ο ένας από τους δυο θα φύγει. Ο άλλος τρέχει από πίσω χωρίς να πληρώσει λογαριασµό.

11. Οταν χτυπά το κουδούνι στην πόρτα, φωνάζουν από µέσα «τώρα, τώρα!!»

12. Το τηλέφωνο χτυπά τουλάχιστον 10 φορές µέχρι να απαντήσει κάποιος.

13. Όταν µιλούν στο τηλέφωνο δε λένε ποτέ στο κλείσιµο «γεια». Απλά κατεßάζουν το ακουστικό και κοιτούν σκεπτικοί το κενό.

14. Ο διευθυντής δεν κάνει τίποτε άλλο από το να υπογράφει τα έγγραφα που του φέρνει η γραµµατέας του.

15. Κατά την διάρκεια του σεξ η πρωταγωνίστρια έχει άψογο µακιγιάζ και τα πρωί που ξυπνάει τα σεντόνια της είναι πεντακάθαρα και ατσαλάκωτα.

16. Η πρωταγωνίστρια το πρωί σηκώνεται από το κρεßάτι τυλίγεται µε το σεντόνι να πάρει το πρωινό της, αφήνοντας ξεσκέπαστο τον πρωταγωνιστή στο κρεßάτι να πουντιάσει.

17. Συνηθως κάνουν ολονύχτιο σεξ. Το πρωί όµως ξυπνούν πάντα µε τα εσώρουχά τους.

Απόσπασμα

- μπλα μπλα μπλα.
- Το καταλάβατε;
- .....
- Δεν το καταλάβατε;
- .....
- Μάλιστα. Ποιός μπορεί να μου πεί την διαφορά του ελέγχου από την διασφάλιση;
- .....
- Δεν τρώω φοιτητές, ακόμα τουλάχιστον!
- .....
- Λοιπόν υπάρχουν δύο περιπτώσεις:
α) Ντρέπεστε,
β) Δεν έχετε καταλάβει χριστό απ' όσα έχω πεί. Τί από τα δύο συμβαίνει;
- .....
- Σας έκλεψε η νεράιδα την μιλιά χτες βράδυ;
- .....
- Δεν κάνουμε δουλειά όμως έτσι. Θέλετε να το ξαναπώ;
[Δειλά δειλά ακούγεται μια φωνή]
- Χμμμ δεν το ξαναλές δάσκαλε μια φορά;
- Ευχαρίστως! [μπλαμπλαμπλα] Το καταλάβατε;
- .....
- Θα μου πεί κάποιος την διαφορά;
- .....
- Μπορούμε να περάσουμε ένα δημιουργικό απόγευμα αναλύοντας και ξαναναλύοντας αυτή την διαφορά αν θέλετε!
[Η ίδια δειλή φωνή, λίγο πιό δυνατή τώρα...]
- Α έτσι πάει;
- Έτσι πάει!
- Ε τότε να προσπαθήσω να απαντήσω;
- Φυσικά και να προσπαθήσεις, δεν παίρνουμε κεφάλια ούτε εξεταζόμαστε αυτή τη στιγμή!
- μπλαμπλα
- Ακριβώς! Δύσκολο ήταν;
- .....

Εδώ είναι που σηκώνεις τους ώμους.....

Αποτυχία... :(

… και δεν με νοιάζει καθόλου μα καθόλου που δεν πήραμε το IP. Ούτως ή άλλως είναι θέμα γνωριμιών και κύρους και όχι περιεχομένου και προσπάθειας. Και για κάτι τόσο μεγαλεπήβολο όπως το συγκεκριμένο IP, μόνο με πολλές γνωριμίες γινόταν! Με νοιάζει όμως που ενώ περίμενα να το πάρουμε, γιατί σε τελευταία ανάλυση δεν ήξερα καν πώς γίνεται και έμαθα μέσα σε 2 μήνες – για κάτι τόσο largescale που περιλαμβάνει 4 NoE’s ήθελα τουλάχιστον 6 μήνες για να καταλάβω και να κάνω κάτι – και τελικά περιέργως βγήκε κάτι καλό, με περιεχόμενο και με εξέπληξε κι εμένα τον ίδιο,........ με νοιάζει που μου έσπασε τα’ @@ και μου φώναζε ένας άνθρωπος που δεν μπορούσε να κάνει ούτε μια γραμμή από τις 60 σελίδες σωστή.

Ευτυχώς τουλάχιστον απλά ήρθε με κατεβασμένο το κεφάλι και είπε ότι «είμαστε έξω» και έφυγε. Γιατί αν τολμούσε να κάνει έστω και μια νύξη ότι φταίμε – ομολογώ ότι γενικώς είπε στους συνεργάτες ότι τρελαθήκαμε στην δουλειά – δεν θα τον ξέπλενε ούτε κι ο ιερός ποταμός! Μα τον Seth δηλαδή. Θα τον έκανα 13 κομμάτια και θα τον έσπερνα σε όλο τον Νείλο! Και δεν θα βρήσκαν κανένα από τα 13 του, όχι μόνο το ένα!!!!

Ασ’ τον τώρα να πάει να κλάψει (απλά αυτό σημαίνει ότι όντως θα μου βγάλει την πίστη για τα ΠΕΠ που τελειώνουν στις 27)! Εγώ πάντως ετοιμάζω τα πραματάκια μου και πάω να κάνω το μάθημά μου! Ναι, σήμερα επισήμως αρχίζει το νέο ακαδημαϊκό έτος! Δηλαδή είχε αρχίσει από την προηγούμενη βδομάδα αλλά… οι φοιτητές είχαν κατάληψη :p Πάντα τέτοια βρε πάντα τέτοια (να μην κάνω και τόσα χιλιόμετρα)! Πάντως μην νομίζετε ότι θα γλυτώσετε την εξεταστική! Το πολύ-πολύ να σας παραδώσουμε όλο το βιβλίο σε ένα μάθημα!!!

Καλή ακαδημαϊκή χρονιά!

Αθάνατο ελληνικό στοιχείο...

1. Τα ωράρια των καταστημάτων σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες είναι Δευτέρα - Σαββάτο 10 το πρωί με 9 το βράδυ και με διπλή βάρδυα, όχι το ίδιο προσωπικό συνεχώς... Στην Ελλάδα ακόμα το συζητάμε, το ψηφίζουμε, και το αναλύουμε. Προφανώς όλοι αυτοί είναι βλάκες κουτόφραγκοι και δεν ξέρουν, ενώ εμείς με την μικρότερη οικονομία της Ευρώπης που εισάγουμε ακόμα και ταβανόπροκες, είμαστε οι έξυπνοι μάγκες που χτυπιόμαστε μην τυχόν και χάσουμε την μεσημεριανή siesta.
2. Όποια χώρα φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχε αύξηση αφίξεων από τουρίστες. Εμείς εδώ - οι έξυπνοι - είχαμε μείωση. Φέτος για πρώτη φορά στα χρονικά δεν είμαστε καν στις 10 πρώτες χώρες παγκοσμίως. Μαντέψτε ποιά χώρα μας πήρε την θέση. Ναι, ναι, σωστά μαντέψατε.... η Τουρκία.
3. Είμαστε η χώρα με τις λιγότερες ευρυζωνικές (adsl) συνδέσεις στην Ευρώπη. Φυσικά το γεγονός ότι επιχειρήσεις δις. ευρώ στήνονται με βάση το internet μας αφήνει αδιάφορους. Εδώ, αν δεν στο πεί η γειτόνισσα και η θεία της ανηψιάς του κουμπάρου του μπατζανάκη της πεθεράς της κυρα Μαριγώς, δεν είναι κάτι άξιο λόγου.
4. Είμαστε η μοναδική Ευρωπαική χώρα που επιτρέπει παπάδες να διδάσκουν σε σχολεία. Φυσικά το ίδιο συμβαίνει σε κάτι Αφγανιστάν, Πακιστάν, και άλλες τέτοιες χώρες που φημίζονται για τα δημοκρατικά τους ήθη και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
5. Ένα cappuccino στην Γλυφάδα κοστίζει 4.00 ευρώ. Στο Μιλάνο πάλι κάνει 2.00 άντε 2.50. Προφανώς οι Ιταλοί δεν ξέρουν από cappuccino ενώ οι Γλυφαδιώτες τον πίνανε από το βυζί της μάνας τους.
6. Ενώ νοικοκυριά και επιχειρήσεις χρωστάνε βραχυπρόθεσμα βάση των στοιχείων της Τράπεζας της Ελλάδας συνολικά 50 δις ευρώ, ή αλλιώς το 70% του ΑΕΠ... η εταιρία αυτοκινήτων με την μεγαλύτερη άυξηση στις πωλήσεις το 2004 ήταν η... Mercedes Benz.
«Η φτώχια θέλει καλοπέραση»
7. Είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που οι λέξεις «χρηματιστήριο», «ολυμπιακοί αγώνες», «δημόσια έργα», «ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα», «δημόσιος τομέας», «εφορία», είναι όλες ταυτόχρονα συνώνυμες με σκάνδαλα.
8. Οι περισσότεροι στην ηλικία των 25-30 μένουν ακόμα με τους γονείς τους γιατί παίρνουν μισθό 700 ευρώ τον μήνα αλλά... είμαστε η πρώτη χώρα στην Ευρώπη σε αποστολή χαζών sms του στύλ «είμαι για καφέ με τον μήτσο».
9. Η κατασκευή πίστας Formula 1 έχει εξαγγελθεί κατά καιρούς από 3-4 εν ενεργεία βουλευτές... 2-3 υπουργούς... και μια ντουζίνα δημάρχους. Στην Τουρκιά φέτος έχει Grand Prix. Εδώ οι «γρήγοροι» μαζεύονται στο ΣΕΦ... γιατί φυσικά πίστα δεν έχουμε (όπως δεν έχουμε αυτοκινητοβιομηχανία την στιγμή που στην Τουρκία φτιάχνονται F-16 και Τοyota).
10. Για όλα τα παραπάνω οι μισοί Έλληνες κατηγορούνε ισοβίως τους υπόλοιπους μισούς. Και οι μέρες περνάνε... ας είναι καλά η Εθνική ομάδα Ποδοσφαίρου και η Παπαρίζου που «απέδειξαν ότι οι Έλληνες το κάνουν καλύτερα».

Ναύπλιο

Ο καιρός ήταν πολύ καλός, δεν ξέρω τι έκανε στα άλλα μέρη της Ελλάδας, μιας και με είχαν προειδοποιήσει λέει ότι θα έχει κακοκαιρία, αλλά φαίνεται ότι οι κακές γλώσσες που ήθελαν να πιστεύουν ότι μπορούν να μας φτύνουν συνέχεια και να μην μπορούμε να σταυρώσουμε μια εκδρομή την πάτησαν! Εγώ είχα δηλώσει ότι κρατώ ομπρέλα!
Ηλιοφάνεια λοιπόν και ζεστούλα. Για την ακρίβεια στενοχωρήθηκα που δεν έκανα και μπάνιο! Η θάλασσα ήταν υπέροχη και ο πειρασμός μεγάλος, αλλά μιας και είχα 39 πυρετό την προηγούμενη, είπα να σε ακούσω και να μην βουτήξω, παρόλο που ο πειρασμός ήταν μεγάλος!
Η παραλία το μεσημέρι κατάμεστη από κόσμο να κάνει βόλτα, ενώ η διαδρομή στον πεζόδρομο πίσω από την Ακροναυπλία ήταν υπέροχη, με τον ήλιο να μας ζεσταίνει και να δίνει υπέροχους χρωματισμούς στην θάλασσα! Η διαδρομή για τους λάτρες του περιπάτου συνεχίζει και κάτω από το Παλαμίδι και απομακρύνεται από το Ναύπλιο, αλλά παραμένει υπέροχη η βόλτα δίπλα στην θάλασσα, στους πρόποδες του βουνού.
Ένα καφεδάκι στην παραλία απέναντι από το Μπούρτζι χαλαρώνει και ξεκουράζει. Το βράδυ βέβαια φωτισμένο σε προκαλεί να πιεις ένα ποτό στο ίδιο σημείο, μέσα στην ρομαντική ατμόσφαιρα που φωτίζεται μόνο από τα κεριά και το κίτρινο φως που φωτίζει το ενετικό φρούριο!
Η παλιά πόλη φαίνεται πολύ όμορφη πάνω από το Παλαμίδι, ενώ από την πίσω πλευρά του κάστρου μπορείς να αγναντέψεις την απέραντη θάλασσα. Ο Κολοκοτρώνης θα πρέπει να αισθανόταν πολύ άσχημα στη κάμαρα 3x3 όπου τον είχαν φυλακίσει, χωρίς παράθυρα και με μια μικρή σήραγγα για είσοδο, κάτι σαν τάφος ένα πράμα. Η απόλυτη αντίθεση από την πανοραμική θέα που έχει το κάστρο.
Απολαυστικό φαγητό στα ταβερνάκια που είναι στην δεύτερη παράλληλο από την παραλία (δεν λέμε ονόματα για να μην κατηγορηθούμε για διαφήμιση και γιατί φυσικά δεν έχουμε πληρωθεί ακόμα :p όποιος όμως θέλει ρωτάει, ειδικά ένα από αυτά είμαι ΠΟΛΥ MUST!) και απολαυστικές βόλτες στην παραλία πρωί, απόγευμα, βράδυ!
Απαραίτητη βέβαια και μια βολτίτσα από την ακρόπολη των Μηκυνών, να θυμηθούμε και ένα κομμάτι του αρχαίου πολιτισμού μας και να κάνουμε μια βόλτα στο παρελθόν. Μάλιστα, έχουν ανοίξει κάποια νέα τμήματα και έχουν βάλει πλάκες που εξηγούν τι βλέπεις μπροστά σου και μπορώ να πω ότι άξιζε η επίσκεψη γιατί είδα καινούργια πράγματα, παρόλο που έχω πάει τέσσερεις-πέντε φορές!

Το πιο απολαυστικό μέρος του ταξιδιού όμως, ήταν η παρουσία της καλύτερης παρέας και συντροφιάς που θα μπορούσα να έχω! Η εκδρομή δεν θα μπορούσε να είναι πιο όμορφη απ’ ότι ήταν!

Σαν βγεις στον πηγαιμό για το Ανάπλι….

Ο λαιμός μου σχεδόν έχει περάσει και ο πυρετός φυσικά έχει πέσει εντελώς εδώ και 24 ώρες. Θα αφήσω ασχολίαστη αυτή την άλλη ανωμαλία μου που αρρωσταίνω και πέφτω κάτω και υποφέρω κυριολεκτικά χωρίς να μπορώ να κάνω σχεδόν τίποτε για ένα 24άωρο και μετά, ως δια μαγείας, τα πάντα φτιάχνουν μέσα στις επόμενες 48 ώρες….

Η βαλίτσα είναι έτοιμη στο αμάξι και σε λίγο εγκαταλείπουμε την Αθήνα με προορισμό θαλασσινό! Τα κινητά κλειστά και άσε τον ΝΚ να με ψάξει όσο θέλει!

Α τώρα που είπα ΝΚ και το θυμήθηκα, παίρνει προχτές τηλέφωνο ο ΝΚ και μου λέει:
- Κοίταξε τι μπορούμε να κάνουμε με το ΠΑΒΕΤ.
- Ωραία, θα το κοιτάξω. Ποιος ασχολείται με αυτό και για πότε είναι η καταληκτική;
- 7 του μηνός (προχτές είχαμε 5, υπάρχει πιθανότητα αυτό το τηλεφώνημα να έφταιγε για τον πυρετό μου γιατί μου ανέβηκε ακριβώς εκείνη την στιγμή!!!)
- 7 του μηνός… ωραία… σήμερα έχουμε 5 του μηνός άρα μας…. Εμμμ μας μένουν 2 μέρες.
- Ναι, κοίταξε να δεις τι θα κάνουμε.
- Μα δεν προφταίνουμε.
- Ε οργανωθείτε!
- Τι να οργανωθούμε; Να οργανωθούμε για κάτι που προφταίνουμε ευχαρίστως, εδώ δεν προφταίνουμε να οργανωθούμε μέχρι μεθαύριο.
- Και τι θα γίνει;
- Δεν θα γίνει τίποτε. Απλά. Κάτι άλλο έχουμε;;;;

Ναι, αυτά. Μετά από αυτή την ευχάριστη ανάμνηση/παρένθεση και ύστερα από μια ολόκληρη μέρα που δούλευα από το σπίτι (και συνεπώς ήσυχος) αντί για το γραφείο, είμαι έτοιμος για την εξόρμηση! Τα κινητά κλειστά λοιπόν και γραμμή για το Ανάπλι!
Το πιστεύεις δεν το πιστεύεις καλή μου γκαμήλα, θα κάτσεις μόνη σου στο παχνί αυτό το ΣΚ. Καιρός να ξεκουραστείς και λίγο, να ξεκουραστώ κι εγώ από τα στριμένα καμώματά σου!

Εμείς αγάπη μου θα πίνουμε καφέ με θέα το μπούρτζι!

Άντε καλό μας/σας/του Σαββατοκύριακο!

Τι μου άφησε η Κύπρος;

Απολογισμός λοιπόν:
Την πρώτη ημέρα η βαρεμάρα ήταν μεγάλη. Αναπτύσσαμε θεωρίες θεωριών και δεν λέγαμε και τίποτε σημαντικό. Ε διαφωνήσαμε όπως πάντα σε ορισμένα θέματα αλλά αυτά συμβαίνουν στις συναντήσεις! Η δεύτερη μέρα είχε ενδιαφέρον. Επιτέλους μιλήσαμε και λίγο πρακτικά. Τους εξήγησα τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω, αποφάνθηκαν ότι μπορώ να κάνω περισσότερα απ’ όσα ήλπιζαν ότι γίνονται, τους εξήγησα ότι για να τα κάνω όμως χρειάζομαι χρήματα γιατί δεν γίνονται νοερά, ή στον αέρα, αλλά μέσα σε συγκεκριμένες συσκευές, όπως πολύ καλά υποθέτετε η απάντηση ήταν «μουγκαμάρα» και φυσικά είμαι σίγουρος ότι υποσχέθηκα πολύ λιγότερα απ’ όσα μπορώ να κάνω και πολύ περισσότερα απ’ όσα θα μου επιτρέψουν να κάνω! Η τρίτη μέρα ήταν αποκαλυπτική! Άρχισαν οι ίντριγκες, οι δολοπλοκίες και οι τσακωμοί. Ευτυχώς που εγώ είχα αρχίσει να μην επικοινωνώ και τόσο με το περιβάλλον!
Την πρώτη μέρα λοιπόν τελειώσαμε στις 6:30 περίπου. Μέχρι να χαλαρώσουμε λίγο πήγε 8 και πήγαμε μια βολτίτσαν στην πόλην (Λεμεσός). Νέκραααααα! Λες και δε κυκλοφορούν οι Κύπριοι την νύχτα! Ποια νύχτα; 9 το βράδυ ήταν! Ναι, εντάξει, τα 5 καφέ/εστιατόρια που ήταν ανοιχτά στην περιοχή ήταν γεμάτα αλλά… Υποτίθεται ότι ήταν μια περιοχή σαν την Πλάκα και δεν κυκλοφορούσε κόσμος! Έλεος! Την δεύτερην μέραν τελειώσαμεν στις 4 (ευτυχώς). Οι άλλοι πήγαν για μπάνιο, εγώ είπα να πάω στην πόλη να την δω μέρα και βρω κανά δωράκι. Άλλωστε δεν μπορούσα να γυρίσω με άδεια χέρια, έπρεπε οπωσδήποτε να βρω να σου φέρω κάτι. Εννοείται βέβαια ότι πήρα και 3 μπουκάλια Κομανταρίαν, νά 'χουμε να πίνουμε τα βράδυα με τα δρακουλίνια, αλλά πήρα και εκείνα τα ωραία σπουργιτάκια που πίνουν νερό!
Την τρίτη μέρα ευτυχώς ταξίδευα το απόγευμα και δεν έκατσα και πολύ γιατί δεν ξέρω τι θα γινόταν αν καθόμουν με τα πισωμαχαιρώματα και τις ιστορίες για αγρίους! Εντάξει, είναι φανερό ότι οι άλλοι έψαχναν ένα λόγο για να τσακωθούν με τον δικό μου. Ήταν εντελώς φανερό δηλαδή γιατί… απλά αυτό που έλεγαν ότι τους έκανε δεν υφίσταντο. Άλλους λόγους είχαν, αλλά δεν είναι από αυτούς που αναφέρονται, οπότε ψάχναν την δικαιολογία αλλού! Ε μετά πολύ απλά ότι και να έλεγε που δεν τους άρεσε ή ήταν λάθος, αρπαζόταν άμεσα! Μου είπαν τόσα «θα τον βαρέσω» και «θα τον σκοτώσω» από τους άλλους που είμαι σίγουρος ότι ή από πέσιμο ή από χέσιμο θα πάει. Από γεράματα πάντως δεν έχει πολλές πιθανότητες!

Η Λεμεσός λοιπόν έχει πολλή υγρασία. Υποφέρω από την υγρασία. Ιδρώνω, ο ιδρώτας δεν στεγνώνει με αποτέλεσμα να είμαι μόνιμα μούσκεμα. Έχει και ζέστη, τι να κάνεις, ντύνεσαι, κάνεις μπάνιο στον ιδρώτα σου, γδύνεσαι, σε βαράει το ρεύμα και την αρπάζεις χωρίς να το καταλάβεις καν. Το ξενοδοχείο τώρα είχε αρκετή φασαρία. Τουλάχιστον για τα δικά μου δεδομένα που είμαι ψυχανώμαλος στον ύπνο! Οπότε βάλε την υγρασία, βάλε την φασαρία, πρόσθεσε και μερικά ψιλοκρυωματάκια από τα ρεύματα, ήταν φυσιολογικό να εξασθενίσει ο οργανισμός μου και να μην έχει αντοχές. Οπότε… συνέβη το μοιραίο. Από την Τρίτη άρχισα να καταρρέω και αν και περίμενα ότι θα το σώσω… αδύνατο…

Η Κύπρος μου άφησε μια μεγάλη τσαντίλα, μια υπόσχεση που ενώ μπορώ δεν θα πραγματοποιήσω, μερικές κομανταρίες, έναν ξεγυρισμένο πονόλαιμο, ο λαιμός μου είναι τόσο πρησμένος που ώρες-ώρες αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω, και 39 πυρετό! Αυτός είναι απολογισμός! (Πώς λέμε αυτός είναι καφές;)

Το άδειασμα!

[Ο ΝΚ. Και ο RG. συζητάνε έντονα. Εκείνη την ώρα περνώ από δίπλα.]
ΝΚ: Ρώτα τον ρώτα τον…
RG: Darthiir τι κρίση έκανες;
- ΟΡΙΣΤΕ;;;;
ΝΚ: Ναι σου λέω, ρώτα τον!
RG: Ο ΝΚ είπε ότι έχεις φτιάξει μια λίστα όπου κρίνεις την συμμετοχή των partners στην υποβολή της προτάσεως;
- Τι έχω κάνει λέει;;;;;
[Ο ΝΚ εκείνη την ώρα αποχωρεί και απομακρύνεται με ελαφρά πηδηματάκια.]
RG: Έτσι είπε. Ότι έχεις χαρακτηρίσει πολύ άσχημα την συμμετοχή μας στην κατάθεση της πρότασης και ήθελα να σε ρωτήσω.
- Συγνώμη, ούτε λίστα έχω φτιάξει, ούτε και έχω κρίνει κανέναν. Δεν ασχολήθηκα άλλωστε με κανέναν προσωπικά και το μόνο που είπα είναι ότι οι partners δεν μου στέλνατε τα στοιχεία νωρίς και έπρεπε να σας ζητάω και να σας ξαναζητάω τα στοιχεία. Την συμμετοχή σας δεν την χαρακτήρισα καθόλου και ποτέ.
- Τότε τι εννοεί;
- Ούτε με νοιάζει, ούτε με ενδιαφέρει τι εννοεί!
- Να τον φωνάξουμε;
- Να κάνει τι; Να μου πει ότι έφτιαξα μια λίστα που δεν έχω φτιάξει; Ούτε με ενδιαφέρει, ούτε θα κάτσω να νταντέψω τον ΝΚ και να ασχοληθώ με το τι του κατεβαίνει στο μυαλό και λέει ότι έχω κάνει. Θα σε παρακαλούσα άλλη φορά να ρωτάς εμένα τον ίδιο άμεσα αν έχω ή δεν έχω κάνει κάτι.
- ΟΚ. Καταλαβαίνω και δεν θέλω να δώσω συνέχεια.

Τώρα ποιός άδειασε ποιόν;;;

ΑΝΤΕ ΚΑΙ Γ@@@@@Υ στο φινάλε….

Η οδύσσεια ενός ερευνητή!

Όχι δεν μιλάω για μένα. Άλλωστε κάθε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα πιθανών να είναι και εντελώς συμπωματική! Κεντρικός ήρωας της σημερινής μας περιπέτειας είναι ο Σ., ένας κατά τα άλλα φέρελπις νέος, ο οποίος είχε την ατυχία να δουλεύει για τον ΝΚ.!

16:00
Ο ΝΚ. εμφανίζεται στο γραφείο! Πάω λοιπόν ο καλός σου και τον ρωτάω αν έχουμε τελικά εισιτήρια και αν και πότε θα φύγουμε! Ναι, έχουμε μου λέει, δεν πας στην πύλη να τα πάρεις; Φυσικά και πήγα! Οπότε λοιπόν απέμεινε ο Σ., μιας και ο Ιρλανδός έγραφε την παρουσίαση! Πάει λοιπόν ο ΝΚ. στον Σ. Και του λέει θα πάρουμε μαζί μας και 30 δείγματα! Μα; 30 δείγματα είναι μια ολόκληρη κούτα! Αλήθεια τον υπολογιστή πώς θα τον μεταφέρουμε; Μην ανησυχείς! Θα τον μεταφέρουμε!
Ξεκινάει ο έρμος να μαζεύει τα δείγματα! Ρωτάει ο ΝΚ.: Τα φυλλάδια τα πήραμε από το φωτοτυπείο; Ποια; Από πού; :s Τηλεφωνεί ο καημένος ο Σ. στο φωτοτυπείο!
Κλείσαμε κύριε! Μα; (εξηγεί) Καλά κύριε, αν έρθετε τα επόμενα 15 λεπτά, θα σας τα δώσουμε. Λέει λοιπόν στον Π. Να πεταχτεί να τα πάρει! Και ο Π. πάει. Και ο Π. γυρνάει! Χωρίς τις φωτοτυπίες! Φυσικό είναι, δεν τις είχε πληρώσει ο ΝΚ.!
Στο ενδιάμεσο εγώ έχω γυρίσει και έρχεται ο μικρός Μ. (κάτι σαν το γαλλόδι που αναφέρεται αλλού, αλλά τουλάχιστον συνεργάσιμος) να δω την παρουσίασή του γιατί εξετάζεται την Τρίτη που θα λείπω.

17:30
Έρχεται ο Ιρλανδός:
- Θα πάμε με δύο αυτοκίνητα στο αεροδρόμιο!
- Γιατί;
- Είδες το δικό του; Το πίσω κάθισμα είναι γεμάτο κουτιά!
- :@
Κοιτά την ώρα και συνειδητοποιώ ότι σε μιάμιση ώρα απογειωνόμαστε! Μα τι κάνουμε εδώ; Γιατί δεν έχουμε φύγει; Ε τώρα κατάφερε ο Σ. να μαζέψει τα δείγματα! Τα μαζεύουμε τσακιδών και αναχωρούμε. Εγώ με τον Ιρλανδό μου (σταθερή αξία στο χρόνο) και ο ΝΚ. με τον Σ.! Ο ΝΚ. φωνάζει να μην αργήσουμε και φεύγει γρήγορα. Εγώ φυσικά, σταθερός στις αξίες μου πάω αγάλι-αγάλι. Και δικαιώνομαι. Βγαίνοντας από την πύλη βλέπω το αυτοκίνητο του ΝΚ. να ξαναμπαίνει!!!

17:50
Παρκάρω, όπως πάντα δίπλα στη σκάλα! Φυσικά ο Σ. και ο ΝΚ. άφαντοι! Πηγαίνουμε προς τον γκισέ για check-in (πως το μιλάω το αγγλικό μου!). Τηλέφωνο. Ο ΝΚ. Πού είστε; Στον γκισέ. Α, μην τσεκάρετε, να τσεκάρουμε όλοι μαζί για να πάρουμε τα κιβώτια... (άντε να περιμένεις τώρα...). Τον βρίσκουμε λοιπόν στις 18:00 και πάμε για check-in.
ΝΚ. Εγώ έχω gold card (τςτςτς), θα τσεκάρω εδώ. Εσείς περιμένετε να δω τι θα σας δώσω. Περιμένουμε, παίρνουμε τα απομεινάρια και πάμε εμείς τα παρακατιανά στα non-gold card check-in points! :p Εκείνη την ώρα μου έρχεται η φλασιά! Πού είναι ο Σ.; Ως απάντηση χτυπά το κινητό μου (18:15)! Ο Σ. στην άλλη άκρη... Πού είναι ο ΝΚ.; Εδώ, γιατί; Μήπως να έρθει να πάρει το αυτοκίνητό του που τον περιμένω με τα αλάρμ έξω από την πύλη ΧΧ να πάει να το παρκάρει και να έρθω να τσεκάρω; ΤΟΝ ΕΙΧΕ ΞΕΧΑΣΕΙ ΣΤΟ ΑΜΑΞΙ!!!

Κοιτάω τον ΝΚ. Τον ρωτάω: Ν. πού είναι ο Σ.;
- Ε; Είναι στο αμάξι. Αμάν!
- Ε δεν πετιέσαι να τον σκαντζάρεις βρε αδερφέ να τσεκάρει και αυτός; Και αν θέλετε μπορείτε να περάσετε ένα δημιουργικό τριήμερο κάνοντας σκάντζα βάρδια ανά μισάωρο στο αμάξι, για να μην πάρεις κλίση, μέχρι να γυρίσουμε εμείς πίσω την Τρίτη και να φύγουμε όλοι μαζί!
Σαν τρελός ο ΝΚ. με κοιτάει με φονεμένο βλέμμα και τρέχει μέσα στο Ελ.Βεν. να προφτάσει...

18:45
Τελικά, καταφέρνουμε και φτάνουμε στην πύλη! Επιβιβαζόμαστε και οι πόρτες κλείνουν στην ώρα τους. Η ΟΑ δεν άργησε αυτή τη φορά! Νομίζετε. Μέχρι να απογειωθούμε είχε πάει 19:35...

Το σλόγκαν της πτήσης: Darthiir, κάνε μου 4-6 διαφάνειες, αν μπορείς και περισσότερες, για να τις παρουσιάσω αύριο για το IP!

ΥΓ: Δεύτερο σλόγκαν: Το έχεις δει αυτό το κείμενο; Όχι, Όχι; Διάβασέ το τότε σήμερα το βράδυ γιατί αυτά θα συζητήσουμε! (162 σελίδες)
ΥΓ2: Αν έρθετε στην Κύπρο, πάρτε μετατροπείς! Στο ξενοδοχείο το δικό μας τουλάχιστον δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τους κανονικούς φορτιστές κινητού σας!!!
ΕΛΕΟΣ

Πού θα μας βρει η νύχτα άραγες;

Πού θα μας βρει η νύχτα λέγω… γιατί δεν ξέρω αν θα μας βρει Ελλάδα η Κύπρο πια!
Μα ναι, φυσικά, τι νομίζατε; Ότι όλα θα είναι κανονισμένα σωστά; Αφού αυτή την φορά φάνηκε και πάλι αυτό το «τελευταίας στιγμής» που έχω ξαναπεί και παλιότερα!

Φεύγοντας λοιπόν από το γραφείο, χτες το απόγευμα, πήγα και εγώ στην γραμματέα μας να παραλάβω το εισιτήριο! Ποιο εισιτήριο; Μα φυσικά το αεροπορικό μου εισιτήριο για αύριο στις 10; (προσέξατε; Είμαστε στο αύριο στις 15!!!)
- Αααα καλά.. ε δεν υπάρχει εισιτήριο!
- Γιατί;;;;;
- Γιατί είστε σε λίστα αναμονής για τις 15 και αν δεν, τότε για τις 19:00!!!
Να μην συνεχίσω το υπόλοιπο του διαλόγου γιατί μπορεί να μας διαβάζουν και ανήλικα… Φυσικό ήταν άλλωστε αφού αποφάσισε να αναλάβει μόνος του τα διαδικαστικά και να τα αφήσει για τελευταία στιγμή γιατί δεν είναι σίγουρος

Τέλος πάντων, όπως καταλαβαίνετε, το 15:00 έχει επίσης περάσει ανεπίστρεπτη! Αλλά υποτίθεται ότι πετάμε 19:00 και έπρεπε να συναντηθούμε στο γραφείο στις 14:00!!!
Αλλά φυσικά είμαι μόνος στο γραφείο έτσι; Δεν έχει έρθει! Εγώ τώρα γιατί είμαι εδώ και δεν είμαι αλλού δεν ξέρω.

Ευτυχώς που τα υπόλοιπα με αποζημιώνουν και μου κρατάνε τα νεύρα σε πολύ χαμηλά επίπεδα! Εγώ την βλέπω την δουλειά, στο τέλος δεν θα φύγω σήμερα.
Τζίμπρον ή Ελλάδαν θα μας βρει η νύχτα; Ομολογουμένως, προτιμώ Ελλάδα. Για τον απλούστατο λόγο ότι θέλω (όπως αντίστοιχα θες κι εσύ) να σε συνοδεύσω το βράδυ στο δείπνο του Η. Τώρα θα μου πεις ότι οι υποχρεώσεις είναι υποχρεώσεις και έχεις απόλυτο δίκιο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα προτιμούσα κάτι άλλο έναντι των υποχρεώσεών μου! Ναι, φυσικά και στο επόμενο θα είμαι εκεί.
Πάντως το πιο σπαστικό είναι ότι απλά τελικά δεν ξέρω ακόμα και τώρα αν όντως θα είμαι εδώ το βράδυ ή εκεί! Δεν έχει όμως σημασία, νοερά ξέρεις που θα είμαι.

Για την πιθανότητα λοιπόν να βρίσκομαι Τζίμπρον (ναι καλέ, πιθανότητα είναι, όλα πιθανότητες είναι τελικά, θα ρίξω ένα εκατόπλευρο και θα μάθω!!!), ας γελάσουμε τζιμπριακάν:

Πάει ένας Κύπριος στα everest.
- Θέλω ένα σάντουιτς
- Τι να βάλω μέσα;
- Τυρίν, ντομάταν, πιπεριάν...
- Ρε φίλε, σε παρακαλώ, μπορείς να μη βάζεις «ν» στο τέλος των λέξεων;
- Οκ!
- Συνέχισε λοιπόν, τί άλλο να βάλω στο σάντουιτς;
- Ζαμπό, μπέικο..

Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που είμαι μόνιμα «χαρούμενος»… άμα επιτρέψω στα νεύρα μου να βγουν στην επιφάνεια… ποιος με είδε και δεν με φοβήθηκε!