Νο 2

Τσάι, όχι καφές. Μέτριο, ανακατεμένο (όχι χτυπημένο). Σύνηθες βραδινό ρόφημα για αρχές εξαμήνου. Παρά την καούρα {μμμμ μου παίρνει λίγο χρόνο να (ξανα)ισορροπήσω και να μετριάσω την φωνή} η σημερινή παράδοση με ενθουσίασε {αρχίζω να μ’ αρέσω… δεν πρέπει να είναι καλό αυτό :p}. Οι πελάτες σαν πιο δεκτικοί (άρχισε να κυκλοφορεί μάλλον το πόσο στριμμένος παλιοχαρακτήρας είμαι), ξεκινήσαμε καλά πάντως, έχω μεγάλες βλέψεις, για τους σημερινούς τουλάχιστον. Ελπίζω να μη με απογοητεύσουν στο τέλος. Όχι, τους χάρηκα (χαλάλι τους η ταλαιπωρία – πάντα χαλάλι τους είναι άλλωστε, μπορεί να νευριάζω, μπορεί να φωνάζω αλλά… τα πονάω), αλλά όλα εξαρτώνται από τις επιλογές που θα κάνουν μέσα στις επόμενες μέρες.
Δεν ξέρω τελικά πόσα παλούκια θα κάψει ο Μάρτης (περάσαμε τη μέση άλλωστε) αλλά πλέον το τρεμοπαίζον κιτρινάκι δεν είναι καθόλου τρεμοπαίζον. Έχει γίνει περισσότερο από το πρασινάκι, το οποίο σε ορισμένα σημεία απλά δίνει αγώνα να βγει στην επιφάνεια, αλλά μάταια, το κίτρινο το κατατροπώνει ανηλεώς.
Οι ταχύτητες περιορισμένες σήμερα μιας και ξανα(ματα)στρώνουμε τον κινητήρα μετά την αλλαγή της φλάντζας {δεύτερη καμένη φλάντζα :@}. Τελικά όταν χάλασε αυτός ο παλιοθερμοστάτης την έκανε καλά τη ζημιά. Ανοιχτά παράθυρα (γυαλί ηλίου απαραίτητο) και «ταχύτητα κρουαζιέρας». Ήλιος, κιτρινοπράσινο φόντο και κάπου στην μέση λίγη γαλήνια θάλασσα. Και αν δεν ήταν αυτός ο πονοκέφαλος, μάλλον θα είχα κάνει και μια στάση για καφέ στην παραλία. Πιάνω των εαυτό μου να σιγοντάρει ανεπαίσθητα τη φωνή του Πλιάτσικα: «Πρώτη φορά που την είδα στεκότανε, τη νύχτα εκείνη που η Ρώμη καιγότανε, χιλιάδες χρόνια φωτιά και μηνύματα…»
Υπολόγιζα να φτιάξω το Νο3 λίγο πριν τη διακοπή, αλλά με πρόφτασε. Ήρθε 15 λεπτά πριν το αναμενόμενο. Και δυστυχώς ο τούρκος μόνο το κείμενο τούτο γράφει, νερό αρνείται πεισματικά να ζεσταίνει.
Ημέρα γενικής απεργίας αύριο (aka δεν ταξιδεύουμε). Ευτυχώς γιατί μέσα στον πονοκέφαλο ξέχασα να ποτίσω το αυτοκινούμενο. Οι πρωινές μετακινήσεις θα είναι ούτως ή άλλως με τα πόδια. Οι υπόλοιπες… θα δούμε… αν υπάρξουν…
Εκτός και αν πεταχτώ να το ποτίσω τώρα μέχρι να επιστρέψει το ρεύμα. Να φτιάξω και εκείνο το Νο3…

{Κουτί επικίνδυνα σταθερό, σιωπή... – θα κυλίσω :p}