Χωρίς σταματημό ο Δρόμος μας τραβάει μπροστά,
Κατηφορίζοντας απ’ το κατώφλι που ξεκίνησε.
Και τώρα πια ο Δρόμος έχει φτάσει μακριά
Και εγώ λέω στον εαυτό μου «Ακολούθησε!»
Κυνήγησέ τον! Βαριά και αν είν’ τα πόδια,
Σε κάποια στράτα μεγαλύτερη θα βγεις,
Όπ’ ανταμώνουνε αμέτρητοι σκοποί και μονοπάτια.
Και πού μετά; Ποιος να το ξέρει τάχα!
Κατηφορίζοντας απ’ το κατώφλι που ξεκίνησε.
Και τώρα πια ο Δρόμος έχει φτάσει μακριά
Και εγώ λέω στον εαυτό μου «Ακολούθησε!»
Κυνήγησέ τον! Βαριά και αν είν’ τα πόδια,
Σε κάποια στράτα μεγαλύτερη θα βγεις,
Όπ’ ανταμώνουνε αμέτρητοι σκοποί και μονοπάτια.
Και πού μετά; Ποιος να το ξέρει τάχα!
J.R.R. Tolkien
και όπως είπε και η αείμνηστη......
ΑπάντησηΔιαγραφή"τράβα μπρος και μη σε μέλλει,
θάαααρρος η ζωή μας θέλει,
τράαααβα μπρος και μη σε νοιάαααζει,
τράβα μπρος,
και χάααα μο γέεεε λααα...."
:)
(σορρυ, αν έριξα το επίπεδο...)
Ο μεγάλος ήξερε τι έλεγε. Ο κόσμος όμως τον θυμήθηκε αργά
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά που' σαι; Μην ξεχνάς να σταματάς που και που, να ξαποσταίνεις..
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία η φωτο και μεγάλος παραμυθάς ο Τολκιν..ποιός όμως θα μας συνοδεύει στο δρόμο? Γιατί οι μοναχικοί περίπατοι δεν σε βγάζουν στην ευτυχία..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ πάλι μαρίνα λέω ότι ο καθένας έχει το δρομάκι του, απλά πού και πού συναντιέται με τον δρόμο κάποιου άλλου. άν είσαι και πολυ τυχερός θα γνωρίσεις κάλύτερα τα άτομα των οποίων ο δρόμος μπλέκεται αρκετά στον δικό σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι ο δρόμος ευτυχία;
ΑπάντησηΔιαγραφήοι δρόμοι δεν είναι ποτέ μοναχικοί γιατί βρίσκετε πάντα ένα street spirit σ'αυτούς απλά κάνε το πρώτο βήμα ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓέρασε κι εσύ μαζί μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πιό καλά ακόμα μας προσμένουν,
Τα τελευταία της ζωής μας,
Όπου γι' αυτό γενίκανε τα πρώτα
Μπράουνινγκ
Μιας και ανέφερες το Μπράουνινγκ, ένα μπράουνινγκ είναι συχνά ο καλύτερος τρόπος να ανοίξεις νέους δρόμους - έχει μια πειθώ :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο δρόμο που "άνοιξες" πορεύεσαι με λογής λογής θυσαυρούς και μαρτυρίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως το δέντρο έχει κλαδιά, έχει και αυτός μονοπάτια...
Πυκνά φυλλώματα και αέρηδες κρατούν τον περπατητή απασχολημένο,
αλλά το καρτέρι που στήνει ο "άγνωστος Χ" εμπεριέχει την επιλογή. Την αφετηρία ενός άλλου δρόμου, ή του ίδιου, όπως θες μπορείς να το δεις...
Παράλληλα σύμπαντα συναντιούνται σε ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή.
Δεν αφήνεις λευκές πετρούλες σαν τον Κοντορεβυθούλη, για να βρεις το δρόμο του γυρισμού, γιατί πολύ απλά, δεν υπάρχει.
Αλλά εκεί έγκειται για μένα και η ομορφιά του... Άγνωστος τελικά δεν είναι μόνο ο προορισμός. Είναι και ο διαβάτης. Αλλιώς ξεκίνησε αλλιώς καταλήγει... Όπου....
Έχουμε πει...το ταξίδι είναι αυτό που μετράει!!
ΑπάντησηΔιαγραφήDarthiirako έκανες πολύ όμορφο το blog!
Πολλά φιλιά
Ηνίοχε, με την περί εφήβων σπόντα, είναι σαν να δηλώνεις μή έφηβος και αυτό δεν είναι καλό :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος ξέρει τάχα...Μονάχα 'συ νομίζω, μονάχα εσύ κι εκείνο το αδυσώπητα μυστικό "τάχα"...
ΑπάντησηΔιαγραφή