Δευτέρα 2 Ιουνίου 2008

Κουρασμένο πρωινό

Ξεκίνησε από την Παρασκευή. Νυχτερινή βόλτα σε δροσερό κήπο. Σαββατιάτικο κουρασμένο ξύπνημα, «επιτυχές» επαγγελματικό ραντεβού (εγώ λέω, δε ξέρω πού σας ταιριάζω, εσείς με θέλετε, να σας χαλάσω εγώ χατίρι;), ολίγο από άσκηση και ετεροχρονισμένη γιορτή (δε πέρασε ευτυχώς το 40ήμερο). Μακρύ το ξενύχτι. Τελικά «τα τσιγάρα τα ποτά και τα ξενύχτια» μάλλον έχουν αρχίσει να με κουράζουν (ή τα ξεσυνήθισα; ΓΡΟΥΜΦ). Κυριακή και το μυαλό λαγοκοιμάται. Η στοίβα έμεινε ανέγγιχτη (επιβάλλεται η απογευματινή αντιμετώπιση του εχθρού… μπρρρρ…) ενώ οι εκδότες υπενθυμίζουν φιλικά να μην καθυστερήσω τα Κινεζάκια (γιατί; θα τα καταλάβει κανένας;). Τους γυρνώ επιδεικτικά την πλάτη και ανηφορίζω βόρεια για καφέ. Ζεστή η μέρα και όμορφη, λογική η τελική κατάληξη σε νότιο παραλιακό στέκι. Ηλιοβασίλεμα συνοδεία του απαραίτητου μοχίτο.
Παλιοπαρέα (χθεσινοί και οι τρείς από την ίδια εορταστική μάζωξη).
Εκτενής ανάλυση των καθημερινών προβλημάτων και ανησυχιών.

Πέρασαν 4 χρόνια από την τελευταία φορά που πήγαμε Χαλκιδική;
Πέρασαν 5 χρόνια από τότε που ....;
....
Εδώ έκλεισαν ήδη 8 χρόνια από τότε που γύρισα από την Πάνω Πόλη, τι μου λες τώρα;
Ρε πως περνάει ο καιρός...
(.....)

Εκτενής και η «ανάλυση» των θηλυκών θαμώνων του καταστήματος (σιγά μη δε).

Αυτοσυγκεντρωθήκαμε να τις μαγνητίσουμε,
με κάτι κόλπα ζόρικα πού 'μαθα στας Ινδίας,
αλλά όλο το σερβιτόρο ψάχνανε... :(
Χάος...
Ο θαλασσινός αέρας απομακρύνει μέρος της ολοήμερης υπνηλίας. Το περιβάλλον προκαλεί για έναρξη μακρινής νύχτας αλλά αντιστεκόμεθα στον πειρασμό (οι άλλοι ευτυχώς, εγώ ως γνωστών δεν προσπαθώ καν) και στα μοχίτο (...). Και όμως. Το πρωινό ξύπνημα βασανιστικό (κακώς αντισταθήκαμε;). Το μυαλό ακόμα κοιμάται. Το γραφείο ήσυχο μιας και το μεγαλύτερο μέρος της ομάδας λείπει στο εξωτερικό. Τα μικρά μου καθυστέρησαν (τα ’πιασε κι αυτά το θαλασσινό αγέρι;) και ο σχεδιασμός των πειραμάτων προβλέπεται να αναβληθεί για λίιιγο ακόμη. Καιρός να ικανοποιήσω τους εκδότες, παρέα με έναν παγωμένο καφέ. Μπας και βγάζουν νόημα αυτά που θα γράψω – όχι αυτά που θα διαβάσω…

16 σχόλια:

  1. XAXA, ήταν βαριά η μέντα στα mohitos? Όσο για τον καιρό, αυτός άλλη δουλειά δεν έχει παρά να περνάει, το θέμα είναι να του κάνουμε καλό τάκλινγκ!
    ;-D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χμφτττ...
    Δε τα πάω καλά με το ποδόσφαιρο... :(
    Κάτι σε μπλόκ άουτ το προσπαθώ αλλά δεν το έχω πετύχει μέχρι τώρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εμ βέβαια!
    Αν δεν μεινουμε μέχρι τις 3-4 να παίζουμε παιχνίδια, τι θα καταλάβουμε από τη γιορτή;
    :ppp

    (τώρα που μπορείς, λέμε... μετά, :pppp)

    Καλημέρεεεεεεςςςςςς!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μμμμμμμ
    Αουχμφφφτττ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γιατί αντιστέκεσαι παιδί μου στα μοχίτα;Μιά ψυχή που είναι να βγεί, ας βγεί μοσχοβολώντας μέντα!.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εεε, άν δεν (μου είχαν επιβάλλει να) αντισταθώ (έτοιμος ήμουν για δευτεροτριτοτεταρτολογία - και «μπλεντ ιν» στο «περιβάλλον»), τότε η νύχτα θα ήταν πολύυυυυ μακριά και το πρωινό πολύυυυυ κοντό, άν υφίστατο δηλαδή κάποιας μορφής πρωινό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τραβατε με κι ας κλαιω δηλαδη..:-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κάποιος θέλει διακοπές και μάλιστα τώρα! Darthiiir παράτα όλα ρε φίλε και τράβα σε μια παραλία να πίνεις τα mohito σου, θα ακολουθήσω και εγώ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Θα έλεγα: «Τραβιέμαι μόνος και ας κλαίω» αερικό μου :p

    Διακοπές;;; Χμμμμ
    Εμμμ Μη με βάζεις σε πειρασμό ρε nikola γιατί δεν ήθισται να αντιστέκομαι σε δαύτον και η εξεταστική δεν άρχισε καν ακόμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εμείς απεργούμε ... νια νια νιανιανιααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος3/6/08 1:12 μ.μ.

    άδικη που είναι τελικά η ζωή άλλοι ΄πίνανε μοχίτο και άλλοι βγάζανε το μεροκάματο του τρόμου, άντε και στα δικά μας μοχίτο, τα κόλπα της Ινδίας πιάνουν;;;;;;;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Απεργείτε; Τί σόι μπαρμπουνοαπεργία κάνετε;
    Κι εμείς εδώ κάτι για απεργία λέμε βέβαια, αλλά λυπάμαι τα καημένα τα παιδάκια που για δύο μέρες θα χάσουν το εξάμηνο...

    Μα Κυριακή βράδυ βγάζετε μεροκάματο τρόμου ταξιδιάρη μου; Πώς και; Τα ινδικά κόλπα μάλλον θέλουν ινδικές και όχι κουβανέζικες συνταγές... Θα το ξανακοιτάξω πάντως το θέμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμος4/6/08 8:45 μ.μ.

    Μ' αρέσει αυτό το κειμενάκι. Πολύ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δε φτάνει πούχεις τη χαρά να:
    Ασκείσαι καθημερινά στον εξαναγκασμό της εργασίας.
    Στο (κατ'επιλογήν)ξενύχτι.
    Στο μάτι.
    Στα μοχίτος.
    Στις παρεϊστικες αναδρομές.
    Στην άνευ όρων παράδοση στούς πειρασμούς.
    Γκρινιάζεις κι'απο πάνω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. εχει δικιο ο βιολιστης...ρωτα και μας που δεν εχουμε καμια απο τις παραπανω επιλογες!

    εισαι γκρινιαρουλης! :-))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για πες...