Και της Παρασκευής…

Η βαρεμάρα. Όχι απουσία προγραμματισμένων δράσεων. Αντιθέτως είναι αρκετές. Απλά λόγω εντροπικής αντιμετώπισης της πραγματικότητας. Τα πάουερπόιντ ανοιχτά, τα αρθράκια το ίδιο (καιρό είχα να ξεσηκώσω καμιά 200αριά σελίδες βιβλιογραφία για παρουσίαση – πλάκα είχε) αλλά τα χέρια αρνούνται να πιέσουν τα πλήκτρα. Στο σωστό πρόγραμμα. Γιατί τα πιέζουν αναγράφοντας σεντόνια στον κειμενογράφο (μη χαλάσουμε και το όνομα στην πιάτσα της σινδόνης). Τι λέξη και αυτή (κειμενογράφος). Πιο σωστό μάλλον θα ήταν το «πρόγραμμα συγγραφής κειμένων» αλλά είπαμε, ζούμε σε εποχή συντμήσεων και εκπτώσεων. Μάλιστα και προεκπτώσεων. Ο θεσμός των εκπτώσεων δεν έρχεται αντίθεση με την (φτουκακα) ελεύθερη αγορά;
Αν δε στείλω λίαν συντόμως ένα ι-μέιλ (ηλεκτρονικό γράμμα) θα πρέπει να ξεχάσω τα μελλοντικά ταξίδια στην Συρία. Βέβαια με τη γραφειοκρατία του ταμείου αρωγής (για διευκρινίσεις επί των λέξεων θα δημιουργηθεί ειδική υπηρεσία υπό την αιγίδα του υπουργείου παιδείας – νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου πιθανότατα γιατί περίσσεψαν κάτι χρήματα…) είναι ούτως ή άλλως πολύ μελλοντικά.
Επίσης πρέπει να κάνω και κάτι αιτήσεις για ανανεώσεις και όλο τις βαριέμαι. Ουφ.
Α, τα γραπτά! Ναι. Χάλια τα γραπτά. Δηλαδή ένα μεγάλο μέρος τους. Τέτοιο, που ο «φαινότυπος» να είναι χάλια. Ανέλπιστα, ορισμένοι άνοιξαν τα αυτιά τους. Το καλύτερο που διόρθωσα βέβαια ήταν τρείς λέξεις: Ραντεβού το Σεπτέμβρη. Μονάδα με την αξία του! Αυτό που ποτέ δε θα καταλάβω είναι «οι πυροβολισμοί στο γάμο του καραγκιόζη». Δεν ξέρεις κάτι. Δεκτό. Δεν είναι πιο καλό να το παραδεχτείς από το να αραδιάσεις τέσσερεις σελίδες τυχαίων πραγμάτων (λανθασμένων - και επικίνδυνων για την ψυχική υγεία του αναγνώστη) με την ελπίδα κάτι από εκεί μέσα να αντιπροσωπεύει ένα τμήμα απάντησης, μπας και σου δώσει κάποιο βαθμό; Ή πιστεύεις ότι θα κοροϊδέψεις; Αφού τα ξεκαθαρίσαμε. Οι απαντήσεις πρέπει να είναι καίριες, οι αοριστολογίες και η αναφορά μη απαραίτητων πληροφοριών καταδεικνύει άγνοια. Μπορεί να μην βαθμολογείται αρνητικά (άλλο ένα πολύυυυυ μεγάλο σφάλμα) αλλά δεν σημαίνει ότι δεν προδιαθέτει αρνητικά. Τις κατακλείδες πάλι γιατί τις γράφουν; «Κάθε επιείκεια δεκτή». Έλα πάρε-πάρε. Στις δύο πίτσες μία σπέσιαλ – ζαμπόν, τυρί, πιπεριά, μανιτάρια, πεπερόνι (διπλό) – επιείκεια δώρο. Η ουσία είναι πως η φήμη ότι «κόβω κεφάλια» απέδωσε (μακριά η αλυσίδα «κακούργων» διδασκάλων στο σόι). Κάποιοι είδαν «πίσω» από τις «γνώσεις». Ναι, εντυπωσιάστηκα, το ομολογώ, αλλά απογοητεύτηκα από το ποσοστό.
Και συνεχίζω να βαριέμαι να πατήσω το άλτ και το τάμπ και να μεγιστοποιήσω στην οθόνη μου το πρόγραμμα δημιουργίας ηλεκτρονικών παρουσιάσεων (ατςςςςς!). Μεγαλύτερη διάθεση έχω να πατήσω το εικονίδιο που θα με βάλει στον εικονικό κόσμο των έντιτορς και να αρχίσω να παίρνω κεφάλια με το δίκοπο τσεκούρι μου. Α, έχω και τα αποκαλυπτήρια του εγκλήματός μου – να αναφέρω μια αλήθεια για μένα – αλλά αυτά θα μείνουν για την επόμενη βδομάδα (καπετάνιοοοο, είσαι σπίτιιιι;;). Σαββατοκύριακο άλλωστε το πρόγραμμα έχει εκδρομή μετά δημοσίων θεαμάτων.

Παρουσίαση;
Ποιά παρουσίαση;