Μα που πήγαν τ’ άστρα;

Χρειάστηκε να φτάσει Τρίτη για να συνέλθουμε από τις «δραστηριότητες» του Σαββατοκύριακου. Τις κολυμβητικές (τα κάναμε τα χιλιομετράκια μας πάλι) και τις λοιπές. Τσιπούρα αλανιάρα υποσχόταν ο εστιάτορας, την είχε πιάσει ο ίδιος. Το πάχος του ψαριού βέβαια φανέρωνε την αλήθεια και έτσι άλυτη παρέμεινε η ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του απορία: «Γιατί ο στριμμένος πελάτης, αφού έλεγξε όλο το ψυγείο μου, προτίμησε καλαμαράκια;» (σιχαίνομαι τα ιχθυοτροφείου…).
Ο γερμανός σκηνοθέτης μας κούρασε τα μάλα. Το ίδιο και τα παράπονά του. Τα δικά μας φυσικά δεν δόθηκε η ευκαιρία να ακουστούν…
Νέο ναυτικό ατύχημα. Κάθε φορά οι δημοσιογράφοι αναρωτιούνται το ίδιο: «Πώς γίνεται ένα πλοίο που διαθέτει όλα τα σύγχρονα μέσα πλοήγησης να πέφτει σε ξέρα;». Η προφανής απάντηση: «Γίνεται γιατί θεωρούμε πανάκεια τα σύγχρονα μέσα» φαίνεται δεν περνάει σε κανενός το μυαλό…
Και παρά τις υποσχέσεις, η ανέλκυση κρατά χρόνια, ενώ ελπίζω τα αυτοκίνητα να παραδοθούν ταχύτερα της ανέλκυσης στους επιβάτες. (Κανένα λουκετάκι; Άρση κάθε δυνατότητας περεταίρω επιχειρηματικών δραστηριοτήτων; Μπα ε; Παραείμαι ρομαντικός…)
Η επιστροφή, μετά τη μακριά νύχτα, συνοδεύθηκε από παρουσίαση της νέας εταιρίας και «γενέθλια δεξίωση». Ακολούθησε αλκοολοποσία μέχρι πρωίας (θυμήθηκα πως ήταν το να πηγαίνεις κατευθείαν για δουλειά…), ενώ για πρώτη φορά η πρόταση δεν προήλθε από εμέ (ευτυχώς, υπάρχουν και άλλοι «παλαβοί»)! Ο ουρανός της Αθήνας έχει γίνει πλέον πολύ πεζός (το μόνο που τον σώζει είν' ο Παρθενώνας... πανέμορφο στολίδι της δεξίωσης). Άμεσα αντιληπτό μετά από κάθε επιστροφή. Μερικά καθημερινά «νυχτερινά» μπλακάουτ θα διόρθωναν ίσως την κατάσταση… (να το κάναμε και θεσμό, ακόμα καλύτερα…)
Ευχάριστη πρωινή διαδρομή (επτά.. μπρρρ…) μέχρι το φυντανοτροφείο, πλάι στη θάλασσα. Κουραστική επιστροφή (με παρακάμψεις) λόγω κίνησης (μα που πάτε όλοι απογευματιάτικα με τέτοια ζέστη; σπίτια δεν έχετε;). Το μυαλό βέβαια βρισκόταν πλέον σε νάρκη και το κορμί δεν άργησε να ακολουθήσει.
Η (σχεδόν) έτοιμη παρουσίαση της επόμενης βδομάδας ακυρώθηκε και η μέρα κυλά αργά και βασανιστικά, αφού πρώτα σημαδεύτηκε από την ασυνεννοησία με την καλή κυριούλα και αγώνα δρόμου για να απενεργοποιηθεί ένας συναγερμός που ξεσήκωνε τη γειτονιά στο πόδι. Πάλι καλά που ήταν ο γείτονας εκεί να δώσει χείρα βοηθείας μέχρι να φτάσω (παλιο&^@&^@&κίνηση :@ γρουμφ).

Ο βιασμός από στρατιώτη, γυνής φέρουσας κουκούλα
αποτυπώνουσα τον σαίξπηρ, τί να σημαίνει άραγες;;;