Τετάρτη 2 Ιουλίου 2008

Αποκαλυπτήρια

Ποιά να ‘ταν η αλήθεια λοιπόν και ποιά τα ψέματα; Αναγκάστηκα να φύγω για την ΠάνωΠόλη! Ασύστολο ψεύδος. Η Θεσσαλονίκη αποτέλεσε τη μοναδική επιλογή μου. Για την ακρίβεια το μηχανογραφικό μου είχε μόνο μία σχολή (και ένα τεράστιο βλέμμα απορίας από τον μαθηματικό μου, ο οποίος το παρέλαβε), αυτή στην οποία και εφοίτησα. Άσε που ουδέποτε έκανα προσπάθεια να επιστρέψω στη βάση μου. Αντιθέτως απέρριψα κάθε πρόταση μετεγκατάστασης, ακόμα και μία που περιείχε μια πολλλλυυύυυυ παχυλή χρηματοδότηση. Η επιμέλεια ήταν κάτι που ουδέποτε με χαρακτήρισε. Αντιθέτως θα μπορούσα να πω πως ουδέποτε είχα τετράδιο με συμμαζεμένες ασκήσεις, σημειώσεις ή οτιδήποτε άλλο (τετράδιο; τί ’πα τώρα…). Η αλήθεια να λέγεται πάντως. Αυτό που με ευχαριστεί πάνω απ’ όλα είναι να προσπαθώ να αναπτύσσω τον τρόπο σκέψης και το πνεύμα των μικρών φυντανιών. Άλλωστε η κλασική ατάκα που ακολουθεί τις συστάσεις στην έναρξη κάθε εξαμήνου είναι: «Εδώ βρίσκεστε για να καταλάβετε, να μάθετε να σκέφτεστε και να μπορείτε να χειρίζεστε μηχανισμούς. Ο κόσμος μετά θα είναι δικός σας και όλα θα είναι εύκολα. Στείρες γνώσεις δεν με νοιάζουν. Όποιος καταλάβει έχει εγγυημένη επιτυχία, οι υπόλοιποι θα δώσουμε ραντεβού του χρόνου». Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι η σκέψη και απολαμβάνω (ασύστολα) να φανερώνω τις λεπτομέρειες των μηχανισμών και το μεγαλείο της αλληλουχίας των σταδίων που διέπουν το κάθε τι, μέχρι αποκαλύψεως της κινούσας δύναμης (διέπει και το πιο τετριμμένο θέμα). Παρόλ’ αυτά κουράζομαι αφάνταστα όταν διαπιστώνω πως όχι μόνο υπάρχει άγνοια των τετριμμένων (βου α βα…), αλλά δεν υπάρχει και διάθεση για κατανόηση (γουμφ… παλιοατομισμοεποχή…). Έτσι, ενώ τα τετριμμένα θα τα αναφέρω (έχω διαπιστώσει τις ελλείψεις…), διάθεση για επανάληψη υπάρχει μόνο για σημαντικά, ενώ και αυτή ελαττώνεται όταν συνειδητοποιώ πως βοώ εν τη ερήμω. Ο μικρός που θέλει να ακούσει, βρίσκει άμεσα και γρήγορα τρόπο επικοινωνίας μαζί μου και οι επαναλήψεις περιττεύουν. Όσοι δεν έχουν διάθεση να ανοίξουν αυτιά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί χαλάν το χρόνο τους (και μου) μέσα σε αμφιθέατρα. Η ζωή είναι μικρή για να τη σπαταλάς σε πράγματα που δε θέλεις να κάνεις. Όσο για τις υπόλοιπες επαγγελματικές φιλοδοξίες μου, ναι δεν έχω διάθεση να πουλήσω τίποτε, γενικότερα. Δεν με ενδιαφέρει κανενός είδους εμπόριο. Θα ήθελα απλά να μπορέσω να αναπτύξω μια μέθοδο με άμεσο πληθυσμό-στόχο την κοινωνία και να τη διαδώσω σε δαύτη χωρίς μεσάζοντες. Θέλω να συμβάλλω στη βιωσιμότητά της, χωρίς όμως να δώσω την παραμικρή δυνατότητα για κέρδος στον οποιονδήποτε, παρά μόνο στο σύνολό της (ξέρω, είμαι ρομαντικός…).

Όπως είναι φανερό, μόνο οι μανούλες το βρήκαν. Η μανούλα Νατάσσα και η Ορέλια. Αλλά είμαι σίγουρος ότι πλέον αισθάνεστε όλοι πιο ολοκληρωμένα άτομα :)))
Εκτός από τον καπετάνιο που «χτυπάει και φεύγει» >:)

12 σχόλια:

  1. XAXAXA!!! Εγώ πάντως, είμαι αλλεργική στην επιτυχία (μετά οι άλλοι έχουν παράλογα expectations, και δεν σε αφήνουν σε ησυχία!!)!
    ;-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. σμακ, βρε!
    :)
    :)
    :)
    (περιμένω την ώρα που θα σου στείλω τον Ακη, να το ξέρεις! :p)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. δεν ειμαι μανα αρα χαμενη απο χερι θα ημουν ....πουφ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Η ζωή είναι μικρή για να τη σπαταλάς σε πράγματα που δε θέλεις να κάνεις".
    Σωστό. Αλλά και τα φυντάνια σου, μικρά είναι για να καταλάβουν ότι η γνώση δεν είναι πρόσχημα, αλλά ανάγκη εσωτερική. Οι γονείς βάζουν το τυράκι, τα φυντάνια το τρώνε, η φάκα δουλεύει μιά χαρά, και ζήσαμε όλοι καλά, κι'αυτοί, χειρότερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. πσιιιιιιιιιιιιιιτ!
    ελα να σου πει κατι η μανουλα τωρα

    βου και α = βουα
    β α = βα
    νταξ;;;;;;;;;;

    α και κατι ακομα
    μηπως εισαι ο γιος μου;
    λεω τωρα
    οχι ε;

    * η πιο αγαπημενη μου λεξη ειναι μανα και μανουλα

    τελος

    η κρεμαλα;
    τσ....;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χμμ... και μετά παραπονιόμαστε που οι αμερικανοί μοιράζονται μαζί μας τα δεδομένα τους -ή μοιραζόμαστε μαζί τους τα δεδομένα μας! :))

    ..έξυπνη πάντως η ιστοριούλα..
    (στο "επιμελής" δεν θα είχα αντίρρηση)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μήπως σε γνωρίζουν κιόλας;
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σοφάκι μου εγώ πάλι είμαι αλλεργικός στην αδιαφορία και μου φαίνεται τα μάλα... (και δεν υπάρχει και κάτι για απευαισθητοποίηση στο συγκεκριμένο αλλεργιογόνο, άσε...)
    Άστους να ζητάνε, κλείσε σταθερό κινητό κοκ και πήγαινε για βουτιές... και στείλε στίγμα ;)

    Μανούλα είπαμε, θα ξεκινήσουμε με RPG και μετά βλέπουμε :)

    Σκουληκάκι μου ποτέ δεν είν' αργά >:)

    Βιολιστή μου, αν είναι μικρά τότε... γιατί ψηφίζουν, ή θεωρούνται ώριμα να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους; :o

    Ορέλια μου περνάμε στο γου τώρα; (κρεμάλα, γιατί η γκιλοτίνα δυσκολεύει αυτόχειρες....)

    Ροδιά μου μ' έχασες...
    Εντελώς όμως.... :s

    Όχι δημητρούλα μ', όλοι παίζουν με ίσους όρους εδώ μέσα... Αν και η παλαιότητα παίζει (πάντα) έναν σημαντικό ρόλο :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Όχι, ρε συ, κι εγώ αυτό έχω και φτερνίζομαι συνέχεια στο σχολείο, στις δημόσιες υπηρεσίες και γενικά στα μισά μέρη που υπάρχει ο μέσος συνάνθρωπός μας? Κι εγώ πίστευα πως είμαι αλλεργική στη βλακεία!! Γιατρέ μου, θα ζήσω? Οι άλλοι?
    Anyway, έχω βρει μερικά σημεία θεραπείας: για την καλλιέργειά μας, 37.645963, 21.609571, για τις βουτιές μας, 37.530727,21.575931, 36.801674,21.785159, 36.962220, 21.659664 (μόλις φύγουν οι ορδές των βαρβάρων), εδώ για τα μπιχλιμπίδια μας 38.225901,21.723382 όσο για καφέδες, ξεκινάμε από εδώ 38.264442, 21.738790 (μεσαίο σημείο δράσης) και καλύπτουμε γεωγραφικό εύρος πολλών νομών στην Πελοπόννησο και ηπειρωτική Ελλάδα! (Είμαι μια στιγματισμένη!!)
    ;-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ela re darthiir, oi perissoteroi ekei mesa kata tuxh den exoun perasei sthn sxolh? allo dhloneis, allou se petane, alla katalageis na kaneis sthn zoh, alla logia na agapiosmaste dhladh. isos an allaze to susthma na htan megalutera ta pososta endiaferontos.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Έτσι πήγα να πάθω και εγώ το εγκεφαλικό πριν από λίγα χρόνια με τον γιοκα μου, μόλις μου είπε τις σχολές που δήλωσε στο μηχανογραφικό του!
    Την εξής μία μου λέει και μόνο φυσικά στην Θεσ/νίκη!
    Θα τον εσκότωνα αλλά ας όψεται η μάνα του.
    Κατά τα άλλα κουρασμένο σε βρίσκω με τα φιντάνια σου και νομίζω ότι έχεις πολύ καιρό ακόμη μπροστά σου.
    Τώρα για το κέρδος του συνόλου χωρίς μεσάζοντες
    αυτοί
    το σύνολο ντε, η κοινωνία,
    το ξέρει και το θέλει?

    Καλησπέρα απο την στεριά :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μπα; Έπιασες λιμάνι;
    Αντέχει ο κάβος;

    Το θέμα του μηχανογραφικού ήταν «λεπτό». Φυσικά και δε διακινδύνευσα το εγκεφαλικό, εξ ου και δεν είπα τίποτε στου γονείς μου (δεν είμαστε για πειράματα σε αυτές τις ηλικίες), αλλά κατά τα άλλα, δεν υπήρχε καν λόγος για 2ρη επιλογή, η πρώτη ήταν δεδομένη, όπερ εδείχθη :)

    Κουρασμένος είμαι, μάλλον, από τα φυντάνια (και όχι μόνο...ταπ…). Αλλά αυτό ακριβώς μου λένε συνήθως: «Πού θα πάει, θα κουραστείς κι εσύ και θ' αρχίσεις ν' αδιαφορείς», σε αυτές τις ηλικίες λυτρωμός (πραγματικός) δεν υπάρχει :(
    Μέχρι τώρα πάντως η κούραση ευτυχώς συσσωρεύεται στο τέλος κάθε περιόδου, στην αρχή έχουμε πάντα ελπίδα...

    Όσο για την τελευταία ερώτηση, άστοχη και άσκοπη. Βλέπεις, ακόμα και ένα σύνολο μεμονωμένων απαντήσεων να πάρεις, όταν τις δεις συλλογικά, υφαίνουν ένα «ναι», ακόμα και μέσα από τα μεμονωμένα όχι :)


    ......

    ΖΑΒΟΛΙΑΡΗ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για πες...