Περί ανέμων…

Τον τελευταίο καιρό έχω μια περίεργη αίσθηση κούρασης όταν σηκώνομαι από το κρεβάτι. Το κορμί μου θα έλεγα ψιλοπονάει και οι μύες μου αντιδρούν στις πρώτες κινήσεις. Τα βλέφαρα είναι βαριά και ανοίγουν με δυσκολία. Βέβαια όλα περνάνε με το πρωινό ντουζάκι, αλλά ένα μικρό «βάρος» στο κεφάλι παραμένει (ο όγκος θα είναι… )
Έχω πάντως καταλήξει να έρχομαι πάντα μισή ώρα αργότερα στο γραφείο απ’ την ώρα που συνήθιζα… Όχι ότι έχει και καμιά διαφορά. Τις χαζομάρες που έχω να κάνω τις προφταίνω.. ούτως ή άλλως χαζομάρες είναι, οπότε και τις μισές να κάνω.. πάλι την άλλη μέρα θα τις έχει ξαναλλάξει ο ΝΚ οπότε δώρο άδωρο να τις τελειώσω...
Βέβαια έχει μείνει πίσω η «πραγματική δουλειά» αλλά… μία η καθυστέρηση παραδόσεων, μία η ανοργανωσιά του «δικού μου» που τελικά μας καταναλώνει όλο τον χρόνο με ανούσια πράγματα και μας κουράζει άδικα και άσκοπα, εεε λίγο θέλει; Πρέπει να πάω ας πούμε να πάρω μερικές ατσαλένιες αλλενόβιδες και βαριέμαι αφάνταστα… Δεν έχουν αυτά τα μαγαζιά ντελίβερυ να ησυχάσω;
Φυσικά ο ΝΚ, μετά από τον τρικούβερτο καβγά που ρίξαμε την ημέρα των γενεθλίων μου είναι μέλι γάλα! Έκανα μιάμιση βδομάδα να τον δω από εκείνη την ημέρα και με το που με είδε προχτές ήρθε σαν παιδάκι χαρούμενο να μου πει τις νέες του ιδέες! Όπως με όλες τις παιδικές ιδέες λοιπόν στηρίζεται σε μια καλή αρχή και μετά, από τον ενθουσιασμό του τα σκατώνει και πάει… where no idea has gone before!!!
Και φυσικά αυτό για εμένα σημαίνει ή πλήρης άρνηση, ή πολλή δουλειά, από την μία για να τον ικανοποιώ κρατώντας λίγο τα λουριά και από την άλλη να προσπαθώ να τον πείσω να ΜΗΝ πάμε μέχρι τ’ άστρα… να μείνουμε εντός γήινης σφαίρας…
Και σήμερα πάλι έχω να πάω να διδάξω τους ανεπίδεκτης… ΟΚ, μπορεί να μην είναι όλοι ανεπίδεκτης, αλλά όσοι δεν έχουν αυτό το φρούτο, έχουν το άλλο της αδιαφορίας. Και έχουν και την αίσθηση ότι μπορούν να σε ελέγξουν κι’ όλας και να σου πουν πώς θα τους διδάξεις και αν θα τους διδάξεις και ότι θα τους περάσεις σε τελική ανάλυση, άλλοι με νάζι και άλλοι με υπονοούμενα ισχύος…
Αλλά ήδη ξέφυγα… Με το θέμα θα ασχοληθώ εκτενέστερα όταν θα είμαι τσαντισμένος… Γιατί εγώ στην θέση τους θα ντρεπόμουν να εμφανίζομαι έτσι μπροστά σε καθηγητές…